Ο Γάλλος δημοσιογράφος Nicolas Hénin, που απήχθη από το ISIS και κρατήθηκε όμηρος επί δέκα μήνες, μιλά για τις πρόσφατες επιθέσεις των τζιχαντιστών και εξηγεί γιατί δεν μπορούμε να τους νικήσουμε με βόμβες.Για δέκα μήνες ήταν αιχμάλωτος του ISIS, τρεις εκ των οποίων ζούσε αλυσοδεμένος με άλλους τέσσερις Γάλλους, σε ένα πολύ μικρό κελί, σε σκοτεινό, υγρό υπόγειο, με λιγοστό νερό και ακόμα πιο λίγο φαγητό. Φρουρούνταν από τζιχαντιστές, μεταξύ των οποίων ήταν και Γάλλοι. Αποπειράθηκε να δραπετεύσει, μετά την απαγωγή του (απήχθη εν ώρα ρεπορτάζ που έκανε για το περιοδικό Le Point), αλλά τον εντόπισαν και τον συνέλαβαν σε λιγότερο από 24 ώρες. Με εντολή του διαβόητου δήμιου Jihadi John (Mohammed Emwazi), τα μέτρα της αιχμαλωσίας του Nicolas Hénin, αυξήθηκαν. Ώσπου πέρασε ο καιρός και η κατάσταση έγινε καλύτερη, του τύπου να του δώσει ο εξτρεμιστής του Ισλαμικού Κράτους το παρατσούκλι “καράφλας”. Κάποιες φορές, ακόμα και σήμερα, μιλά με τους δεσμοφύλακες του στο Twitter και διαβεβαιώνει πως “ο τρόπος που προμοτάρουν τους εαυτούς τους είναι πολύ συγκεκριμένος: θέλουν ο κόσμος να πιστεύει πως είναι υπερήρωες. Βέβαια, μακριά από τις κάμερες η κατάσταση τους είναι κάπως τραγική. Θα έλεγα ότι περισσότερο είναι ηλίθιοι και όχι διαβολικοί, χωρίς αυτό να υποτιμά τη δολοφονική δυνατότητα της ηλιθιότητας”. Εκείνος πάντως τη γλίτωσε, όπως τη γλίτωσαν και τέσσερις εκ των συγκρατουμένων του.
Για την απελευθέρωση των Nicolas Hénin, Didier François, Edouard Elias και Pierre Torres, τον Απρίλιο του 2014, συνεργάστηκαν οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, με εκείνες στη Μεγάλη Βρετανία, την Ισπανία, την Αμερική και την Τουρκία. Εντοπίστηκαν από Τούρκους στρατιώτες, στη μέση του πουθενά, δίπλα στα σύνορα με τη Συρία. Τα μάτια τους ήταν καλυμμένα και φορούσαν χειροπέδες. Ο πρόεδρος της Γαλλίας, Francois Hollande ξεκαθάρισε πως δεν πλήρωσε ευρώ. Αυτό που έκανε, ήταν να διαπραγματευτεί με τους εγκληματίες, για αρκετές εβδομάδες, την ώρα που ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Laurent Fabius διερύγνυε τα ιμάτια του ότι η χώρα δεν έστειλε όπλα στο ISIS, για να “κλείσει” το deal. Ο Hénin δεν ξέρει επακριβώς τι συνέβη. Γνωρίζει όμως, τι χρειάζεται για να τελειώσει το καθεστώς τρόμου, υπό το οποίο ζει πια όλος ο κόσμος. “Φοβούνται την ενότητά μας περισσότερο από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς” έγραψε στην εφημερίδα Guardian λίγο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι.
Μετά την απελευθέρωσή του, ο Hénin έγραψε δύο βιβλία. Το δεύτερο είναι -όπως έχει πει ό ίδιος- το ρεπορτάζ που δεν μπόρεσε να κάνει στη Συρία. Το πρώτο απευθύνεται σε παιδιά. “Η ιδέα μου ήλθε από ένα παιχνίδι που είχαμε ανακαλύψει, κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας μας (με τους James Foley, Steven Sotloff, David Haines and Alan Henning), με εμπνευστή τον Haines”, τον Bρετανό που μετείχε σε κίνημα ανθρωπιστικής βοήθειας, απήχθη, φυλακίστηκε και εν τέλει δολοφονήθηκε. “Επειδή ήταν πραγματικά βαρετό το 24ωρο μας, προσπαθούσαμε να προκαλούμε το μυαλό μας. ‘Ενας από τους τρόπους που είχαμε ήταν αυτό το παιχνίδι. Ο στόχος ήταν να πούμε ποιο ζώο μας αντικατοπτρίζει καλύτερα. Εγώ είχα επιλέξει το σκαντζόχοιρο. Μου άρεσε η ιδέα να έχω καλή προστασία, ακόμα και με το δεδομένο ότι η προστασία του σκαντζόχοιρου είναι τελείως ηλίθια”.

