Όπως και εάν «διαβάσει» κανείς πλέον τις δηλώσεις αξιωματούχων στην Ελλάδα, στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο ή του ΔΝΤ είναι πλέον ξεκάθαρο πως τις προσεχείς ημέρες θα υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, αφού είναι διάχυτη η αίσθηση του κατ’ επείγοντος.

Αυτό παρά το γεγονός πως το ορόσημο της 5ης Ιουνίου που επιχείρησαν να βάλουν στο τραπέζι- στη λογική του τελεσιγράφου- οι εμπειρογνώμονες του EuroWorkingGroup μπορεί να απορρίφθηκε ουσιαστικά με την…άνωθεν παρέμβαση του Υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ.Γιατί μπορεί ο Τζακ Λιού να υποστήριξε κατά τη σύνοδο των G7 στη Δρέσδη πως η συγκεκριμένη ημερομηνία μάλλον δεν θα είναι η καταληκτική για την Ελλάδα προθεσμία των διαπραγματεύσεων αλλά το κράτος, ακόμη και έτσι, έχει να καταβάλλει μια ακόμη προς το ΔΝΤ, στις 5 Ιουνίου, η οποία όπως υποστηρίζουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα καταβληθεί μεν, στραγγίζοντας όμως την ελληνική οικονομία. Γι’ αυτό εξάλλου η κυβέρνηση θέλει λύση μέσα στην επόμενη εβδομάδα αναζητώντας άμεση «κάμψη» των νέων ζητημάτων που βάζουν στο τραπέζι οι δανειστές καθιστώντας αδύνατο το «κλείσιμο» της συμφωνίας.

Σε κάθε περίπτωση, η δήλωση του Τ.Λιού πως «όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στις συνομιλίες με την Ελλάδα πρέπει να μετακινηθούν από τις θέσεις τους» και να υπάρξει μία ευελιξία εκ μέρους των θεσμών» προσφέρει έναν αέρα αισιοδοξίας. Το ίδιο και οι αναφορές στον διεθνή Τύπο πως η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ η οποία φέρεται να βάζει φρένο στις «αντιστάσεις» των τεχνοκρατών που συνομιλούν με την εθνική αντιπροσωπεία, και να θέλει συμφωνία εντός των προσεχών ημερών με πολιτική πρωτοβουλία. Η υλοποίηση ενός τέτοιου σεναρίου, θα σήμαινε βέβαια και την επανέναρξη της χρηματοδότησης του δανειακού προγράμματος. Σε κάθε περίπτωση , το Μαξίμου ποντάρει τα μέγιστα στην πολιτική διαπραγμάτευση όπως άλλωστε έχουν δείξει και οι μέχρι σήμερα κινήσεις του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα.

Στην πράξη παραμένουν οι «αντιστάσεις» των τεχνοκρατών

Βέβαια, παρά τις θετικές αυτές ενδείξεις, δεν υπάρχουν ακόμη και απτές αποδείξεις για ουσιαστική μεταστροφή των δανειστών. Οι δανειστές φαίνεται να επαναφέρουν διαρκώς θέματα που έχουν κλείσει όπως οι ομαδικές απολύσεις, τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων που είχαν συμφωνηθεί τις μειώσεις και κύριες και επικουρικές συντάξεις ή να ζητούν ακόμη και την απόσυρση των νομοσχεδίων που έχουν «περάσει» από την ελληνική βουλή.

Σε κάθε περίπτωση, στην κυβέρνηση συνεχίζουν να εκτιμούν πως τα μέτωπα στα οποία υπάρχουν διαφωνίες, αλλά υπάρχει και περιθώριο διαπραγμάτευσης είναι το δημοσιονομικό, ο ΦΠΑ και οι αλλαγές στις πρόωρες συντάξεις χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως μπορεί να θεωρείται δεδομένη μια σύγκλιση προτάσεων.

Συγκεκριμένα για τον ΦΠΑ, οι δανειστές επιμένουν σε δύο συντελεστές με τον χαμηλό στο 10% και τον υψηλό στο 20% ενώ ζητούν και κατάργηση όλων των εξαιρέσεων και τη «μεταφορά» προϊόντων στον υψηλό συντελεστή. Το «αγκάθι» του δημοσιονομικού κενού, η διάσταση παραμένει αν και κυβερνητικές πηγές επιμένουν πως υπάρχει προσέγγιση για στόχο κάτω από το 1%. Το ασφαλιστικό παραμένει «ανοιχτό» χωρίς τελική συμφωνία για την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων.