Μετά την διαμαρτυρία του Στέφου Ηλιάδη στον Star-fm 933, για το θέμα που ανέκαμψε στην Κιβωτό μετά την απομάκρυνση του ιερέα από το χωριό, λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:
Ονομάζομαι Φανή Ιορδανίδου, είμαι μητέρα τριών παιδιών και ζω μόνιμα στο τοπικό διαμέρισμα Κιβωτού Γρεβενών.
Νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ από καρδιάς κάποιες σκέψεις αλλά κυρίως τη συναισθηματική φόρτιση των τελευταίων ημερών ,με αφορμή τα γεγονότα που δημιουργήθηκαν στο χωριό εξαιτίας της απόφασης απομάκρυνσης του παπά του χωριού και των αντιδράσεων των συγχωριανών μου.
Ξεκαθαρίζω καταρχήν πως αναλαμβάνω αποκλειστικά την ευθύνη όσων γράφω και φυσικά εκφράζοντας αποκλειστικά την προσωπική μου θέση, το οφείλω πρώτα στον εαυτό μου και ύστερα στα παιδιά μου .Δεν θα μπω στη διαδικασία να σκεφτώ τι θα πουν για αυτά που γράφω κάποιοι, γιατί πραγματικά αυτό που για μένα προέχει αυτή τη στιγμή είναι να εκφράσω δημόσια την αντίθετη τοποθέτηση μου σχετικά με τα γεγονότα που συμβαίνουν το τελευταίο καιρό στο χωριό. Είμαστε σκέφτομαι σε εμπόλεμη κατάσταση, διασπαστήκαμε, χωριστήκαμε σε στρατόπεδα, γίναμε όλοι δικαστές, εισαγγελείς, κριτές.
Θεωρώ πως για όλους τους συγχωριανούς μου πρωτίστης σημασίας έχει η ανάπτυξη της κιβωτού,η πρόοδος και η εξέλιξής της, αυτό δεν θέλω ούτε να το αμφισβητήσω ούτε να το διαπραγματευτώ .Για όλους μας προέχει η κιβωτός .Τι είναι λοιπόν αυτό που μας έφτασε σε αυτό το σημείο?
Τι είναι αυτό που μας κάνει να, <πετάμε> συκοφαντίες, κατηγορίες,να <λασπώνουμε υπολήψεις ανθρώπων> τόσο εύκολα, χωρίς πολύ σκέψη? Σα να τραβάμε το σκοινί στο γνωστό παιχνίδι να δούμε ποια ομάδα θα κερδίσει.
Έχουμε χαθεί, φαντάζομαι και όχι τυχαία, και έχουμε καταφέρει να απομονωθούμε και να αποδυναμώσουμε έτσι, ένα από τα θετικά του ότι ζούμε σε ένα μικρό χωριό, που όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας με, κοινές αγωνίες και προβλήματα .Δεν έχω στόχο να πάρω τη μεριά του ενός ή του άλλου (αν και απέναντι σε μία απαράδεκτη συμπεριφορά σε ένα άτομο δεν μπόρεσα να παραμείνω αμέτοχη) στόχο έχω να στείλω ένα μήνυμα, δεν λύνονται έτσι οι διαφορές των ανθρώπων, υπάρχει <νους> και <λογική>, ας αναλογιστούμε όλοι το μερίδιο που μας αναλογεί και ας βρούμε τρόπο να πάμε μπροστά.
Ας Αναλογιστούμε τι αξίες μεταφέρουμε στα παιδιά μας, που είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ποια η σχέση μας με το θεσμό της εκκλησίας, ή αν θέλετε την πίστη μας ως χριστιανοί.
Χαρακτηρισμοί που δεν αρμόζουν σε κανέναν και πόσο μάλλον σε έναν άνθρωπο που άνοιξε την αγκαλιά του ,υπηρετώντας το είμαστε άνθρωπο , με βασική ανάγκη να συμπορευτούμε, να συμπράξουμε, ενώνοντας και όχι δηλητηριάζοντας τη ζωή μας.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, η συγνώμη δεν είναι αδυναμία αλλά υποχρέωση.
Με εκτίμηση
ΦΑΝΗ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ
