Τρεις γυναίκες συνταξιούχοι, ηλικίας από 68 έως 92 ετών, έχοντας τη συνδρομή της «τυφλής» Θέμιδος, έρχονται να «ταράξουν τα νερά» στον τραπεζικό – ασφαλιστικό χώρο, αλλάζοντας τα δεδομένα γύρω από τα επενδυτικά προϊόντα που διακινούνται στην αγορά, μέσω ασφαλιστηρίων ζωής, ασφαλιστικών επιχειρήσεων, τραπεζών, εταιρειών παροχής επενδυτικών υπηρεσιών κ.λπ.

Με αφορμή την προσωπική τους περιπέτεια και την απώλεια όλων των οικονομιών τους εξαιτίας της κατάρρευσης τέτοιου είδους ασφαλιστικών – τραπεζικών προϊόντων, η Δικαιοσύνη, με μια πρωτοποριακή απόφαση, υψώνει ασπίδα προστασίας για χιλιάδες καταναλωτές.

Δικαστική απόφαση-σταθμός δέχεται ότι πρέπει να αποζημιωθούν στο ακέραιο όσοι «σπρώχθηκαν» να αγοράσουν ομόλογα μέσω ασφάλισης και έχασαν το κεφάλαιό τους, χωρίς να αντιληφθούν ότι καθοδηγήθηκαν να εμπλακούν σε μια επενδυτική δραστηριότητα υψηλού ρίσκου, χωρίς να ενημερωθούν πλήρως ώστε να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους τέτοιων προϊόντων.



Ετσι, τρεις γυναίκες συνταξιούχοι έρχονται να νικήσουν το ασφαλιστικό – τραπεζικό σύστημα, παίρνοντας πίσω όλα τα χρήματα που είχαν επενδύσει (συνολικά 240.000 ευρώ) μέσω ασφαλιστικής εταιρείας σε ομόλογα της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου, όταν προ τριετίας ακριβώς (26-3-13) μπήκε σε καθεστώς εκκαθάρισης.

Το Πρωτοδικείο Αθηνών, κάνοντας δεκτές αγωγές που υπέβαλαν για λογαριασμό των 3 συνταξιούχων οι δικηγόροι τους, Δημ. Σπυράκος και Μελ. Μουζουράκη, υποχρέωσε κυπριακή ασφαλιστική εταιρεία, που μέσω τράπεζας προωθούσε τέτοιες επενδυτικές ασφαλίσεις, όχι μόνο να καλύψει τη ζημιά τους, ύψους 240.000 ευρώ, αλλά και τους τόκους που θα έπαιρναν εάν συνέχιζαν να έχουν τα χρήματά τους σε προθεσμιακές καταθέσεις, όπως έκαναν μέχρι τότε.

Επιπλέον επιδίκασε σε καθεμία αποζημίωση από 5.000 ευρώ λόγω ηθικής βλάβης. Μάλιστα το Πρωτοδικείο επιβάλλει την άμεση επιστροφή 140.000 ευρώ, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο η συνολική αποζημίωση να ξεπεράσει τα 300.000 ευρώ με τους τόκους. Η δικαστική απόφαση (1285/16) είναι πρωτοποριακή, καθώς εναρμονίζεται με τις τρέχουσες νομοθετικές εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η υπόθεση
Στα τέλη του 2009 οι τρεις γυναίκες (άγνωστες μεταξύ τους) ειδοποιήθηκαν τηλεφωνικά για την επικείμενη λήξη των προθεσμιακών τους καταθέσεων, τις οποίες ανανέωναν σταθερά έως τότε.

Οι υπάλληλοι τις έπεισαν να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους σε μια πολύ αποδοτικότερη ασφάλιση επενδυτικού χαρακτήρα, διαβεβαιώνοντας ότι επί μία πενταετία θα έχουν σταθερή επιτοκιακή απόδοση 4,35%, ενώ από τα επιτόκια των προθεσμιακών ήταν 2,50% και επρόκειτο να μειωθούν. Οι συνταξιούχοι δέσμευσαν τα χρήματά τους για 10 χρόνια (έως το 2019), επενδύοντας μέσω ασφαλιστικής εταιρείας αποκλειστικά σε ομόλογα της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου.

