Από τον Τάκη Πουρναράκη
Στη χώρα μας τη δεκαετία του ’60 και του ’70 παράλληλα με την άνοδο της αυτοκίνησης απέκτησαν δίπλωμα οδήγησης δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αν οδηγούν ακόμη έχουν πιθανόν ξεπεράσει τα 65 τους χρόνια. Το πρόβλημα προκύπτει διότι δεν υπάρχει σαφές νομικό πλαίσιο για το πότε πρέπει να σταματήσουν να οδηγούν. Κατανοώ πλήρως πως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και πιθανόν ορισμένοι άνθρωποι δε θα έπρεπε ποτέ ν’ αποκτήσουν άδεια οδήγησης ενώ κάποιοι άλλοι είναι πράγματι ικανοί να οδηγούν με ασφάλεια στα 75 τους. H πρόβλεψη για ανανέωση του διπλώματος ανά 15 χρόνια αφορά όσους απέκτησαν από τις 18/1/2013 και μετά δίπλωμα αλλά και όσους έχουν στην κατοχή τους δίπλωμα το 2033. Μέχρι τότε όμως τι γίνεται;
Η τυπική διαδικασία σήμερα για τους άνω των 65 ετών είναι ανανέωση ανά τριετία και περιλαμβάνει επίσκεψη σε παθολόγο και οφθαλμίατρο. Αυτό θα γίνει 5 φορές γιατί μετά τα 80 έτη η διαδικασία αλλάζει. Υπάρχει ειδική ομάδα γιατρών του Υπουργείου Μεταφορών με έδρα το Χολαργό που εξετάζει τους υποψήφιους γι’ ανανέωση του ερασιτεχνικού διπλώματος και πέρα των υπολοίπων γίνεται ειδικό ακουόγραμμα, τεστ αντίληψης, ευκινησίας και άλλα.
Επιπλέον σε περιπτώσεις ειδικής φαρμακευτικής αγωγής π.χ. όταν κάποιος λαμβάνει ηρεμιστικά φάρμακα ή έχει χάσει κάποιο άκρο ο παθολόγος τον παραπέμπει στην ανάλογη ειδικότητα (ψυχίατρο ή ορθοπεδικό για να δώσει έγκριση).
Προφανώς τα τρία χρόνια στη ζωή ενός 70χρονου είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στο οποίο μπορεί να συμβούν πολλά. Π.χ. να υποστεί ένα μικρό εγκεφαλικό ή έμφραγμα ή οτιδήποτε άλλο που μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά του. Εν τω μεταξύ συνεχίζει να οδηγεί αν κάποιος από το περιβάλλον του δεν τον σταματήσει. Όχι ότι είναι εύκολο να το πεις και να το δεχτεί ο έχων το πρόβλημα, καθώς στις πλείστες των περιπτώσεων αισθάνεται πως παροπλίζεται/ευνουχίζεται κάτι σα μια ακόμη συνταξιοδότηση/απόσυρση.
Στο δρόμο καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών υπέργηρων οδηγών με μειωμένη αντίληψη του χώρου που οδηγούν χιλιοτρακαρισμένα αυτοκίνητα σε ρυθμό ριπλέι, αποτελώντας κινητά εμπόδια που προκαλούν ένταση γύρω τους. Το εν λόγω άρθρο γράφτηκε με αφορμή το θάνατο ενός 84χρονου μαζί με την 78χρονη σύζυγό του, καρφώθηκαν πίσω από γεωργικό μηχάνημα στις εννιά το βράδυ. Αναφέρουμε την ώρα διότι παγκοσμίως το σούρουπο και το χάραμα είναι οι χρονικές περίοδοι με τα περισσότερα δυστυχήματα, ο λόγος απλός δυσκολεύεται το μάτι του ανθρώπου να προσαρμοστεί στην αλλαγή φωτός.
Χρόνο με το χρόνο το πρόβλημα θα εντείνεται καθώς όλο και περισσότερο οδηγοί θα φτάνουν σε κρίσιμα όρια ηλικιακά. Οι διαδικασίες που αναφέρουμε πιο πάνω είναι σε αρκετές περιπτώσεις προσαρμοσμένες στην ελληνική πραγματικότητα, παραμένουν τυπικές και δεν μπαίνουν στην ουσία. Τα πιστοποιητικά δεν απηχούν στην πραγματική κατάσταση του ηλικιωμένου. Το θέμα αφορά και στις ασφαλιστικές εταιρείες που θα μπορούσαν να είναι πιο αυστηρές σ’ αυτές τις περιπτώσεις και να μην αρκούνται στον τυπικό έλεγχο ανανέωσης του διπλώματος.
