Ενα δυσβάσταχτο οικογενειακό μυστικό την οδήγησε στην νευρική ανορεξία. Οταν η 38χρονη Jodi Cahill από τη Μελβούρνη έμαθε ότι ο βιολογικός της πατέρας είναι ο ίδιος ο παππούς της σταμάτησε να τρώει και έφτασε να ζυγίζει 34 κιλά.

Πριν από τέσσερα χρόνια η Jodi έλαβε ένα γράμμα από τη μητέρα της στο οποίο της αποκάλυπτε το μυστικό που εκείνη κουβαλούσε για τρεις δεκαετίες: μητέρα και κόρη είχαν τον ίδιο πατέρα.

«Ελαβα το πρώτο γράμμα χωρίς καμία προειδοποίηση. Επειτα από αυτό φοβόμουν για εβδομάδες να ελέγξω την αλληλογραφία μου. Η μητέρα μου μου έγραφε συνέχεια», περιγράφει η Jodi στη Daily Mail Australia. Τη νεαρή γυναίκα μεγάλωσε η διαζευγμένη γιαγιά της Juanita καθώς η μητέρα της υπέφερε από ψυχώσεις και μπαινόβγαινε σε νοσοκομεία.


«Βασικά μου έγραψε: ώρα να σου πω την αλήθεια για το ποιος ήταν ο πατέρας σου, εγώ κι εσύ έχουμε τον ίδιο πατέρα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω», δήλωσε η Jodi. «Ήμουν σε σοκ, ένιωθα αηδία. Εκείνη τη νύχτα επιχείρησα να πηδήξω από μία γέφυρα, δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ αυτά τα νέα». Και τότε όλα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Η 38χρονη κατάλαβε γιατί η μητέρα της συμπεριφερόταν έτσι τόσα χρόνια.

«Ξαφνικά όλα όσα συνέβαιναν όταν ήμουν μικρή άρχισαν να βγάζουν νόημα. Πάντα μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία», εξηγεί και συμπληρώνει: «Δεν μπορούσα να καταλάβω τη συμπεριφορά της προς εμένα, μια φορά απείλησε να με σκοτώσει με πιστόλι. Είπε στην αστυνομία πως είχε όπλο και πως ερχόταν για μένα. Θα πρέπει να ήταν τρομακτικό για εκείνη να με βλέπει κάθε μέρα σαν υπενθύμιση του τι είχε περάσει. Τώρα όλα βγάζουν νόημα», δήλωσε.

Η αποκάλυψη οδήγησε την Jodi στην νευρική ανορεξία. «Σταδιακά σταμάτησα να τρώω, έφτασα τα 46 κιλά. Με καθαρτικά ένιωθα πως καθάριζα τον οργανισμό μου, ένιωθα καλά όταν ένιωθα άδεια. Εστίαζα την προσοχή μου στο πόσο άδειο ήταν το στομάχι μου. Έφτασα τα 34 κιλά», περιγράφει η ίδια.

Η κατάστασή της επιδεινώθηκε τόσο που κατέληξε στο νοσοκομείο όπου τρεφόταν για μήνες με σωληνάκι. «Κάθε μέρα είναι δύσκολη. Όλα είναι στο μυαλό: μπορεί να έχεις τους καλύτερους γιατρούς και τους καλύτερους φίλους αλλά αν δεν μισείς τη νευρική ανορεξία όσο μισείς τον εαυτό σου δεν θα καταφέρεις να τη νικήσεις», τονίζει.