Οι ταινίες που δεν πρέπει να χάσεις με τίποτα. Πρέπει να προλάβεις τα 30 κεράκια.θε αλλαγή δεκαετίας στη ζωή μιας γυναίκας φέρνει σημαντικές αλλαγές. Από την κοριτσίστικη αθωότητα στην ωριμότητα κι αργότερα στη σοβαρότητα, τον κυνισμό, αλλά και την πνευματική και -ίσως- την οικογενειακή ολοκλήρωση. Καμία ηλικία δεν είναι όμως τόσο σημαντική σε αυτά που σηματοδοτεί όσο η είσοδος στην δεκαετία των 30.
Αποτυπωμένη ποικιλοτρόπως στα λογοτεχνικά έργα, στα τραγούδια και στις ταινίες, αυτή η όψιμη, «δεύτερη» ενηλικίωση σηματοδοτεί την αρχή της πραγματικής ζωής. Κάπου εκεί στα 30-και-κάτι η γυναίκα αποχαιρετά το κορίτσι μέσα της και γίνεται ο άνθρωπος που ήταν πάντα προορισμένη να γίνει. Επαγγελματικά πιο σταθερή (συνήθως!) κι ερωτικά κατασταλαγμένη, αν όχι ‘τακτοποιημένη’ με τη μικροαστική έννοια, τουλάχιστον μπαίνει στην εποχή που ξέρει τι ΔΕΝ θέλει. Σημαντική κατάκτηση αν υπολογίσουμε την «Ότι να’ ναι» δεκαετία που προηγείται. Κάποιες ταινίες αποτυπώνουν αυτή ακριβώς τη συναρπαστική μετάβαση, την αλλαγή που φέρνει μια γυναίκα πιο κοντά στον πραγματικό της εαυτό, με ηρωίδες και τρόπους που αξίζει να ξαναεπισκεφτούμε. Οκ, δε λέμε να τις μιμηθείτε, αλλά όπως κάθε ώριμη γυναίκα ξέρει πια, κρατήστε το σημειολογικό της υπόθεσης, εμπνευστείτε άλλοτε από το δυναμισμό κι άλλοτε από την ευαίσθητη ή ευάλωτα τρυφερή ματιά στη ζωή. Είναι ότι πιο υγιώς κινηματογραφικά φεμινιστικό μπορείς να κάνεις κάπου εκεί γύρω στα… 30!
1. Θέλμα και Λουίζ
Δύο γυναίκες, καταπιεσμένες με διαφορετικό τρόπο η καθεμία, λίγο πριν τα 40 (Susan Sarandon)η μία και ‘φρέσκια’ τριαντάρα (Geena Davis) η άλλη, χτίζουν ένα συγκλονιστικό δεσμό και μια άρρηκτη φιλία που θα της φέρει κοντά στην ευτυχία, έστω και για λίγο. Το «Θέλμα και Λουίζ» αποτελεί την καθαρόαιμη φεμινιστική περιπέτεια της γενιάς μου. Το αμφιλεγόμενο τέλος προσφέρεται για δύο αναγνώσεις: για άλλους σημαίνει παραίτηση και ήττα υπό το βάρος της κοινωνικής πίεσης και για άλλους (στους οποίους συγκαταλέγεται κι ο γράφοντας) σημειολογικά υποδεικνύει την απόλυτη κατάκτηση ελευθερίας επιλογής και σκέψης. Δείτε το ή αν το έχετε δει κάποτε… ξαναδείτε το!
2. Όταν ο Χάρυ Γνώρισε τη Σάλλυ
Όλες οι ρομαντικές κομεντί δεν είναι ίδιες και σίγουρα αυτή συγκαταλέγεται σ’ εκείνες που πέταξαν τα κλισέ από το παράθυρο σχετικά με την υπεραπλουστευμένη οπτική των σχέσεων μεταξύ αντρών και γυναικών που μάθαμε να μας ταΐζουν αυτού του είδους οι ταινίες. Όλες οι σχέσεις δεν είναι ίδιες και κάποιες δεν είναι ‘γραφτό’ να υπάρξουν de facto όπως συχνά θέλει η λογοτεχνική ρομαντική ματιά. Καμιά φορά μπορεί να πληγώσεις πολύ κάποιον πριν επουλώσετε τις πληγές και προχωρήσετε παρέα. Όπως επίσης και να τον κάνεις ρεζίλι δημοσίως προσπαθώντας να του δώσεις ένα μάθημα γυναικείας πολυπλοκότητας και ‘ταλέντου’!
