Όταν η διαφθορά αλλάζει την ιστορία: Οι Αυτοκρατορικές Εκλογές του 1519

Στις 28 Ιουνίου του 1519, έλαβαν χώρα οι εκλογές για το Στέμμα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που από πολλούς ιστορικούς θεωρούνται ότι επηρέασαν αποφασιστικά το μέλλον της Ευρώπης για περίπου δύο αιώνες. Οι συγκεκριμένες εκλογές έμειναν στην ιστορία ως ένα παράδειγμα διαφθοράς του πολιτικού συστήματος και συνεργασίας του με το πανίσχυρο τραπεζικό, επιχειρηματικό κατεστημένο. Αν και η εκλογική αναμέτρηση μετατράπηκε σε μία μονομαχία ενός Ισπανού με ένα Γάλλο, το αποτέλεσμα της κρίθηκε από την καταλυτική παρέμβαση ενός Γερμανού τραπεζίτη και την δωροδοκία επτά Γερμανών εκλεκτόρων Πριγκίπων. Η αναδρομή, στο πρώτο τμήμα του άρθρου, σε γεγονότα που συνδέονται με τις Αυτοκρατορικές εκλογές που έλαβαν χώρα πριν από 500, περίπου χρόνια, χρησιμοποιείται ως γέφυρα για τη σύνδεση με το δεύτερο τμήμα του άρθρου, όπου παρουσιάζεται η διαφθορά στο σήμερα, με επίκεντρο τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης των 500 εκ ανθρώπων, τη Γερμανία.

Αυτοκρατορικές εκλογές 1519: Οι Βασιλιάδες, ο Πάπας και οι υποψήφιοι Μονάρχες

Η “προεκλογική περίοδος” των Αυτοκρατορικών εκλογών του 1519, ξεκίνησε τρία χρόνια νωρίτερα και χαρακτηρίστηκε από έντονο παρασκήνιο και υψηλή πολιτική διπλωματία, με τους Μονάρχες της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Ισπανίας να εμπλέκονται άμεσα στην εκλογική διαδικασία και τον Πάπα της Ρώμης έμμεσα. Οι υποψήφιοι Αυτοκράτορες ήταν ο Κάρολος Α” της Ισπανίας, ο Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας, ο Φραγκίσκος Α της Γαλλίας και η Φρειδερίκη Γ” της Σαξονίας. Όποιος κατακτούσε το Στέμμα θα γινόταν ο ηγεμόνας μίας Αυτοκρατορίας που κάλυπτε τέσσερα εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα στην Ευρώπη, την Άπω Ανατολή και την Αμερική, πανίσχυρος φίλος για τους συμμάχους του και θανάσιμος κίνδυνος για τους εχθρούς του.

Οι επτά Πρίγκιπες των Γερμανών μοναδικοί εκλέκτορες του Αυτοκράτορα

Ο τίτλος δεν παραχωρούνταν απευθείας σε διάδοχο του απερχόμενου Αυτοκράτορα αλλά αποκτιόταν μετά από εκλογές στις οποίες ψήφιζαν, ως μοναδικοί εκλέκτορες, οι επτά Πρίγκιπες των Γερμανών. Ήταν από τη δική τους απόφαση που θα κρινόταν ποιος θα αποκτούσε το Στέμμα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ήταν ευθύνη τους να κρίνουν τους υποψήφιους αντικειμενικά και σοφά, με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του λαού. .

Ο Φραγκίσκος Α” της Γαλλίας φαβορί για το Στέμμα

Ο Φραγκίσκος Α” της Γαλλίας, έχοντας πετύχει μία μεγάλη στρατιωτική νίκη το 1515 χάρη στην οποία εισήλθε ως θριαμβευτής στο Μιλάνο και συνήψε με τον Πάπα συνθήκη με την οποία πέτυχε την εκχώρηση της Πάρμας και της Πλακεντίας, θεωρούνταν το ανερχόμενο αστέρι της πολιτικής και φαβορί για τον τίτλο του Αυτοκράτορα.

Μορφωμένος, με έντονα ανθρωπιστικά ιδεώδη της Αναγέννησης, είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα που τον βοήθησαν να μείνει, τελικά, στην ιστορία ως πατέρας των γραμμάτων και των τεχνών, ως άνθρωπος που έσπασε το φράγμα με το Μεσαίωνα και έφερε τη Γαλλία στην Αναγέννηση, προσκαλώντας κοντά του προσωπικότητες όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Βασιζόμενος στο κύρος της προσωπικότητας του και στους ισχυρούς συμμάχους του πέτυχε νωρίς τη στήριξη δύο Γερμανών εκλεκτόρων, η οποία, ωστόσο, δεν ήταν αρκετή για να του εξασφαλίσει την απαραίτητη πλειοψηφία ώστε να εκλεγεί.

Δωροδοκία των Γερμανών Πριγκίπων με 300 χιλ. χρυσά φιορίνια

Έχοντας εξαντλήσει όλα τα ηθικά μέσα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, ο Φραγκίσκος συγκέντρωσε το υπέρογκο ποσό 300 χιλιάδων χρυσών φιορινιών και το πρόσφερε ως δωροδοκία στους Γερμανούς Πρίγκιπες για να αγοράσει την ψήφο τους (δεν υπήρχε πρόβλεψη για χαρακτηρισμό τη δωροδοκίας ως πράξης παράνομης εκείνη την εποχή). Όμως οι Γερμανοί Πρίγκιπες αποδέχτηκαν τη δωροδοκία και ο Φραγκίσκος θεώρησε ότι ο τίτλος του Αυτοκράτορα είχε, σχεδόν, εξασφαλιστεί.

Κάρολος Α’: Αναζήτηση κεφαλαίων από τους τραπεζίτες για δωροδοκία των Πριγκίπων

Μετά από αυτήν την εξέλιξη ο Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας και η Φρειδερίκη Γ” της Σαξονίας, ουσιαστικά, εγκατέλειψαν την προεκλογική μάχη, αδυνατώντας να συγκεντρώσουν ανάλογο με το Φρανγκίσκο ποσό. Όμως, ο Κάρολος Α” της Ισπανίας στράφηκε στην αναζήτηση κεφαλαίων ικανών να ξεπεράσουν το ύψος αυτών με το οποίο ο Φραγκίσκος Α” είχε δωροδοκήσει τους Γερμανούς Πρίγκιπες. Στην προσπάθεια του αυτή βρήκε έναν πανίσχυρο σύμμαχο στο πρόσωπο του Γερμανού τραπεζίτη Ιακώβου Φούγκερ ισχυρότερου τραπεζίτη της εποχής.

“Φούγκερ ο Πλούσιος”

Ο Ιάκωβος Φούγκερ, δεν ήταν μόνο ο ισχυρότερος τραπεζίτης της εποχής του, με ένα εντυπωσιακό δίκτυο τραπεζών και συνεργατών αλλά παράλληλα έμπορος και επιχειρηματίας. Τα πλούτη του ήταν τόσο μυθικά που που εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να καταλαμβάνει την τέταρτη θέση στη λίστα των δέκα πλουσιότερων ανθρώπων στην ιστορία.

