«Ο συμπατριώτης μας συγγραφέας, Μιχάλης Δημητρίου, έκανε ιδιαίτερες χοές στη μνημοσύνη και ζωντάνεψε σύμπαντα τον κόσμο της καταγωγικής μας συγκίνησης!…».Η μνημοσύνη μας τράταρε το πιο γλυκό, παλιό κρασί, από τις πλαγιές της Λόχμης. Και όσοι δεν βρεθήκατε στην ομοτράπεζη εξιστόρηση της Παράδοσης και της Νοσταλγίας, χάσατε το ήδιστο απόσταγμα που απλόχερα μας πρόσφεραν, οι οινοχόοι του λόγου, Βήλιος Δημήτριος και Δόρτσιος Κωνσταντίνος.Στο Αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης το βράδυ της Τετάρτη, στις 9:00, στις 4 Μαΐου 2016 έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών» του Μιχάλη Δημητρίου.Ο συμπατριώτης μας συγγραφέας ξετύλιξε, από το κουβάρι της μνήμης, τις καθολικές του αναμνήσεις μ’ έναν πραγματικά αριστοτεχνικό τρόπο!..  Ανασταίνει, τη μέρα της Πασχαλιάς, από τον αιώνιο ύπνο, τον πάππο του και τους συγχωριανούς του, και τους δίνει ρόλο συμπρωταγωνιστικό στη πλοκή της αφήγησης του. Το μολύβι του ζωντανεύει το Τοπίο και τον Τόπο, τη συναισθηματική κλωστή της επικοινωνίας, που ήταν πλεγμένη με τις αξίες, τα τραγούδια, τα ήθη και τα έθιμα του χωριού του, τη σκληρή και ξένοιαστη ζωή των κτηνοτρόφων, αλλά, περιγράφει και τις καταστάσεις φτώχιας, τα δραματικά γεγονότα 1940-1950, τις δύσκολες συνθήκες των σπουδών του, που όλα μαζί σημάδεψαν και άφησαν ανεξίτηλα τα αποτυπώματά τους στον ευαίσθητο ψυχισμό του!Η ζωή του «Τόπου» τώρα στη σύγχρονη εποχή, χωρίς τις αξίες, τα ήθη,  τα έθιμα και την ανθρώπινη παρουσία ακολουθεί τον δρόμο της απώλειας. Και το ίδιο, το φυσικό τοπίο, βρίσκεται, μέσα από την αλόγιστη εκμετάλλευση του, σε περιβαλλοντική έκπτωση!…Όλα αυτά που συνέθεταν το αξιακό φορτίο της εποχής των πατεράδων μας, και ήταν τα θεμέλια στοιχεία σύνθεσης της κοινοτικής ζωής, έχουν πλέον ενταφιαστεί  από τις λογικές του υπερεγώ και του ατομικού πλουτισμού, οι οποίες έχουν αλλοτριώσει την εσώτερη ανθρώπινη επικοινωνία,  και ως εκ τούτου δεν διατίθεται πλέον ο συγκολλητικός αρμός για την σύνθεση αξιών και κοινωνίας! Γίναμε όλοι αλαζονικοί ατομιστές που δεν συνθέτουν κοινωνία, γι’ αυτό και η εκπεφρασμένη βαθύτατη επιθυμία του συγγραφέα, που διατυπώνεται  με τον τίτλο του βιβλίου, «προσδοκώ ανάσταση νεκρών!…». Ήτοι, η επιστροφή,  ως απολύτρωση του Τόπου που χάνεται, του Ελληνισμού που συρρικνώνεται!Ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο που έχει, με μικρές αποκλίσεις, αυτοβιογραφούμενες ολόκληρες γενιές που γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν στις δεκαετίες 1930-1950… Για το βιβλίο και τον συγγραφέα μίλησαν ο δάσκαλος, Βήλιος Δημήτριος και ο πρώην σχολικός σύμβουλος μαθηματικών, Κωνσταντίνος Δόρτσιος. Οι ομιλητές με την εμβρίθεια τους και την αφηγηματική τους ικανότητα, μας δάνεισαν την προσωπική τους αισθητική, ο καθένας τους, για να κατανοήσουμε το νοηματικό εύρος του βιβλίου!.. Οι φίλοι που παραβρέθηκαν βιώσαν, με την κατανυκτική τους προσήλωση, λέξη, τη λέξη το ταξίδι του συγγραφέα στον Τόπο και το Τοπίο, όπου βρίσκεται το νάμα της αυτογνωσίας και της καταγωγικής μας συνέχειας!…Αυτή τη μέθεξη την στερήθηκαν όσοι, και είναι οι περισσότεροι, δεν παραβρέθηκαν, την ημέρα αυτή, στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου. Οι τοπικές λογοτεχνικές αναφορές χρειάζονται την ηθική στήριξη, με τη συμμετοχή, της Γρεβενιώτικης κοινωνίας. Η συμμετοχή διαμορφώνει την κοινή όσμωση και την πολιτιστική ανέλιξη ενός Τόπου.Για την επιτυχία της εκδήλωσης εργάσθηκαν ο Απόστολος Σφέτκος, η Κοπάνου Γεωργία, ο Χασπερίδης Σταύρος και η Θεολογία Ταρλατζή.

Ζαγκανίκας Σίμος