Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι διστάζουν να αποδεχθούν τον εθισμό τους
Το 2013 η βιομηχανία του τζόγου στις ΗΠΑ παρουσίασε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, οι περισσότεροι από τους μισούς πελάτες της, είναι άνω των 50 ετών. Ο David Oslin, ερευνητής από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβανίας, αναφέρει ότι την προηγούμενη χρονιά, το 70 % των ατόμων που συμμετείχαν σε τυχερά παιχνίδια ήταν ηλικιωμένοι, ηλικίας άνω των 65 ετών κι ότι από αυτούς, ο 1 στους 11 είχε ποντάρει και χάσει, περισσότερα χρήματα από αυτά που είχε την πολυτέλεια να χάσει.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι οι ηλικιωμένοι που παρουσιάζουν παθολογική προσκόλληση στον τζόγο, είναι πιθανόν να έχουν κακή ψυχική και σωματική υγεία και να ανήκουν στα χαμηλότερα εισόδηματα. Αυτοί αποτελούν και τη βασική πελατεία, που τροφοδοτεί με τα περισσότερα κέρδη την βιομηχανία του τζόγου.
Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι διστάζουν να αποδεχθούν τον εθισμό τους. Αυτό διαπίστωσε ο ερευνητής D.Oslin, όταν οι μισοί από τους ηλικιωμένους τζογαδόρους στους οποίους απευθύνθηκε, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην έρευνα. Οι περισσότεροι αρνούνται να εξωτερικεύσουν το πρόβλημά τους, δεδομένου ότι είναι πρόβλημα που περιλαμβάνει χρήματα και μυστικά. Δηλαδή, πώς θα βρούνε τα χρήματα για να παίξουν, αλλά και πώς θα διαχειριστούν τις απώλειες ή τα κέρδη τους. Για τους εθισμένους παίκτες, πάντως, τόσο οι ζημιές όσο και τα κέρδη είναι υψηλά, ενώ τα καζίνα από την άλλη, πάντα έχουν κέρδος. Τα καζίνα δεν θα μπορούσαν να έχουν κέρδη, άλλωστε εάν δεν είχαν ψυχαναγκαστικούς παίκτες.
Η εφημερίδα Wall Street Journal αναφέρει σε ρεπορτάζ της πώς το έτος 2007, το 5,6% των εσόδων της εταιρείας ψυχαγωγικών παιχνιδιών Harrah’s Entertainment Inc. από παιχνίδι της στο Λας Βέγκας, προήλθαν από έναν και μόνο άνθρωπο, τον κ.Τerry Watanabe, ο οποίος ήταν μανιώδης τζογαδόρος και αλκοολικός.
***Ο παθολογικός τζόγος ή εθισμός στα τυχερά παιχνίδια ( Gambling Disorder (GD) όπως λέγεται), χαρακτηρίζεται από σταθερή και επαναλαμβανόμενη εμμονή στον τζόγο και ανεπιτυχείς προσπάθειες για διακοπή. Η G.D. ανήκει στις «διαταραχές ελέγχου των παρορμήσεων» και έχει εντοπιστεί σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, μετωποκροταφική άνοια , και η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση.
Ωστόσο , δεν υπάρχει καμία ολοκληρωμένη μελέτη για το πόσοι ασθενείς με άνοια, συμμετέχουν ποντάροντας σε τυχερά παιχνίδια. Μελέτες που υπάρχουν και αφορούν στα οφέλη των τυχερών παιχνιδιών μεταξύ ηλικιωμένων ασθενών σε γηροκομεία, gambling8δεν αναφέρονται στην απώλεια ελέγχου των παικτών ή στα χρήματα που έπαιξαν και έχασαν . Υπάρχουν επίσης αμφίβολα αποτελέσματα σχετικά με την επίδραση που μπορεί να έχει στον εγκέφαλο, η φαρμακευτική αγωγή που παίρνουν οι ηλικιωμένοι με άνοια ή Parkinson.
Ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια (GD) οι επιστήμονες υποστηρίζουν, ότι είναι διαφορετικός από την απλή συμμετοχή σε τυχερά παιχνίδια για ψυχαγωγία. Ωστόσο, με την αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων που εμφανίζουν απώλεια και μείωση της νοητικής τους ικανότητας, οι γραμμές γίνονται θολές. Και έχει και τις επιπτώσεις του. Οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να ανακτήσουν τα χαμένα χρήματά τους, ενώ πολύ συχνά πληρώνουν το κόστος και οι οικογένειές τους, οι οποίες υπόκεινται σε απώλεια εισοδημάτων.
Στο βραβευμένο και εξαιρετικά ευανάγνωστο βιβλίο του 2013 «Addiction by Design» η ανθρωπολόγος Νατάσα Dow SchΓΌll από το Massachusetts Institute of Technology περιγράφει ακριβώς το πώς οι κουλοχέρηδες και τα καζίνο που τους φιλοξενούν, έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να δημιουργούν εθισμό και να ενθαρρύνουν τους παίκτες να «παίζουν μέχρι τελικής πτώσεως» .
Mario D. Garrett Ph.D., καθηγητής γεροντολογίας στο San Diego State University.
Πηγή : Psychology Today
Β© USA Copyrighted 2014
