Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι κατά τον νόμο, γι’ αυτό και έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις. Με βάση αυτή την αρχή των ευνομουμένων κοινωνιών όλοιοφείλουν να πληρώνουν φόρους και δεν είναι δυνατόν να εξαιρείται κάποια ομάδα, όπως αυτή των αγροτών. Βέβαια δεν υπάρχει ευνομούμενη κοινωνία και η κοινωνική αδικία έχει λάβει τραγικές διαστάσεις. Οι κοινοβουλευτικοί επωφελούνται ψηφίζοντας ευεργετικές διατάξεις φοροαπαλλαγών για τους ίδιους και παράλληλα εντείνουν την κοινωνική αδικία εξυπηρετούντες τους κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι αποφεύγουν με πληθώρα τρόπων να αποδώσουν τους προβλεπόμενους από τους νόμους φόρους, εισφορές και λοιπά. Παρ’ όλα αυτά ξαναγράφω και οι αγρότες οφείλουν να αποδίδουν φόρους. Οφείλω όμως να θέσω ορισμένα ερωτήματα σ’ αυτούς, οι οποίοι αρχίζουν την επιχείρηση αύξησης των δημοσίων εσόδων με την φοροεπιδρομή κατά των αγροτών, αδυνατούντες ή όντες απρόθυμοι να επιβαρύνουν τους κατέχοντες.Οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι αποτελούσαν τη βάση της εθνικής μας οικονομίας μέχρι τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Τότε άρχισε να αναπτύσσεται και η βιομηχανία μας φθάνοντας σε ικανοποιητικό επίπεδο λίγο πριν από την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ. Η μετανάστευση κατά τη δεκαετία του 1960, που θεωρήθηκε από πολιτικό μας ευλογία, ασφαλώς δεν οφειλόταν στην αδυναμία της γης να θρέψει τον τότε αγροτικό πληθυσμό, αλλά στις οργανωτικές αδυναμίες του κράτους, στην αθρόα αναγκαστική καταφυγή στις πόλεις, λόγω του πολέμου, και στην επιθυμία πολλών να δραπετεύσουν από τη σκληρή και επίπονη ζωή της υπαίθρου. Αναμφισβήτητα στις χώρες εγκατάστασης των μεταναστών δεν ήσαν λίγα τα προβλήματα, που ανέκυπταν, και τα χρήματα δεν αποκτούνταν άκοπα. Ήταν η σκληρή οικονομία, μέσω της οποίας καθίστατο δυνατόν να εισρέει συνάλλαγμα στη χώρα μας και να απολαμβάνουν οι μένοντες στη χώρα μας, δηλαδή τα παιδιά των μεταναστών, όσα δεν θα μπορούσαν ούτε να ονειρευτούν χωρίς τον ξενιτεμό των γονέων τους.Με τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού και την εκμηχάνιση γεωργίας και κτηνοτροφίας θα έπρεπε, λογικά, να καταστεί η ζωή γεωργών και κτηνοτρόφων ανετότερη και η εργασία τους πλέον αποδοτική. Ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ, συνέπεια της οποίας ήταν η αλματώδης αύξηση της αγοραστικής μας δύναμης και η ραγδαία ανάπτυξη του τριτογενούς τομέα, οι αγρότες έπρεπε να είναι προνομιούχοι. Και υπήρξαν για διάστημα, καθώς οι επιδοτήσεις ενίσχυαν σημαντικά το εισόδημα. Συνέβη όμως ό,τι συμβαίνει συνήθως: Το χρήμα διέφθειρε τον παραγωγό. Δεν αξιοποίησε τα ποσά των επιδοτήσεων για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής, αλλά εστράφη στην κατανάλωση και την επίδειξη δύναμης με την αγορά μηχανημάτων, την αξία των οποίων δεν ήταν σε θέση να αποσβέσει ποτέ. Το αδελφικό πνεύμα φυγαδεύτηκε, η αλληλοβοήθεια εξέλιπε, οι συνεταιρισμοί κατέρρευσαν υπό την άθλια διαχείριση κομματικών εγκαθέτων, η άμεση επαφή με τη γη περιορίστηκε και αρκετές υπήρξαν οι καταστροφικές επεμβάσεις προς εξασφάλιση προσθέτων επιδοτήσεων. Πόσο ενήμεροι ήσαν οι παραγωγοί για την περίοδο χάριτος, μετά την οποία οι «κουτόφραγκοι» θα διενεργούσαν ελέγχους και θα επέβαλλαν ποινές στους παραγωγούς που δεν θα ήσαν σύμφωνοι με τις κοινοτικές οδηγίες; Οι γεωπόνοι ανταποκρίθηκαν στον εθνικό ρόλο ή υπηρέτησαν