3. Legally Blonde
H Elle Woods είναι ξανθιά, χαριτωμένη και λατρεύει οτιδήποτε ροζ σε βαθμό που μπορεί να σου φέρει αναγούλα. Συνοψίζει όλα τα κλισέ της χαζής ή της αφελούς αν θέλετε, γυναικάς. Κι όμως η Elle (ο ρόλος που δικαιολογημένα έκανε τη Reese Witherspoon σταρ εν μια νυκτί) μπαίνει στη νομική και κερδίζει τις υποθέσεις της με βασικά όπλα την έμφυτη καλοσύνη και την παντελής απουσία κυνισμού από το DNA της. Η ταινία που αποδεικνύει ότι η εξυπνάδα έρχεται σε πολλές μορφές και …χρώματα! Με βασικότερο αξίωμα που αντιβαίνει τις νόρμες της μετα-millenium εποχής, ότι τελικά δεν χρειάζεται να είσαι bitch για να πας μπροστά.
4. Βασικό Ένστικτο
Στο Σαν Φρανσίσκο των αρχών των 90’s η επικίνδυνη Κάθριν Τραμέλ είναι μια αθυρόστομη, αμφισεξουαλική, αυθάδικα ειλικρινής γυναίκα. Το κρυφοσυντηρητικό σενάριο εμμέσως υποδεικνύει έναν παραλληλισμό της απελευθερωμένης και δυναμικής γυναίκας με το παράνομο και το δολοφονικό, λες κι αυτά τα δύο πάνε πάντα μαζί. Ο σκηνοθέτης Πολ Βερχόφεν όμως έχει πολύ καλό υλικό στα χέρια του, την ηφαιστειακή ερμηνεία και την ακαταμάχητη ‘αύρα’ της πρωταγωνίστριας του Σάρον Στόουν και αφήνει το συντηρητικό, ενοχικών αποχρώσεων μήνυμα στην άκρη, παραδίδοντας ελεύθερο πεδίο στη Στόουν να ‘αλωνίσει’. Η σκηνή με το σταυροπόδι είναι μόνο το πιο γνωστό ‘κερασάκι’ στην τούρτα απανωτών σκηνών που η πραγματικά σέξι Κάθριν προκαλεί λεκτικά, εμφανισιακά και με όποιον άλλο τρόπο μπορείς να φανταστείς. Έχει παράλληλη σχέση με τον ντετέκτιβ ενώ έχει ερωτικά πάρε δώσε με μια γκόμενα με αδιευκρίνιστο, σκοτεινό ρόλο και καθόλου δεν ντρέπεται, ούτε την ενδιαφέρει να το κρύψει. Η Στόουν σε αυτόν τον ρόλο αποτίναξε μια για πάντα τα κλισέ σχετικά με το τι πρέπει ή μπορεί να δείχνει ένας σκηνοθέτης σε μια στουντιακή ταινία μεγάλου μπάτζετ. Χορεύει αισθησιακά στην αλησμόνητη σκηνή του κλαμπ-εκκλησία, ντύνεται και γδύνεται με την ίδια άνεση και συχνότητα κι εκστομίζει ατάκες που φωτίζουν ένα κοφτερό… μυαλό κι έναν χαρακτήρα με ξεκάθαρα ενεργητικό ρόλο στα δρώμενα. Είναι η γυναίκα που έκανε τις παθητικές bimbo του κινηματογράφου να πάνε να κρυφτούν σε μια σπηλιά.
5. BRIDGET JONES
Αν και οι φανς του υπερ επιτυχημένου βιβλίου είχαν αρχικά πολλές αντιρρήσεις για το casting της Renée Zellweger, αυτές ξεπεράστηκαν με το που κυκλοφόρησε η ταινία. Η Zellweger όχι μόνο πήρε τα κιλά που ήταν απαραίτητα για να παίξει την φανατική καπνίστρια, ροδαλή Αγγλίδα outsider με το κοριτσίστικο ημερολόγιο, αλλά πήρε όλη την ταινία πάνω της και κατάφερε να γίνει η απόλυτη Bridget Jones σε ένα ρόλο που την έφτασε μέχρι τα Οσκαρ. Αναμενόμενη λοιπόν η επιτυχία ενός στόρι που θέλει την στρουμπουλή και ακαταμάχητα αστεία πρωταγωνίστρια, να κερδίζει την καρδιά του βρετανού μορφονιού Colin Firth με μια παράκαμψη από τον Hugh Grant, επιβεβαιώνοντας ότι ο έρωτας δεν ‘μασάει’ με επιπλέον κιλά, έλλειψη αυτοπεποίθησης, ούτε καν με το πιο αξιολάτρευτο lip-synching αυτολύπησης που έχουμε δει ποτέ σε ταινία. Το καλύτερο; ετοιμάζεται και δεύτερο σίκουελ για το 2016!
