Αντισυνταγματική κρίθηκε πράξη του ΣΔΟΕ

«Φρένο» στις δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών και κάθε είδους περιουσιακών στοιχείων που επιβάλλει το ΣΔΟΕ στο πλαίσιο ελέγχων που διενεργεί για σοβαρές οικονομικές παραβάσεις, για έρευνες υποθέσεων φοροδιαφυγής κ.λπ. βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Το Δ’ Τμήμα ΣτΕ ακύρωσε πράξη του ΣΔΟΕ με την οποία «μπλοκαρίστηκε» πριν από λίγους μήνες ποσό 2,6 εκατ. ευρώ που υπήρχε σε τραπεζικούς λογαριασμούς επιχειρηματία (κοινούς με τη σύζυγο και ένα από τα παιδιά τους). Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματική τη δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων, καθώς και την απαγόρευση ανάληψης οποιουδήποτε χρηματικού ποσού, κίνησης θυρίδων και κάθε χρηματιστηριακού προϊόντος, που ανήκουν στην οικογένεια και οι οποίες επιβλήθηκαν στο πλαίσιο φορολογικού ελέγχου, όπως γράφει σήμερα το «Έθνος».

Ακολουθώντας τη νομολογιακή γραμμή που χάραξε η Ολομέλεια ΣτΕ πριν από λίγους μήνες, αμφισβητώντας την επάρκεια του νομοθετικού πλαισίου, το Δ’ Τμήμα ΣτΕ χτυπά ουσιαστικά «καμπανάκι» προς το υπουργείο Οικονομικών για άμεσο κίνδυνο ακύρωσης πολλών παρόμοιων δεσμεύσεων περιουσιακών στοιχείων, εξαιτίας των συνταγματικών προβλημάτων που παρουσιάζει η νομοθεσία που «εξοπλίζει» το ΣΔΟΕ με τη δυνατότητα να «μπλοκάρει» άμεσα τραπεζικούς λογαριασμούς, «παγώνοντας» κάθε συναλλαγή και περιουσιακό στοιχείο τα οποία διερευνά αδιάκριτα, χωρίς κανέναν περιορισμό.

Αυτή, όμως, η απεριόριστη εξουσία των διωκτικών οικονομικών αρχών να δεσμεύουν τα πάντα, έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα, καθώς αποτελεί μία ιδιαίτερα σοβαρή και μεγάλη σε εύρος επέμβαση σε συνταγματικώς προστατευόμενα αγαθά του ελεγχόμενου ατόμου και ειδικότερα μια επέμβαση στα περιουσιακά δικαιώματα, στην επαγγελματική και οικονομική ελευθερία του.

Το ΣτΕ δέχεται ότι η ισχύουσα νομοθεσία παρουσιάζει πολλά κενά, ασάφειες και αόριστες έννοιες, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται οι προϋποθέσεις και εγγυήσεις που απαιτεί το Σύνταγμα για την προστασία δικαιωμάτων που περιορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η νομοθεσία παρέχει στο ΣΔΟΕ ευρύτατη διακριτική ευχέρεια για το τι μπορεί να δεσμεύσει, επιτρέποντας στην πράξη να «μπλοκάρει» τα πάντα, προκαλώντας, όμως, δυσανάλογα σοβαρές επιβαρύνσεις για τους ελεγχόμενους.