Φούγκερ: Ο τραπεζίτης Αυτοκρατόρων και Βασιλιάδων

Ο Γερμανός Ιάκωβος Φούγκερ ήταν ο μεγαλύτερος δανειοδότης Αυτοκρατόρων, μοναρχών και Βασιλιάδων της εποχής του. Έχοντας συνδέσει εξ αρχής τα τραπεζικά και επιχειρηματικά του συμφέροντα με τον Οίκο των Αψβούργων, μίας από τις πιο σημαντικές βασιλικές δυναστείες στην Ευρώπη, δυναστεία της αυτοκρατορίας της Αυστρίας, της αυτοκρατορίας της Ισπανίας, των βασιλείων πολλών άλλων χωρών αλλά και οίκος προέλευσης όλων των επίλεκτων αυτοκρατόρων της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1438 και μετά, ο Φούγκερ είχε εξασφαλίσει ένα εντυπωσιακό χαρτοφυλάκιο πελατών.

Αγοράζοντας μονοπώλια, αποκλειστικές άδειες και φοροαπαλλαγή με δάνεια

Ο οίκος Φούγκερ ήταν ο βασικότερος χρηματοδότης του Αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό Α, παρέχοντας του δάνεια προσωπικά και για την Αυτοκρατορία και λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα, πέρα απ” τους τόκους, μονοπώλια σε ασήμι, χαλκό, μπαχαρικά κλπ, τις αποκλειστικές άδειες για τη μεταφορά και την πώληση τους, απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής φόρων και άλλα προνόμια, τα οποία δεν απολάμβανε κανείς άλλος (για παράδειγμα, είναι γνωστό πως ο Φούγκερ έλαβε τα αποκλειστικά δικαιώματα παραγωγής αλατιού (Salt Meieramt) ως ενέχυρο για δάνειο στην Αυτοκρατορία).

Επέκταση στην Ινδία, το Νέο Κόσμο και την Κίνα

Το επιχειρηματικό δίκτυο του οίκου Φούγκερ απλωνόταν μέχρι ην Ινδία, το Νέο Κόσμο και και την Κίνα και περιλάμβανε το εμπόριο δεκάδων προϊόντων ενώ το μοντέλο ανάπτυξης, εδραίωσης και επέκτασης του είχε ως αναπόσπαστο κομμάτι του τις ιδιαίτερες σχέσεις με την Εκκλησία και κυρίως με τον Αυτοκράτορα, ο οποίος εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της Αυτοκρατορίας με ειρήνη ή πόλεμο, δημιουργούσε, ταυτόχρονα. τις προϋποθέσεις για τη σύναψη επιχειρηματικών και άλλων σχέσεων του οίκου Φούγκερ με τους ηγεμόνες των επιμέρους κρατών, τις οποίες ο οίκος συντηρούσε εγκαθιδρύοντας τράπεζες, εταιρίες και γραφεία σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη.

Δημουργία Καρτέλ χειραγώγησης τιμών

Χάρη στην εκμετάλλευση του οικονομικού και πολιτικού του κεφαλαίου, ο οίκος Φούγκερ μπορούσε να επηρεάζει ή και να καθορίζει την τιμή πώλησης βασικών προϊόντων σχεδόν “διεθνώς”, δρώντας ως ένα καρτέλ το οποίο εκμεταλλευόταν ολόκληρο τον κόσμο. Όταν ο ανταγωνισμός ήταν πολύ ισχυρός, απέφευγε τις συγκρούσεις και επεδίωκε τις συνεργασίες με στόχο τον καθορισμό μίας τιμής που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα όλων.

Δημιουργία ιδιωτικού στρατού – Υπηρεσίας Πληροφοριών

Ένα κύριο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του οίκου Φούγκερ ήταν ότι μπορούσε να μεταφέρει ρευστό στους μονάρχες και κυρίως στον Αυτοκράτορα ακριβώς στο σημείο όπου υπήρχε ανάγκη και όπου του ζητούνταν. Για το λόγο αυτό είχε έναν από τους πρώτους ιδιωτικούς στρατούς στην ιστορία, οι οποίοι συνόδευαν τα φορτία χρυσού και ασημιού κατά τη μεταφορά τους. Για την προστασία των χρηματαποστολών δημιούργησε και μία υπηρεσία πληροφοριών, η οποία σε συνδυασμό με το επιχειρηματικό του δίκτυο δημιουργούσε μία πανίσχυρη υπηρεσία πληροφοριών, που ξεπερνούσε σε τεχνογνωσία και δύναμη όλες τις αντίστοιχες υπηρεσίες των μοναρχών της εποχής.

Τραπεζίτης του Πάπα και του Βατικανού – Άδεια κοπής των νομισμάτων της Ρώμης

Ο Φούγκερ απέκτησε ως πελάτη του το Βατικανό και τον Πάπα αποκτώντας, παράλληλα, την άδεια κοπής των νομισμάτων του Βατικανού και της Ρώμης. Παρείχε δάνεια στην Εκκλησία από τα οποία δεν κατέγραψε ποτέ απώλειες. Κατάφερε να διεισδύσει στη διοίκηση της καθολικής Εκκλησίας έτσι ώστε να επηρεάζει τις αποφάσεις της, ενώ ως αντάλλαγμα για τα οφέλη που απολάμβανε από το Βατικανό χρηματοδότησε τη δημιουργία του στρατού του Βατικανού και της Παπικής Ελβετικής Φρουράς το 1506, η οποία υπάρχει μέχρι και στις μέρες μας.

Επιχειρηματικό μοντέλο Φούγκερ: Δάνεια, δωροδοκίες, φοροαπαλλαγή, καρτέλ, μονοπώλια

Η διαχρονική επιβίωση του μοντέλου Φούγκερ στηριζόταν από τη μία στα δάνεια και τις δωροδοκίες και από την άλλη στην εξασφάλιση φοροαπαλλαγής και στην ίδρυση μονοπωλίων και καρτέλ.

• Τραπεζικές δραστηριότητες: Εμπόριο χρήματος: ΔάνειαΜέσω της συνεχούς παροχής δωροδοκιών και δανείων στους ισχυρούς μονάρχες της εποχής, στην καθολική Εκκλησία και το Βατικανό αλλά και μέσω των δανείων που κληρονομούσαν ως χρέη από τους προκατόχους τους οι νέοι Αυτοκράτορες, Βασιλιάδες, μονάρχες και η Εκκλησία, ο οίκος Φούγκερ εξασφάλιζε το διαρκή έλεγχο της πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ της εποχής.
• Επιχειρηματικές δραστηριότητες: Μονοπώλια, καρτέλ. ΦοροαπαλλαγήΟ οίκος Φούγκερ δεν ασκούσε επιχειρηματικές δραστηριότητες πριν εξασφαλίσει κάποιας φύσης αποκλειστικότητα, είτε αυτή ήταν μία αποκλειστική άδεια περιορισμένου εύρους είτε ένα διεθνές καρτέλ ή ένα παγκόσμιο μονοπώλιο. Κερδίζοντας υπέρογκα ποσά δεν ήθελε να τα μοιραστεί με το κράτος και γι′ αυτό φρόντιζε να εξασφαλίζει φοροαπαλλαγή με δωροδοκίες και δάνεια.

Δάνειο Φούγκερ στον Κάρολο Α” για τη δωροδοκία των Γερμανών Πριγκίπων

Ο Κάρολος Α” της Ισπανίας είχε κληρονομήσει της κτήσεις του Οίκου των Αψβούργων στην κεντρική Ευρώπη από τον παππού του Αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού Α΄ και η προοπτική απώλειας του τίτλου του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αποτελούσε απειλή για τον Φούγκερ. Με τον Κάρολο Α” να επιθυμεί διακαώς το Στέμμα και με το Φούγκερ να θέλει να εξασφαλίσει τα συμφέροντα του, οι δύο άντρες ήρθαν σε συμφωνία για την παροχή δανείου του οίκου Φούγκερ προς τον Κάρολο ώστε να δωροδοκηθούν οι Γερμανοί Πρίγκιπες. Το δάνειο ήταν έντοκο και καλυπτόταν με ενέχυρο στα έσοδα της κράτους της Ισπανίας.

Ο Φούγκερ συγκέντρωσε 550 χιλιάδες χρυσά φιορίνια από δικά του χρήματα και επιπλέον 300 χιλιάδες χρυσά φιορίνια από χρήματα διάφορων συνεργατών του, όπως τριών μεγάλων Ιταλών τραπεζιτών που πρόσφεραν 150 χιλιάδες φιορίνια, ανεβάζοντας το ύψος της δωροδοκίας στο, ασύλληπτων διαστάσεων, ποσό των 850 χιλιάδων χρυσών φιορινιών το οποίο και πρόσφερε στους Γερμανούς Πρίγκιπες οι οποίοι και το αποδέχτηκαν. Με τον τρόπο αυτό εξαγοράστηκε η ομόφωνη εκλογή του Καρόλου Α” ως Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ο Φούγκερ χρηματοδοτεί το νέο Αυτοκράτορα –

Από αυτό το σημείο και μετά, το βασίλειο του Καρόλου, το οποίο περιγράφηκε ως «η αυτοκρατορία στην οποία ο ήλιος δεν δύει ποτέ» χρηματοδοτήθηκε με δάνεια του οίκου Φούγκερ. Όταν το 1523 ο Αυτοκράτορας βρέθηκε σε μία σύντομη διένεξη με τον ίδιο τον Φούγκερ αυτός του υπενθύμισε πως “είναι τόσο φανερό όσο το φως της ημέρας ότι χωρίς εμένα δε θα μπορούσες να αποκτήσεις το Ρωμαϊκό Στέμμα”.

Όταν πολλά χρόνια αργότερα ο γιος του Καρόλου, Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας (πρώτος επίσημος μονάρχης της Ισπανίας και Βασιλιάς της Πορτογαλίας, της Νάπολης, της Σικελίας και της Αγγλίας) κήρυξε πτώχευση, ο οίκος Φούγκερ, που διοικούνταν από τους γιους του Ιακώβου Φούγκερ, προσφέρθηκε να προβεί σε μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση των δανείων στο θρόνο, πετυχαίνοντας να είναι ο μόνος οίκος που εξαιρέθηκε από την πτώχευση, παρά το ότι ήταν, κυρίως, τα δάνεια Φούγκερ που είχαν οδηγήσει στη χρεοκοπία το Στέμμα.

Χρειάστηκαν τέσσερις χρεοκοπίες των Ισπανών Βασιλιάδων μέχρι το 16ο αιώνα καθώς και η απώλεια του μεγαλύτερου τμήματος της δύναμης τους για να πληγεί η παντοδυναμία του οίκου Φούγκερ. Όταν οι Αυτοκρατορίες των συμμάχων του έδυσαν και αδυνατούσαν, πλέον, να εξασφαλίζουν τα μονοπώλια του, έσβησε και το αστέρι του οίκου Φούγκερ.

Η διαφθορά στην πολιτική 500 χρόνια μετά: Το παράδειγμα της Γερμανίας

Αν και σύντομα συμπληρώνονται 500 χρόνια από τις αυτοκρατορικές εκλογές του 1519, όταν η δωροδοκία επτά Γερμανών Πριγκίπων από ένα Γερμανό τραπεζίτη αποτέλεσαν το ορόσημο μίας περιόδου όπου η διαπλοκή καθόρισε, σε μεγάλο βαθμό, τον ρου της ιστορίας σε γεωπολιτικό και οικονομικό επίπεδο, η πρόοδος που συντελέστηκε στην καταπολέμηση της διαφθοράς στο μεσοδιάστημα, μάλλον, δεν ήταν η αναμενόμενη.

Αυτό, όχι τόσο όσον αφορά στην εξέλιξη της νομοθεσίας και της κοινωνίας έτσι ώστε να αντιλαμβάνονται και να αντιμετωπίζουν τη διαφθορά ως αυτό που είναι στην ουσία της, δηλαδή μία ασθένεια απειλητική απέναντι στην ίδια τη δημοκρατία, όσο στην πραγματοποίηση των απαραίτητων μεταλλάξεων των δομών που παραδοσιακά λειτουργούν ως γενεσιουργές της διαφθοράς και στην παράλληλη ενίσχυση των θεσμών και των μηχανισμών που μπορούν να εγγυηθούν την προστασία του κοινωνικού και πολιτικοοικονομικού συστήματος απ” αυτήν.

Η διαφθορά είναι εξίσου καταδικαστέα και απορριπτέα όπου και αν συναντηθεί. Ωστόσο, όπως με κάθε τί άλλο, η σημασία της – και έτσι και το μέγεθος και το εύρος της βλάβης που μπορεί να προκαλέσει – εξαρτάται από τα ποιοτικά και ποσοτικά της χαρακτηριστικά. Μία μολυσμένη απ” τον ιό της διαφθοράς πολυεθνική εταιρία με μεγάλη και διεθνή δράση, είναι πολύ πιο επικίνδυνη απ” ότι μία διεφθαρμένη μεν αλλά πολύ μικρή εταιρία, περιορισμένη σε τοπικό επίπεδο. Με τον ίδιο τρόπο ένα επιρρεπές στη διαφθορά κράτος με πρωταγωνιστικό ρόλο σε διεθνές επίπεδο, αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή απ” ότι μία διεφθαρμένη αλλά μικρή χώρα της οποίας οι πράξεις έχουν αμελητέα επιρροή στα παγκόσμια δρώμενα.

Υπό αυτό το πρίσμα ιδωμένο, κράτη όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, που όχι μόνο έχουν συστημικά μεγάλες και διεθνοποιημένες οικονομίες αλλά και κυρίαρχη θέση, οι πρώτες σε όλο τον κόσμο και η δεύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 500 εκ. ανθρώπων, επιβάλλεται να αποτελούν παραδείγματα, αν μη τι άλλο, έστω για την προσπάθεια απ” την πλευρά τους, για την αντιμετώπιση και την πάταξη της διαφθοράς.

Σύμφωνο Ηνωμένων Εθνών για τη Διαφθορά: Άρνηση επικύρωσης από τη Μέρκελ

Αυτό, όμως, δεν ισχύει μετά βεβαιότητας, τουλάχιστον στην περίπτωση της Γερμανίας η οποία όχι μόνο κατ” ουσίαν διστάζει να πράξει τα απαιτούμενα προκειμένου να καταπολεμήσει τη διαφθορά αλλά και τύποις αρνείται να προβεί στις βασικότερες από τις αναμενόμενες για ένα μοντέρνο κράτος ενέργειες για την αντιμετώπιση της, όπως το να επικυρώσει το Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στην Διαφθορά στο δημόσιο τομέα, το οποίο το κόμμα της Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ απέρριψε για πολλοστή φορά τον περασμένο Αύγουστο, παρά τις διεθνείς πιέσεις και το γεγονός ότι έχει επικυρωθεί, ήδη, από 160 χώρες του ΟΗΕ. Μεταξύ των ελαχίστων χωρών που δεν επικύρωση τη συνθήκη για τη διαφθορά συγκαταλέγονται, πέρα από τη Γερμανία, η Βόρεια Κορέα, το Σουδάν και τη Συρία.

CDU: Οι βουλευτές μπορούν να διατηρούν θέσεις σε εταιρίες – Δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι

“Το Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στην Διαφθορά απαιτεί τα κράτη να αυξήσουν τη διαφάνεια στη χρηματοδότηση των προεκλογικών εκστρατειών των κομμάτων, εξασφαλίζοντας ότι οι δημόσιοι λειτουργοί θα υπακούν στους κώδικες δεοντολογίας, ιδιαίτερα όσον αφορά στα δημόσια οικονομικά” αναφέρει σε άρθρο του σχετικά με το θέμα το Reuters, στις 09 Αυγούστου του 2012.

“Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ (CDU) είπε ότι δε θα επικυρώσει το Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στην Διαφθορά στο δημόσιο τομέα … και ένας λόγος είναι πως αντιμετωπίζει του βουλευτές ως δημοσίους υπαλλήλους”, αναφέρει το Reuters στο άρθρο του, προσθέτοντας πως οι Γερμανοί Βουλευτές “ανησυχούν ότι για παράδειγμα θα μπορεί να τιμωρηθούν για το ότι διατηρούν θέσεις σε εταιρίες, στη βάση ότι θα υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων”.

Απόρριψη από την κυβέρνηση Μέρκελ αιτήματος 35 εταιριών για επικύρωση του Συμφώνου

Στον απόηχο μίας σειράς διαδοχικών σκανδάλων διαφθοράς στον πολιτικό και οικονομικό τομέα της Γερμανίας, οι επικεφαλής τριάντα πέντε εκ των μεγαλύτερων εταιριών της χώρας απέστειλαν γραπτώς το αίτημα τους για επικύρωση του Συμφώνου ενάντια στη Διαφθορά, καθώς “η αποτυχία επικύρωσης του βλάπτει την εικόνα των Γερμανικών εταιριών στις δραστηριότητες τους στο εξωτερικό”. “Μία δημοκρατική χώρα όπως η Γερμανία πρέπει να είναι αξιόπιστη” αναφέρει το γράμμα. Ωστόσο η γερμανική κυβέρνηση απάντηση με απόρριψη του αιτήματος για άρνηση επικύρωσης της Συμφώνου ενάντια στη Διαφθορά.

SPD: Η Γερμανική βιομηχανία ντρέπεται για τη διαφθορά στη Γερμανική κυβέρνηση

Tο Σοσιαλδημοκρατικό γερμανικό κόμμα SPD, έχει καλέσει τη γερμανική κυβέρνηση να επικυρώσει τη συνθήκη ουκ ολίγες φορές με την πιο πρόσφατη το καλοκαίρι του 2012. :“Δύσκολα μπορεί να γίνει (το θέμα) πιο ντροπιαστικό απ” ότι είναι” ανέφερε, σύμφωνα με το Reuters, ο Frank-Walter Steinmeier επικεφαλής του SPD, προσθέτοντας ότι “εν συντομία, η Γερμανική βιομηχανία ντρέπεται για τη Γερμανική κυβέρνηση”.

Transparency International: Η Γερμανία έχει μπει σε μία εξευτελιστική θέση

Το Βερολίνο έχει δημιουργήσει μία “απαράδεκτη και σκανδαλώδη συμφωνία … και η Γερμανία έχει μπει σε μία εξευτελιστική θέση” θα πει στη DW για το θέμα ο επικεφαλής της Διεθνούς Διαφάνειας στην Γερμανία ( Transparency International) Christian Humborg προσθέτοντας ότι “οι Γερμανοί ηγέτες καλούν άλλες χώρες να καταπολεμήσουν τη διαφθορά αλλά αποτυγχάνουν οι ίδιοι να εφαρμόσουν το σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών”.

ΗΠΑ: Η Μέρκελ σταμάτησε νομοσχέδιο για δωροδοκίες πολιτικών και διαφθορά εταιριών

Σε έγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας στο Βερολίνο με ημερομηνία 5 Φεβρουαρίου 2010 αναφέρεται ότι η Transparency International επιθυμεί μία γρήγορη επικύρωση του Συμφώνου για τη Διαφθορά με στόχο την αντιμετώπιση της δωροδοκίας των μελών του κοινοβουλίου αλλά και τη δημιουργία ενός μητρώου εταιριών που έχουν καταδικαστεί για διαφθορά ώστε να απαγορεύεται να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς για δημόσια έργα. “Ένα προσχέδιο νόμου πέρασε την κάτω βουλή του Γερμανικού Κοινοβουλίου αλλά το σταμάτησαν οι αντίπαλες παρατάξεις στην άνω βουλή το 2002. Η συμμαχία CDU-SPD (της Καγκελαρίου Μέρκελ) δεν συμπεριέλαβε παρόμοια πρωτοβουλία στο πρόγραμμα της έκτοτε” αναφέρει το έγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας.

Όχι Μέρκελ και στη Σύμβαση Ποινικού Δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης

Δεν είναι, όμως, μόνο το Σύμφωνο εναντίον της Διαφθοράς που αρνείται να επικυρώσει η Γερμανία αλλά και η Σύμβαση Ποινικού Δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης την οποία έχουν επικυρώσει όλα τα αναπτυγμένα κράτη του κόσμου.

Σκληρή κριτική στη Γερμανία από Συμβούλιο της Ευρώπης, ΕΕ, OECD, GRCO & ΗΕ

Ο Όμιλος Κρατών εναντίον της Διαφθοράς (Group of State against Corruption – GRECO) έχει επανειλημμένα κατακρίνει σκληρά τη Γερμανία για την έλλειψη προόδου και πολιτικής θέλησης στην καταπολέμηση της διαφθοράς και ειδικά για την αποτυχία της να αντιμετωπίσει βασικά ζητήματα όπως η δωροδοκία μελών του κοινοβουλίου και τα εξωκοινοβουλευτικά εισοδήματα, αναφέρει σε έκθεση με τίτλο, Γερμανία ο ουραγός στην καταπολέμηση της διαφθοράς ο καθηγητής νομικής Arcadius Pulito

Μέχρι σήμερα και για δεκατέσσερα χρόνια η Γερμανία δικαιολογεί την αποτυχία της να επικυρώσει τη Σύμβαση Ποινικού Δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης με το επιχείρημα ότι πρέπει να ετοιμάσει επαρκή νομοθετικά μέτρα, γράφει ο Pulito. “Η γερμανική πολιτική κάστα έχει επιδείξει μία ανησυχητική αδιαφορία για τις παγκόσμιες τάσεις (στην καταπολέμηση της διαφθοράς) όπως επίσης μία υπεροψία που είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή. Ως αποτέλεσμα η Γερμανία δέχεται αυστηρή κριτική για χρόνια από το Συμβούλιο της Ευρώπης, την ΕΕ, τον OECD και τα ΗΕ για το ότι δεν εναρμονίζει τη νομοθεσία της για τη διαφθορά με τα διεθνή πρότυπα”

Spiegel: Η Γερμανία μένει πίσω στη μάχη εναντίον της διαφθοράς

Κριτική από το Συμβούλιο της Ευρώπης: Η Γερμανία μένει πίσω στη μάχη εναντίον της διαφθοράς” γράφει σε δημοσίευμα του το Spiegel στις 28 Νοεμβρίου 2012. “Η Γερμανική κυβέρνηση αποτυγχάνει να υιοθετήσει πιο αυστηρούς νόμους για να καταπολεμήσει την παράνομη χρηματοδότηση και τη δωροδοκία των μελών του κοινοβουλίου” αναφέρει το δημοσίευμα προσθέτοντας ότι ενώ το 2011 η GRECO ενημέρωσε τη Γερμανία πως εφαρμόζει μόνο τέσσερις από τις δεκαέξι συστάσεις της, η γερμανική κυβέρνηση “δεν έπραξε τίποτε”.

“Οι ελλείψεις που αναγνωρίστηκαν στη νομοθεσία για τη δωροδοκία, όπως η περιορισμένη ποινικοποίηση της δωροδοκίας των μελών του κοινοβουλίου” αποτελούν σημαντικά κενά στη Γερμανική νομοθεσία, αναφέρει η έκθεση της GRECO, τονίζοντας ότι η νομοθεσία πάσχει και όσον αφορά στην ποινικοποίηση της δωροδοκίας ξένων και διεθνών αξιωματούχων καθώς και στη δωροδοκία στον ιδιωτικό τομέα.

Άρνηση Μέρκελ για μείωση του ποσού/ορίου δημοσιοποίησης δωρεών σε βουλευτές:

“Η GRECO άσκησε, κριτική στην προσέγγιση της χρηματοδότησης των γερμανικών κομμάτων” αναφέρει το Spiegel. “Οι ειδικοί κάλεσαν τη Γερμανία να μειώσει το όριο για την αυτόματη δημοσιοποίηση των προσωπικών δωρεών στα 50 χιλιάδες ευρώ αλλά η κεντροδεξιά συμμαχία της Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ … δεν είδε κανένα λόγο για να προχωρήσει σε αυτό το βήμα” γράφει το Spiegel προσθέτοντας ότι οι Financial Times της Γερμανίας ανέφεραν ότι ο βουλευτής του CDU Norbert Lmmert έγραψε μία έκθεση προς το κόμμα του ζητώντας να κριθεί παράνομη η δωροδοκία των νομοθετών.

Global Integrity: Η διαφθορά στη Γερμανία εξαπλώνεται όπως ο καρκίνος

“Είτε στην πολιτική, είτε στη διοίκηση ή την οικονομία, τις δημοτικές επιχειρήσεις, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή τα νοσοκομεία, ένα πράγμα παραμένει σταθερό: η διαφθορά στη Γερμανία εξαπλώνεται όπως ο καρκίνος”. Η γλαφυρή αυτή διαπίστωση για την έκταση και το βάθος του προβλήματος της διαφθοράς στη Γερμανία προέρχεται από αποκαλυπτική έκθεση του 2004 για τη Γερμανία της Global Integrity, παγκόσμιας ανεξάρτητης αρχής για τη διαφθορά με έδρα στην Ουάσιγκτον.

“Γερμανική πολιτική και διαφθορά για πολλά χρόνια συνδεδεμένες”

Στην έκθεση της η Global Integrity διαπιστώνει πως “η γερμανική πολιτική και η διαφθορά είναι συνδεδεμένες εδώ και πολλά χρόνια .. Κάθε φορά που οι Γερμανοί εισαγγελείς και φορολογικές αρχές συναντούν περιπτώσεις διαφθοράς, ανακαλύπτουν ίχνη που οδηγούν αναπόφευκτα στον πολιτικό στίβο.

“Η δωροδοκία το “οξυγόνο” των Γερμανών πολιτικών”

Σύμφωνα με την Global Integrity το πραγματικό “οξυγόνο” των Γερμανών πολιτικών δεν είναι άλλο από τη δωροδοκία: “οι πολιτικοί παίρνουν “οξυγόνο” – ευφημισμός των μυημένων για τη δωροδοκία” αναφέρει στην έκθεση της.

Δημόσιος τομέας: Κανένα σημαντικό έργο χωρίς δωροδοκία

“Οι αξιωματούχοι στο δημόσιο τομέα και οι δημόσιοι υπάλληλοι δωροδοκούνται, οι διευθυντές κατευθύνουν τεράστια ποσά στις δικές τους τσέπες” αναφέρει η έκθεση προσθέτοντας πως “κανένα σημαντικό έργο δεν θα ήταν δυνατό χωρίς δωροδοκία”.

“Η διαφθορά εκτείνεται στους επικεφαλής του πολιτικού τομέα”

“Η διαφθορά είναι μέρος της γερμανικής σημερινής πραγματικότητας, και εκτείνεται στους επικεφαλής του πολιτικού τοπίου.” γράφει η Global Integrity. Στην έκθεση της η Global Integrity φέρνει ως ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα του ότι η διαφθορά στη Γερμανία φτάνει μέχρι τα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια της χώρας, το σκάνδαλο Flick, στα πλαίσια του οποίου αποκαλύφθηκε ένα οργανωμένο σύστημα διαφθοράς που είχε συστήσει και λειτουργούσε επί δεκαετίες ο επικεφαλής του CDU και Καγκελάριος της Γερμανίας από το 1982 μέχρι το 1998, Χέλμουτ Κολ. Η έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα και στον πρώην επικεφαλής του CDU Γόλφανγκ Σόιμπλε ως ενός από τους πιο κοντινούς και έμπιστους ανθρώπους του Κολ και στη συμμετοχή και δωροδοκία του από σύστημα διαφθοράς του πρώην Καγκελαρίου.

“Πολιτικό καρτέλ εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων” το Γερμανικό πολιτικό σύστημα

“Το Γερμανικό πολιτικό σύστημα δε μπορεί να γίνει κατανοητό χωρίς να εκτιμηθεί ο κυρίαρχος ρόλο που παίζει σε αυτό το πολιτικό καρτέλ εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων” αναφέρει σε ερευνητική του έκθεση για τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος στη Γερμανία ο καθηγητής δημοσίου, δημοσιονομικού δικαίου και συνταγματικής θεωρίας Hans Herbert von Arnim, ο οποίος διετέλεσε κατόπιν επιλογής του από την Ομοσπονδιακή Προεδρία της Γερμανίας, μέλος της επιτροπής ανεξάρτητων ειδικών για θέματα νομιμότητας στη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων.

“Το σύστημα έχει αναπτύξει μία εξαιρετική ευαισθησία στη διαφθορά, στην ευνοιοκρατία και την παραβίαση των δημοκρατικών αρχών. Το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει υπάρξει περιορισμένης αποτελεσματικότητας στη διόρθωση αυτού και οι ψηφοφόροι έχουν σχεδόν αποδυναμωθεί” αναφέρει ο Herbert.

Ο πλούσιος μπορεί, νομίμως, να δώσει στο Γερμανό βουλευτή ένα σάκο χρήματα

“Οι Γερμανοί βουλευτές έχουν πολλά προνόμια” γράφει ο Herbert. “Ο νόμος δεν απαγορεύει στον πλούσιο να δώσει ένα ολόκληρο σάκο με χρήματα ως προσωπική δωρεά σε ένα νομοθέτη. Δεν απαιτείται (η δωρεά) να αφορά σε πολιτική εργασία ή στην προεκλογική καμπάνια του πολιτικού αλλά αντίθετα μπορεί να είναι για προσωπική του χρήση”.

Τα εισοδήματα των βουλευτών από “δώρα” φορολογούνται λιγότερο χάρη στο “Δωρο-Φόρο”

Όχι μόνο είναι νόμιμο για τους Γερμανούς βουλευτές να λαμβάνουν σάκους με χρήματα ως δώρα αλλά και τα εισοδήματα από τέτοιες πηγές φορολογούνται με χαμηλότερο συντελεστή χάρη σε ειδικό “Δωρο -Φόρο” που ισχύει στη Γερμανία, αναφέρει ο Γερμανός καθηγητής δημοσίου δικαίου, Hans Herbert.

