”Σκέψου πως γεννήθηκες στην οργάνωση της ”Σκοπιάς” και μεγάλωσες και γαλουχήθηκες με τις παροτρύνσεις της. Την εμπιστευόσουν και πίστευες ότι ήταν η οργάνωση του Θεού στη γη. Ήσουν πρόθυμος να πεθάνεις, για να μη στερηθείς ένα τεύχος της ”Σκοπιάς’ ή για να διαδόσεις σε κάποιον συνάνθρωπό σου αυτό που νόμιζες ως ”σωτήριο άγγελμα”. Σκέψου πως φυλακίστηκες για ”ακεραιότητα” ή για ”ουδετερότητα” και πως στο διάβα της ζωής σου υπέστης κάθε λογής ύβρη και εξευτελισμό γι΄αυτό που πίστευες ως αλήθεια. Η οργάνωση σού είχε πει ότι οφείλεις ν΄ακολουθείς την αλήθεια με κάθε κόστος, όποια κι είναι, να είσαι πρόθυμος να αρνηθείς ακόμα και τους γονείς σου ή τη γυναίκα σου για την αλήθεια. Και κάποτε ανακαλύπτεις κάτι τρομερό! Αυτό που πίστευες ως αλήθεια, ξαφνικά αποδεικνύεται μια πλάνη! Αντιλαμβάνεσαι ότι κάπου υπάρχει κάποιο σφάλμα. Όμως εμπιστεύεσαι την οργάνωση και λες ”Θα τους το πω και ως αδελφοί θα το διορθώσουν, γιατί είναι ευθείς απέναντι στο Θεό και την αλήθεια”. Και το λες στους πρεσβυτέρους. Και τότε με έκπληξη ανακαλύπτεις ότι δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια! Αντί να σπεύσουν να ενημερώσουν την ηγεσία της οργάνωσης, σου λένε; ”Δεν είναι δική σου δουλειά να ψάχνεις. Αυτή είναι δουλειά του ”Κυβερνώντος Σώματος”. Εσύ να πιστεύεις και να μην ερευνάς”. Αυτό που κατηγορούσες τους άλλους, ξαφνικά το βλέπεις στη θρησκεία, όπου μεγάλωσες και την οποία εμπιστεύτηκες. Και τότε ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι αυτό που βρήκες, το γνωρίζει και η οργάνωση, όμως το κρύβει. Και εν γνώσει της συνεχίζει να κηρύττει κάποιο ψεύδος στο όνομα του Θεού. Αποκόπτει μάλιστα όποιους το ανακαλύπτουν. Και είναι στιγμή που πρέπει να πάρεις τις δικές σου αποφάσεις. Είναι η στιγμή που πρέπει να κάνεις εσύ αυτό που κήρυττες τόσα χρόνια στους άλλους. Να εγκαταλείψεις το ψέμα και την υποκρισία. Πώς θα αισθανόσουν, φίλε μου; Έχασες ποτέ σε μια στιγμή όλους σου τους φίλους; Έχασες ποτέ σε μια στιγμή όλους σου τους συγγενείς; Βρέθηκες ποτέ χωρίς δουλειά, επειδή έφυγες από την οργάνωση; Ένιωσες ποτέ την αγωνία μιας τέτοιες κατάστασης; Ένιωσες ποτέ να κολυμπάς μόνος σε έναν ωκεανό θρησκευτικού χάους;” ——————————————————— Αυτά είναι τα προοιμιακά λόγια ενός ανθρώπου, πρώην ενταγμένου στην οργάνωση ”Σκοπιά”, στο βιβλίο του ”Αναζητώντας την Αλήθεια”. [ Αναζητώντας την Αλήθεια — Νικολάου Μαυρομάγουλου – εκδ. Ιεράς Μονής Μαχαιρά] Ας τον παρακολουθήσουμε μέσα από επιλεγμένα κομμάτια του βιβλίου αυτού, για να αποκτήσουμε οι αναγνώστες μια πιο σαφή αντίληψη τι σημαίνει να βρεθείς στα πλοκάμια της αίρεσης του Χιλιασμού.”Αγαπητέ αναγνώστη, τα όσα θα διαβάσεις σ΄αυτό το βιβλίο είναι καρποί των πόνων και της αγάπης που έχει ο συγγραφέας του για τα εκατομμύρια θύματα της οργάνωσης που λέγεται ”Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρεία Σκοπιά”. Υπάρχοντας ο ίδιος θύμα της για 25 χρόνια και σπαταλώντας μέσα εκεί ένα σπουδαίο μέρος της ζωής του, είχε την ευκαιρία να ζήσει όλα σχεδόν τα συναισθήματα, τις προσδοκίες, τους φόβους και τις περιπέτειες, που βιώνει κάθε ένας που αναζητά την αλήθεια, σ΄αυτήν την οργάνωση και που κάποτε απογοητεύεται”. —————————————————————– Πολύ τροχάδην θα τον αφήσουμε να μας πει τα σχετικά με τα πρώτα του χρόνια στην οργάνωση: ”Μια από τις πρώτες μου λέξεις, όταν άρχισα να μιλώ ήταν η λέξη ”Ιεχωβά”. Οι γονείς μου προσπαθούσαν φιλότιμα να με διδάσκουν όσα περισσότερα μπορούσαν, για να να με κάνουν ”πρότυπο” σύμφωνα με τα μέτρα της οργάνωσης. ”…Πίστευα ολόψυχα στη θρησκεία μου…”. ”Όλα τα δόγματα που διδάχθηκα τα θεωρούσα τεκμηριωμένες πραγματικότητες και μάλιστα οι γονείς μου με είχαν εφοδιάσει με δεκάδες αγιογραφικά εδάφια, τα οποία αποστήθιζα