Σήμερα και στα πλαίσια του προγράμματος eTwinning «Digital tales – Ψηφιακά παραμύθια του τόπου μας» ολοκληρώσαμε το δικό μας συνεργατικό παραμύθι.
Το παραμύθι έγραψαν οι τέσσερις μαθητές της Ε΄ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Γρεβενών (Αριάδνη, Δέσποινα, Δήμητρα, Περικλής), όλοι οι μαθητές της τάξης ομαδικά έφτιαξαν την εικονογράφηση, ηχογραφήσαμε την ανάγνωση του παραμυθιού (Αριάδνη, Κατερίνα, Ευαγγελία Μπ., Ευαγγελία Β., Περικλής, Δήμητρα, Χριστίνα, Στέλλα, Μαρία και Δέσποινα) και φτιάξαμε το παρακάτω βίντεο.
Το παραμύθι θα ολοκληρωθεί με τις προσθήκες από τα άλλα εφτά σχολεία που συμμετέχουν στο πρόγραμμα (Σταυρακίου Ιωαννίνων, 4ο Καματερού, Ιδιωτικό Ναυστάθμου Σούδας Χανίων, 9ο Λάρισας και 1ο Νέας Τρίγλιας Χαλκιδικής, … Διαβάστε παρακάτω το παραμύθι μας:
«Τα βασιλόπουλα και η μικρή βασιλοπούλα»
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς. Είχε 7 γιους (όσα και τα σχολεία που συμμετέχουν στο πρόγραμμα) και μια κόρη και ζούσαν σ’ ένα μεγάλο παλάτι. Η γυναίκα του βασιλιά που ήταν πολύ όμορφη και καλόκαρδη είχε πεθάνει και ο βασιλιάς παντρεύτηκε ξανά. Η νέα του γυναίκα ήταν κακιά και δεν αγαπούσε καθόλου τα παιδιά του βασιλιά και περισσότερο τη μικρή του κόρη. Έτσι κάποτε που ο βασιλιάς έλειπε σε πόλεμο, η βασίλισσα έδωσε το μικρό κοριτσάκι σε κάποιους πλανόδιους πραματευτές και είπε ότι το είχαν κλέψει. Όταν γύρισε ο βασιλιάς θύμωσε πολύ και ανέθεσε στους γιους του να πάνε σε όλες τις πόλεις και τα χωριά για να βρουν το κοριτσάκι και να το φέρουν πίσω.
Ο τάδε… (πάει στην Αθήνα)
Ο δείνα… (πάει στην Πάτρα)
Ο επόμενος… (πάει στη Λάρισα)
Ο άλλος πέρασε το πέλαγος και (πάει στα Χανιά)
Ο άλλος… (πάει στη Χαλκιδική) κλπ.
Ο μικρότερος γιός του Βασιλιά, ο πρίγκιπας Γεώργιος, που συνέχεια έμπλεκε σε μπελάδες γι’ αυτό και όλοι τον φώναζαν Βρεμπελά, όνομα που στο τέλος άρεσε και στον ίδιο και συστηνόταν ως Βρεμπελάς, έφτασε σε μια μικρή πολιτεία που τη έλεγαν Γρεβενά.
Ο Βρεμπελάς όποιον έβρισκε τον ρωτούσε, αλλά κανένας δεν την είχε δει. Πέρασε από κάμπους και βουνά. Ξεκίνησε την αναζήτηση από το χιονοδρομικό κέντρο «Βασιλίτσα» που είδε συγκεντρωμένο πάρα πολύ κόσμο και το ψηλότερο χωριό της χώρας τη Σαμαρίνα. Ρώτησε μήπως είχαν δει την αδερφή του την Βασιλεία, αλλά κανένας δεν την είχε δει και του είπαν να ανέβει στην κορυφή για να ψάξει από ψηλά αλλά τίποτα και εκεί. Μετά βρέθηκε στην «Βάλια Κάλντα» και ξεδίψασε στα γάργαρα νερά θαμπωμένος από την ομορφιά του τοπίου. Αυτό όμως που τον συνεπήρε ήταν η πληθώρα και η απίστευτη ποικιλία των μανιταριών που έβρισκε στο δάσος. Αποφάσισε λοιπόν να μαζέψει από ένα μανιτάρι από κάθε διαφορετικό είδος που θα έβρισκε στο δρόμο του.
Όταν ο ήλιος θα έφτανε στην ανατολή θα έπαιρνε τον δρόμο του γυρισμού. Έτσι και έγινε. Λυπημένος συνέχισε το ταξίδι του και έφτασε σε ένα χωριό τη Λάβδα. Εκεί επισκέφτηκε το μουσείο των μανιταριών και έμαθε πολλά για τα μανιτάρια που είχε μαζέψει, αλλά κανένας δεν γνώριζε τίποτα για την αδερφή του όπου και αν ρωτούσε. Ταξίδεψε ώρες και ώρες ώσπου έφτασε στο ιστορικό Σπήλαιο σε ένα επιβλητικό απόκρημνο φαράγγι και πέρασε πάνω από το γεφύρι της Πορτίτσας. Ρωτούσε τους περαστικούς και τους βοσκούς που συναντούσε αλλά κανένας δεν ήξερε.
Περνώντας από το Τρίκωμο περπάτησε πάνω στο τρίτοξο πέτρινο γεφύρι του Αζίζ Αγά. Από εκεί, ακολουθώντας τις οδηγίες που του δίνανε, έφτασε στο μοναστήρι του Οσίου Νικάνορα στη Ζάβορδα και κολύμπησε στην πανέμορφη τεχνητή λίμνη που υπάρχει εκεί. Εκεί του είπαν ότι η αδελφή του είχε περάσει από το μοναστήρι για να ανάψει κερί και να προσευχηθεί. Ακολουθώντας τις οδηγίες, έφτασε στην πλατεία της πόλης των Γρεβενών και εκεί στην πλατεία κάτω από το πετρόχτιστο ρολόι, έμαθε από τους κατοίκους της πόλης ότι η αδερφή του έφυγε για να πάει στο παλαιοντολογικό μουσείο της Μηλιάς για να θαυμάσει τους μεγαλύτερους χαυλιόδοντες του κόσμου. Στην συνέχεια πήγε στην Μηλιά όπου θαύμασε στο μουσείο τα απολιθώματα ζώων που ζούσαν εκατομμύρια χρόνια πριν άλλα δεν ανακάλυψε τίποτα για την αδερφή του.
Πήρε λοιπόν κουρασμένος και κλαμένος το δρόμο της επιστροφής, κουβαλώντας και δύο μεγάλα ψάθινα καλάθια γεμάτα με τα άγρια μανιτάρια που μάζεψε και ξαναπέρασε από τα Γρεβενά. Στο δρόμο για τα Γρεβενά συνάντησε και τα ιαματικά λουτρά της Κιβωτού που λένε ότι θεραπεύουν πολλές ασθένειες. Φτάνοντας στα Γρεβενά ρώτησε ξανά και ξανά για την αδερφή του, αλλά κανένας δεν ήξερε να του απαντήσει. Ώσπου ξαφνικά εμφανίστηκε ένα ταχυδρομικό περιστέρι που στο πόδι του είχε δεμένο ένα σημείωμα. Το άνοιξε και διάβασε: «Η πριγκίπισσα Βασιλεία επέστρεψε στο βασίλειο» και ένιωσε στα όμορφα μάτια του να κυλούν αστραφτερά δάκρυα χαράς.
Γύρισε πίσω στο βασίλειο όπου συνάντησε επιτέλους την αγαπημένη του αδερφή και της πρόσφερε το ένα από τα δύο καλάθια άγρια μανιτάρια που είχε μαζέψει. Ο βασιλιάς πατέρας τους είχε και πάλι την κόρη του στην αγκαλιά του και τα αδέρφια της τη γέμισαν με πολλά πολύτιμα δώρα από τα μέρη που είχαν πάει και αγκαλιάστηκαν κλαίγοντας ευτυχισμένοι.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ:
http://2dim-greven.gre.sch.gr/e%20%202015.htm
http://twinspace.etwinning.net/382
Οι μαθητές της τάξης
Ο δάσκαλος της τάξης
Αργύρης Καραλιόλιος