Αγοράζοντας πολιτική επιρροή με αμειβόμενες εταιρικές θέσεις

“Το μεγάλο κεφάλαιο έχει και άλλους τρόπους κάτω από το Γερμανικό Δίκαιο για να μετατρέψει την οικονομική δύναμη σε πολιτική επιρροή” αναφέρει ο Herbert. “Οι νομοθέτες μπορούν να γίνουν διευθύνοντες σύμβουλοι λομπίστικων οργανισμών και παρόλα αυτά να κρατήσουν τη βουλευτική τους ιδιότητα. Μπορούν να λαμβάνουν δύο πλήρεις μισθούς, έναν ως μέλη του κοινοβουλίου και ένα ως λομπίστες”.

Νόμιμη η χρηματοδότηση γερμανικών πολιτικών κομμάτων με δωρεές απεριόριστου ύψους

“Τα πολιτικά κόμματα μπορούν να αποδέχονται χρήματα χωρίς περιορισμό ύψους από τη βιομηχανία ή αλλού υπό τη μορφή των αποκαλούμενων δωρεών” γράφει ο Herbert αναφέροντας το παράδειγμα εταιρίας που έκλεισε κρατικό συμβόλαιο ύψους δισεκατομμυρίων με την υποστήριξη υπουργού του CDU έχοντας προηγουμένως προβεί σε δωρεά μερικών εκατομμυρίων στο κόμμα.

Αυτός που κάθεται σε γυάλινο σπίτι δε θα ρίξει στον άλλον πέτρες

“Στις “εντελώς νόμιμες” επιλογές που οι πολιτικοί κρατούν ανοιχτές για τους ίδιους μπορεί κανείς να βρει μία απάντηση στην ερώτηση που γίνεται συχνά γιατί οι Γερμανοί πολιτικοί πολεμούν τη διαφθορά με μισή καρδιά” γράφει ο Herbert. “Όταν οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα μπορούν να παραμένουν ατιμώρητοι για την αποδοχή “δωρεών” του λείπει το απαραίτητο κίνητρο για αποφασιστική δράση κατά της διαφθοράς των άλλων. Αυτός που κάθεται σε γυάλινο σπίτι δε θα ρίξει στον άλλον πέτρες” λέει χαρακτηριστικά ο Herbert.

Ο πρώην Καγκελάριος Χέλμουτ Κολ του CDU είχε υιοθετήσει πρακτικές της Μαφίας

Όταν αποκαλύφθηκε το σύστημα διαφθοράς που είχε οργανώσει ο πρώην Γερμανός Καγκελάριος και επικεφαλής του CDU, Χέλμουτ Κολ, η μόνη κύρωση που είχε ήταν ότι υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από την προεδρία του κόμματος του. Αυτό παρά το γεγονός ότι βρέθηκε να έχει λάβει εκατομμύρια μάρκα από δωρητές που δεν αποκάλυψε ποτέ. Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν αποκαλύπτει ποιοι είναι αυτοί από τους οποίους πήρες χρήματα και ποιο λόγο του τα έδωσαν υποστήριξε “ότι είχε δώσει το λόγο του ότι η ταυτότητα τους θα παραμείνει μυστική” όπως γράφει στην έκθεση του ο Herbert. “Αυτή είναι μία συμπεριφορά που αρμόζει περισσότερο στη Μαφία” συμπληρώνει ο καθηγητής.

Το CDU/CSU και το SPD ελέγχουν το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο

Ο καθηγητής δημοσίου, δημοσιονομικού δικαίου και συνταγματικής θεωρίας περιγράφει ένα πολιτικό σύστημα που έχει καταλύσει την ανεξαρτησία τουΟμοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου (Bundesverfassungsgericht, BVerfG) το οποίο έχει ευρύτατες αρμοδιότητες ελέγχου της συμμόρφωσης της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας με το Σύνταγμα.

Το ΟΣΔ αποτελείται από 16 σικαστές κατανεμημένους σε δύο τμήματα των οκτώ δικαστών. “Οι μισοί από τους δικαστές καθορίζονται από το CDU/CSU και οι άλλοι μισοί από το SPD” γράφει ο Herbert. “Έξι δικαστές είναι, συνήθως, μέλη της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, έξι είναι μέλη του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος και τέσσερις είναι κοντά είτε στο ένα είτε στο άλλο μεγάλο κόμμα”. “Η όλη διαδικασία επιλογής είναι αντισυνταγματική” καταλήγει ο Herbert.

Η Δημοκρατία στη Γερμανία είναι μία ωραία ψευδαίσθηση

“Η Δημοκρατία στη Γερμανία είναι, σε ένα βαθμό, μία ωραία ψευδαίσθηση” γράφει ο Herbert. “Παρά τις πολλές εκστρατείες για το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, τα δεκαέξι πολιτειακά κοινοβούλια και τις 15.000 τοπικές κυβερνήσεις, οι πολίτες δεν έχουν πραγματικά καμία φωνή. Η πολιτική τάξη καταλαμβάνει όλες τις στρατηγικές θέσεις και λειτουργεί εκ των έσω. Οι πολιτικές ευθύνες των κομμάτων και των κατεστημένων φορέων έχουν γίνει σε μεγάλο βαθμό ανύπαρκτες” γράφει ο Herbert.

Η πολιτική τάξη έπλασε το σύστημα πάνω στα συμφέροντα της

“Η μεγαλύτερη αιτία ανησυχίας είναι ότι η πολιτική τάξη έχει πλάσει σταδιακά το σύστημα έτσι ώστε να συμμορφώνεται με τα συμφέροντά της” υπογραμμίζει ο Herbert.

Το “Σύστημα Κολ” γέννησε ένα ολοκληρωμένο “Δευτερεύον Σύστημα”

“Ο Κολ έδειξε με το επονομαζόμενο “Σύστημα Κολ” απέδειξε ότι η δίψα για δύναμη, επιρροή, θέση και χρήμα ήταν το κυρίαρχο κίνητρο του και ότι είχε συνεχώς την εντύπωση πως οι μη βολικοί νόμοι μπορούν να παραβλεφθούν” γράφει ο Herbert. “Αλλά ο Κολ και το κόμμα του δεν είναι οι μόνοι εκφραστές αυτού του συστήματος που τελειοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των 25 ετών που ήταν ηγέτης της πολιτικής του παράταξης. Πολλοί επιτυχημένοι επαγγελματίες πολιτικοί από άλλα κόμματα υποχρεώθηκαν να υιοθετήσουν τις ίδιες τακτικές. Έτσι σήμερα έχουμε στην πραγματικότητα ένα “Δευτερεύον Σύστημα” κάτω από το επίσημο συνταγματικό σύστημα” καταλήγει ο Herbert.

Στη Γερμανία μόνο οι ηλίθιοι πρέπει να ληστέψουν τράπεζα για να βγάλουν χρήματα

Σε άρθρο του Economist με τίτλο “Η διαφθορά στη Γερμανία – Ο υπερβολικός βαθμός της” αναφέρεται ένα χαρακτηριστικό σχόλιο του πρώην υπουργού Εσωτερικών της Γερμανίας Baden-Württemberg, το οποίο έγινε στη σκιά της αποκάλυψης μίας σειράς υποθέσεων διαφθοράς που συνέδεαν τη γερμανική πολιτική με την οικονομία.“Σκάνδαλα φοροδιαφυγής, εταιριών φαντασμάτων και πλαστών τιμολογίων” είναι κάποιες από τις αιτίες που αναφέρει ο Economist ότι έκαναν τον υπουργό Εσωτερικών της Γερμανίας να πει πως στη Γερμανία “μόνο οι ηλίθιοι πρέπει να ληστέψουν τράπεζα για να βγάλουν χρήματα”.

