Αναζητούμε την ψηφιακή οικειότητα και ξεχνάμε την πραγματική
Προσπαθήστε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε κάποιο από τα παρακάτω σκηνικά:
…προσπαθείτε να μιλήσετε με τα εγγόνια σας, αλλά η προσοχή τους είναι συνεχώς στραμμένη στην οθόνη του κινητού τους τηλεφώνου. «Σε ακούω» αποκρίνονται, μόνο που εσείς γνωρίζετε πολύ καλά πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
…είστε στο σπίτι την ώρα του δείπνου, κι ενώ προσπαθείτε να πιάσετε την κουβέντα στο/η σύζυγό σας, εκείνος/η επιμένει να ελέγχει τα emails του/της στο iPad. Σας λέει μερικά «ναι, ναι» πού και πού, όμως η προσοχή του/της είναι προφανώς αλλού. Μέρος του εαυτού σας αρχίζει να σκέφτεται ποιος/α του/της στέλνει τόσα πολλά μηνύματα. Αρχίζετε να αισθάνεστε «προδομένη/ος» και ενδεχομένως να μην τον/την φιλήσετε για καληνύχτα. Και μετά συνειδητοποιείτε ότι τα «xxx» (=φιλιά) στα γραπτά μηνύματα που ανταλλάσετε είναι πιο πολλά από αυτά που δίνετε ο ένας στον άλλον στην πραγματικότητα.
Για πολλούς, η συμπεριφορά αυτή τείνει να γίνει κάτι «φυσιολογικό».
Όμως δε θα έπρεπε, κι αυτό γιατί η τεχνολογία καταλήγει να καταστρέφει την πραγματική οικειότητα μέσα στις σχέσεις, γράφει ο Paul Levy στη Daily Mail.
Ο ίδιος μελέτησε πολύ το θέμα του «ψηφιακού κόσμου» ως ανώτερος ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Μπράιτον από το 1990. Πριν από περίπου έξι χρόνια, όπως αναφέρει το άρθρο του, παρατήρησε ότι ο ίδιος περνούσε πολύ ώρα με το «έξυπνο» κινητό του: με τις ώρες συνδεδεμένος στο διαδίκτυο και συνεχώς απαντώντας σε διάφορα μηνύματα, ακόμη κι όταν βρισκόταν με φίλους.
Συνειδητοποίησε ότι είχε αρχίσει να εθίζεται σε αυτό και, φυσικά, δεν ήταν ο μοναδικός.
Για το λόγο αυτό αποφάσισε να μελετήσει τις επιδράσεις της «ψηφιακής ζωής» στις «πραγματικές σχέσεις».
Δεδομένου ότι η ποιότητα των φυσικών επαφών αρχίζει να αραιώνει με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι αρχίζουμε να προσαρμοζόμαστε σε αυτήν την κατάσταση και περιμένουμε λιγότερα από τους άλλους. Ξεχνάμε τι σημαίνει το «ειδύλλιο» και πως η αποστολή φιλιών μέσω email δε μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματική οικειότητα.
Αυτό έχουν δείξει άλλωστε και πολλές έρευνες που έχουν γίνει στον κόσμο.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Μισούρι, οι οποίοι πήραν συνεντεύξεις από εκατοντάδες χρήστες του Facebook από 18 έως 82 ετών, βρήκαν ότι όσο αυξανόταν η χρήση του διαδικτύου από τους συντρόφους τους, τόσο αυξανόταν και το αίσθημα της δικής τους ζήλιας, οδηγώντας σε χωρισμούς, απιστίες και διαζύγια.
Μια άλλη έρευνα από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης σε 24.000 παντρεμένα ζευγάρια στην Ευρώπη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μια άμεση, αντίστροφη σχέση μεταξύ της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της συζυγικής ικανοποίησης.
Τα ευρήματα «μιλούν» από μόνα τους: όσο περισσότερο καταφεύγουμε στην ψηφιακή οικειότητα, όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από την πραγματική οικειότητα.
