Την ημέρα του μεγάλου και ανερμηνεύτου γεγονότος της κατά σάρκας Γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού από την Υπεραγία Θεοτόκο τιμά σήμερα, 25 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας.

Μετά τον Ευαγγελισμό της Παρθένου Μαρίας από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και ενώ πλησίαζε ο καιρός να τελειώσουν οι εννιά μήνες από την υπερφυσική σύλληψη του Χριστού στην Παρθενική μήτρα της Παναγίας μας, ο Καίσαρ Αύγουστος διέταξε απογραφή του πληθυσμού του ρωμαϊκού κράτους. Τότε ο Ιωσήφ μαζί με τη Θεοτόκο, ξεκίνησαν για τη Βηθλεέμ, για να απογραφούν εκεί.

Έτσι ξεκίνησαν από την Ναζαρέτ και ύστερα από ένα μεγάλο ταξίδι έφτασαν στην Βηθλεέμ… όπου επειδή είχε συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου δεν κατάφεραν να βρουν κατάλυμα, παρά μόνο ένα φτωχικό σπήλαιο.

Εκεί η Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο Ιησού Χριστό και σπαργάνωσε σαν βρέφος τον Κτίστη των απάντων. Έπειτα Τον έβαλε επάνω στη φάτνη των άλόγων ζώων, διότι «έμελλε να ελευθέρωση ημάς από την αλογίαν», όπως γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Από τότε, όλοι οι πιστοί χριστιανοί με χαρά ψάλλουν τον ύμνο των Αγγέλων εκείνης της νύχτας:«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Ευαγγέλιο Λουκά, Β’ 1-20).

Δηλαδή, Δόξα ας είναι στο Θεό, που βρίσκεται στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στη γη ολόκληρη, που είναι ταραγμένη από την αμαρτία ας βασιλεύσει η Θεία Ειρήνη, διότι ο Θεός έδειξε την αγάπη Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Υιού Του.

Ανάλυση ονόματος:
ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο εκλεκτός, αυτός που έχει το χρίσμα, ο απεσταλμένος από τον Θεό για να σώσει τον κόσμο.

Απολυτίκιο:
Ήχος δ’.
Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω, το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Υμνοι Χριστουγέννων

Σήμερον η Παρθένος, τίκτει τον Δεσπότην, ένδον εν τω Σπηλαίω.
Στέργειν μεν ημάς, ως ακίνδυνον φόβω,

Ράον σιωπήν, τω πόθω δε Παρθένε,
Ύμνους υφαίνειν, συντόνως τεθηγμένους,

Εργώδές εστιν, αλλά και Μήτηρ σθένος,
Όση πέφυκεν η προαίρεσις δίδου.

Μεγάλυνον ψυχή μου, τον εν τω Σπηλαίω, τεχθέντα Βασιλέα.
Νεηγενές Μάγων λεγόντων, παιδίον Άναξ ου αστήρ εφάνη, που εστίν, εις γαρ εκείνου προσκύνησιν ήκομεν…
μανείς ο Ηρώδης εταράττετο, Χριστόν ανελείν, ο θεομάχος φρυαττόμενος.

Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός:

<

agioritikovima,ekklisiaonline