προς υποστήριξη αυτών των δογμάτων και προς κατάρριψη των επιχειρημάτων των άλλων”. ”…Συχνά η μητέρα μου με έπαιρνε στο ”έργο”, δηλ. στις εκστρατείες που έκανε για τη διάδοση της πίστης της. Επίσης δεν παρέλειπε να με παίρνει σε όλες τις ”συναθροίσεις”, δηλ. σε ένα είδος κατήχησης, υποκατάστατου του χριστιανικού εκκλησιασμού. ”. ”…Ένας βασικός τομέας της προσηλυτιστικής μου δραστηριότητας ήταν οι συνομίληκοί μου. ”…Όταν πήγα στο σχολείο, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες μου σύντομα αντιλήφθηκαν ότι στα θρησκευτικά γνώριζα περισσότερα απ΄αυτούς. Μεγαλώνοντας συζητούσα όλο και με περισσότερους ανθρώπους, αλλά δεν συνάντησα κανέναν που να μπορεί να υπερασπιστεί την πίστη του ικανοποιητικά. Συνήθιζα να προκαλώ και να λέω: ”Φέρτε μου όποιον θέλετε, τον καλύτερο θεολόγο σας, θα του δείξω ποια είναι η αλήθεια. Δεν παρέλειπα όμως να του πω πως ”αν μου αποδείξεις από την Αγία Γραφή πως έχω λάθος, εγώ θα αλλάξω τη θρησκεία μου, γιατί μ΄ενδιαφέρει η αλήθεια”. ”…Όταν πήγα στο Γυμνάσιο, έτυχα σ΄έναν θεολόγο που έβλεπε το θέμα της πίστεως με φανατισμό και με αντιμετώπιζε με ισχυρογνωμοσύνη και αμάθεια. Αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης όμως δεν πέρασε απαρατήρητος από τους συμμαθητές μου. Κάθε φορά που διαφωνούσαμε και επιχειρηματολογούσαμε στην τάξη, στο διάλειμμα έρχονταν συμμαθητές μου και μου έλεγαν: ”Καλά του τα είπες”. Αν και δεν τον έπειθα, κέρδιζα πάντοτε σε εντυπώσεις. Έτσι οι συμμαθητές μου θα ήταν προετοιμασμένοι να ανοίξουν συζήτηση με όποιον ”μάρτυρα” θα χτυπούσε κάποτε την πόρτα τους, έχοντας τις καλύτερες εντυπώσεις”. ———————————————————- Εδώ για το άρθρο αυτό σταματούμε την αφήγηση. Παράλληλα με τη διασκευή της ιστορίας όμως θα σχολιάζουμε ευκαιριακά και τις δοξασίες των χιλιαστών. Στο κείμενο αυτό στεκόμαστε στην πίστη τους ότι μόνη πηγή αλήθειας είναι η Αγία Γραφή.Η Εκκλησία εκτός από την Αγία Γραφή — που είναι θεόπνευστο βιβλίο, γραμμένο δηλ. με το φωτισμό του αγίου Πνεύματος — θεωρεί θεόπνευστα και 1. Τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων 2.Τα κείμενα των Πατέρων που εγκρίθηκαν από τις οικουμενικές Συνόδους 3.Την υμνολογία της Εκκλησίας 4. Τα λειτουργικά κείμενα και 5. ό,τι μας άφησαν και αφήνουν οι χαρισματικοί άγιοι όλων των εποχών. Αυτά δε τα παραπάνω αριθμηθέντα αποτελούν την Ιερή Παράδοση της Εκκλησίας, την οποία αρνούνται επίμονα οι χιλιαστές. Κι αυτή τους την επιμονή την αναιρεί από μόνο του το γεγονός ότι — στο χώρο τουλάχιστον των προτεσταντών,απ΄τους οποίους έχουν δανειστεί πολλές δοξασίες οι μάρτυρες του Ιεχωβά — ο καθένας ερμηνεύει την Αγία Γραφή κατά την κρίση του, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα πολλά χριστιανικά παρακλάδια, που όλα υποστηρίζουν ότι ερμηνεύουν σωστά. Έτσι όμως αποδεικνύεται ότι η Αγία Γραφή από μόνη της δεν είναι αρκετή, για να βρει κανείς την αλήθεια. Χρειάζεται και την καθοδήγηση της Εκκλησίας με την Ιερή Παράδοση, που συνέγραψε και συνέλεξε τα βιβλία της Αγίας Γραφής τον 4ο αι.Αλλά και οι ίδιοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά παραδέχονται ότι η Αγία Γραφή χρειάζεται ”βιβλικά βοηθήματα”, γι΄άυτό και εκδίδουν πλήθος βιβλίων και περιοδικών και υποστηρίζουν ότι η ”Σκοπιά είναι η τροφή που παρέχεται από την ηγεσία της Οργάνωσης. Κι ότι η πνευματική αυτή τροφή είναι το κυριότερο πράγμα. Χωρίς αυτήν δε μπορούν τα πρόβατα να φτάσουν σε ωριμότητα”.Έτσι όμως οι χιλιαστές δημιουργούν τη δική τους Παράδοση. Και είναι μόνο τόση ακόμη, γιατί και ο χρόνος της ζωής της οργάνωσης δε φτάνει της Εκκλησίας.Έχουμε όμως αρκετό δρόμο ακόμη μπροστά μας, για να τη γνωρίσουμε καλύτερα. (συνεχίζεται)

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός