Η κατάσταση των τελευταίων εβδομάδων με το ένα αδιέξοδο να διαδέχεται το επόμενο, στις διαπραγματεύσεις, και η ταυτόχρονη απαθής, ήρεμη, ψύχραιμη στάση των πολιτών ως προς τις εξελίξεις, οδηγεί σε τέσσερα συμπεράσματα:

Πρώτο συμπέρασμα θα μπορούσε να αποτελεί η ενδεχόμενη αμέριστη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο της κυβέρνησης και των ατόμων που την εκπροσωπούν στη διαπραγμάτευση από την ευρύτερη, ευρύτατη πλειοψηφία των πολιτών. Είναι έτσι; Άλλα δείχνουν οι δημοσκοπήσεις πανταχόθεν στο καυτό ερώτημα για τη διαπραγμάτευση όπου το ποσοστό του Φόβου από μεριάς των πολιτών ενισχύεται ξεκάθαρα με την έλευση του χρόνου. Μέχρι σήμερα όμως, ουδείς έχει βγει στους δρόμους να εκφράσει με την παρουσία του αυτό το ισχυρό αίσθημα φόβου. Άρα,τι; Είμαστε cool…

Δεύτερο συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι ότι η ευρύτερη, ευρύτατη πλειοψηφία των πολιτών κρίνει ότι η διαδικασία των διαπραγματεύσεων είναι τυπική, ότι δηλαδή οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί κι όλες αυτές οι συναντήσεις ανά την Ευρώπη γίνονται ουσιαστικά «για τα μάτια του κόσμου». Η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση με οποιοδήποτε τίμημα κι απλά οι δυο πλευρές κάνουν ένα σόου εκατέρωθεν προκειμένου να μετριάσουν τα πολιτικά τους κόστη. Άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για έξοδο, είμαστε cool…

Τρίτο συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και περισσότεροι πολίτες (να πω η ευρύτερη, ευρύτατη πλειοψηφία; Μάλλον όχι, προς το παρόν) αρχίζουν να επεξεργάζονται στο μυαλό τους, από την άνεση του καναπέ τους, το σενάριο εξόδου από την Ευρώπη κι εντέλει να μην το βρίσκουν και τόσο τρομερό ή ακραίο. Ακόμη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που τον ψήφισαν για το σύνθημα «Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ, Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΛΛΑΖΕΙ» να είναι πιο διατεθειμένοι πλέον από όσο νομίζουν κάποιοι να το μετατρέψουν (να το στρίψουν) λίγο σε «Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑΖΕΙ» κι ας σημαίνει αυτή η μικρή αλλαγή, έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώπη. Η τελευταία δε αυτή άποψη ενισχύεται κι από πρόσφατα δημοσιεύματα στους Financial Times με τίτλο «Η Ελλάδα δεν Έχει να Χάσει Τίποτε με το ΟΧΙ» με επιχειρηματολογία αποτυπωμένη με πολύ «cool» τρόπο.

Τέταρτο συμπέρασμα ίσως είναι η συσσωρευμένη κούραση στις πλάτες και στις ζωές των πολιτών που παρακολουθούν επί σειρά ετών, με κορύφωση τους τελευταίους μήνες, τις υποσχέσεις που τους δόθηκαν να αθετούνται, τα όνειρα που έκαναν να καταρρέουν, τις επιβαρύνσεις να παρατείνονται χωρίς τελειωμό και την ανασφάλεια να κορυφώνεται. Βρισκόμαστε σε ένα παρατεταμένο “pause”(παύση/πάγωμα εικόνας & ήχου) με κίνδυνο, όταν το αποσύρουμε κι επιλέξουμε“play”, η συσκευή να έχει μπλοκάρει, να έχει βραχυκυκλώσει. Μπορούμε να είμαστε cool, σήμερα στην Ελλάδα;

Το πόσο cool ή όχι είμαστε κι αν αυτό είναι ευχή ή κατάρα μένει ν’ αποδειχθούν. Μια μορφή μέτρησης του πώς σκέφτονται οι Έλληνες πολίτες αυτές τις μέρες, αυτές τις κρίσιμες ώρες, θα είναι και η συγκέντρωση της Πέμπτης, στις 19:30 στο Σύνταγμα, με τίτλο «Μένουμε Ευρώπη».