Η διαφθορά κοστίζει στη Γερμανία €250 δις το χρόνο

Η διαφθορά κοστίζει στη Γερμανία 250 δις ευρώ το χρόνο, γράφει σε δημοσίευμα της η Die Welt αναφερόμενη σε έρευνα του 2012 του καθηγητή οικονομικών Friedrich Schneider (του πανεπιστημίου Linz στην Αυστρία). Σύμφωνα με την έρευνα “όσο χειρότερη είναι η οικονομία τόσο πιο ανοιχτοί είναι οι άνθρωποι σε ένα καφέ φάκελο κάτω από το τραπέζι”.

Το κόστος της διαφθοράς στη Γερμανία υπολογίστηκε από τον Schneider με βάση επίσημα στοιχεία της Transparency International τα οποία είναι πιθανό να είναι συντηρητικά και ως εκ τούτου να μην αποτυπώνουν το αληθινό μέγεθος του προβλήματος της διαφθοράς στη Γερμανία. Παρόλα αυτά, ακόμη και αν το νούμερο στο οποίο κατέληξε ο καθηγητής Schneider είναι σωστό, η Γερμανία χάνει κάθε χρόνο περίπου το 10% του ΑΕΠ της εξαιτίας της διαφθοράς του πολιτικού της συστήματος. Αυτή μπορεί να είναι η απάντηση στο γιατί η γερμανική οικονομία είναι μονίμως αρρωστημένη όπως την χαρακτηρίζει στη δική του έρευνα ο καθηγητής Herbert.

Η διαφθορά ως απάντηση στο αίνιγμα της αιώνιας μηδενικής ανάπτυξης της Γερμανίας;

Από το 1991 μέχρι σήμερα, η μεγαλύτερη αύξηση που έχει καταγράψει ποτέ το γερμανικό ΑΕΠ ήταν της τάξης του 2,1%, τον Ιούνιο του 2010. Στο διάστημα αυτό των δύο δεκαετιών η μέση ανάπτυξη του γερμανικού ΑΕΠ ήταν μόλις 0,29%, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά στον κόσμο. Ελλείψει του ήμισυ του κόστους της διαφθοράς, όπως το έχει υπολογίσει ο καθηγητής Schneider (προσαρμοσμένο κατά έτος) η Γερμανία θα παρουσίαζε εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ το χρέος της θα ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και το δημοσιονομικό της πλεόνασμα από τα μεγαλύτερα διεθνώς. Το κυριότερο, όλα τα πολυδιαφημιζόμενα μέτρα λιτότητας που έλαβε η Γερμανία στις αρχές της περασμένης δεκαετίας και τα οποία υποτίθεται πως βοήθησαν στη δημιουργία του σημερινού “γερμανικού θαύματος” (;) δε θα υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να έχουν υιοθετηθεί Το μόνο που χρειαζόταν για να απογειωθεί η γερμανική οικονομία ήταν να παταχθεί η διαφθορά αλλά αυτό ήταν και το τελευταίο το οποίο θα προθυμοποιούνταν να κάνει το πολιτικό της σύστημα οπότε επέλεξε, με πενιχρά αποτελέσματα, να επιβάλλει μέτρα λιτότητας στο γερμανικό λαό (προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης τα μέτρα λιτότητας αυτά δεν είχαν την παραμικρή σχέση ως προς την σκληρότητα, το μέγεθος και τη διάρκεια τους με αυτά που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα)

Η διαφθορά κοστίζει κάθε χρόνο στους Γερμανούς 1,3 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας

Το κόστος της “διάσωσης” της ελληνικής οικονομίας για τους Γερμανούς φορολογούμενους αποτελεί καθημερινό θέμα αναφοράς των γερμανικών ΜΜΕ από το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης. Ωστόσο η “διάσωση” της Ελλάδας δεν έχει κοστίσει στην πραγματικότητα στο Γερμανό φορολογούμενο ούτε ένα ευρώ, αφού η Γερμανία παράσχει μόνο εγγυήσεις για δάνεια του ΤΧΣ και όχι χρήματα από τον προϋπολογισμό της ενώ η διαφθορά του ίδιου του γερμανικού πολιτικού συστήματος κοστίζει στους Γερμανούς κάθε χρόνο 1,3 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας και αθροιστικά από το 2010 έχει κοστίσει περί τα 750 δις ευρώ, δηλαδή περίπου 40 φορές το ΑΕΠ της Κύπρου. Οι Γερμανοί ανησυχούν πως διασώζουν με τα χρήματα τους την Ελλάδα όταν στην πράξη το μόνο που “διασώζουν” κάθε χρόνο είναι ένα οργανωμένο γερμανικό “Δευτερεύον Σύστημα” διαφθοράς, κάνοντας το όλο και περισσότερο πλούσιο εις βάρους τους.

Σκάνδαλα διαφθοράς σε όλους του βασικούς τομείς της Γερμανικής οικονομίας

Τα σκάνδαλα διαφθοράς στη Γερμανία είναι απεριόριστα και αφορούν, σχεδόν, σε όλους τους βασικούς κλάδους της οικονομίας, της δημόσιας διοίκησης, της βιομηχανίας κλπ. Εκτείνονται απότ τον τραπεζικό κλάδο μέχρι τις αυτοκινητοβιομηχανίες, τα φάρμακα, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τα ταχυδρομεία, τα δημόσια έργα, την αστυνομία, το στρατό, την τεχνολογία, τη βαριά βιομηχανία, τον κλάδο ενέργειας κλπ.

Διεθνή καρτέλ Γερμανικών εταιριών – Χειραγώγηση τιμών βασικών προϊόντων

Σύμφωνα με το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών η Γερμανία είναι άνδρο καρτέλ με διεθνή δράση. Μερικά από τα κυριότερα καρτέλ που αναγνωρίστηκαν από διάφορες αρχές σε ολόκληρο τον κόσμο και που έχουν καταδικαστεί στην πληρωμή τεράστιων προστίμων αφορούσαν σε προϊόντα όπως ο καφές, ο χαλκός, πλαστικά συνθετικά, συνθετικά λάστιχα, βιταμίνες, χημικά, φυσικό αέριο κλπ.

Σε σκανδαλώδεις περιπτώσεις γερμανικών καρτέλ με διεθνή λειτουργία οι αρχές διαπίστωσαν χειραγώγηση των τιμών σε παγκόσμιο επίπεδο σε προϊόντα όπως οι βιταμίνες αλλά και σε πιο περιορισμένο βαθμό του καφέ, προϊόντων φυσικού αερίου, χαλκού και άλλα.

Μερικές από τις εταιρίες που καταδικάστηκαν σε πρόστιμα για τη συμμετοχή τους σε καρτέλ (γερμανικές ή συνεργαζόμενες με γερμανικές για τη δημιουργία και λειτουργία καρτέλ) είναι:

Mueller Industries, Austria Buntmetall, Boliden AB, Boliden Cuivre Zinc, Buntmetall Amstetten, Deno Acquisition, Deno Holding Company, Europa Metalli SpA, HME Nederland BV, Halcor SA, IMI Plc, KM Europa Metal AG, Mueller Europe Ltd, Outokumpu Oyj, Tréfimétaux SA, WTC Holding Wieland Werke AG, Yorkshire Copper Tchibo, Melitta, Dallmayr Degussa AG, Akzo Nobel Chemicals, Akzo Nobel NV, Arkema SA, Caffaro, Chemoxal, Edison SpA, Eka Chemicals, Elf Aquitaine, FMC Corporation, FMC Foret, KEMIRA OYJ, L’Air Liquide, SNIA, Solvay NV,

Solvay Solexis, Total SA okohama Rubber Co, Bridgestone, Bridge stone Industri, ContiTech AG,

