Ακούγεται σαν κάτι βγαλμένο από τον Μεσαίωνα. Κι όμως, αυτή την εβδομάδα μία Ιταλίδα αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια της πυροσβεστικής, όταν «εγκλωβίστηκε» στη ζώνη αγνότητας που φορούσε.
Η μεσήλικη γυναίκα είχε χάσει τα κλειδιά της ζώνης, οπότε ζήτησε από τους πυροσβέστες να την βοηθήσουν να την βγάλει. Ακολούθησε έρευνα για το αν κάποιος την ανάγκασε να φορέσει τη ζώνη αγνότητας, αλλά αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για επιλογή της, προκειμένου να συγκρατηθεί και να μην μπει σε μία σεξουαλική σχέση.
Πρόκειται για μία ασυνήθιστη περίπτωση, για ένα εξίσου ασυνήθιστο «αξεσουάρ». Η ζώνη αγνότητας είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν- ιδιαίτερα αν έχουν δει την ταινία «Οι ήρωες με τα κολάν» του 1993. Πόσα όμως πραγματικά γνωρίζουμε για αυτό;
Σκηνή από την ταινία «Οι ήρωες με τα κολάν»
Η Telegraph αποφάσισε να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Στο βιβλίο που έγραψε το 1969, ο δρ. Ντέιβιντ Ρέουμπεν, χειρούργος, περιέγραψε την ζώνη αγνότητας ως ένα «θωρακισμένο μπικίνι», με ένα πλαίσιο στο μπροστινό μέρος το οποίο επιτρέπει την ούρηση και «ένα κομμάτι σιδήρου, ανάμεσα στον κόλπο και τον πειρασμό». Το νόημα, γράφει, ήταν οι άνδρες του μεσαίωνα να «κλειδώνουν» τις συζύγους τους όταν έφευγαν για τον πόλεμο- πολλές φορές για αρκετά χρόνια- ώστε να είναι ήσυχοι πως εκείνες δεν θα έχουν σεξουαλικές επαφές με κάποιον άλλον.
Αυτή η άποψη είναι κοινή πεποίθηση για αιώνες. Μεταλλικές ζώνες αγνότητας υπάρχουν σε μουσεία και συλλογές και αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν την σκληρότητα σκοτεινών εποχών. Ομως, πρόσφατα, ακαδημαϊκοί και ιστορικοί άρχισαν να ρίχνουν φως στο γεγονός ότι οι ζώνες αγνότητας μπορεί ποτέ να μην χρησιμοποιήθηκαν για αυτόν τον σκοπό και ότι πρόκειται για μυθικά αντικείμενα τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν καν.
Ο Αλμπρεχτ Κλάσεν, καθηγητής γερμανικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα γράφει σε βιβλίο του ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να χρησιμοποιούσαν ζώνες αγνότητας οι άνδρες του μεσαίωνα, προκειμένου να ελέγξουν τις συζύγους τους. Πρώτα από όλα, σημειώνει, δεν έχει καταγραφεί ποτέ κάτι τέτοιο και επιπλέον μία γυναίκα δεν θα επιβίωνε μετά από μερικές ημέρες, εξαιτίας των προβλημάτων υγιεινής και υγείας που θα προέκυπταν.
Η πρώτη απεικόνιση μίας ζώνης αγνότητας είναι ένα σκίτσο στο βιβλίο «Bellifortis» του 1405. Ομως, η εν λόγω έκδοσης περιλαμβάνει και ανέκδοτα και ο Κλάσεν πιστεύει ότι το σκίτσο δημοσιεύθηκε ως αστείο. Από τότε, οι περισσότερες άλλες λογοτεχνικές αναφορές σε ζώνες αγνότητας είναι είτε αλληγορικές, είτε σατιρικές.
Ο καθηγητής εκτιμά ότι οι μετέπειτα ιστορικοί βιάστηκαν να τις εκλάβουν ως γεγονός, γιατί οι φήμες διαδίδονταν εξαιτίας της «διεστραμμένης φύσης» της ιδέας και του γεγονότος ότι ήταν «τόσο στενά συνδεδεμένες με τη σεξουαλικότητα, τις σχέσεις των φύλων και τις δομές εξουσίας μέσα στην οικογένεια». Με άλλα λόγια, οι ζώνες αγνότητας ήταν τόσο σεξουαλικές και τέτοιο ταμπού, που «οι σατιρικοί συγγραφείς, καλλιτέχνες, προπαγανδιστές και αργότερα συλλέκτες, γρήγορα και με βεβαιότητα αποδέχθηκαν την ιδέα ότι πράγματι υπήρχαν ζώνες αγνότητας στο Μεσαίωνα και μάλιστα σε διαδεδομένη χρήση».
Η Σάρα Μποντ από την πλευρά της, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, εξηγεί ότι οι ιστορικοί του 18ου και 19ου αιώνα ήθελαν να παρουσιάσουν ως υπαρκτές τις ζώνες αγνότητας, προκειμένου να αποδείξουν πόσο ανώτερος ήταν ο πολιτισμός τους σε σύγκριση με τις «σκοτεινές εποχές».
Οι ζώνες, εξηγεί, προέρχονται από την αρχαία Ρώμη, όπου οι νύφες φορούσαν λευκούς χιτώνες και μία ζώνη, για να δηλώσουν την αγνότητά τους, η οποία ήταν «δεμένη» σε έναν κόμπο, τον οποίο αργότερα θα έλυνε ο σύζυγός τους. Συμφωνεί όμως με τον Κλάσεν ότι οι μεταλλικές εκδοχές αυτών των ζωνών χρησιμοποιούνταν σπάνια και ήταν στην πραγματικότητα αστεία ή ψεύδη κατασκευασμένα στη Βικτωριανή εποχή.
Η άποψη στηρίζεται και από το Βρετανικό Μουσείο, το οποίο το 1996 αφαίρεσε από τη συλλογή του μία «μεσαιωνική ζώνη αγνότητας», καθώς ανακάλυψε ότι προέρχονταν από τον 18ο ή 19ο αιώνα.
Η ψεύτικη ζώνη υπάρχει στην ιστοσελίδα, με τη σημείωση: «Η απόδειξη της χρήσης τους στην περίοδο της αναγέννησης… είναι αμφισβητούμενης αξιοπιστίας ή ανήκει στη φαντασία. Είναι πιθανό ότι η συντριπτική πλειονότητα των δειγμάτων που υπάρχουν τώρα κατασκευάστηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα, ως ένα αστείο».
Σήμερα, οι ζώνες αγνότητας πωλούνται στο διαδίκτυο, έχοντας μετατραπεί σε φετίχ για όσους έχουν σαδομαζοχιστικές τάσεις.
iefimerida
