Εφτά από τους δώδεκα μαθητές Τον περιμένουν, Αναστημένο τώρα πια, να τους συναντήσει στη Γαλιλαία, όπως τους είχε προειδοποιήσει γι΄αυτό με τις μαθήτριές Του. Να Τον συναντήσουν εκεί που Τον πρωτογνώρισαν. Εκεί στη λίμνη της Τιβεριάδας, όπου πήγαιναν συχνά κατά την επίγεια ζωή Του, και πάνω στο ψαροκάικο, μπροστά στο συγκεντρωμένο πλήθος, ο Ιησούς τους ανέπτυσσε τη διδασκαλία Του και τους αποκάλυπτε τα μυστικά της Βασιλείας Του. Πόσα δεν είχε να τους θυμίσει αυτή η ακρογιαλιά… Πόσα όμορφα σκιρτήματα για το Διδάσκαλό τους.. Πόσες ηρωικές αποφάσεις… Τι οραματισμούς… Αλλά και πόσο λαχταρούν τώρα να Τον ξαναδούν ύστερα από όσα έχει περάσει απ΄τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους και τα ”σταύρωσον” του συρφετού των Εβραίων… Κι απ΄την εγκατάλειψή Του όμως απ΄τους ίδιους… Τους αγαπημένους Του μαθητές.Ύστερα και η άρνηση του Πέτρου… Η προδοσία του Ιούδα… Συνταρακτικά τα γεγονότα που είχαν μεσολαβήσει…Αυτά σίγουρα αναδεύονται στο μυαλό τους το χρονικό διάστημα αυτό, καθώς Τον προσμένουν και συνάμα καθώς προσπαθούν να ψαρέψουν για τον επιούσιο, μιμούμενοι τον Πέτρο.Κρίμα ωστόσο! όλη αυτή τη νύχτα έριχναν τα δίχτυα, έφτασε το ξημέρωμα και κανένα ψάρι δεν έπιασαν,Σηκώνοντας όμως κατάκοποι τα μάτια κάποιον αντικρύζουν. Μια αντρική σιλουέτα στην ακρογιαλια, που δε μπορούν να την προσδιορίσουν. Μόνο ο Ιωάννης την αναγνώρισε και το είπε και στον Πέτρο:”Ο Κύριος είναι”. Τον άκουσε βέβαια πρώτα να τους λέει: ”Παιδιά, μήπως έχετε κάτι για προσφάγι;” Όχι, του λένε. Ρίξτε τα δίχτυα στη δεξιά μεριά του πλοίου και θα πιάσετε ψάρια.Τι δεν τους θύμισε αυτή η υπόδειξη! Το ίδιο ακριβώς που συνέβη, όταν πρωτοκάλεσε τον Πέτρο, για να Τον ακολουθήσει μαζί με τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Και τότε είχαν ρίξει τα δίχτυα στα δεξιά του πλοίου και είχαν πιαστεί τόσα ψάρια, που δε μπορούσαν να τραβήξουν το δίχτυ.Έτσι τώρα μπροστά τους το ίδιο θαύμα. Κι ο Πέτρος, ύστερα κι από αυτό που του ψιθύρισε ο Ιωάννης, ζώστηκε — από σεβασμό μάλλον — το ιμάτιό του, επειδή ήταν γυμνός, έπεσε στο νερό και κολυμπώντας τράβηξε προς το μέρος του Ιησού. Βιάζονταν να Τον ξανασυναντήσει, χωρίς να περιμένει τους άλλους μαθητές. Οι άλλοι μαθητές ήρθαν με το πλοιάριο από απόσταση εκατό μέτρων, σέρνοντας και το δίχτυ με τα ψάρια.Όταν αποβιβάστηκαν στη στεριά, βλέπουν αναμμένη ανθρακιά κι ένα ψάρι και ψωμί πάνω στη φωτιά. Ο Χριστός ζητάει να φέρουν από τα ψάρια που έπιασαν τώρα Κι αυτά ήταν σε αριθμό 153 μεγάλα ψάρια.Πράγματι ετοιμάστηκε το προσφάγι και, όταν τέλειωσε, ο Ιησούς στρέφεται προς τον Πέτρο και τον ρωτάει: ”Σίμωνα, γιε του Ιωνά, μ΄αγαπάς περισσότερο απ΄αυτούς εδώ;” ”Ναι Κύριε”, του απαντάει ταπεινά ο Πέτρος. ”Εσύ ξέρεις ότι σε αγαπώ”. ”Σου εμπιστεύομαι τα αρνάκια μου.Να τα βόσκεις”. Σε λίγο τον ξαναρωτάει: ”Σίμωνα, γιε του Ιωνά, μ΄αγαπάς;” Και παίρνει την ίδια απάντηση:”Ναι, Κύριε, εσύ ξέρεις ότι σ΄αγαπώ”. ”Ποίμαινε τα πρόβατά μου”. Και τρίτη φορά: ”Σίμωνα , γιε του Ιωνά, μ΄αγαπάς;” Λυπήθηκε ο Πέτρος Ίσως, γιατί νόμισε ότι δεν τον πίστευε ο Κύριος, επειδή Τον αρνήθηκε. Ωστόσο του απαντάει:”Κυριε, εσύ τα ξέρεις όλα. Εσύ ξέρεις ότι σε αγαπώ”. ”Βόσκε λοιπόν τα πρόβατά μου”. ———————————— Αυτά συμβαίνουν στη λίμνη της Γαλιλαίας κατά την τρίτη εμφάνιση του Αναστημένου Χριστού στους μαθητές Του. ———————————— Έχοντας αφετηρία αυτό το γεγονός και ακολουθώντας τη σκέψη μας στεκόμαστε στα εξής σημεία: Κάθε χριστιανός, εάν θέλει να παραμένει ζωντανό κλίμα της Εκκλησίας, προϋποτίθεται να έχει συναντήσει τον Ιησού Αναστημένο σε κάποιο ακρογιάλι της δικής του Τιβεριάδας. Όποιος στερείται αυτό το βίωμα νιώθει ηττοπαθής ανάμεσα στους άλλους για την πίστη του, την οποία αφήνει ανυπεράσπιστη, ιδιαίτερα σε ειρωνικά σχόλιά τους. Είναι καχύποπτος και καχεκτικός χριστιανός.