«Για πάρα πολλά χρόνια ο τύμβος Καστά ήταν αφημένος στις ορέξεις των αρχαιοκαπήλων, γεγονός που αποδεικνύεται από τις μεγάλες καταστροφές», επισημαίνει ο ακαδημαϊκός και ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ Μιχάλης Τιβέριος.

Τα νέα ευρήματα του τάφου, όπως το μαρμάρινο κεφάλι της Σφίγγας που βρέθηκε προχθές στο δάπεδο, στο κατώφλι του τρίτου θαλάμου, οδηγούν τους αρχαιολόγους στο να διατυπώνουν νέες εικασίες.

Την ίδια ώρα επανέρχεται η άποψη ότι ο τρίτος θάλαμος του τάφου της Αμφίπολης είναι και ο ταφικός. Ο ακαδημαϊκός και ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ Μιχάλης Τιβέριος, μιλώντας στο «Εθνος», εκφέρει τη δική του άποψη στο μεγάλο ερώτημα «και τώρα τι; και τώρα ποιος;», δηλώνοντας ότι την απάντηση θα τη δώσει η ανασκαφική ομάδα.

«Είναι βέβαιο, ωστόσο, ότι το επόμενο που περιμένουμε είναι να βρεθούμε μπροστά στον ταφικό θάλαμο, είμαι πεπεισμένος κατά 95% πως ο τρίτος θάλαμος είναι ο τελευταίος. Εκεί πιθανόν να βρεθεί θρόνος αν ο τάφος είναι γυναίκας ή νεκρικό κρεβάτι ή μια μαρμάρινη θήκη όπου τοποθετούνταν η χρυσή λάρνακα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Τιβέριος.

(Οι μέχρι σήμερα γνωστοί χώροι του τάφου)

«Αυτό το τελευταίο θα ήταν ευχής έργον για την αρχαιολογία, γενικά πάντως περιμένουμε να βρούμε ό,τι συνήθως υπάρχει σε μακεδονικούς τάφους. Επίσης, θα περιμένουμε και αγγεία που οι τυμβωρύχοι δεν αφαιρούσαν, γιατί δεν είχαν ιδιαίτερη αξία γι’ αυτούς», συμπληρώνει.

Τα σενάρια

Ο κ. Τιβέριος, σε συνέχεια της συνέντευξής του στην εφημερίδα, αναφέρει ότι «για πάρα πολλά χρόνια ο τύμβος Καστά ήταν αφημένος στις ορέξεις των αρχαιοκαπήλων, γεγονός που αποδεικνύεται από τις μεγάλες καταστροφές».

«Μέχρις εδώ που έχει φτάσει η ανασκαφή, η παρουσία τυμβωρύχων είναι εντονότατη, συνεχής και αδιάλειπτη για πολλά πολλά χρόνια», δήλωσε και πρόσθεσε: «Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι τυμβωρύχοι αποκόλλησαν τα κεφάλια των Σφιγγών, τα οποία ήταν ένθετα, όπως και τα φτερά τους».

«Ένα σενάριο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι τα πήραν μαζί τους γιατί θα τα μετέφεραν στο σπίτι τους ως διακοσμητικά ή αποτροπαϊκά αντικείμενα. Αλλωστε, στο απώτερο παρελθόν οι δεισιδαιμονίες ήταν συνηθισμένο κοινωνικό φαινόμενο. Προχωρώντας ωστόσο προς το εσωτερικό, βρήκαν κάτι καλύτερο, πιο μεγάλης αξίας ή πιο σημαντικό γι’ αυτούς και παράτησαν το κεφάλι. Γι’ αυτό βρέθηκε τόσο μέσα, ενώ τυμβωρύχοι έσπασαν και τη μαρμάρινη θύρα που έχει βρεθεί σε κομμάτια στον τρίτο θάλαμο. Ηταν τόσο αποφασισμένοι να μπουν και να αρπάξουν πολύτιμα αντικείμενα, κυρίως σε χρυσό, που κατέστρεφαν χωρίς αιδώ ό,τι μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην παράνομη δράση τους. Για τους τυμβωρύχους το μνημείο δεν είχε καμιά ιστορική ή συναισθηματική ή πολιτιστική αξία. Ηταν ένας χώρος που θα τους απέφερε κέρδη, χρυσά αντικείμενα και άλλα», συνεχίζει, ενώ καταλήγει λέγοντας:

«Το γεγονός ότι διαφορετικά αντικείμενα εντοπίζονται σε διαφορετικά επίπεδα μέσα στο μνημείο εξηγείται, κατά τους αρχαιολόγους, λόγω του ότι οι τυμβωρύχοι έδρασαν σε πολλές χρονικές περιόδους. Εμπαιναν, έπαιρναν και έφευγαν. Ηταν ένας χώρος ανοιχτός που είχε χώματα, γέμιζε και άλλα και η επιχωμάτωση συνεχιζόταν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους».