Μετρ στο φούσκωμα λογαριασμών από δημόσια έργα, από τα οποία αποχώρησε χρυσοπληρωμένος το 2006, εμφανίζεται ο επιχειρηματίας-κατασκευαστής που φιγουράρει στα CD του υπουργείου Οικονομικών με υπόπτους φοροδιαφυγής. Ο ιδιοκτήτης της τεχνικής εταιρίας που κατασκεύασε την περιβόητη γέφυρα στην Παράκαμψη Πατρών και άφησε ιστορία στην αμαρτωλή εργολαβία του Παραδείσια -Τσακώνα, κρύβεται σύμφωνα με πληροφορίες πίσω από τον μυστηριώδη επιχειρηματία που ελέγχουν οι φορολογικές αρχές για αδικαιολόγητες τραπεζικές καταθέσεις. Τώρα, καλείται ετεροχρονισμένα να πληρώσει πάνω από 20 εκατ. ευρώ σε φόρους και πρόστιμα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου που είδαν το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα, σε λογαριασμούς δικούς του και συγγενικών του προσώπων (κατά πληροφορίες των θυγατέρων του) βρέθηκαν καταθέσεις σε τράπεζες 4 εκατομμύρια ευρώ το 2004 και αντίστοιχα 33 εκ. ευρώ το 2005 (!). Πρόκειται για υπέρογκα ποσά ακόμη και για την εποχή τους που ήταν αδύνατο να δικαιολογήσει από τα εισοδήματα που εμφάνιζε στην εφορία αλλά και από τα μεγέθη της εταιρείας του που άνθισε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και έδυσε το 2005 ως εταιρεία 4ης τάξης βάση του πτυχίου της, αφήνοντας ανεξίτηλο στίγμα στον κλάδο των κατασκευών.
Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι γνωρίζουν την προϊστορία του στην Παράκαμψη Πατρών τον περιγράφουν ως τον επιχειρηματία που κατάφερε “ένα διώροφο να το πληρωθεί για ουρανοξύστη”! Ποιο ήταν όμως το κόλπο με τον οποίο ο επιχειρηματίας κατάφερε να λεηλατήσει τα δημόσια ταμεία και να δημιουργήσει ολόκληρη σχολή στα δημόσια έργα που ανάγκασε την πολιτεία να ξηλώσει το νόμο το 2012; Το μυστικό κρύβεται πίσω από την αυτοδίκαιη έγκριση λογαριασμών με τους οποίους πιστοποιούνται οι εργασίες εκτέλεσης ενός έργου και κατ΄ επέκταση και πληρωμής του. Με τις συνήθεις πρακτικές (σ.σ στην πορεία ο νόμος 3669/2008 άλλαξε επί θητείας στο υπουργείο Υποδομών του κ. Μάκη Βορίδη και αφού σε βάρος των έργων είχαν βγει δεκάδες δικαστικές αποφάσεις πληρωμής), μετά την λήξη κάθε μήνα ή διμήνου όπως ορίζει μια σύμβαση για τις τμηματικές πληρωμές, ο ανάδοχος συντάσσει λογαριασμό από εργασίες που εκτελέστηκαν. Οι λογαριασμοί αυτοί στηρίζονται σε επιμετρήσεις και στα πρωτόκολλα παραλαβής εργασιών και προϋποθέτουν ότι έχει γίνει έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να γίνουν οριστικοί ή να αμφισβητηθούν. Στην περίπτωση όμως του συγκεκριμένου εργολάβου οι διαδικασίες ακολούθησαν διαφορετική διαδρομή. Για την ακρίβεια το δρόμο της… λαθροχειρίας.
Ο ιδιοκτήτης της τεχνικής εταιρείας κατάφερε να πληρώνεται με προσωρινές επιμετρήσεις που εμφανίζουν μεγάλα ποσοστά αβεβαιότητας στην εκτέλεση των εργασιών αλλά και των υλικών και δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική εικόνα ενός έργου, βάζοντας στην πραγματικότητα ότι ήθελε! Σύμφωνα με πληροφορίες όταν ολοκληρώθηκε η εργολαβία – ύψους περίπου 12 εκ. ευρώ-, ο κατασκευαστής υπέβαλλε σωρευτικά όλα τα πρωτόκολλα εργασιών, στις οποίες περιλαμβάνονταν εργασίες που δεν ήταν εγκεκριμένες στο έργο. Η υπηρεσία όφειλε εντός διαστήματος δύο μηνών να τα ελέγξει και να προβεί σε διορθώσεις. Είτε όμως από παράβλεψη και αμέλεια είτε από εσκεμμένη αδράνεια, το διάστημα αυτό παρήλθε άπρακτο με αποτέλεσμα οι λογαριασμοί αυτοί να θεωρούνται εγκεκριμένοι αυτοδίκαια και κάθε άλλη ενέργεια να θεωρείται εκπρόθεσμη. Με αυτό το νομικό παραθυράκι, ο εργολάβος προσέφυγε στα δικαστήρια και εισέπραξε εκατομμύρια ευρώ, με τις πληροφορίες να υποστηρίζουν ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα δικαστικές αποφάσεις σε εκκρεμότητα. Είναι αξιοσημείωτο δε ότι για τους δημοσίους υπαλλήλους που άφησαν να παρέλθουν οι επίμαχες ημερομηνίες ή έκαναν τα στραβά μάτια δεν διενεργήθηκε ποτέ κάποια ΕΔΕ για να καταλογιστούν ευθύνες!
Όσοι τυχαίνει να γνωρίζουν τις πρακτικές αυτές δικαιολογούν και τα ποσά που εντοπίστηκαν στις τραπεζικές καταθέσεις του εργολάβου που εκτιμάται ότι είναι οι αποζημιώσεις που κέρδισε με τις δικαστικές αποφάσεις. Μολονότι είναι αδιευκρίνιστο το ακριβές ποσό που εισέπραξε με την μέθοδο των αυτοδίκαια εγκεκριμένων λογαριασμών στα έργα, πληροφορίες αναφέρουν ότι αγγίζει τα 40 εκ. Ευρώ, κατά άλλους μπορεί να φτάνει και τα 70 εκ. ευρώ.
Πρόκειται μάλιστα για ποσά που ο συγκεκριμένος “φοροφυγάς” εισέπραττε αδιαλείπτως και τα μνημονιακά χρόνια, με τις υπογραφές του τέως αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών κ. Χρίστου Σταϊκούρα. Στην διαύγεια υπάρχουν αποφάσεις, με τις οποίες τον Αύγουστο του 2011 και τον Νοέμβριο του 2013 αντίστοιχα, κατόπιν κατασχετήριων πράξεων, εγκρίθηκαν πληρωμές ποσών 16,7 εκ. ευρώ και 1,9 εκ. Ευρώ σε κοινοπραξία που συμμετείχε ο εργολάβος, εκτελώντας αποφάσεις του Εφετείου Πατρών αλλά και του Πρωτοδικείου Αθηνών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ανάλογες υποθέσεις έχουν κερδίσει και άλλες τεχνικές εταιρείες (σε μία από αυτές εμπλέκεται και διευθυντής πρώην υπουργού) αναγκάζοντας πριν τρία χρόνια το υπουργείο να αλλάξει το νόμο. Με τις προσθήκες που έγιναν στο θεσμικό πλαίσιο (Ν4070/2012), προβλέφθηκε ότι ένας λογαριασμός που έχει ασάφειες ή ανακρίβειες επανυποβάλλεται με εντολή της αναθέτουσας υπηρεσίας. Επιπλέον, λογαριασμός που πληρώθηκε χωρίς να ελεγχθεί και παρήλθε η προθεσμία, ελέγχεται, διορθώνεται και εγκρίνεται μέσα σε τρεις μήνες και τυχόν διαφορές υπολογίζονται σε επόμενο λογαριασμό. Εάν συντρέχει αρνητικός λογαριασμός τότε, μπορεί να συνταχθεί από την υπηρεσία το ποσό που πρέπει να καταβληθεί από τον ανάδοχο μέσα σε ένα μήνα από την κοινοποίηση του λογαριασμού. Σε διαφορετική περίπτωση καταπίπτει η εγγυητική.
Η περίπτωση του “μικρού” εργολάβου είναι πάντως μία από τις περίπου 200 που η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και οι οικονομικοί εισαγγελείς ξεχώρισαν ως πιο σημαντικές, με βάση κριτήρια ανάλυσης κινδύνου, μέσα από τα στοιχεία που συγκέντρωσαν από τις τράπεζες για εκατοντάδες χιλιάδες μεγαλοκαταθέτες που στην δεκαετία 2003-2012 δήλωναν δυσανάλογα χαμηλά εισοδήματα στην εφορία. Χθες έγινε γνωστό από δικαστικές πηγές ότι ελέγχεται και άλλος εργολάβος για φοροδιαφυγή και ότι έχουν δεσμευτεί λογαριασμοί του συνολικού ύψους 40 εκ. Ευρώ.
