Oι Νοτιοκορεάτες που εργάστηκαν σκληρά για να μεταμορφώσουν την οικονομία της χώρας τους ανακαλύπτουν σήμερα ότι η επόμενη γενιά έχει άλλες καταναλωτικές προτεραιότητες. Ως αποτέλεσμα, ορισμένες μεγαλύτερες, σε ηλικία, γυναίκες στρέφονται στην πορνεία!!!
Κάποτε οι Νοτιοκορεάτες ήταν βέβαιοι ότι τα παιδιά τους θα τους κοιτάξουν στα γηρατειά τους, αλλά αυτό δε συμβαίνει πια. Πολλοί από αυτούς που εργάστηκαν σκληρά για να μεταμορφώσουν την οικονομία της χώρας τους ανακαλύπτουν σήμερα ότι η επόμενη γενιά έχει άλλες καταναλωτικές προτεραιότητες. Ως αποτέλεσμα, ορισμένες μεγαλύτερες, σε ηλικία, γυναίκες στρέφονται στην πορνεία!
Η Κιμ Εούν-τζα κάθεται στα σκαλοπάτια του σταθμού του μέτρου Τζόνγκο της Σεούλ. Το λαμπερό της κραγιόν και το φωτεινό της κόκκινο παλτό έρχονται σε αντίθεση με τα γκρίζα μαλλιά της 71χρονης. Πίσω της υπάρχει μια μεγάλη τσάντα από την οποία ακούγεται ο ξερός ήχος άδειων μπουκαλιών που μετακινούνται στο κρύο τσιμέντο. Η κυρία Κιμ είναι μία από τις λεγόμενες κυρίες Bacchus της Νότιας Κορέας, δηλαδή από τις μεγαλύτερες, σε ηλικία, γυναίκες που βγάζουν τα προς το ζην πουλώντας μικρές μποτίλιες του δημοφιλούς energy drink Bacchus σε άνδρες. Συχνά, όμως, δεν είναι το μοναδικό πράγμα που πουλάνε. Σε μια ηλικία που θεωρητικώς οι γιαγιάδες Κορεάτισες θα έπρεπε να λειτουργούν ως επικεφαλής μιας μητριαρχικής οικογένειας, εκπορνεύονται.
«Βλέπεις εκείνες τις κυρίες Bacchus που στέκονται εκεί;» με ρωτά. «Αυτές οι κυρίες πουλούν περισσότερα από Bacchus. Μερικές φορές βγαίνουν έξω με τους παππούδες και κερδίζουν λεφτά από αυτούς. Αλλά εγώ δεν βγάζω έτσι το ψωμί μου. Οι άνδρες μου το προτείνουν όσο κάθομαι εδώ αλλά πάντα λέω όχι», καταλήγει.
Η κυρία Κιμ λέει ότι βγάζει περίπου 6.000 γουόν την ημέρα, πουλώντας αυτό το αναψυκτικό, δηλαδή περίπου 5 δολάρια. «Πιες γρήγορα» μου λέει, γιατί «η αστυνομία πάντα με κοιτά».
Το κέντρο αυτού του υπόγειου εμπορίου σεξ βρίσκεται στο κοντινό πάρκο στην καρδιά της Σεούλ. Το πάρκο Γιόνγκμιο είναι ένα μέρος όπου οι ηλικιωμένοι άνδρες έρχονται για να ξεκουραστούν παίζοντας σκάκι μεταξύ τους και κουτσομπολεύοντας. Εκτείνεται γύρω από έναν ναό του Κομφούκιου, του οποίου οι ιδέες ως προς την φροντίδα προς τους ηλικιωμένους γαλούχησαν την κορεατική κουλτούρα επί αιώνες. Όμως, η πραγματικότητα που εκτυλίσσεται κάτω από τα δέντρα που βρίσκονται μπροστά στο ναό αποδεικνύει η αληθινή ιστορία της κορεατικής ιστορίας στον 21ο αιώνα διαφέρει.
Γυναίκες στα 50 ή στα 60 ή ακόμη και στα 70 τους χρόνια, στέκονται στις άκρες του πάρκου, προσφέροντας τα συγκεκριμένα αναψυκτικά στους άνδρες. Το ν’ αγοράσει κανείς ένα είναι το πρώτο βήμα μιας μοναδικής διαδρομής που καταλήγει σε κάποιο κοντινό φτηνό ξενοδοχείο. Οι άνδρες στο πάρκο είναι πιο πρόθυμοι να μιλήσουν από ό,τι οι γυναίκες.
Παρακολουθώντας μια παρτίδα κορεατικού σκακιού, μια παρέα παππούδων παρακολουθεί με ένταση το παιχνίδι. Μισοί εξ αυτών χρησιμοποιούν τις κυρίες Bacchus, όπως λένε. «Είμαστε άνδρες, οπότε είμαστε αρκετοί περίεργοι σε ό,τι αφορά στις γυναίκες» λέει ένας από αυτούς ο 60χρονος κύριος Κιμ. «Παίρνουμε ένα αναψυκτικό και γλιστράμε στο χέρι τους λίγα χρήματα και το πράγμα έχει λήξει» συμπληρώνει. «Οι άνδρες αρέσκονται να έχουν γύρω τους γυναίκες, είτε είναι γέροι είτε όχι, είτε είναι σεξουαλικά ενεργοί είτε όχι. Αυτή είναι η ανδρική ψυχολογία».
Ένας άλλος άνδρας, στα 81 του χρόνια, με ενθουσιασμό μου δείχνει τα χρήματα που χάλασε εκείνη την ημέρα. «Είναι για να πιούμε με τους φίλους μου» λέει. «Μπορούμε να βρούμε και φιλενάδες επίσης εδώ, από αυτές τις γυναίκες που στέκονται εκεί. Θα μας ζητήσουν να παίξουμε μαζί τους. Θα μας πουν «ω, δεν έχω χρήματα», και μετά θα κολλήσουν μαζί μας. Το σεξ μαζί τους κοστίζει 20.000 – 30.000 γουόν (20 – 30 δολάρια) αλλά μερικές φορές αν σε ξέρουν σου κάνουν έκπτωση».
Οι παππούδες της Νότιας Κορέας είναι θύματα της οικονομικής επιτυχίας της χώρας τους. Όσο εργάζονταν για να δημιουργήσουν το οικονομικό θαύμα της Κορέας, επένδυσαν τις οικονομίες τους στην νέα γενιά. Σε μια κονφουκιανή κοινωνία, τα επιτυχημένα παιδιά είναι η καλύτερη μορφή σύνταξης. Όμως, οι συνήθειες άλλαξαν τόσο γρήγορα όσο και το βιοτικό επίπεδο, και σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι λένε ότι δεν μπορούν ν’ ανταποκριθούν στο να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες, πόσο μάλλον των γονιών τους σε μια Κορέα που έχει μετατραπεί σε μια ταχύτατη ανταγωνιστική κοινωνία.
Η κυβέρνηση, η οποία επίσης έχει αιφνιδιαστεί από τις γρήγορες αλλαγές, προσπαθεί να διασφαλίσει ένα σύστημα πρόνοιας που θα λειτουργεί. Στο μεταξύ, οι άνδρες και οι γυναίκες στο πάρκο Τζόνγκμιο δεν έχουν οικονομίες, ούτε ουσιαστική σύνταξη, ούτε οικογένεια να τους στηρίξει. Έχουν γίνει αόρατοι, ξένοι στην ίδια τους τη χώρα.
«Αυτοί που στηρίζονται στα παιδιά τους είναι ηλίθιοι» λέει ο κ. Κιμ. «Η γενιά μας ήταν υποτακτική απέναντι στους γονείς μας. Τους σεβόμαστε. Η σημερινή γενιά είναι πιο μορφωμένη και με εμπειρίες, γι αυτό δεν μας ακούει. Είμαι 60 χρόνων και δεν έχω καθόλου χρήματα. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ τα παιδιά μου για να με βοηθήσουν. Έχουν τόσα πολλά προβλήματα ήδη και προσπαθούν επίσης να προετοιμαστούν για τα γεράματά τους. Σχεδόν όλοι οι συνομήλικοι μου εδώ είναι στην ίδια κατάσταση».
Οι περισσότερες κυρίες Bacchus άρχισαν να εκπορνεύονται σε μεγάλη ηλικία, ως αποτέλεσμα της νέας αυτής μορφής φτώχιας για τους ηλικιωμένους, σύμφωνα με την καθηγήτρια Λη Χο-Σαν, που ίσως είναι ο μόνος ερευνητής που έχει μελετήσει τους ανθρώπους αυτούς σε βάθος. Μία γυναίκα, που συμμετείχε στην έρευνά της, ομολόγησε ότι άρχισε να εκπορνεύεται στα 68 της χρόνια. Περίπου 400 γυναίκες εργάζονται στο πάρκο, όπως λέει η ερευνήτρια, και όλες έμαθαν ως παιδιά ότι ο σεβασμός και η τιμή αξίζουν περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο.
«Μια κυρία Bacchus μου είπε κάποτε, σημειώνει η ερευνήτρια, ότι πεινάει. Δεν χρειάζομαι, είπε, σεβασμό, δεν χρειάζομαι τιμή, χρειάζομαι μόνο τρία γεύματα την ημέρα».
Η αστυνομία, που περιπολεί στην περιοχή σπανίως προχωρεί σε κάποια σύλληψη, διαρρέοντας ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που δεν πρόκειται να λυθεί με μέτρα καταστολής και ότι οι ηλικιωμένοι πολίτες χρειάζονται τρόπους ν’ αντιμετωπίσουν το άγχος και τη σεξουαλική επιθυμία, και συνεπώς η σχετική πολιτική χρειάζεται αλλαγή και η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τίποτε γι αυτό.
Η επιβολή του νόμου, ούτως ή άλλως, δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Μέσα στις τσάντες που κρατούν οι κυρίες Bacchus κρύβεται μια πηγή κρυφής επιδημίας: μια ειδική ένεση, που υποτίθεται ότι βοηθά τους γηραιότερος άνδρες να έχουν στύση, η οποία γίνεται κατευθείαν στη φλέβα. Η καθηγήτρια Λη επιβεβαιώνει ότι οι βελόνες δεν απορρίπτονται μετά την μία χρήση αλλά χρησιμοποιούνται και μετά, 10 ή 20 φορές. Το αποτέλεσμα, λέει, μπορεί να εντοπιστεί σε μια τοπική έρευνα, η οποία βρήκε ότι περίπου το 40% των ανδρών που εξετάστηκαν έπασχαν από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, παρά το γεγονός ότι ορισμένες από τις πιο κοινές ασθένειες δεν περιλαμβάνονταν στο συγκεκριμένο τεστ. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής, στη χώρα, απευθύνονται σε εφήβους, η κατάσταση αυτή αποτελεί σοβαρό πραγματικό πρόβλημα. Ορισμένες από τις τοπικές αρχές έχουν αρχίσει να στήνουν κλινικές ειδικευμένες σε σεξουαλικά νοσήματα για ηλικιωμένους.
Κρυμμένα σε σκοτεινά δρομάκια της κεντρικής Σεούλ είναι τα μέρη όπου καταλήγουν αυτές οι μοναχικές βόλτες, στους στενούς διαδρόμους ενός «ξενοδοχείου έρωτα» και στα γκρίζα του δωμάτια. Μέσα σε αυτά, φαρδιά κρεβάτια καλύπτουν τον περισσότερο χώρο, και το λεπτό στρώμα όπως και το ένα μαξιλάρι δεν ενθαρρύνουν τον ύπνο για ολόκληρη την νύχτα. Στο κεφαλοκρέββατο κρέμεται ένα χαρτάκι: για την υπηρεσία δωματίου πατήστε το 0, για πορνογραφία πατήστε το 3, και αν θέλετε ηλεκτρική κουβέρτα θα την βρείτε στο ρεύμα στην άλλη πλευρά του κρεβατιού. Έτσι εδώ μπορεί κανείς να βρει τροφή και σεξ και ίσως και λίγο ζέστη με το άγγιγμα ενός διακόπτη. Μακάρι να ήταν τόσο απλό και έξω από τα δωμάτια αυτά, στην πλούσια και υπερσύγχρονης τεχνολογίας κοινωνία της Νότιας Κορέας. Αλλά για τους παππούδες που έχτισαν αυτήν την τρομακτική οικονομία, το φαγητό είναι ακριβό, το σεξ φτηνό και η ανθρώπινη ζεστασιά σπάνια διαθέσιμη σε οποιαδήποτε τιμή.
Μετάφραση: Μάρκο Πόλ0
