Σε κάθε μεταγραφή νεαρού ποδοσφαιριστή στον Ολυμπιακό υπάρχει ένα σχόλιο με πιθανότητα εμφάνισης 1: “Καταστράφηκε το παιδί, δανεικός στον Εργοτέλη”. Ωραίο παραμυθάκι αλλά δεν έχει δράκο.
Το κείμενο που ακολουθεί δεν γράφτηκε για να υπερασπιστεί κανέναν Ολυμπιακό. Αλλά για να υπερασπιστεί τη ριμάδα τη λογική. Αυτήν την κακομοίρα που βιάζεται καθημερινά στα σχόλια των social media στο ποστάρισμα οποιαδήποτε είδησης, όχι μόνο αθλητικής. Γιατί πάντα βρίσκονται τύποι που χωρίς να κάνουν τον κόπο όχι μόνο να φιλτράρουν αυτά που βλέπουν, αλλά να διαβάσουν κάτι περισσότερο πέρα από τον τίτλο της είδησης, σχολιάζουν σε χρόνο dt. Αβάδιστα, αβίαστα, αβασάνιστα, που λένε και στις αγγελίες.
Κάπως έτσι στην είδηση “Στον Ολυμπιακό ο νεαρός Ταδόπουλος”, η πιθανότητα του ενδεχομένου να εμφανιστεί σχόλιο “Καταστράφηκε το παιδί, δανεικός στον Εργοτέλη” ισούται με μονάδα. Βέβαιο ενδεχόμενο δηλαδή.
Συγνώμη αλλά κανένα παιδί δεν καταστρέφεται αν πρώτον αξίζει και δεύτερον (και σημαντικότερο) δουλεύει σκληρά με επιμονή και υπομονή. Κάτι που φυσικά ισχύει γενικά στη ζωή και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Η μόνη περίπτωση να μην πας μπροστά είναι να έχεις πιάσει το τζόκερ της ατυχίας. Γιατί πέρα από το ταλέντο και τη δουλειά, χρειάζεται πάντα και ένα ποσοστό τύχης να είναι με το μέρος σου.
Αφήνουμε τις γενικολογίες και τις φιλοσοφίες και πάμε σε παραδείγματα. Ο Ανδρέας Σάμαρης στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2013. Πάει, το παιδί καταστράφηκε, δανεικός στον Πλατανιά. Αυτό το παιδί όμως, πέρα από την αξία του, δούλεψε, ίδρωσε για να κερδίσει θέση στο ρόστερ από την πρώτη σεζόν. Μερικούς μήνες αργότερα σκόραρε για την Εθνική στον αγώνα που της έδωσε πρόκριση για πρώτη φορά στος “16” ενός Μουντιάλ.
Κώστας Μανωλάς. Άλλος ένας “κατεστραμμένος δανεικός”. Τον οποίο επιπροσθέτως τον πήρε ο Ολυμπιακός για να την σπάσει στην ΑΕΚ. Μάλιστα. Μήπως λέω εγώ τον πήραν γιατί ήταν ένα αυθεντικό ταλέντο; Πάλεψε και αυτός, κέρδισε άμεσα θέση στο ρόστερ και πλέον ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά του για ένα καλύτερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη.
Υπάρχει και ο δανεικός και όχι αγύριστος Κώστας Μήτρογλου. Έκανε αγροτικά και σε Πανιώνιο και σε Ατρόμητο. Δεν χάθηκε όμως. Όχι μόνο γιατί ήταν σπουδαίο ταλέντο αλλά γιατί πάνω απ’ όλα έβαλε μυαλό. Δούλεψε σκληρά και πήρε μεταγραφή-ρεκόρ στην Πρέμιερ Λιγκ.
Άλλος ένας δανεικός και όχι αγύριστος είναι και ο Δημήτρης Διαμαντάκος. Πέρυσι δεν κατάφερε να παραμείνει στο ρόστερ, πήγε στον Εργοτέλη, συνέχισε τη σκληρή δουλειά, επέστρεψε και κέρδισε φέτος μια θέση στο ερυθρόλευκο ρόστερ. ΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ. Με κόπο. Με ιδρώτα. Αρκετές πιθανότητες να βρεθεί στο φετινό ρόστερ έχει και ο Ανδρέας Μπουχαλάκης. Ούτε και αυτός καταστράφηκε παραμένοντας δανεικός στην κρητική ομάδα.
Παρεμπίπτοντος, το παράδειγμα του Διαμαντάκου είναι η απάντηση σε κάθε παίκτη που διαμαρτύρεται στη συνέχεια ότι δεν πήρε ευκαιρίες στον Ολυμπιακό. Καλώς ή κακώς, οι ευκαιρίες σε μια τέτοια ομάδα είναι λίγες. Η προετοιμασία, μερικά φιλικά. Ο Διαμαντάκος δεν τα κατάφερε την πρώτη φορά, αλλά πάλεψε όλη τη χρονιά που δόθηκε δανεικός και κέρδισε το δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία.
Κάπου εδώ ο δικηγόρος του διαβόλου θα μου πει ότι ανέφερα 4-5 περιπτώσεις. Άντε να βρω άλλες τόσες και τέλος. Ενώ ο κατάλογος όσων δεν κατάφεραν να επιβιώσουν στον Ολυμπιακό και κατέληξαν δανεικοί μέχρι να μείνουν ελεύθεροι είναι ατελείωτος.
Συμφωνώ. Είναι ατελείωτος. Αλλά όχι γιατί τους κατέστρεψε ο Ολυμπιακός, αλλά γιατί τελικά δεν άξιζαν να βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο. Πουθενά στη ζωή όσοι έχουν καλά στοιχεία σε νεαρή ηλικία δεν συνεπάγεται ότι θα κατάφεραν να ξεχωρίσουν. Το αντίθετο, αυτοί που κάνουν τη διαφορά είναι λίγοι. Αυτοί που πραγματικά αξίζουν και δουλεύουν. Και αρπάζουν τις ελάχιστες ευκαιρίες που τους δίνονται σε υψηλό επίπεδο.
Δικαίωμα του κάθε Ολυμπιακού να μαζεύει ό,τι καλύτερο θεωρεί ότι υπάρχει στην ελληνική αγορά. Δεν φτιάχνουμε ομάδες για να παίξουμε στα διαλείμματα του σχολείου ώστε να μοιράζουμε τους καλούς. Ανώνυμη εταιρία είναι και κοιτάει το συμφέρον της. Και δικαίωμα του κάθε πιτσιρικά να πιστεύει ότι μπορεί να καθιερωθεί στους ερυθρόλευκους και να πάρει στη συνέχεια καλή μεταγραφή στο εξωτερικό. Θεωρώντας (σωστά για μένα) ότι μέσα από τον συναγωνισμό θα γίνει ακόμα καλύτερος.
Από εκεί και πέρα η μπάλα περνάει στα πόδια τους. Αυτοί θα δείξουν αν όντως είναι το ταλέντο για το οποίο ο Ολυμπιακός αποφάσισε να τους πάρει. Και αυτοί φυσικά θα αποδείξουν ότι μπορούν να ξεχωρίσουν από τα υπόλοιπα παιδιά και να γίνουν άντρες.
Καλό το παραμύθι λοιπόν της καταστροφής ταλέντων αλλά δεν έχει κανένα δράκο. Γιατί οι καλοί δεν χάνονται. Και οι πραγματικά καλοί είναι ελάχιστοι.