Αποκεφαλισμοί με σπαθί… αντίκα

Για να προστατέψει τον εαυτό του έκανε κάτι άλλο: σκεφτόταν πως κουλουριάζεται και γίνεται μπάλα. Ό,τι όμως και αν σκέφτηκε, δεν “έπιασε”, γιατί “ως όμηρος είναι πάντα μια μαριονέτα”. Πολλώ δε, όταν οι δεσμοφύλακες σου κρίνουν απαραίτητο να παίζουν με το μυαλό σου “λέγοντας σου μια μέρα, πως αύριο θα ελευθερωθείς και την επομένη πως θα σκοτώσουν έναν από εμάς. Τις πρώτες φορές τους πιστέψαμε, ώσπου καταλάβαμε ότι αυτός ήταν ο τρόπος που είχαν να διασκεδάζουν. Συχνά, μας έδεναν τα μάτια και ούρλιαζαν (στα γαλλικά) ότι “θα σου κόψουμε το κεφάλι, θα το βάλουμε στον κώλο σου και θα ανεβάσουμε το video στο YouTube”. Στα χέρια τους κράδαιναν ένα σπαθί… αντίκα.
Συνήθως, όταν σε αφήνουν ελεύθερο, ο εφιάλτης τελειώνει. “Στο μυαλό μου ωστόσο, αισθανόμουν για μήνες πως βρίσκομαι κάπου, σε ένα κελί, στη Συρία και κάθε φορά που ενημερώνουν για το θάνατο κάποιου συγκρατούμενου μου, γύριζα εκεί, θυμόμουν τα πάντα και δεν μπορούσα να ηρεμήσω για μήνες. Ήταν πολύ βάναυσο”. Στους δέκα μήνες που πέρασε στα χέρια του ISIS “μοιραζόμασταν όλοι τις ζωές μας. Επί 24 ώρες, επτά ημέρες την εβδομάδα, ήμασταν μαζί σε ένα δωμάτιο, τρώγαμε μαζί, κοιμόμασταν μαζί και οι συζητήσεις μας αφορούσαν τη ζωή, τις ελπίδες και τις προσδοκίες. Προσπαθούσαμε να μένουμε και σε φόρμα και τρέχαμε επί τόπου” γιατί φυσικά δεν υπήρχε χώρος για οτιδήποτε άλλο. Πίστευε πως μια μέρα θα είναι ξανά ελεύθερο; “Ναι, από την πρώτη ημέρα. Όλοι είχαμε αυτήν την αφελή ελπίδα, αλλά όταν ζεις τέτοια κατάσταση, πρέπει να πιστεύεις σε κάτι για να αντέξεις”.
Μεταξύ των κρατουμένων, ήταν και πολλοί που ασπάστηκαν το Ισλάμ “και προσεύχονταν πέντε φορές την ημέρα”. Μεταξύ τους ήταν ο Αμερικανός, Peter Kassig, ο οποίος μετονομάστηκε σε Abdul-Rahman Kassig. Ένας άλλος ήταν ο Alan Henning. Όταν τον αποκεφάλισαν οι τζιχαντιστές, έδειξαν το σχετικό video στους υπόλοιπους. “Ήταν ένας άνθρωπος που επίσης, είχε ασπαστεί το Ισλάμ, γιατί πίστευε πως θα του δώσει τη δύναμη που χρειαζόταν για να διαχειριστεί τις δυσκολίες της αιχμαλωσίας”. Εκείνος είχε έλθει πολύ κοντά και με τους δυο δολοφονημένους. “Ήταν εκέινοι που μου έδωσαν χρήσιμες συμβουλές, για να επιβιώσω της αιχμαλωσίας. Ήταν παιδιά αθώα και πάντα ήθελαν να βοηθούν τους γύρω τους”.
Οι δικές μας ζωές δεν μετρούν περισσότερο από τις ζωές των ανθρώπων που σκοτώνονται στον πόλεμο στη Συρία

Μετά το θάνατο του James Foley (Αμερικανού δημοσιογράφου που απήχθη τον Νοέμβριο του 2012 και αποκεφαλίστηκε τον Αύγουστο του 2014, ως “απάντηση” σε αεροπορική επιδρομή των ΗΠΑ στο Ιράκ, για να γίνει ο πρώτος Αμερικανός που σκότωσε το ISIS), ο Hénin σκέφτηκε να προχωρήσει στη συγγραφή δεύτερου βιβλίου. Αυτή τη φορά, για ενήλικες. Ήθελε να εκφράσει την οργή του “για το γεγονός ότι όταν σκοτώθηκε, ο κόσμος ανακάλυψε ξανά τη Συρία και το πρόβλημα με τους τζιχαντιστές και τις προκλήσεις των Ισλαμιστών. Φυσικά και ο James δολοφονήθηκε, αλλά πριν αφαιρέσουν τη ζωή του, 200.000 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο στη Συρία, περισσότεροι από 100.000 στο Ιράκ. Πρέπει πάντα, να θυμόμαστε ότι οι δικές μας ζωές δεν μετρούν περισσότερο από τις δικές τους”.
Γιατί ξεκίνησε το βιβλίο του, “Jihad Academy” με το θάνατο του Foley; “Γιατί πραγματικά με σοκάρισε έως το μεδούλι ο τρόπος που διαχειρίστηκαν τα ΜΜΕ το γεγονός. Σε κάθε περίπτωση, ήταν ένας από τους πιο απίστευτους τύπους που είχα ποτέ την τύχη να γνωρίσω”. Όταν ολοκλήρωσε τη συγγραφή “ένιωθα απελευθερωμένος. Δεν ήθελα να γίνουν οι δέκα μήνες που ήμουν αιχμάλωτος, η μεγαλύτερη δημοσιογραφική μου αποτυχία. Ήθελα να “βγάλω” κάτι, αλλιώς αυτοί οι μήνες θα πήγαιναν “χαμένοι”.

Δεν μπορείς να τους πολεμήσεις, αν δεν καταλάβεις ποιοι είναι

Ερωτηθείς από το Euronews “αν τα μέλη του ISIS είναι διαβολικοί ή φοβισμένοι ή απλά αφοσιωμένοι σε έναν σκοπό, απάντησε “είναι απίθανο να μπορείς να πολεμήσεις το ISIS, χωρίς να καταλάβεις ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. Υπάρχουν πολλοί που είναι χαμένες ψυχές, άνθρωποι που ζουν σε μια έρημο κουλτούρας και κάλυψαν αυτό το κενό με την ιδέα ότι έχουν έναν προορισμό. Πως μπορούν να επιτύχουν κάτι, ότι μπορούν να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους στα χέρια τους και να βοηθήσουν πραγματικά. Πιστεύω ότι πολλοί τζιχαντιστές που είναι στη Συρία, πήγαν γιατί πίστευαν πως μπορούν να βοηθήσουν. Έπειτα από λίγο καιρό, ήταν σαν τους ψαράδες που παίρνουν το καλάμι τους και προσπαθούν να πιάσουν ένα ψάρι, αρνούμενοι να το αφήσουν. Πολύ γρήγορα, αφότου στρατολογηθούν, τους “χτυπά” η πραγματικότητα και τους γίνεται πλύση εγκεφάλου. Είναι πολλοί εκείνοι που όταν αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει, θέλουν να φύγουν, αλλά έχουν μπλοκαριστεί”. Εν τω μεταξύ, στις πρώτες ημέρες “οι ηγέτες ωθούν τους νεοσύλλεκτους στο να κάνουν ένα έγκλημα, ώστε να είναι πια ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει γυρισμός”.
Ένας από τους φύλακες του ήταν μεταξύ εκείνων που εξαπέλυσαν επίθεση στο εβραϊκό μουσείο, στο Βέλγιο. “Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που λέω “χαμένη ψυχή”. Είναι άνθρωπος που έχει “κόλλημα” με την τηλεόραση. Στις συζητήσεις μας, κατάλαβα ότι είναι ένας τύπος που διαμορφώνει άποψη, βλέποντας τα απογευματινά προγράμματα. Πήγε στη Συρία, για να γίνει διάσημος, για να τον δείξει η τηλεόραση. Όλες οι αναφορές που είχε, ήταν από τα ριάλιτι σόου, τα ψυχαγωγικά προγράμματα. Όλη του η ιδεολογία είχε βασιστεί στη γαλλική τηλεόραση και όχι στο Κοράνι”. Γενικότερα στις συζητήσεις που είχε, ήταν ξεκάθαρο ότι “τα περισσότερα παιδιά δεν είχαν μεγάλη σχέση με την τοπική κουλτούρα. Ήταν παιδιά της δικής μας κουλτούρας, της δικής μας “γλώσσας”, των δικών μας αναφορών. Ήταν προϊόντα του κόσμου μας”.