τον γραφειοκρατικό μηχανισμό, που θεωρούσε ως ευτυχία τη μεγιστοποίηση των επιδοτήσεων;Οι περίοδοι χάριτος έχουν ημερομηνία λήξεως. Η αρχική ευφορία παρήλθε και προσγειωθήκαμε οι πάντες στη σκληρή πραγματικότητα, την ανελέητη πλέον όχι μόνο για τους παραγωγούς, αλλά για όλους. Ο μύθος ότι θα γίνουμε οι τροφοδότες της πολυπληθούς ευρωπαϊκής Ένωσης πλέον κατέρρευσε. Τα γεωργικά μας προϊόντα παρέμεναν αζήτητα (ας θυμηθούμε τις χωματερές και το βαμβάκι) ενώ η κτηνοτροφική παραγωγή κατέρρευσε, καθώς οι οδηγίες συντάσσονταν για να επωφελούνται οι κτηνοτρόφοι των ισχυρών δυτικών χωρών. Ποιος αμφισβητεί ότι γεωργοί και κτηνοτρόφοι βρίσκονται πλέον σε απόγνωση; Ξαναγράφω, ασφαλώς και πρέπει να καταβάλλουν φόρους στο κράτος. Όμως οι ασκούντες την εξουσία οφείλουν να απαντήσουν σε σημαντικά ερωτήματα:Πότε ασχολήθηκε το κράτος σοβαρά με την προάσπιση των παραγωγών από την αδικία; Πότε παρενέβη για να πατάξει τους μεσάζοντες για την αισχροκέρδεια σε βάρος τόσο των παραγωγών, όσο και των καταναλωτών; Αγνοούν οι κρατούντες ότι οι παραγωγοί είναι μονίμως θύματα αισχρών εκβιασμών; Ασχολήθηκαν ποτέ οι πανεπιστημιακοί μας με τη σύνταξη μελετών κόστους παραγομένων προϊόντων; Έδειξαν πόσο έχει επηρεάσει αυτό η πλήρης σχεδόν πλέον εξάρτηση των γεωργών από τους σπόρους, που κατ’ έτος προμηθεύουν σ’ αυτούς οι πολυεθνικές; Έδειξαν πόσο έχουν αυξηθεί οι τιμές των ποικίλων φαρμάκων σε σχέση με την τιμή πώλησης των αγροτικών προϊόντων; Υπάρχει στοιχειώδης εγγύηση ότι ο αγρότης δεν θα πωλήσει σε τιμή κάτω του κόστους; Και το τελευταίο και πλέον σημαντικό, που έχει άμεση σχέση με την εξαγωγή του φορολογητέου εισοδήματος: Ποιος θα κοστολογήσει την αξία των μελών της οικογένειας εργασία, ιδιαίτερα όταν αυτά είναι προστατευόμενα ή ασφαλισμένα σε άλλα ταμεία, ώστε να αφαιρεθεί αυτή από το προς φορολόγηση εισόδημα; Εργάζονται οι παραγωγοί και τα μέλη της οικογένειάς τους οκτάωρο ή αναλώνονται μένοντας με την απογοήτευση της γλίσχρας αμοιβής στην άθλια αγορά, την οποία τα ανύπαρκτα πλέον κράτη αφήνουν να «αυτορυθμίζεται» με ζημία πάντοτε των παραγωγών και υπερκέρδη των μεσαζόντων;Οι ισχυροί βάλλουν πλέον ευθέως κατά των παραγωγών. Θέλουν να διαλυθεί η ύπαιθρος και να συρρεύσουν όλοι στις πόλεις. Αλλά, αν συμβεί αυτό, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα πεινάσουμε. Αφού οι ασκούντες την εξουσία δεν κατανοούν την επιτακτική ανάγκη αύξησης της πρωτογενούς παραγωγής στη χώρα μας με την επάνοδο στην ύπαιθρο αρκετών από τους ανέργους των πόλεων, ας αναλάβουμε οι πολίτες, που μας έχουν υποβιβάσει σε καταναλωτές, να τους στηρίξουμε στον αγώνα τους. Πώς; Αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα, έστω και ακριβότερα. Δεν είναι δυνατόν το κόστος των εγχωρίως παραγομένων γεωργικών προϊόντων να είναι ανταγωνιστικό προς εκείνο χωρών εκτός ΕΕ. Γι’ αυτό πρέπει να εξετάζουμε τη χώρα προέλευσης. Οι επιτήδειοι με παραστατικά αγοράς μικρών ποσοτήτων εγχωρίων προϊόντων διακινούν πολλαπλάσιες ποσότητες ομοειδών εισαγομένων, αφού το κράτος απλά «προεδρεύει»! Τέλος είναι καιρός και οι παραγωγοί να εξετάσουν, γιατί δεν είναι, φορές, ανταγωνιστικοί προς συναδέλφους τους χωρών εντός ΕΕ.Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έλθει σύντομα, όσο και αν μας παραμυθιάζουν. Να ευχηθούμε να μην έλθει πείνα και τότε όλοι θα θρηνούμε έχοντας εγκαταλείψει τον παραγωγό στην απόγνωσή του.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»