Η …παράδοση, ο ισχυρός συμβολισμός και η επιλογή του Γκίκα Χαρδούβελη για τη θέση του τσάρου της ελληνικής οικονομίας.
Σε παράδοση για τη συγκυβέρνηση τείνει να εξελιχθεί η επιλογή του υπουργού Οικονομικών από το λεγόμενο εκσυγχρονιστικό στρατόπεδο. Και ο τρίτος κατά σειρά υπουργός που αναλαμβάνει, μετά τον Β. Ράπανο και τον Γ. Στουρνάρα, ο Γκ. Χαρδούβελης, προέρχεται από τον στενό πυρήνα των συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη.
Ο ισχυρός συμβολισμός του Αντώνη Σαμαρά
Και ο τρίτος κατά σειρά υπουργός Οικονομικών προέρχεται από τον στενό πυρήνα των συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη
Το μήνυμα όμως που ήθελε να στείλει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με την τοποθέτηση του στενού συνεργάτη δύο πρώην πρωθυπουργών (ο κ. Χαρδούβελης υπήρξε και διευθυντής του οικονομικού γραφείου του Λουκά Παπαδήμου την περιόδου της κυβέρνησης του το 2011-2012) εμπεριέχει έναν ισχυρό συμβολισμό.
Αλλωστε σε μία χώρα όπου οι βασικές γραμμές πολιτικής καθορίζονται δεσμευτικά από το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής (Μνημόνιο), η επιλογή των προσώπων που στελεχώνουν την Κυβέρνηση έχει πρωτίστως συμβολική αξία. Στην περίπτωση του κ. Χαρδούβελη το μήνυμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας, από την απαρέγκλιτη συνέχιση της οικονομικής πολιτικής παρά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Τούτο μεταφράζεται σε επίτευξη των φιλόδοξων στόχων που έχουν τεθεί στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, προκείμενου σε δεύτερο χρόνο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μία πιο φιλολαϊκή στροφή της οικονομικής πολιτικής. Αλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός προανήγγειλε από το βήμα του ΣΕΒ τη σταδιακή μείωση της φορολογίας. Βέβαια, παρόλο που το γενικό πλαίσιο της πολιτικής είναι προσδιορισμένο, η παρέμβαση των προσώπων παραμένει αποφασιστική για την επίτευξη των τελικών στόχων.
Τα «παρατράγουδα»
Κεντρική επιδίωξη της κυβερνητικής πολιτικής όπως αυτή έχει εκφραστεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό είναι η έξοδος της χώρας από το Μνημόνιο. Στο σημείο αυτό όμως αρχίζουν τα πρώτα «παρατράγουδα» του ανασχηματισμού. Ο κ. Σαμαράς επέλεξε για τη θέση του υπουργού Οικονομικών έναν καθόλα σοβαρό τεχνοκράτη, ο οποίος όμως φαίνεται να προκρίνει αντί της εξόδου τη λύση ενός νέου δανείου.
Σε δηλώσεις του στη Βρετανική Guardian τον περασμένο Νοέμβριο ο κ. Χαρδούβελης αναφέρει ότι για τη σταθεροποίηση της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδος οι δανειστές μας θα πρέπει να μας χορηγήσουν ένα ακόμη δάνειο ύψους 12 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό περίπου ταυτίζεται και με το χρηματοδοτικό κενό που προβλέπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ομως, η Κυβέρνηση επιχειρεί να ξορκίσει με κάθε μέσο την επιλογή ενός νέου δανείου, προκρίνοντας εναλλακτικά μέσα για την κάλυψη του ποσού αυτού. Βέβαια ο νέος υπουργός Οικονομικών θα κληθεί εκ της θέσεως του να υπηρετήσει τη θέση της Κυβέρνησης, όμως σε επίπεδο συμβολισμού καταγράφεται η πρώτη αυτή παραφωνία.
Προσεχώς αντιμέτωπος με την Τρόικα
Πέρα από τους υψηλούς στόχους ο νέος υπουργός θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αμείλικτη μάχη της καθημερινότητας
Σε γενικές γραμμές οι υπόλοιπες θέσεις που έχει κατά καιρούς εκφράσει μέσω των αναλύσεων και των άρθρων του ο κ. Χαρδούβελης, δεν φαίνεται να κινούνται σε διαφορετικό μήκος κύματος από την πολιτική που εφάρμοζε ο προκάτοχος του. Ετσι για παράδειγμα ο νέος υπουργός Οικονομικών υπεραμύνθηκε της εξόδου της χώρας στις αγορές για λόγους καθαρά συμβολικούς.
Επιπροσθέτως έχει κατά καιρούς εκφράσει την αντίθεση του με τις υπερβολικές αξιώσεις της Τρόικας για την επιβολή πρόσθετων μέτρων, τα οποία θεωρεί ότι στραγγαλίζουν την οικονομία.
Βέβαια σε λίγους μήνες ο ίδιος θα βρεθεί αντιμέτωπος με την Τρόικα και τις όποιες αξιώσεις της και αυτό θα είναι το πρώτο δείγμα γραφής που ο ίδιος θα κληθεί να δώσει, καθώς η οικονομική πολιτική της χώρας αναλώνεται κατά κύριο λόγο στις ατέρμονες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της. Επιπροσθέτως ως υπουργός Οικονομικών θα έχει την επιτελική ευθύνη στη διαπραγμάτευση που θα ξεκινήσει το φθινόπωρο για την ελάφρυνση του Δημοσίου Χρέους.
Πέραν όμως από τους υψηλούς στόχους ο νέος υπουργός θα βρεθεί από την πρώτη κιόλας ημέρα αντιμέτωπος με την αμείλικτη μάχη της καθημερινότητας. Αυτή η οποία έχει καταβάλει όλους σχεδόν τους υπουργούς Οικονομικών τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι φεύγοντας από το Υπουργείο κυκλοφορούν στους δρόμους με -έστω και διακριτική- αστυνομική συνοδεία.