Ο Βέλγος Jejoen Bontinck ήταν επίσης, μεταξύ των φυλακισμένων. “Πριν ταξιδέψει για τη Συρία, είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του από αυτά που διαπίστωσε πως συμβαίνουν, από τις πρώτες κιόλας ημέρες της παραμονής του. Όταν ανακοίνωσε την πρόθεση του να φύγει, οι τζιχαντιστές τον φυλάκισαν. Ήταν στο ίδιο κελί με τον Foley και τον John Cantlie (που επίσης αποκεφαλίστηκε) και μιλούσαν καθημερινά, για όλα. Τελικά, ελευθερώθηκε και γύρισε στο Βέλγιο, όπου δικάστηκε”.
Πολλοί ήταν και εκείνοι που είχαν εκφράσει την επιθυμία τους να πεθάνουν για το σκοπό. Είχαν διευκρινίσει πως δεν ήθελαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Έλεγαν ότι πήγαν στη Συρία, γνωρίζοντας πολύ καλά τι τους περιμένει και πως περίμεναν να πεθάνουν. “Δεν χρειάζονται πολλά για να κάνεις κάποιον τζιχαντιστή. Αρκεί κάποιος που δεν έχει πολλά στο κεφάλι του. Του γεμίζεις το μυαλό με πλήθος αραβικών λέξεων, κάποιες βασικές αρχές του Ισλάμ, αλλά επί της ουσίας δεν ξέρουν τι είναι το Ισλάμ. Οι περισσότεροι το χρησιμοποιούν ως τρόπο να εκφράζουν το θυμό τους, για να αποκοπούν από την κοινωνία. Συμπεριφέρονται όπως οι γονείς μας έλεγαν στους παππούδες μας “με εκνευρίζεις. Θα γίνω κομμουνιστής και θα καπνίσω μαριχουάνα”. Εκείνοι λένε “με εκνευρίζεις, πάω στη Μοσούλη να προκαλέσω πανικό”. Αυτή είναι η “απειλή” που έχει αυτή η γενιά. Και μας αρέσει ή όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα”. Οι φυλακισμένοι από τη Συρία υπόκεινται σε “εργοστάσιο παραγωγής βασανισμών. Κρατούνται σε ξεχωριστά κελιά και υπομένουν ατελείωτες ώρες βασανιστηρίων”.
Πως προσελκύουν κόσμο από όλη την Ευρώπη

Στάθηκε στον τρόπο που χειρίζονται οι τζιχαντιστές τα media, για να εξηγήσει πως “είναι πολύ αποτελεσματικός. Είναι πολύ καλά καταρτισμένοι, σε ό,τι αφορά την τεχνολογία. Παρακολουθούν αδιάλειπτα την επικαιρότητα, αλλά φιλτράρουν όλες τις πληροφορίες, όπως τις εξελίσσουν σε θεωρίες συνωμοσίας. Υπάρχουν πολλές αντιφάσεις στα όσα κηρύττουν, αλλά κανείς εκ των “ακόλουθων” δεν τις αντιλαμβάνεται. Ξέρουν πως για να σε προσέξουν, πρέπει να χρησιμοποιήσεις ό,τι υπάρχει διαθέσιμο. Στη λίστα υπάρχει η ακραία εκδήλωση βίας ως μέσο να δημιουργήσεις φόβο στον εχθρό, έως η καταστροφή ιστορικών μνημείων. Ό,τι κάνουν δείχνει πως υπάρχει ευφυής στρατηγική, στο κομμάτι των ΜΜΕ”. Τι στρατηγική; “Κατ’ αρχάς, αφορά τη στρατολόγηση νέων μελών και αυτό είναι κάτι στο οποίο είναι πολύ καλοί. Είναι τύποι που έχουν δει τις ίδιες ταινίες με εμάς, που έχουν παίξει τα ίδια video games με εμάς, που έχουμε διαβάσει τα ίδια βιβλία, η γενιά του Twitter και του Facebook. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μια από τις εταιρίες παραγωγής των videos που δημιουργεί το ISIS, ανήκει σε Γερμανούς τζιχαντιστές. Δεν υπάρχουν μόνοι Σύροι και Ιρακινοί εκεί πέρα, αλλά πολίτες του δυτικού κόσμου. Άκουσα κόσμο να μιλά γαλλικά, χωρίς ιδιαίτερη προφορά, αγγλικά, ισπανικά… Όλες τις γλώσσες. Αλλά δεν μου έκανε έκπληξη. Το ISIS είναι γνωστό για την ικανότητα του να προσελκύει κόσμο από όλη την Ευρώπη”.
Θεωρεί επίσης, δεδομένο ότι μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, παρακολουθούσαν τη ροή ειδήσεων και τραγουδούσαν “κερδίζουμε”. “Οτιδήποτε μπορεί να ενθαρρύνει την υπερβολική αντίδραση, τη διάσπαση, τη ξενοφοβία, το ρατσισμό και το φόβο τους αρέσει. Λατρεύουν την ασχήμια των social media. Η κεντρική ιδέα της πεποίθησης τους, είναι πως οι κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί με τους Μουσουλμάνους και κάθε μέρα δίνουν μάχη για να βρουν σχετικά… αποδεικτικά στοιχεία. Οι εικόνες από τη Γερμανία, στις οποίες καλωσορίζονται οι πρόσφυγες, τους δημιούργησαν ανησυχία. Η συνοχή και η ανοχή, δεν είναι πράγματα που θέλουν να βλέπουν”.

Γιατί οι βομβαρδισμοί δεν μπορούν να τους σταματήσουν

Το μεγάλο ερώτημα παραμένει τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε το ISIS. “Για να σταματήσουμε την στρατολόγηση, πρέπει να στείλουμε μήνυμα στον τοπικό πληθυσμό -στη Συρία και το Ιράκ- πως είμαστε μαζί και άρα μπορούμε να τους προστατεύσουμε. Η προστασία τους είναι ευθύνη της διεθνούς κοινότητας που πρέπει να κάνει τα πάντα για να βρει λύση. Να κινηθεί σε κάθε δυνατό επίπεδο. Αν χρειαστεί, να χρησιμοποιήσει και στρατιωτική βοήθεια”. Υπάρχει το ενδεχόμενο διαπραγμάτευση; “Πρόκειται για ένα γκρουπ ανθρώπων που πολλές φορές αντιδρά παρορμητικά και απροσδόκητα. Για παράδειγμα, με ελευθέρωσαν. Αυτό είναι ένα σημάδι πως κάποιες συγκεκριμένες στιγμές, σε συγκεκριμένα επίπεδα, σε συγκεκριμένες συνθήκες οι διαπραγματεύσεις μπορούν να γίνουν πραγματικότητα”.
Ξέρει γιατί ελευθερώθηκε; “Γιατί σε κάποιο χρονικό σημείο, υπήρξαν διαπραγματεύσεις. Δεν έμαθα τις λεπτομέρειες. Αυτό που ξέρω είναι πως όταν επέστρεψα στη Γαλλία, ο Πρόεδρος Hollande με κοίταξε μέσα στα μάτια και μου είπε “η Γαλλία δεν πλήρωσε για την ελευθερία σου”. Γιατί δεν ελευθερώθηκαν άλλοι και αντιθέτως δολοφονήθηκαν; “Κάθε περίπτωση αιχμαλωσίας είναι ιδιαίτερη. Και πραγματικά με εκνευρίζουν όλοι εκείνοι που αρνούνται κάθε διαπραγμάτευση, όπως είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Αμερική, λέγοντας πως είναι θέμα αρχής. Από την άλλη, έχουμε ευρωπαϊκές χώρες που με αφορμή ότι νιώθουν αδύναμες, χρηματοδοτούν την τρομοκρατία. Αν δείτε στη σύγχρονη ιστορία, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός Γάλλων αιχμαλώτων που δολοφονήθηκαν και Αμερικανούς που ελευθερώθηκαν”. Πού καταλήγει; “Ότι πρέπει πάντα να είμαστε ενήμεροι για το αν είναι η κατάλληλη στιγμή για διαπραγματεύσεις και να ρωτάμε τους εαυτούς μας αν είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε τις απαιτήσεις των απαγωγέων”.
Σίγουρα ο ανηλεής βομβαρδισμός της Raqqa, δύο ημέρες μετά το “χτύπημα” στο Παρίσι, δεν ήταν η πλέον κατάλληλη αντίδραση, όπως αναφέρει. “Ήταν ό,τι ήθελε το ISIS για να συνεχίσει, για να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Ο φόβος μου είναι πως η δική τους αντίδραση θα κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Όσο προσπαθούμε δε, να καταστρέψουμε το ISIS θα ήταν χρήσιμο να θυμόμαστε πως 500.000 πολίτες είναι παγιδευμένοι στη Raqqa. Η δική τους ασφάλεια δεν πρέπει να μας νοιάζει; Αντιλαμβάνεστε πως όταν δεν δίνουμε σημασία, κάνουμε αυτό που θέλει το ISIS; Ότι αν δεν ενδιαφερόμαστε για τη ζωή των πολιτών, τους σπρώχνουμε να ενταχθούν στο ISIS;”.
Το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, το αφιέρωσε στον Bashar Al-Assad, τον πρόεδρο της Συρίας, από τον οποίον ξεκίνησαν όλα όσα ζει η χώρα την τελευταία πενταετία. Που “έθρεψε” την ανάγκη για επανάσταση και τη δημιουργία ανταρτικών ομάδων, που μετά διασπάστηκαν και φτάσαμε στη δημιουργία του ISIS. Κατά τον Hénin, αυτός είναι ο πραγματικός εχθρός. “Είναι άνθρωπος που κυρίως ενδιαφέρεται για τα χρήματα, όπως πολλοί ηγέτες του κόσμου, ειδικά στις αναπτυγμένες χώρες. Ξέρει πολύ καλά πώς να χειραγωγεί. Πάνω από όλα, είναι κάποιος που κληρονόμησε από τον πατέρα του το σύστημα που κυβερνά τη χώρα, το οποίο επί 40 χρόνια απαντούσε στις κρίσεις, τις οποίες αντιμετωπίζει και τώρα”. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της Ευρώπης; “Ας δούμε τους αριθμούς. Το ISIS σκότωσε πολλές χιλιάδες ανθρώπων, πριν ανακοινώσει την ίδρυση του χαλιφάτου. Από την αρχή του εμφυλίου στη Συρία, το καθεστώς έχει σκοτώσει τουλάχιστον 200.000 Σύρους, σε μια καμπάνια αντίδρασης. Ειλικρινά λοιπόν, δεν ξέρω αν μπορούμε να πούμε ποιος είναι χειρότερος από τον άλλον. Βλέπουμε ωστόσο, πως ο μεγαλύτερος εγκληματίας είναι το καθεστώς και όσο είναι στη θέση του, δεν υπάρχει περίπτωση να απαλλαγούμε από το ISIS”.
Αν κάποιος που ετοιμάζεται να “πετάξει” για τη Συρία ζητούσε τη γνώμη του, θα του έλεγε πως “όταν φτάσεις εκεί, θα πρέπει να σκοτώσεις Μουσουλμάνους. Ενδεχομένως να μην φτάσεις καν στο σημείο να δολοφονήσεις, γιατί θα σε έχουν δολοφονήσει οι δυνάμεις του καθεστώτος. Επιπροσθέτως, ξέρετε ποιος έχει σκοτώσει τους περισσότερους Γάλλους τζιχαντιστές; Η al-Qaeda”. Kαι γιατί παρατηρείται αύξηση του ρεύματος των Γάλλων τζιχαντιστών; “Ίσως γιατί υπάρχει κλίμα φοβίας στη χώρα, εις βάρος του αραβικού κόσμου. Οι Μουσουλμάνοι στη Γαλλία νιώθουν αποκλεισμένοι, κάτι που ισχύει σε μεγάλο ποσοστό, αλλά το 22% των τζιχαντιστών από τη χώρα είναι άνθρωποι που έχουν προσηλυτιστεί στο Ισλάμ, που προέρχονται από καθολικό παρελθόν. Κάποιοι μάλιστα, είχαν εβραϊκές ρίζες”. Θα επέστρεφε ποτέ στη Συρία ή το Ιράκ; “Θα ήθελα να γυρίσω. Έχω συναισθηματικό δέσιμο με τις χώρες αυτές. Είναι απίστευτο πόσα τους οφείλουμε. Δυστυχώς, δεν είναι κάτι που θα κάνω στο εγγύς μέλλον. Είναι τα μέρη που έχασα την αθωότητα μου. Όταν έχεις τέτοια τραυματική εμπειρία, η άσχημη ταμπέλα του πρώην αιχμαλώτου, μένει πάντα πάνω σου. Θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να τη ξεφορτωθώ. Είμαι άνθρωπος, είμαι δημοσιογράφος. Δεν είμαι πρώην αιχμάλωτος”.

news247