Οι διαφορετικές επιδιώξεις των κυβερνητικών εταίρων όσον αφορά ανασχηματισμό και εκλογικό νόμο
Η σημερινή συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, η πρώτη μετά τις διπλές κάλπες, αποτελεί βαρόμετρο για τις πολιτικές εξελίξεις. Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι προσέρχονται σε αυτή με κοινό στόχο την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα επιτρέψουν στη δικομματική να ξεπεράσει το βαρύ κλίμα μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωκάλπη, αλλά με διαφορετικές επιδιώξεις όσον αφορά στον ανασχηματισμό και τον εκλογικό νόμο.
Το Μαξίμου επιχείρησε και χθες να σταματήσει την ανασχηματολογία, η οποία έχει δυσάρεστες παρενέργειες. Οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα φαίνεται πως παραμένουν προ των πυλών, ωστόσο ο κ.Σαμαράς ευλόγως δεν επιθυμεί να φανεί ότι σύρεται σε αυτές υπό την πίεση του κ.Βενιζέλου. Κάτι που θα συμβεί, εάν ο ανασχηματισμός προχωρήσει άμεσα όπως διέρρεε ο κυβερνητικός εταίρος, ενώ οι συνεργάτες του κ.Σαμαρά επικαλούνται επίσης το επικείμενο Ecofin και την τρέχουσα ελληνική προεδρία.
Από την άλλη, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να παρατείνεται επ αόριστον. Κυρίως όμως το θέμα είναι τι θα γίνει με το Γιάννη Στουρνάρα, καθώς ανασχηματισμός χωρίς αλλαγή στο υπουργείο Οικονομικών δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Ως προς την ουσία της οικονομικής πολιτικής, ενδιαφέρουσα ήταν η εξαγγελία του πρωθυπουργού χθες κατά την ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ για την ανακοίνωση οδικού χάρτη σταδιακής μείωσης της φορολογίας το φθινόπωρο.
Από την πλευρά του ο κ.Βενιζέλος θέλει να δείξει στο δικό του εσωκομματικό ακροατήριο πως οι αλλαγές που ζητά όχι μόνο στη σύνθεση, αλλά εν γένει στη φυσιογνωμία και λειτουργία της κυβέρνησης περνούν και να ανταμείψει τον Ανδρέα Λοβέρδο για την επιστροφή του στο ΠΑΣΟΚ. Ο κ.Σαμαράς όμως δεν μπορεί να δεχθεί αύξηση της εκπροσώπησης του ΠΑΣΟΚ του 8% στην κυβέρνηση και το κράτος, λόγω της δυσαρέσκειας που αυτό θα προκαλούσε στην ήδη ενοχλημένη για τη συγκυβέρνηση γαλάζια βάση.
Χαρακτηριστικό ήταν το σχόλιο του Ευάγγελου Αντώναρου χθες το βράδυ στο twitter, πως η Ν.Δ δεν πρέπει να διστάζει να επισημαίνει ότι ο κυβερνητικός της εταίρος όχι μόνο δεν αύξησε τη δύναμη του αλλά συρρικνώθηκε και είναι ελλιποβαρής. Επιχείρημα βεβαίως που ισχύει σε ένα βαθμό αντίστοιχα και για τη Ν.Δ., ενώ η γκρίνια περί υπερβολικών απαιτήσεων του κυβερνητικού εταίρου έχει και το στόχο να εμφανιστεί η τελική συμφωνία ως αποτέλεσμα εκατέρωθεν υποχωρήσεων.
Πρόβλημα για τον κ.Σαμαρά και εν γένει για τη στρατηγική της Ν.Δ, αποτελεί και η προαναγγελία του κ.Βενιζέλου πως θα ζητήσει αλλαγή του εκλογικού νόμου και κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών. Η Ν.Δ που σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί και ελπίζει σε πρωτιά στις επόμενες εθνικές εκλογές και στην πόλωση με το ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει κανένα λόγο να εκπέμψει μήνυμα ηττοπάθειας με μία τέτοια κίνηση. Επίσης, όπως και με τον ανασχηματισμό, ο κ.Σαμαράς θέλει να δείξει πως βάζει και εκείνος κάποια όρια στον κυβερνητικό εταίρο. Ήδη γαλάζιοι, όπως ο Πρόεδρος της Βουλής Βαγγέλης Μεϊμαράκης, τάχθηκαν κατά της κατάργησης του μπόνους, με το επιχείρημα πως ακόμη και στην εποχή των κυβερνήσεων συνεργασίας πρέπει να υπάρχει ένας βασικός, σταθερός, κορμός.
Εκείνο στο οποίο αναμένεται να συμφωνήσουν οι δύο αρχηγοί είναι η αντιμετώπιση του κοινού εχθρού, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, στο δίπολο σταθερότητας- ακυβερνησίας.
