Κατά τη σύνταξη του άρθρου αναγγέλλεται ότι επίκειται επίτευξη συμφωνίας μεταξύ της χώρας μας και των «εταίρων» της στην ΕΕ με όρους άκρως επαχθείς για τον λαό μας.
Αν πράγματι συμβεί αυτό θα γευθούμε συντομότατα τα καλά από την παραμονή μας στη ζώνη του €, ενώ θα μείνει ως φαντασίωση η ολοσχερής καταστροφή μας εκ της εξόδου από τη ζώνη, η οποία αποφεύχθηκε «σωτηριωδώς» την εσχάτη στιγμή!
Οι της κυβέρνησης, τραυματισμένοι σοβαρά και αποβαλόντες την έπαρση της προεκλογικής περιόδου, αναγνωρίζουν ότι ο αγώνας, όπως και κάθε προηγούμενος, ήταν άνισος και η υποταγή αναπόφευκτη. Το ερώτημα είναι, από πού αντλούσαν ελπίδες, για να τις παροχετεύουν στον απεγνωσμένο από τα μνημόνια λαό μας, που τους εμπιστεύθηκε; Και πώς θα σταθούν ενώπιόν του τώρα που του δίδεται η χαριστική βολή;
Η άκρως φιλευρωπαϊκή αντιπολίτευση επιχαίρει, καθώς παίρνει εκδίκηση από τον πολιτικό της αντίπαλο, ο οποίος επωφελήθηκε στο έπακρο από την αγανάκτηση του λαού μας κατά των κομμάτων που άσκησαν την εξουσία. Σε αντίθεση με τους κυβερνώντες όμως, οι οποίοι ψελλίζουν τα παράπονά τους κατά των αναλγήτων «εταίρων» μας, οι λοιποί ευρωπαϊστές δεν εκστομίζουν τον παραμικρό λόγο κατηγορίας κατ’ αυτών. Ό,τι και να μας κάνουν οι «φίλοι» μας, αυτοί θα διατρανώνουν το σύνθημα «ανήκομεν εις την Δύσιν». Απομάκρυνση από αυτήν υπό οποιαδήποτε μορφή θα σημάνει το τέλος της ιστορίας για τον ελληνισμό!
Ίσως κάποιοι επικρίνουν τη θέση μου προβάλλοντας αυτούς που βλέπουν με συμπάθεια τη δοκιμασία της χώρας μας και δεν διστάζουν να επικρίνουν τους ισχυρούς για την αναλγησία τους. Εξηγούμαι: Δεν στρέφομαι κατά των λαών των χωρών της Δυτικής Ευρώπης ούτε του Αμερικανικού λαού ούτε και κατά κάποιου άλλου. Οι λαοί της Δύσης, όπως και ο δικός μας, είναι εκμαυλισμένοι και ανήμποροι να κατανοήσουν τα συμβαίνοντα. Ασφαλώς υπάρχουν ακόμη κάποιες ομάδες, οι οποίες σέβονται τα λεγόμενα πανανθρώπινα ιδανικά, ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον για όλους και όχι μόνο για τις προνομιούχες ομάδες και εκδηλώνουν τη συμπαράστασή τους προς τους δοκιμαζόμενους. Το πρόβλημα είναι οι κυβερνήσεις των λαών, οι οποίες, χωρίς εξαίρεση, έχουν παραδώσει την εξουσία, η οποία, υποτίθεται, πηγάζει από τους λαούς, στο αδηφάγο κεφάλαιο και εκτελούν τις εντολές του.