Η πληροφόρηση και η ενημέρωση που είχαν από τους αρμοδίους για τα χαρακτηριστικά και τους κινδύνους μιας τέτοιας επένδυσης ήταν ελλιπείς έως ανύπαρκτες, καθώς κανείς δεν περίμενε «το κανόνι» που θα ακολουθούσε.

Μάλιστα στην αίτηση ασφάλισης δεν υπήρχε καμία αναφορά ότι τα χρήματα επενδύονται σε ομόλογα αλλοδαπής εταιρείας εισηγμένα στο Χρηματιστήριο του Λουξεμβούργου. Οι συνταξιούχοι έδειξαν εμπιστοσύνη στις διαβεβαιώσεις των υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να υπογράψουν, παρά τις αμφιταλαντεύσεις που υπήρξαν στην περίπτωση της πιο ηλικιωμένης χήρας (πέθανε λίγο πριν από τη δικαστική της δικαίωση), λόγω κάποιων επιφυλάξεων της επίσης συνταξιούχου κόρης της που τη συνόδευε κατά τη συναλλαγή και συνεχίζει τώρα τη δικαστική διαμάχη ως κληρονόμος.

Οταν η Λαϊκή μπήκε σε εκκαθάριση (και έγιναν σχετικές ανακοινώσεις στο Χρηματιστήριο του Λουξεμβούργου για αναστολή διαπραγμάτευσης του ομολόγου), οι τρεις γυναίκες ειδοποιήθηκαν ότι έχασαν τα χρήματά τους. Μόλις τότε συνειδητοποίησαν ότι είχαν πειστεί να επενδύσουν όχι σε ασφάλιση, αλλά σε ομόλογα με μηδενική πλέον αξία. Η δικαστική απόφαση δέχεται, μεταξύ άλλων, ότι:

• Ασφαλιστική εταιρεία και τράπεζα αθέτησαν το καθήκον να διαφωτίσουν και να προειδοποιήσουν τις συνταξιούχους για την ασφάλεια του κεφαλαίου τους, αφού η πληροφόρηση εστίασε μόνο στο δέλεαρ της υψηλής απόδοσης.

• Οι συνταξιούχοι υπέγραψαν ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο χωρίς να διαβάσουν και να κατανοήσουν τους όρους, που ήταν δυσνόητοι για έναν μέσο άνθρωπο.

• Οι εταιρείες υποστήριζαν στο δικαστήριο ότι οι γυναίκες έχουν αποκλειστική υπαιτιότητα (ή έστω κατά 99%) για την απώλεια των χρημάτων τους, γιατί έσπευσαν να υπογράψουν ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο χωρίς να κατανοήσουν τους όρους.

Το Πρωτοδικείο έκρινε, όμως, ότι τα στελέχη της εταιρείας, με βάση τις γνώσεις και την εμπειρία τους, οφείλουν όχι μόνο να ψάξουν και να εκτιμήσουν το προφίλ του εκάστοτε επενδυτή, αλλά και να αποτρέψουν τις τρεις γυναίκες από αυτή την επένδυση.

• Οι συνταξιούχοι αδυνατούσαν να αντιληφθούν τα χαρακτηριστικά του επενδυτικού προϊόντος, την ιδιότητα του ομολόγου και τους κινδύνους, λόγω της ηλικίας τους (62, 64 και 87 ετών κατά την υπογραφή), του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου κ.λπ.

ΑΣΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Η δικαστική απόφαση έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό που υπήρχε έως τώρα, αναγνωρίζοντας ότι και αυτοί που προβαίνουν σε επενδύσεις μέσω ασφαλίσεων δικαιούνται αντίστοιχη προστασία με όσους αγοράσουν επενδυτικά προϊόντα μέσω τραπεζών ή άλλων επενδυτικών εταιρειών.

ethnos