Ο πονόλαιμος που συνοδεύεται από δυσκολία στην κατάποση, θα μπορούσε να είναι κάτι περισσότερο από μια εποχική λοίμωξη του λαιμού. Αν και συναντάται πιο συχνά σε παιδιά, η αμυγδαλίτιδα, η φλεγμονή δηλαδή των αμυγδαλών, μπορεί να συμβεί και σε ενήλικες.
Οι αμυγδαλές είναι αδενικά, μαλακά, κόκκινα εξογκώματα στο πίσω μέρος του λαιμού. Είναι ένα μέρος του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος και αποτελείται από ιστούς, οι οποίοι βοηθούν το σώμα να αμυνθεί ενάντια σε διάφορα μικρόβια που προκαλούν ασθένειες. Μερικές φορές, κατά τη διαδικασία της παροχής προστασίας στον οργανισμό προκειμένου να καταπολεμήσει τα βακτήρια και τους ιούς, οι αμυγδαλές μπορούν να μολυνθούν ή να παρουσιάσουν φλεγμονή.
Αιτίες
Η αμυγδαλίτιδα είναι η φλεγμονή των αμυγδαλών, η οποία συνήθως προκαλείται από μια ιογενή λοίμωξη ή σπανίως οφείλεται σε βακτηριακή λοίμωξη. Η πρώτη περίπτωση μπορεί να είναι μεταδοτική, ανάλογα με το αν το άτομο έχει προηγουμένως εκτεθεί στο συγκεκριμένο ιό. Για παράδειγμα, η μονοπυρήνωση, μια ιογενής λοίμωξη που προκαλεί πυρετό, πονόλαιμο και διογκωμένους λεμφαδένες, είναι μεταδοτική όταν ένα άτομο νοσεί πρώτη φορά.
Ωστόσο, ο λόγος για τον οποίο η αμυγδαλίτιδα παρατηρείται πιο συχνά στα παιδιά οφείλεται στο γεγονός ότι ο ανοσοποιητικός μηχανισμός τους δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως, όπως στους ενήλικες. Αυτό τα καθιστά πιο ευάλωτα σε λοιμώξεις. Παράλληλα, η κακή υγιεινή και το αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα μπορούν να είναι καλές ευκαιρίες για τα βακτήρια και τους ιούς να αποικίσουν στις αμυγδαλές.
Συμπτώματα
Τα πιο κοινά συμπτώματα που συνδέονται με την αμυγδαλίτιδα είναι τα εξής:
Πονόλαιμος
Πυρετός και ρίγος
Πυώδεις αμυγδαλές
Διογκωμένοι αδένες κάτω από το σαγόνι
Πρόβλημα στην κατάποση
Κούραση
Πονοκέφαλος
Κακή αναπνοή
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται με εξετάσεις που αναλύουν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Μια εξέταση αίματος μπορεί να συστηθεί για να επιβεβαιωθεί εάν υπάρχει αδενοπάθεια και να προσδιοριστεί η αιτία της αμυγδαλίτιδας, εάν είναι βακτηριακή ή ιογενής.
Θεραπεία
Σε γενικές γραμμές, οι ασθενείς φεύγουν από το ιατρείο με συμβουλές όπως η κατανάλωση πόσιμου ζεστού νερού, οι γαργάρες με αλατόνερο ή η λήψη παυσίπονων, όπως η ακεταμινοφαίνη. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει να διαχειριστεί ο ασθενής μερικά συμπτώματα μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Ωστόσο, αν τα συμπτώματα επιμένουν, συνιστάται περαιτέρω εξέταση.
Για την περίπτωση της βακτηριακής αμυγδαλίτιδας, ο γιατρός συνήθως συνταγογραφεί αντιβιοτικά. Η πενικιλίνη είναι το πιο κοινό αντιβιοτικό που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της βακτηριακής αμυγδαλίτιδας που προκαλείται από στρεπτόκοκκο. Ακόμα και όταν τα συμπτώματα εξαφανιστούν εντελώς πριν από την ολοκλήρωση της λήψης των συνταγογραφούμενων αντιβιοτικών, πρέπει να λαμβάνει ο ασθενής τα φάρμακα, ολοκληρώνοντας την θεραπεία, για να διασφαλιστεί ότι η λοίμωξη έχει εξαλειφθεί.
Στην ιική αμυγδαλίτιδα, η αντιβιοτική θεραπεία αποδεικνύεται αναποτελεσματική. Μπορεί να χορηγηθεί ενδοφλεβίως για να μειωθεί το πρήξιμο, ενώ συνήθως προτείνεται και η χρήση μίας ειδικής ρινικής συσκευής, η οποία συμβάλλει στη διαχείριση της αποφρακτικής αναπνοής.
Σε ακραίες περιπτώσεις υπάρχει και η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των αμυγδαλών (αμυγδαλεκτομή). Αυτή συνιστάται όταν το οίδημα και η φλεγμονή των αμυγδαλών εμποδίζουν την αναπνοή ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες και προκαλούν πόνο στην κατάποση, λόγω υπέρμετρης διεύρυνσης (των αμυγδαλών) ή όταν αυτές αρχίσουν να αιμορραγούν και η μόλυνση δε μπορεί να θεραπευτεί με φαρμακευτική αγωγή. Η αμυγδαλεκτομή προτείνεται επίσης όταν υπάρχουν επαναλαμβανόμενα επεισόδια αμυγδαλίτιδας.
Ως εκ τούτου, το είδος της αμυγδαλίτιδας, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων και η ανταπόκριση στα αντιβιοτικά είναι οι βασικοί καθοριστικοί παράγοντες για την εξέταση της αμυγδαλεκτομής.
