Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στο ”πιστεύω” των δύο παρατάξεων σχετικά με τη σεξουαλική αγωγή των νέων.
Η πρώτη, επαναλαμβάνουμε, επιμένει πως η γενετήσια ένωση πρέπει να ικανοποιείται, να καρποφορεί και να ασφαλίζεται μέσα στο γάμο, ενώ η δεύτερη με το ”πιστεύω” της προτείνει τις ελεύθερες σχέσεις, την ομοφυλοφιλία και τις χωρίς νομικούς περιορισμούς εκτρώσεις.
Οι δεύτεροι αυτοί υποστηρικτές είναι οπαδοί του ΟΠ (οικογενειακός προγραμματισμός) .
Θα σταθούμε σ΄αυτό το άρθρο — ίσως και σε άλλα — στην ιδεολογία του ΟΠ, όπως τη σχολιάζει — και με την παράθεση αυτούσιων κειμένων του ΟΠ –, ο συγγραφέας του βιβλίου που συμβουλευόμαστε.
Ο ΟΠ, λέει, είναι μια διεθνής οργάνωση, που λέγεται Διεθνής Ομοσπονδία Οικογενειακού Προγράμματος (IPPF) και ανήκουν σ΄αυτήν ως μέλη πολλές τοπικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε διάφορες χώρες.
Οι οργανώσεις αυτές οφείλουν όχι μόνο να εστερνίζονται την ιδεολογία που χαράσσει η διεθνής ομοσπονδία, αλλά και να την προωθούν με κάθε δυναμισμό στη χώρα τους.
Είναι δε υποχρεωμένες να δίνουν αναφορά στη ΔΟ (Διεθνή Ομοσπονδία) κατά πόσο προώθησαν την ιδεολογία και τους στόχους της.
Εν ολίγοις κάποιοι άνθρωποι στο εξωτερικό αποφασίζουν για το ποια αγωγή θα δώσουμε στα παιδιά μας και ορισμένοι προθυμοποιούνται κι εδώ στην πατρίδα μας να προωθήσουν τις ιδεολογικές αυτές κατευθύνσεις που έλαβαν από κέντρα του εξωτερικού.
Ο ΟΠ λέει λοιπόν: ”Όλα τα άτομα έχουν δικαίωμα να ζουν σε συνθήκες που τους βοηθούν να επιδιώξουν μια απολαυστική σεξουαλικότητα. Η απόλαυση βασίζεται στην αυτονομία του ατόμου και των σχέσεων…Όλα τα άτομα έχουν δικαίωμα στη σεξουαλική ελευθερία.., να επιλέγει το καθένα τούς σεξουαλικούς του συντρόφους και να επιδιώκει να γευτεί τη μέγιστη σεξουαλική δυνατότητα και απόλαυση. ..Κανένα άτομο δεν πρέπει να υπόκειται σε νόμους που αυθαίρετα ποινικοποιούν τις συναινετικές σεξουαλικές σχέσεις ή επαφές”.
Ο ΟΠ επομένως προωθεί τις ελεύθερες σχέσεις με βασικό σκοπό την απόλαυση και χωρίς δεσμεύσεις ασφαλώς για γάμο, συζυγία και τεκνογονία.
Εδώ ο συγγραφέας θυμάται το στρατιωτικό Λούκουλο στην αρχαία Ρώμη.
Αυτός διοργάνωνε τα γνωστά ως λυκούλεια γεύματα.
Μετά από πολύ και πλούσιο φαγητό ο Λούκουλος και οι συνδαιτυμόνες του προκαλούσαν με τεχνητό τρόπο στον εαυτό τους εμετό, για να αδειάσει το στομάχι τους και έτσι να μπορέσουν να ξαναφάνε.
Στόχος τους να επιτείνουν την απόλαυση που τους πρόσφερε το φαγητό.
Έχουμε τη γνώμη, λέει ο συγγραφέας, ότι όσοι διακηρύττουν πως σκοπός της γενετήσιας ένωσης είναι η απόλαυση στο σεξ μιμούνται στο ιδεολογικό επίπεδο τον αρχαίο Λούκουλο και τους συνδαιτημόνες του.
Και συνεχίζουμε με τον ΟΠ: ”Τι πρόβλημα υπάρχει αν κάνεις έρωτα στα 14 χρόνια σου;..Η ηλικία συναίνεσης εναπόκειται στο κάθε άτομο προσωπικά…Έτσι η απόφαση ενός ατόμου να γνωρίσει τον έρωτα στα 14 χρόνια δεν είναι παράλογη., προϋποθέτει όμως πλήρη γνώση γι΄αυτό το θέμα και τους κινδύνους που το περιβάλλουν”.
Ένα από τα δώδεκα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά ”δικαιώματα” του νέου κατα τον ΟΠ είναι ”το δικαίωμα… στην ελευθερία από την περιοριστική ερμηνεία θρησκευτικών κειμένων, ”πιστεύω”, φιλοσοφιών και εθίμων… σε σχέση με τη σεξουαλική και αναπαραγωγίκή ιατρική φροντίδα και άλλα θέματα”.
…Εάν, κατά το συγγραφέα, συνεχιστεί αυτή η ρητορεία περί σεξουαλικών ”δικαιωμάτων” των παιδιών, τότε θα δούμε τα παιδιά μας να αρπάζονται από επιτήδειους παιδεραστές…
Τι θα γίνει στην περίπτωση που ένα δεκατετράχρονο ”ώριμο, υπεύθυνο και ενημερωμένο”(με βάση τον ΟΠ) κορίτσι έχει σχέσεις με έναν 40ντάχρονο, αλλά το ίδιο το παιδί διαβεβαιώνει ότι το κάνει με τη θέλησή της κι ότι ο 40ντάχρονος σύντροφός της της συμπεριφέρεται πολύ καλά;
Σύμφωνα με τον ΟΠ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα!
Κι ούτε πρέπει να διωχθεί ποινικώς ο σαραντάχρονος παιδεραστής, διότι ”κανένα άτομο δεν πρέπει να υπόκειται σε νόμους οι οποίοι αυθαίρετα ποινικοποιούν τις συναινετικές σεξουαλικές σχέσεις ή πρακτικές;” (ΟΠ).
Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι ο ΟΠ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο γενετήσιων επαφών μεταξύ συγγενικών προσώπων ή πολλών προσώπων μεταξύ τους.
Όσον αφορά την ομοφυλοφιλία ο ΟΠ υποστηρίζει φανερά: ”Άντρες και γυναίκες ομοφυλόφιλοι ζουν μια φυσιολογική ζωή…και οι σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών θα πρέπει να κατοχυρωθούν νομικά σε ισότιμη βάση με τα ετερόφυλα ζευγάρια”.
Επιπλέον ο ΟΠ θέλει να προβάλλεται η ομοφυλοφιλία μέσα από το σχολείο και να παρουσιάζεται ως επιλογή ζωής:
”Η διδακτέα σχολική ύλη θα πρέπει να περιλαμβάνει συζητήσεις περί ομόφυλων και ετερόφυλων σχέσεων, ομοφυλικών και λεσβιακών σχέσεων”.
Σχετικά με αποκλίνουσες πράξεις λέει: ”Τι θεωρείται φυσιολογικό και τι ανώμαλο στο σεξ: Μέσα σε μια σεξουαλική σχέση ενηλίκων, τα ίδια τα άτομα καθορίζουν τι θεωρούν φυσιολογικό και τι όχι. Μια σεξουαλική δραστηριότητα για να γίνει, θα πρέπει να είναι αποδεκτή και από τα δύο άτομα και να προκαλεί και στους δύο ευχαρίστηση”.
Και ”υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι σεξουαλικής επαφής…θα βρείτε αυτό που ταιριάζει καλύτερα σε εσάς και στο/στη σύντροφό σας…Δεν υπάρχει σωστός ή λανθασμένος τρόπος να κάνεις σεξ”.
Μάλλον βρισκόμαστε, σημειώνει ο συγγραφέας, ενώπιον μιας ιδεολογίας κι όχι της επιστήμης, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι.
Πρόκειται για ακραίο υποκειμενισμό: Δεν υπάρχουν αντικειμενικές αξίες, δεν υπάρχουν ηθικές αξίες, δεν υπάρχουν συλλογικές αξίες, δεν υπάρχει Θεός!
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός
