Τα νησιά Κέιμαν έχουν αποκτήσει μια περίεργη φήμη ως φορολογικός παράδεισος. Κάτι ανάμεσα σε ένα εξωτικό μέρος χαμένο στον χάρτη, και την Βόρεια Κορέα, όπου κανένας δεν μπορεί να πάει χωρίς να διακινδυνεύσει την ζωή του.
Αν σήμερα εντοπίσουμε ένα κρούσμα διαφθοράς, το ξεριζώνουμε αμέσως
Αυτόν τον μύθο θέλησε να εξερευνήσει ο δημοσιογράφος του BBC Jacques Peretti και επισκέφτηκε αυτήν την γωνιά της Καραϊβικής. Οπως ο ίδιος βεβαιώνει, έμεινε έκπληκτος από αυτά που έμαθε Η πρώτη έκπληξη ήρθε όταν ο κυβερνήτης αυτής της «υπερπόντιας Βρετανικής κτήσης» τον διαβεβαίωσε ότι πλέον δεν υπάρχει ούτε ίχνος διαφθοράς στο νησί του: «Αν σήμερα εντοπίσουμε ένα κρούσμα διαφθοράς, το ξεριζώνουμε αμέσως».
Ο ανταγωνισμός με την Ελβετία και το Μονακό
Η Ελβετία, το Μονακό, το Λονδίνο και η μικρή αμερικανική πολιτεία του Ντέλαγουερ ανταγωνίζονται σκληρά στην προσφορά επωφελών φορολογικών συμφωνιών στις μεγάλες πολυεθνικές
Γιατί όμως να θελήσουν οι τοπικές αρχές να επιτρέψουν μια δημοσιογραφική έρευνα, σε αυτό που το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, θεωρεί άντρο της οικονομικής ακολασίας; Οπως εξηγεί ο Jacques Peretti, οι φορολογικοί παράδεισοι, ή -όπως χαρακτηριστικά προτιμούν να αυτοχαρατκηρίζονται «διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα», είναι άκρως ανταγωνιστικά μεταξύ τους.
Η Ελβετία, το Μονακό, το Λονδίνο και η μικρή αμερικανική πολιτεία του Ντέλαγουερ ανταγωνίζονται σκληρά στην προσφορά επωφελών φορολογικών συμφωνιών στις μεγάλες πολυεθνικές. Το να κυκλοφορεί γύρω από την χώρα μια οσμή σκανδάλου δεν είναι καλό σε αυτού του είδους τον ανταγωνισμό.
Το μεγαλύτερο από τα νησιά Κέιμαν είναι τόσο μικρό που αρκετές από τις τράπεζες στεγάζονται σε κτίρια που βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση από τις σμαραγδένιες ακτές του. Μάλιστα α πράγματα είναι τόσο χαλαρά, που οι λογιστές των χρηματοπιστωτικών γραφείων, πηγαίνουν για μια βουτιά κατά την διάρκεια του διαλείμματός τους.
Φτώχεια και ακρίβεια
Το μόνο πράγμα που κάνει την μικρή αυτή χώρα ξεχωριστή είναι η ισότητα των πολιτών του έναντι του πλούτου. Αν και δεν πληρώνουν φόρους, οι πολίτες έχουν πολύ αυξημένα έξοδα επιβίωσης. Ο δημοσιογράφος αναφέρει για παράδειγμα ότι συνάντησε μια γυναίκα η οποία καταβάλει 1.500 λίρες (1.982 ευρώ) το μήνα για το στεγαστικό δάνειό της και μάλιστα για ένα λυόμενο σπίτι δύο δωματίων. Αυτή η γυναίκα στηρίζεται από μια φιλανθρωπική οργάνωση για να μπορέσει αν καλύψει τις ανάγκες της κάθε μήνα.
Η χώρα δεν παράγει σχεδόν τίποτα, κι έτσι, ακόμη και ένα πακέτο κατεψυγμένου φιλέτο ψαριού κοστίζει 11 ευρώ.
Η κρατική κοινωνική πρόνοια για τους φτωχούς ουσιαστικά δεν υπάρχει, τις φιλανθρωπικές οργανώσεις να καλύπτουν αυτό το κενό.
Οι λογιστές με τις … μαρξιστικές απόψεις
Η ιδέα των φορολογικών παραδείσων ήταν τόσο καλή που την αντέγραψαν και άλλοι κι αυτό έγινε μπούμερανγκ για τη Βρετανία.
Ο Jacques Peretti εκπλήσσεται όταν ανακαλύπτει ότι οι πάμπλουτοι λογιστές που βοηθούν τις πολυεθνικές να αποκρύπτουν πλούτο και φόρους, έχουν μια περίεργη, σχεδόν μαρξιστική άποψη για το ποιος φταίει για τις μεγάλες ανισότητες. Κατηγορούν τον παγκόσμιο καπιταλισμό.
Τα νησιά Κέιμαν είναι απλά ένα γρανάζι στο σύστημα, λένε και εξηγούν την άποψή τους: Η Βρετανία κατέστησε τα Κέιμαν έναν φορολογικό παράδεισο την δεκαετία του 1960 προκειμένου να έχουν ένα συμπληρωματικό χρηματοπιστωτικό κέντρο για το Λονδίνο και οι επιχειρήσεις να συναλλάσσονται εκτός Βρετανίας.
Ομως η ιδέα ήταν τόσο καλή που την αντέγραψαν και άλλοι και έγινε μπούμερανγκ για τη Βρετανία. Η νομικώς άψογη φοροδιαφυγή που προσφέρουν αυτοί οι φορολογικοί παράδεισοι στερούν το βρετανικό υπουργείο οικονομικών από έσοδα ύψους τουλάχιστον 26 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.
Φαύλος κύκλος
Οπως τονίζει ο δημοσιογράφος, η λύση δεν είναι να κλείσουν τα νησιά Κέιμαν ως φορολογικός παράδεισος, διότι κάποια άλλη χώρα θα αναλάβει αυτή τη δουλειά. «Το ερώτημα δεν είναι αν θα πρέπει αν συνεχιστεί η φοροδιαφυγή, αλλά εάν αυτό είναι πατριωτικό» λέει ο Jude Scott, CEO στη Cayman Finance, μιας εταιρίας που ειδικεύεται στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, πετώντας το μπαλάκι της ηθικής ευθύνης σε αυτούς που επιδιώκουν να φοροδιαφύγουν και όχι σε αυτούς που μπορούν να τους διευκολύνουν να το κάνουν.
Οπως δήλωσε ένας φορολογικός αναλυτής που ζει και εργάζεται στα νησιά Κέιμαν, αυτή η χώρα είναι σαν ένα γρήγορο αυτοκίνητο. «Αν θες να κάνεις κάτι για την παγκόσμια ανισότητα μίλα με τον οδηγό, όχι με αυτούς που η δουλειά τους είναι να φουσκώνουν τα λάστιχα».
masternews