Το δεύτερο σημείο, όπου σκαλώνει η σκέψη μας, είναι η ανεξικακία του Ιησού΄ Ποιον δε θα πλήγωνε η εγκατάλειψη από δικά του πρόσωπα σε κρίσιμες στιγμές της ζωής του… Ποιον δε θα πίκραινε η άρνηση από αγαπητό του πρόσωπο Κι όμως η αγάπη του Ιησού τα έσβησε, παρόλη την πίκρα που ένιωσε στο μαρτύριο τη νύχτα της καταδίκης Του.Βέβαια όσον αφορά την άρνηση του Πέτρου αυτός μετάνιωσε και την έκλαψε πικρά, σφραγίζοντας και τη ζωή του με σταυρό για το Δάσκαλό του. Έτσι έμπρακτα αποκατέστησε τον εαυτό του στην αγάπη του Κυρίου του. Αλλά και προφορικά, τώρα με λόγια στη συνάντηση με το Χριστό, σε τρεις ερωτήσεις Του, εάν Τον αγαπάει, διαβεβαίωσε τη λατρεία του στο πρόσωπό Του. Τρεις φορές. Τριπλή ομολογία που ακύρωσε την τριπλή άρνησή του. Κι αυτό είναι σίγουρο ότι ήταν εσκεμμένο από τον Ιησού. Έτσι τον αποκατέστησε και στο αποστολικό του αξίωμα. Κι απ΄ό,τι διαπιστώσαμε δε μιλάει τώρα με στόμφο και αυτοπεποίθηση ο Πέτρος, αλλά με σεμνότητα, που κρύβει όμως την ίδια διαβεβαίωση, ότι δε θα Τον αρνηθεί στο υπόλοιπο της ζωής του. Όπως και δεν Τον αρνήθηκε ξανά.Το τρίτο σχόλιο είναι σχετικό με τη ζωή του καθενός μας ως χριστιανού κατά την πνευματική του πορεία. Συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να λειτουργεί άλλος με τις αρνήσεις και τη δειλία του Πέτρου, άλλος κατευθυνόμενος από συμφέρον ή φανατισμό ή φόβο ή επιπολαιότητα να φωνάζει το ”σταύρωσον”για τον Ιησού. Άλλος να βλέπει την αλήθεια και να εθελοτυφλεί και να τη διαστρεβλώνει σαν τον Καϊάφα. Άλλος διαπιστώνοντάς την στο πρόσωπο αθώων ανθρώπων να την μουτζουρώνει και να την καταδικάζει, σαν τον Πιλάτο, αρκεί να μη χάσει τη θέση του ή την εξουσία του. Άλλος.., άλλος.., άλλος…Αλλά και για τους εργάτες του ευαγγελίου παίρνουμε απ΄το κείμενο το μήνυμα ότι, όταν δεν ευδοκιμεί η ψαριά τους, σημαίνει ότι απουσιάζει ο Ιησούς και η συνεργασία μαζί Του. Δε φτάνει μόνο η ανθρώπινη προσπάθεια.Ύστερα από αυτές τις σκέψεις ένα νομίζω μας είναι απαραίτητο. Να βρούμε τρόπο — κι αυτό είναι δυνατόν — να βιώσουμε την Ανάσταση του Κυρίου. Έτσι δεν θα κλαίμε και σπαρακτκά στο μνήμα προσφιλών μας προσώπων. Ο θάνατος για τον πιστό είναι ένας μεγάλος ύπνος και η εκδημία των αγαπημένων μας ξενιτειά. Ο πόνος γλυκός. Έχει μέσα του τη χαρμολύπη, γιατί το πνεύμα των κεκοιμημένων μας — πιστών πάντα — αναπαύεται στην αγκαλιά του Αναστημένου Κυρίου και έτσι η επικοινωνία μας μαζί τους δεν χάνεται.Ας χαιρόμαστε επομένως για όλα αυτά και ας γεμίζουμε από αγαλλίαση, εμπιστευόμενοι όλο τον εαυτό μας στο Λυτρωτή και νικητή του θανάτου και της απελπισίας. Και ας εισπνεύουμε την ευωδία που σκόρπισε στον κόσμο η Ανάστασή Του, όπως ψάλλει και η Εκκλησία μας: Χαίρετε, λαοί, και αγαλλιάσθε Άγγελος εκάθισεν εις τον λίθον του μνήματος. Αυτός ημάς ευηγγελίσατο ειπών: Χριστός Ανέστη εκ νεκρών ο Σωτήρ του κόσμου Και επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας. Χαίρετε, λαοί, και αγαλλιάσθε. Γένοιτο. Χριστός Ανέστη

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός