Ρεπορτάζ της Deutsche Welle για τους «πυρηνικούς πρόσφυγες»
Τέσσερα χρόνια μετά το ατύχημα στον πυρηνικό σταθμό στη Φουκοuσίμα οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ζουν ακόμη σε κοντέινερ από λαμαρίνα. Ένα ρεπορτάζ κοντά στους “πυρηνικούς πρόσφυγες” μεταδίδει η Deutsche Welle.
Τρεις μικροσκοπικοί χώροι σε ένα κοντέινερ από λαμαρίνα. Εδώ είναι το σπίτι του Ισίρο Τακάνο. Προσωρινά. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ξαφνικά μια νύχτα έγινε πρόσφυγας. Πυρηνικός πρόσφυγας.
Ραδιενεργά σκουπίδια σε μαύρες σακούλες
«Είναι αστείο», λέει. «Είμαι 64 χρονών και τα επόμενα τριάντα χρόνια δεν θα πρέπει να επιστρέψω στο χωριό μου. Το σπίτι μου είναι ακατοίκητο. Έχω αδελφό και αδελφή. Και οι δύο το εγκατέλειψαν. Η οικογένεια σκόρπισε. Οι γονείς μας έχουν ταφεί στη απαγορευμένη ζώνη. Κανείς δεν επιτρέπεται να πάει. Πώς θα φροντίσουμε τους τάφους; Ποιος θα ασχοληθεί»; Ο Ισίρο Τακάνο ανήκει στους 125.000 ανθρώπους των οποίων τα σπίτια ήταν κοντά στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα. Μετά την έκρηξη ως αποτέλεσμα σεισμικής δόνησης αναγκάστηκαν να φύγουν για να βρουν καταφύγιο αλλού. Το χωριό τους, Φουτάμπα, έχει μολυνθεί με τόση ραδιενέργεια που μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να κατοικηθεί. Σήμερα, ζουν σε κοντέινερ, 50 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης Ιβάκι.
Στην εναγώνια αναζήτηση χώρου προσωρινής αποθήκευσης των ραδιενεργών καταλοίπω,ν η κυβέρνηση είχε την έμπνευση να προτείνει σε 2000 αγρότες εργασία στην περιοχή. Εκεί που ούτως ή άλλως η περιοχή είναι ακατοίκητη, θα μπορούσε να δημιουργηθεί χώρος για ραδιενεργά απόβλητα. Από τις αρχές Φεβρουαρίου χτενίζουν κίτρινα τρακτέρ την περιοχή, που ανήκουν σε μια εταιρεία. Η περιοχή βρίσκεται λίγα μόνο χιλιόμετρα μακριά από τον πυρηνικό σταθμό. Το μολυσμένο χώμα που βρίσκεται παντού στην περιφέρεια της Φουκουσίμα πρέπει να μαζευτεί και να τοποθετηθεί σε μαύρες πλαστικές σακούλες.
Ρήξη της εμπιστοσύνης με το κράτος
Παίρνοντας μια άκρως αμφιλεγόμενη απόφαση, ο δήμαρχος της Φουτάμπα, Σίρου Ιζάβα, εμφανίστηκε πρόθυμος να αποθηκεύσει τις σακούλες στα όρια της περιφέρειάς του. «Η περιφέρεια της Φουκουσίμα έχει 59 χωριά και πόλεις. Παντού υπάρχουν βουνά από σακούλες. Όσο καιρό δεν αποθηκεύονται σε κάποιο προσωρινό μέρος, τα προϊόντα μας έχουν κακιά φήμη. Αλλά αντιλαμβάνομαι φυσικά και τα αισθήματα των ιδιοκτητών γης». Η οργή τους ξεχειλίζει. Ο 73 χρονών Καζούο Σάτο είναι θυμωμένος περισσότερο με την αλαζονεία της κυβέρνησης.”Δεν υπάρχει πια εμπιστοσύνη στο κράτος. Εδώ και χρόνια δεν έκανε τίποτα για μας. Και τώρα μας προσφέρει τιμή για τη γη μας 30% φθηνότερη από όσο πριν το πυρηνικό ατύχημα. Λες και φταίμε. Αυτή η γη καλλιεργήθηκε από 3 ή 4 γενιές. Πρέπει να το αντιληφθούν. Γι αυτό και κανείς από μας δεν υπέγραψε τα συμβόλαια που μας πρότειναν».
Η πλειονότητα των κατοίκων της Φουτάμπα δεν έχει βρει νέο τόπο κατοικίας. Ο δήμαρχος Σίρου Ιζάβα είναι γεμάτος οργή. «Αποτελεί αίσχος για μια πολιτισμένη χώρα το πώς συμπεριφέρεται στους πολίτες της. Ο νόμος προβλέπει παραμονή μόνο δύο χρόνων σε κοντέινερ. Έχουν περάσει τέσσερα»! Οι περισσότεροι δεν μπορούν να πιστέψουν το κακό που τους συνέβη. Όπως ο 78χρονος αγρότης Ραζούμι Βατανάμπε, που καλλιεργεί ρύζι και φρούτα και έχει μερικές αγελάδες. «Όταν ξεκίνησε το κακό, μετακόμισα. Μετά από 2,3 χρόνια θα γύριζα σπίτι μου, σκεπτόμουν.
Έχουν περάσει 4 χρόνια, 4 χαμένα χρόνια».
το βήμα