Η Γερμανία βρίσκεται στο επίκεντρο των επικρίσεων εκείνων, που ζητούν διαφοροποίηση της πολιτικής της ΕΕ. Πόσοι όμως είναι αυτοί σε σχέση με τους άλλους, που συμφωνούν απόλυτα με την άκαμπτη στάση της; Μάλλον η μειοψηφία: Η ευρωπαϊκή Αριστερά και ένα τμήμα του σοσιαλιστικού χώρου, το οποίο με μισόλογα επιχειρεί να διαφοροποιηθεί από την πολιτική των κομμάτων του άκρατου φιλελευθερισμού, τον οποίο υποστηρίζουν κυρίως «χριστιανοί» (ώ της κατάντιας!). Η Γερμανία είναι φαινομενικά αποκλειστικά υπεύθυνη για τους δύο μεγάλους πολέμους, που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα. Ασφαλώς ευθύνη έχουν και άλλοι, όμως εκείνοι βρίσκονται στη χωρία των νικητών και επιβάλλουν όρους! Επιβάλλουν την άποψη ότι αυτοί δεν έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα και δεν ενέχονται για ωμότητες, προς τις οποίες ρέπει ιστορικά ο γερμανικός λαός, ο οποίος καλύπτεται πίσω από τη δικαιολογία ότι, ως πειθαρχημένος, εκτελεί εντολές χωρίς να εξετάζει ποτέ τι του ζητούν να πράξει! Σπάνια θα δούμε κάποιον να ερευνά τον ρόλο των τραπεζιτών πίσω από αυτόν των πολιτικών και στρατιωτικών σε κάθε κρίσιμη περίοδο της ιστορίας. Αυτοί αναθέτουν στη Γερμανία τον ρόλο του «μπουλντόγκ», το οποίο δαγκώνει άγρια, όσους προλάβει, πριν οι άλλοι αποφασίσουν να το εξοντώσουν. Τον ίδιο ρόλο διαδραματίζει και σήμερα η Γερμανία στον ακήρυκτο οικονομικό πόλεμο, πρώτο θύμα του οποίου φαίνεται να είναι η χώρα μας, όχι όμως και το τελευταίο, πριν η Γερμανία σωριαστεί σε ερείπια της δικής της πτώχευσης. Και ο λαός μας, καθώς και άλλοι λαοί που διαισθάνονται ότι θα είναι τα επόμενα θύματα, βρίζουν τους Γερμανούς πολιτικούς για την άκαμπτη στάση τους, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους τραπεζίτες, τα «παιχνίδια» των οποίων οι Γερμανοί παίζουν με το αζημίωτο φαινομενικά.
Σύμμαχοι των Γερμανών πέρα από τους δορυφόρους τους στο βορρά, Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία, είναι και οι χώρες, στις οποίες είχε επικρατήσει κομμουνιστικό καθεστώς, αλλά και η συνορεύουσα με τη Ρωσία Φιλλανδία. Οι λαοί αυτών πέφτουν εύκολα θύματα των πολιτικών τους, που πρεσβεύουν τον άγριο καπιταλισμό, καθώς έχουν γευθεί τα «αγαθά» του κομμουνισμού! Και φυσικά δεν έχουν γνώση, ώστε να κάνουν διάκριση μεταξύ του σταλινισμού και κάποιας «ανανεωτικής Αριστεράς», πρόθυμης να προσφέρει γην και ύδωρ στον κυρίαρχο καπιταλισμό! Ας το σκεφθούν αυτό σοβαρά οι περιοριζόμενοι στην ορθή κριτική του καπιταλισμού οπαδοί του σταλινισμού στη χώρα μας.
Όσο για τους φίλους μας, ας δούμε, αν υπάρχουν στη Δύση. Οι κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί και μόνο, καθώς οι άλλοι υπηρετούν τα οικονομικά συμφέροντα των ιδιοκτητών τους, πρόβαλαν τις κινητοποιήσεις ευαρίθμων οπαδών της Αριστεράς σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Αυτό ας προβληματίσει σοβαρά τους οικουμενιστές συμπατριώτες μας, καθώς, απ’ όσο γνωρίζω, δεν έγινε ουδεμία κίνηση συμπαράστασης προς τη χώρα μας από χριστιανούς της Δύσης (αν υπάρχουν ακόμη). Προβάλλουν ακόμη οι κρατικοί σταθμοί τις θέσεις κάποιων πολιτικών, οι οποίοι θαρρετά πλέον αντιπαρατίθενται προς τις γερμανικές θέσεις, μεταξύ αυτών των ηγετών Ιταλίας και Γαλλίας. Αλλά δεν πρόκειται για συμπαράσταση. Συνειδητοποιούν αυτοί ότι θα είναι τα επόμενα θύματα της γερμανικής βουλιμίας. Πιο πέρα το αισθανόμενο ασφαλές στον νησιώτικο αποκλεισμό του (στερλίνα) Ηνωμένο Βασίλειο εφαρμόζει πολιτική άκρως ασαφή έναντι των δρωμένων στην ΕΕ με αρκετή ανθελληνική χολή ελπίζοντας ότι και πάλι οι Γερμανοί, διαταγή λαμβάνοντας, θα επιτρέψουν εν καιρώ νέα αναχώρηση από τη Δουγκέρκη (ΕΕ)! Όσο για τις ΗΠΑ ο ρόλος τους είναι αρκούντως σκοτεινός.
Στο διάστημα αυτό της αγωνίας μας για το καταναλωτικό μας μέλλον δεν σταθήκαμε σε κάποια άλλα διαδραματισθέντα. Απώλειες 30% υπέστη το χρηματιστήριο της Κίνας. Βέβαια ουδείς διερωτάται πλέον τί το χρειάζεται το χρηματιστήριο κομμουνιστική χώρα; Γνωρίζουν οι πάντες ότι σ’ αυτήν συνέβη τερατογένεση με τη σύζευξη άγριου κομμουνισμού (για τον λαό) και άγριου καπιταλισμού (για τους κρατούντες). Καθώς ούτε επιδρομή εξωγηίνων συνέβη ούτε πυρκαγιά καταβρόχθισε τους τίτλους ούτε στον βυθό της θάλασσας χάθηκαν αυτοί, ασφαλώς κάποιοι κέρδισαν από το συμβάν. Ποιοι άραγε; Οι «γνωστοί άγνωστοι» τραπεζίτες, οι πλέον αδίστακτοι «παίκτες» σε βάρος των λαών της γης! Αυτοί ελέγχουν τις πολυεθνικές, οι οποίες απολύουν υπαλλήλους τους στο ευρωπαϊκό έδαφος, για να προσλάβουν χαμηλόμισθους στο ασιατικό!
Οι απόκληροι μετανάστες συνεχίζουν να καταφθάνουν στη χώρα μας με ρυθμό εντεινόμενο. Η ΕΕ αποστέλλει κάποια κεφάλαια για την περίθαλψή τους, δεν είναι όμως διατιθεμένη να αναθεωρήσει τη συμφωνία του Δουβλίνου, για να μετατραπεί η χώρα μας σε αχανές στρατόπεδο προσφύγων, θυμάτων της απληστίας «φίλων», «συμμάχων» και «εταίρων» στην υπηρεσία του κεφαλαίου! Και αναλαμβάνει πλέον ο λαός μας στα νησιά να θρέψει αυτούς τους ταλαίπωρους, καθώς ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να καλύψει έστω και τις στοιχειώδεις ανάγκες τους, άγνωστο για ποιούς λόγους.
Αν επιτευχθεί τελικά συμφωνία, ας αναμένουμε ως ένα από τα πρώτα άγρια μέτρα την περικοπή των συντάξεων. Βέβαια ας μη σπεύσουμε να επιρρίψουμε την ευθύνη αποκλειστικά στους ανάλγητους «εταίρους» μας. Τα ασφαλιστικά ταμεία μας πνέουν τα λοίσθια λόγω του τρομακτικού δημογραφικού προβλήματος και της εκτίναξης της ανεργίας. Και οι ακόμη έχοντες θρηνούμε προκαταβολικά για την επικείμενη πλήρη αδυναμία μας να παρατείνουμε την καταναλωτική μας αποχαύνωση!
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
