Χθες έπεσε στα χέρια μου μια συνέντευξη του Δεσπότη σε μαθητική εφημερίδα.
Τη ”Μαθητοφρένεια”.
Μου έκαναν εντύπωση αφ΄ενός οι τόσο προσεγμένες, αλλά και αξιοπρόσεκτες, ερωτήσεις των μαθητών κι από την άλλη η αληθινή ψυχή του Επισκόπου.
Έτυχε να βρεθώ σε συζήτηση γύρω από το πρόσωπό του, πριν ακόμα ενθρονιστεί.
Όλοι ετοιμάζονταν να του καταθέσουν αιτήματα
Κι ο καθένας απαιτούσε οπωσδήποτε την πραγματοποίησή τους.
Κάποιος στη συντροφιά τοποθετήθηκε θυμόσοφα για την ελληνική νοοτροπία:
Πολύ φοβάμαι, είπε, ότι το πρώτο που θα του ζητήσουμε θα είναι εκκλησιαστικά ”επιδόματα”.
Μακάρι να μη συμβεί τότε ό,τι με τους πολιτικούς, πράγμα που σατίρισε χαριτωμένα ο Σεφερλής:
”Αλλά σ΄αυτό δε φταίξανε μόνο οι πολιτικοί.
Στο κόλπο μέσα ήτανε κι οι πολίτες οι απλοί.
Έπαιρναν επιδόματα μαϊμού για ψιλοπήδημα.
Άλλος κουτσού, άλλος τυφλού
και μια γριά για τρίδυμα.
Και στη συνέχεια συμπλήρωσε ”Και για τα αιτήματά μας να τα πούμε, βρε παιδιά, Αλλά εμείς οι Έλληνες και Γρεβενιώτες έχουμε ένα κακό. Απαιτούμε ό,τι ζητούμε, να μας το υλοποιούν κιόλας αυτοί στους οποίους απευθυνόμαστε, όπως το έχουμε εμείς στο μυαλό μας.
Δεν αφήνουμε στον πολιτικό κι ούτε στο Δεσπότη φαντάζομαι, όταν έρθει, να τα δει και να τα κλιμακώσει μέσα στον ορισμένο χρόνο και τις δυνατότητες που έχει.
Κι ύστερα έχουμε κι αυτή την κακοήθεια, αν δεν μας ικανοποιήσουν τα αιτήματα, όπως εμείς τα έχουμε συλλάβει, με κακεντρέχεια και επιπολαιότητα σκορπούμε σε βάρος τους δυσφημιστικά σχόλια”
Αυτά προμήνυαν ότι ο νέος Επίσκοπος θα έπρεπε να έχει αντοχές και άμυνες γι΄αυτό…
Και ήρθε ο Δεσπότης.
Και ενθρονίστηκε.
Και νιώσαμε σαν να ήμασταν όλοι παλιοί καλοί και γνώριμοι φίλοι.
Μας αγκάλιασε και τον αγκαλιάσαμε με μια πρωτόγνωρη αγάπη.
Με τα γεμάτα χάρη και δροσιά για τις ψυχές μας λόγια του νιώσαμε να ξεμουδιάζουμε οι Γρεβενιώτες;.
Από την άλλη μέρα κιόλας μελίσσι η Μητρόπολη.
Κίνηση ζωηρή.
Όλοι να πάρουμε την ευλογία του κι όλοι κάτι να του ζητήσουμε.
Ήρθαν και τα Χριστούγεννα.
Ο ένας ψιθύριζε στον άλλο: είμαστε τυχεροί για το Δεσπότη μας.
Διαδόθηκε στο μεταξύ κι ότι η Μητρόπολη μοιράζει στους άπορους επιταγές.
Σπουδή και αναστάτωση να πάρουμε όλοι.
Κάποια κυρία στο δρόμο βιαζόταν να προλάβει να βρει τρόπο, για να μπει κι αυτή στη λίστα αυτών που δικαιούνταν χριστουγεννιάτικη επιταγή από τη Μητρόπολη.
