Ο ήλιος καίει το ραγισμένο χώμα, με τον ζεστό αέρα, τη σκόνη και την υγρασία να μπλέκονται και να κάνουν την ατμόσφαιρα ανυπόφορη.
Η Danakil Depression στην Αιθιοπία είναι ένα από τα πιο καυτά, ξηρά και χαμηλότερα μέρη του πλανήτη.
Η γούβα βρίσκεται στην περιοχή Αφάρ της βορειοανατολικής Αιθιοπίας κοντά στα σύνορα με την Ερυθραία. Αν στοιχηματίζατε πως άνθρωποι δεν ζουν εδώ, θα χάνατε, μιας και ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, οι άνθρωποι του Αφάρ αποκαλούν το μέρος σπίτι τους.
Η μέση θερμοκρασία στη Danakil Depression αγγίζει τους 34,4 βαθμούς Κελσίου όλο τον χρόνο (η μέση θερμοκρασία της Γης είναι στους 15 βαθμούς Κελσίου), με τις εξάρσεις υπερβολικής ζέστης να είναι σύνηθες φαινόμενο. Η μέγιστη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί στην περιοχή είναι 63 βαθμοί Κελσίου.
Η βροχή εδώ φτάνει μόλις τα 100 με 200 χιλιοστά ετησίως, την ώρα που το συγκεκριμένο σημείο είναι ένα από τα χαμηλότερα της Γης, 125 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας.
Ολοι αυτοί οι παράγοντες κάνουν τη Danakil Depression ένα από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη.
Αν περπατήσει κανείς στην περιοχή θα νομίζει πως βρίσκεται σε κάποιον άλλον πλανήτη, με τα ηφαίστεια, τα πολύχρωμα υδροθερμικά πεδία και τις μεγάλες αλυκές να καθηλώνουν.
Η Danakil Depression είναι το βορειότερο τμήμα του τρίγωνου Αφάρ, μια γεωλογικής γούβας που συναντήθηκαν τρεις τεκτονικές πλάκες. Εδώ, οι πλάκες απομακρύνονται μαζί με ρυθμό 1-2 εκατοστά ετησίως.
Αυτός είναι ο λόγος που κάποιος μπορεί να δει λίμνες λάβας να φωτίζονται κάτω από τον νυχτερινό ουρανό, ρήγματα φωτιάς και θερμοπίδακες.
Εκατομμύρια χρόνια αργότερα, οι πλάκες θα μετακινηθούν τόσο πολύ, που τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας θα διαχυθούν, δημιουργώντας έναν νέο ωκεανό, με τον τοπίο να χάνεται.
Το 1974, ο Ντόναλντ Τζόχανσον και οι συνεργάτες του βρήκαν το ορυκτό γνωστό ως «Lucy» στην περιοχή. Παράλληλα, πολλά απολιθώματα από την εποχή του homo sapiens έχουν αποκαλυφθεί εδώ, με ορισμένους παλαιοντολόγους να ισχυρίζονται πως στην περιοχή έχει εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος. Γι’ αυτό συχνά αναφέρεται ως το «λίκνο της ανθρωπότητας».
Παράλληλα, η Danakil Depression χρησιμοποιείται για έρευνα, για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί η ζωή σε άλλους πλανήτες. Οι θερμές πηγές είναι το σπίτι μικροοργανισμών, που ονομάζονται ακρόφιλα, δηλαδή μπορούν να ζουν σε ακραίες συνθήκες. Μικρόβια σαν αυτό έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μιας και θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξήγηση της εξωγήινης ζωής.
Το μέρος, αν και για πολλούς θα θεωρείτο ακατάλληλη στέγη, κατοικείται από ανθρώπους, παρά τον καυτό ήλιο. Τα σώματά τους είναι προσαρμοσμένα στην ζέστη και στην υγρασία, γι αυτό και χρειάζονται λιγότερη τροφή και νερό από άλλους.
Για τους Αφάρ, το αλάτι είναι σαν το χρήμα. Κόβουν πλάκες αλατιού από τις τεράστιες αλυκές και το μεταφέρουν στις πλάτες των καμηλών και των γαϊδουριών στην αγορά του Μέκελε. Πρόκειται για μια διαδικασία μίας εβδομάδας, κατά την οποία χρειάζονται μόνο ένα μικρό καρβέλι ψωμί και ένα μπουκάλι νερό.
Η Βίβιαν Κιούμινγκ βρέθηκε στην Danakil Depression και αναφέρει: «Μια μέρα είδα έναν άνδρα να κόβει αλάτι από μία αλυκή. Παρατήρησε πόσο ζεσταινόμουν και μου προσέφερε λίγο ψωμί και νερό. Πάλευα με τη ζέστη μαζί με την κάμερα μου και με το σακίδιο, που είχα μπουκάλια νερό και λίγα ρούχα».
«Δέχθηκα το ψωμί και γέμισα το μπουκάλι μου με νερό. Ηταν πολύ γενναιόδωρος με το νερό παρόλο που δεν του είχε μείνει πολύ», προσθέτει.
Για τους Αφαρ η ζωή είναι κάπως έτσι: Νομαδική, ζώντας σε κινητές ξύλινες καλύβες, με ένα μικρό κοπάδι βοοειδών, αιγών, γαϊδουριών και καμηλών. Το ένα ποτάμι Awash περιβάλλεται από εύφορη ζωή, η οποία προσφέρει ανάσα στους Αφάρ και τα κοπάδια τους.
Το ποτάμι είναι ένα από τα μοναδικά ποτάμια στον κόσμο που δεν καταλήγει σε θάλασσα. Απορρέει από τα υψίπεδα της Αιθιοπίας και καταλήγει στις λίμνες της Danakil Depression. Το νερό, ωστόσο, εξατμίζεται, αφήνοντας πίσω του μεγάλες αλυκές.