6. Ο Διάβολος Φορούσε Prada
Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει από τη λίστα μας το αστείο και πνευματώδες πόνημα της πρώην assistant της Anna Wintour, Lauren Weisberger, η οποία πήρε την καλύτερη εκδίκηση, καθώς το ‘ο Διάβολος Φορούσε Prada’ όχι μόνο είχε τεράστια επιτυχία ως βιβλίο αλλά έγινε μια διασκεδαστικότατη ταινία με την Meryl Streep (πάλι!) να ‘γράφει’ στον ρόλο της μέγαιρας αφεντικίνας και την γλυκιά και ταλαντούχα Anne Hathaway να υποδύεται την ίδια την Weisberger. Η πρωταγωνίστρια, μια νέα κοπέλα στην αρχή της καριέρας της, υπομένει τα πάνδεινα από τη σκληρή, bitchy αφεντικίνα της, αλλά αυτό δεν την μεταμορφώνει σε κόπια της για να επιβιώσει. Άλλη μια περίπτωση ταινίας που προτάσσει την έμφυτη καλοσύνη και την εξυπνάδα ως αντίδοτο στην ευκολία του κυνισμού και των χτυπημάτων κάτω από τη μέση ως όπλα επιβίωσης στον σκληρό, σκληρό κόσμο του επαγγελματικού στίβου.
7. Gone Girl (Το κορίτσι που εξαφανίστηκε)
Το μήνυμα απλό κι εκκωφαντικά επίκαιρο: Κάνοντας πάντα το καλό κορίτσι προσπαθώντας να τους ικανοποιήσεις όλους, απλά θα χάσεις τον εαυτό σου και θα λαλήσεις! Η Amy μπορεί να είναι ψυχοπαθής, αλλά βασικά αρνείται να χωρέσει σε όλους τους στερεοτυπικά ασφυκτικούς ρόλους που της επιβάλλουν ο σύζυγος και οι γονείς της. Τελειώνοντας την ταινία δεν μπορεί, θα σου περάσει από το μυαλό ότι τα πραγματικά «ψυχάκια» είναι οι άλλοι κι όχι εκείνη.
8. PRETTY WOMAN
O ρόλος ορόσημο που έκανε σταρ την Julia Roberts γνώρισε το ευρύ κοινό σε μια κινηματογραφική πόρνη διαφορετική από της άλλες. Η Vivian δεν ταιριάζει στο κλισέ της ‘πόρνης με τη χρυσή καρδιά’ της διπλανής πόρτας. Βρίσκει τον γκριζομάλλη πρίγκιπα της στο πρόσωπο του Edward (Richard Gere) ο οποίος της αλλάζει τη ζωή, αφού πρώτα όμως εκείνη τον εξανθρωπίσει. Φανταστείτε ότι το στούντιο της Disney αρχικά δεν ήθελε την σχεδόν άγνωστη Julia στο πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά την μεγαλύτερη σταρ τότε Meg Ryan. Φαινομενικά αφελής, πληγωμένη από τη δύσκολη ζωή της, η Vivian είναι ταυτόχρονα μια ετοιμόλογη, έξυπνη και ακαταμάχητα γοητευτική κοπέλα. Ότι της λείπει σε γνώσεις savoir vivre το αναπληρώνει με οξυδέρκεια, χιούμορ και μια αγάπη για τη ζωή που μπορεί να ‘λιώσει’ τις αντιστάσεις του πιο κυνικό άντρα.
9. THE KIDS ARE ALRIGHT
To 2010 τα παιδιά ήταν, όντως « εντάξει» στη δραματική κομεντί της Lisa Chodolenko, η οποία έριχνε την δραματική αλλά και αστεία της ματιά στην εναλλακτική οικογένεια με δύο μαμάδες. Οι εξαιρετικές Julianne Moore και Annette Bening ήταν συγκινητικά αληθινές ως μαμάδες των δυο αδερφιών που μεγαλώνοντας θέλουν διακαώς να γνωρίσουν τον βιολογικό πατέρα τους, τον δότη σπέρματος που χρησιμοποίησαν οι δύο γυναίκες. Η ταινία έφτασε μέχρι τα Όσκαρ, με υποψηφιότητες για Καλύτερη Ταινία, για το τρυφερό σενάριο αλλά και για τις ερμηνείες της υπέροχης Bening αλλά και του διακριτικού Mark Ruffallo στον ρόλο του «πατέρα».
10. Ο Γάμος του Καλύτερου μου Φίλου
Η σπάνια ρομαντική κομεντί που τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλει η πρωταγωνίστρια. Και ίσως τελικά δεν χάθηκε κι ο κόσμος! Άλλωστε…
ladylike