Το κριτήριό της…γιατί έπαιρναν όλοι οι γείτονές.
Δεύτερη περίπτωση μια νεαρή κοπέλα που ζητούσε στήριξη για επίδομα ανεργίας απ΄τη Μητρόπολη, αλλά που ο χρόνος είχε εκπνεύσει κι ένιωθε εκνευρισμένη…Με ποιον να τα΄βαζε;
Δε λέμε, σήμερα με την οικονομική κρίση υπάρχουν τόσες ανάγκες.
Αναρωτήθηκα όμως κιόλας μήπως φάνηκε πάλι το ελληνικό μας..,το του Σεφερλή…
Κι ακόμα είναι νωρίς για την πόλη μας…
Το πρώτο μέλημα της Εκκλησίας πρέπει να ξέρουμε, όπως το επισήμανε κι ο Επίσκοπός μας στη ”Μαθητοφρένεια”,είναι το πνευματικό έργο και μετά το κοινωνικό, το οποίο είναι κυρίως έργο της Πολιτείας
Της Εκκλησίας είναι να μεταμορφώσει τις ψυχές μας.
Να μας γνωρίσει το Θεό και να μας κάνει οικείους Του.
Να μας οδηγεί όλο και πιο πολύ κοντά Του,για να καταξιωθούμε έτσι και της ουράνιας Βασιλείας Του.
Αν επομένως το κοινωνικό της έργο μας φαίνεται ελλιπές, ας μη σταματούμε εκεί.
Ωστόσο και συσσίτιά εξαγγέλθηκαν από την τοπική Εκκλησία μας και η υπόλοιπη φιλανθρωπική της δραστηριότητα είναι αξιόλογη για το χρόνο που ίσως θα θέλαμε να την κρίνουμε.
Και γι΄αυτό ”Δόξα τω Θεώ”.
Αυτές οι σκέψεις βέβαια κατατίθενται προληπτικά.
Ο Μητροπολίτης ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας.
Μέχρι τώρα τον γνωρίσαμε σαν μια ψυχή που κατακαίεται από αγάπη για το Θεό και τον άνθρωπο.
Και που αυτή την ψυχή ανύστακτα τη θέτει στη διάθεσή μας.
Βλέπει δε κανείς έκδηλο πάνω του το Πνεύμα του Θεού και της ιερότητας.
Γι΄αυτό νομίζουμε πως επιβάλλεται να τον πλησιάζουμε κι εμείς όχι με ρηχότητα, αδιακρισία και επιπολαιότητα.
Ούτε με υλόφρονα σκοπό, χωρίς να έχουμε και την ανάλογη διάθεση να ωφεληθούμε πρώτα πνευματικά.
Αλλά να τον πλησιάζουμε με εμπιστοσύνη και σεβασμό στο αξίωμα, στο πρόσωπό και την αποστολή του.
Ένα άλλο που τόνισε στη συνέντευξη ο Σεβασμιότατος και που κάνει εντύπωση — το είπε άλλωστε πολλές φορές και αλλού — ότι στην συνεργασία του είμαστε όλοι απαραίτητοι και χρήσιμοι.
Όλοι χωράμε, όπως χαρακτηριστικά λέει.
Για να συμβαίνει αυτό, από μας υποτίθεται χρειάζεται η προσευχή και η υπακοή και από τον ίδιο χρόνος και σωστή διαποίμανση.
Και από δω νομίζουμε αρχίζει το δύσκολο κομμάτι της ποιμαντορίας του.
Γιατί με όσο ενθουσιασμό και πίστη τον αγκαλιάσαμε, με άλλες τόσες ευθύνες τον φορτώσαμε.
Ο Θεός να τον έχει καλά.