Continental AG, Dunlop Oil & Marine, Manuli Rubber Indust, Parker Hannifin Corp, Parker ITR Srl, Trelleborg AB, Trelleborg Industrie, Hoechst AG, Akzo Nobel AB, Akzo Nobel Base Chem, Ak

zo Nobel Chemicals, Akzo Nobel Funct, Akzo Nobel NV, Akzo No bel Nederland, Arkema SA, Clariant AG, Clariant GmbH, Eka Chemical s, Elf Aquitaine , BPB, Gyproc Benelux, Knauf W.G. KG, La farge SA , UPM-Kymmene Oyj, Armando Álvarez SA, BPI, Bernay Film Plastiqu,

Bischof + Klein FR, Bischof + Klein GmbH, Bonar Technical Fabr, Cofira-Sac SA, Combipac BV, FL Smidth & Co A/S, FLS Plast A/S, Fardem Packaging BV, Groupe Gascogne, JM Gesellschaft, KV Stempher CV, Kendrion NV, Low & Bonar plc, Nordenia IAG, Nordfolien GmbH, Plástic

os Españoles, RKW, Sachsa Verpackung, Stempher BV, Trioplast Industrie r, Trioplast Wittenheim , Bayer AG, DOW Deutschland Inc, Dow Chemical Company , Dow Deutschland, Dow Europe GmbH, Eni SpA, Kaucuk as, P olimeri Europa SpA, Shell NL Chemie BV, Shell Nederland BV, Shell Petro leum NV, Trade-Stomil Ltd, Unipetrol as , ASF AG, Aventis SA, Daiichi, Eisai Co Ltd, F. Hoffmann-La Roche, Kongo Chemical Co, Lonza AG, Merck KGaA, Solvay Pharmaceu

tic, Sumika Fine Chemical, Sumitomo Chemical Co, Takeda Chemical Ind , Tanabe Seiyaku Co

Σκάνδαλο χειραγώγησης διεθνών τραπεζικών επιτοκίων

“Η Deutsche Bank είναι μία από τις αρκετές Ευρωπαϊκές τράπεζες που βρίσκονται υπό έρευνα από τις ρυθμιστικές αρχές για τον ενδεχόμενο ρόλο τους στη χειραγώγηση του επιτοκίου αναφοράς ” γράφει το Reuters, αναφερόμενο σε ένα σκάνδαλο με διάρκεια 22 και πλέον ετών (FT) και που αφορά μία αγορά παραγώγων προϊόντων ύψους 350 τρις δολαρίων.

Σκάνδαλα διαφθοράς στην πολιτική

Τα σκάνδαλα στην πολιτική στη Γερμανία αφορούν, κυριολεκτικά, σε χιλιάδες περιπτώσεις και πρέπει να εξετάζονται ανά μήνα. “Κάθε φορά που οι Γερμανικοί εισαγγελείς και οι φορολογικές αρχές έρχονται αντιμέτωπες με περιπτώσεις διαφθοράς, αναπόφευκτα ανακαλύπτουν ίχνη που οδηγούν στην πολιτική αρένα” γράφει έκθεση της Global Integrity για τη διαφθορά στη Γερμανία αναφέροντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου στο Wuppertal, μία πόλη 370 χιλιάδων κατοίκων, οι αρχές εντόπισαν μέσα σε λίγα χρόνια 600 περιπτώσεις διαφθοράς πολιτικών, δημοσίων λειτουργών και εκκλησιαστικών ηγετών.

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Μέρκελ έχει βρεθεί στο επίκεντρο πολλών σκανδάλων με πιο πρόσφατο αυτό του Ομοσπονδιακού Προέδρου της Γερμανίας, προσωπική επιλογής της κ Μέρκελ και πρώην υποψηφίου για την προεδρία του CDU, ο οποίος και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Η υπόθεση του Προέδρου της Γερμανικής Ομοσπονδίας, Christian Wulff, αφορούσε στη λήψη προσωπικών δανείων και την απόπειρα απειλής και αποσιώπησης των ΜΜΕ και κατά τη διάρκεια της αποκάλυψης του το 2012 θεωρήθηκε πως θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στην πτώση της κυβέρνησης Μέρκελ. Όχι μόνο δε συνέβη αυτό αλλά το σκάνδαλο δεν άγγιξε καν την Καγκελάριο σε μία ένδειξη της ανοχής και της ανοσίας του γερμανικού πολιτικού συστήματος απέναντι στη διαφθορά.

Το “Δευτερεύον Σύστημα”

Μετά από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω διαπιστώνει κανείς πως οι σημερινοί “πρίγκιπες” του γερμανικού πολιτικού συστήματος δε διαφέρουν και πολύ ως προς την ηθική και τη ροπή τους στη διαφθορά και τη δωροληψία από τους επτά διεφθαρμένους Γερμανούς Πρίγκιπες που πούλησαν την ψήφο τους στις εκλογές του 1519 σε αυτόν που πρόσφερε τα περισσότερα χρήματα. Όπως τότε έτσι και σήμερα, στη Γερμανία λειτουργούν δύο διαφορετικά πολιτικά συστήματα: ένα προφανές και ένα υπόγειο με το δεύτερο να είναι αυτό που κινεί τα νήματα και χαράζει την ιστορία.

Επίσης, μετά από όλα τα παραπάνω, φαίνεται να προκύπτει αβίαστα η απάντηση στο ερώτημα γιατί η Καγκελάριος Μέρκελ αρνείται να επικυρώσει το Σύμφωνο εναντίον της Διαφοράς και τη Σύμβαση Ποινικού Δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης καθώς και γιατί έθαψε το νομοσχέδιο για τη δημιουργία μητρώου διεφθαρμένων εταιριών και σκληρότερης αντιμετώπισης της παροχής δωρεών στους βουλευτές και χρηματοδότησης στα πολιτικά κόμματα.

Ως Καγκελάριος της Γερμανίας και επικεφαλής του CDU η κ. Μέρκελ, γέννημα θρέμμα του “Δευτερεύοντος Συστήματος” και αγαπημένο “κοριτσάκι′ του Χέλμουτ Κόλ, όπως συνήθιζε να την αποκαλεί ο πρώην Γερμανός Καγκελάριος, είναι παράλληλα επικεφαλής και υπερασπιστής του οργανωμένου υπόγειου γερμανικού συστήματος διαφθοράς, μία θέση την οποία κληρονόμησε με τον ίδιο τρόπο που οι Αυτοκράτορες και οι Βασιλιάδες το 1500 κληρονομούσαν τα χρέη των προκατόχων τους.

Γιατί η λυπηρή αλήθεια είναι πως η ανάληψη της ηγεσίας οποιουδήποτε από τα δύο μεγάλα κόμματα της Γερμανίας, συνεπάγεται την αναγνώριση του ΄χρέους” του κόμματος στα συμφέροντα που διαχρονικά το υποστηρίζουν και την υπόσχεση της αποπληρωμής του με τόκο. Το τραγικότερο όλων, ωστόσο, είναι πως προκειμένου το γερμανικό πολιτικό σύστημα να αποτρέψει την “πτώχευση” του από το “χρέος” στα συμφέροντα που το δανειοδοτούν και προκειμένου να συνεχίσει να απολαμβάνει τα δώρα που το “Δευτερεύον Σύστημα” του εξασφαλίζει όσο παρατείνεται η διάρκεια ζωής του, χρειάστηκε να αποδεχτεί και να μάθει να ζει με την ιδέα της ηθικής του χρεοκοπίας.

Παράρτημα: Αποκόμματα Εγγράφων