———————————————
Όσον αφορά τώρα το χώρο της πολιτικοφρένειας σταθήκαμε με σκεπτικισμό στο περιστέρι που άφησε να πετάξει τη μέρα των Θεοφανίων ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μας ήρθε λίγο ξαφνικό.
Αυτό δείχνει ευμετάβλητο των προθέσεων και των φρονημάτων του;
Την εύκολη προσαρμογή και αναπροσαρμογή στις περιστάσεις;
Δράξιμο των ευκαιριών με ταχύτατο κιόλας ρυθμό για ”τα καλά και συμφέροντα”;
Ή προσέγγιση της Ορθοδοξίας..;
Αυτό το τελευταίο φαίνεται από λίγο έως αρκετά απίθανο.
Ωστόσο το ευχόμαστε.
Οψόμεθα.
Μας ενθουσίασε και νιώσαμε να μας εκφράζει κι ένα γράμμα που έστειλε στους Γερμανούς πολίτες για την πατρίδα μας, με παροξυσμό πνεύματος φιλοπατρίας και δικαιοσύνης.
Φαίνεται εκεί μέσα η μαχητικότητά του.
Μπορεί όμως να εγγυηθεί αυτή από μόνη της ότι θα έχει και απήχηση στην Ε.Ε;
Είναι δυνατόν να στηρίξει κανείς το πολιτικό του πρόγραμμά στην καλή προαίρεση της Ε.Ε για σκληρές διαπραγματεύσεις με τη χώρα μας;
Αν και είναι ευχής έργο, μας φαίνεται ανέφικτο.
Ωστόσο ωραίο το γράμμα.
Γραμμένο με παρρησία και λεβεντιά.
Δε θα προηγήθηκαν άραγε πολλές τέτοιες καταθέσεις ψυχής και από την προηγούμενη κυβέρνηση;
Παρόλα αυτά παραμένει σκληρή και άτεγκτη έως άδικη για το λαό μας ακόμα η στάση των εταίρων, αν και έδειξαν να μας προσέχουν περισσότερο τελευταία, εκτός από το να μας υποχρεώνουν να τους υπακούμε μόνο.
Όσον αφορά τον πρωθυπουργό χαρήκαμε το ότι απέκλεισε κάθετα το κατέβασμα των ιερών εικόνων από τα σχολεία και τα δημόσια κτίρια, της οποίας ιδέας υποστηρικτής, αν καταλάβαμε καλά, ήταν η αντιπολίτευση.
Αυτό μένει ένα κρατούμενο.
Κι αν ο πρωθυπουργός το έλεγε ή το έκανε τώρα, θα λέγαμε ότι το κάνει αποκλειστικά για πολιτική σκοπιμότητα.
Το ότι όμως αντιστάθηκε σε ανύποπτο για εμάς χρόνο αυτό μετράει.
Τώρα χρειαζόταν να μας το πει.
Και τον ευχαριστούμε πολύ γι΄αυτό, όπως και του αναγνωρίζουμε — μαζί και στον κ.αντιπρόεδρο — ότι μας λένε την αλήθεια.
Όπως ισχυρίζονται και όπως το υποπτευόμαστε κι εμείς..
Είναι το ισχυρό τους χαρτί.
Τους παρακαλούμε να μην αποκάμουν ποτέ γι΄αυτό.
Να λένε χωρίς ιδιοτέλεια και συμβιβασμούς για χάρη του λαού τους προς πάσαν κατεύθυνση και από όποιο πόστο την αλήθεια και να επιμένουν σ΄αυτήν.
Αλλά και με διάκριση και ευστροφία.
Και πρώτα και ιδιαίτερα προς τους εταίρους μας.
Χωρίς να παραλείπουν ποτέ να στήνουν και αυτί με ευαισθησία στα προβλήματα όλων των πολιτών.
Και ιδιαίτερα των δεινοπαθούντων, όπου πολλοί τους καταλογίζουν μια σχετική ολιγωρία.
Και έχει τότε ο Θεός…
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός
