Η δουλειά του είναι σπάνια στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, αφού στην Ευρώπη το εν λόγω επαγγελματικό αντικείμενο έχει εκλείψει εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, αφού νωρίτερα είχε κορεστεί. Χρησιμοποιεί γρύλους, σίδερα και υδραυλικά συστήματα για να μεταφέρει κτίρια, μοναστήρια, μνημεία και εκκλησίες και έχει στο ενεργητικό του δεκάδες τέτοιου είδους έργα.
Ο αρχιτέκτων μηχανικός Δημήτρης Κορρές σχολιάζοντας τις αντιδράσεις του κόσμου επισημαίνει ότι όταν “ταξιδεύει” ένα κτίριο και μετακινείται σε μια νέα θέση, οι περισσότεροι το βλέπουν ως μια επαναστατική πράξη…
Μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, θυμάται ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις μεταφοράς ακινήτων και συγκεκριμένα εκείνη της μετακίνησης ενός νεοκλασσικού κτιρίου του 1900 που στέγασε επί χρόνια υπηρεσίες του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη. Το 1997 αποφασίστηκε το κτίριο να μην κατεδαφιστεί αλλά να μετακινηθεί 40 περίπου μέτρα νότια προκειμένου να διανοιχτεί η δυτική είσοδος της πόλης. Έτσι και έγινε, υπό την επίβλεψη του κ. Κορρέ και το κτίριο, βάρους 2.100 τόνων και ύψους 14 μέτρων σύρθηκε πάνω σε ειδικές ράγες και εγκαταστάθηκε στη νέα του θέση.
Λίγο μακρύτερα, εντός του στρατοπέδου του Παύλου Μελά στη δυτική πάλι Θεσσαλονίκη, μεταφέρθηκε λίγα μέτρα παραδίπλα μια ιερατική μουσουλμανική σχολή, ένα κτίριο ηλικίας περισσοτέρων των 100 χρόνων προκειμένου να γίνει η διαπλάτυνση της οδού Λαγκαδά.
Πέραν των αναγκών διάνοιξης μεγάλων οδικών αξόνων, μία ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση μεταφοράς ενός ολόκληρου κτίσματος αφορά τη δημιουργία της τεχνητής λίμνης του Ιλαρίωνα ανάμεσα στις περιοχές της Κοζάνης και των Γρεβενών. Το διώροφο καθολικό της μονής Τορνικίου είναι μια εκκλησία του 15ου αιώνα που το 2011 μεταφέρθηκε από την αρχική της θέση στην κορυφή του λόφου στο χωριό Παναγιά, στα περίπου είκοσι χιλιόμετρα από τη Ζάβορδα, προκειμένου να μην κατακλυστεί από τα νερά της λίμνης.
Μία ακόμη εκκλησία, ο βυζαντινός ναός Πέτρου και Παύλου στα Σπάτα μετακινήθηκε 450 μέτρα μακρύτερα προκειμένου να κατασκευαστεί ο αεροδιάδρομος του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος στην Αθήνα.
“Οι μεταφορές κτιρίων είναι μια πρακτική που έχει δημιουργηθεί για λόγους διάσωσης διαφόρων μνημείων και κτισμάτων όταν γίνονται δρόμοι και μεγάλα έργα” σημειώνει ο κ. Κορρές και διευκρινίζει ότι δεδομένου του κόστους ενός τέτοιου εγχειρήματος δεν θα πρέπει να λαμβάνονται σχετικές αποφάσεις αν δεν υπάρχει πρόβλεψη αξιοποίησης των κτιρίων ή των μνημείων. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι η μεταφορά της μουσουλμανικής σχολής στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη κόστισε 300.000 ευρώ, ποσό που δικαιολογείται αν λάβει κανείς υπόψη τη σημασία της διάνοιξης της οδού Λαγκαδά.
Από την άλλη πλευρά, σημειώνει ότι του έχει ζητηθεί στο παρελθόν η μεταφορά αρχαίων χωρίς να έχει διασφαλιστεί η αξιοποίησή τους και το αποτέλεσμα ήταν τελικά να μην γίνει η διάσωση των μνημείων αυτών επειδή εγκαταλείφθηκαν.
Μιλώντας για τον κίνδυνο ζημιών κατά τη μεταφορά, σχολιάζει ότι ο κίνδυνος αυτός υπάρχει πάντα σε μια βαριά κατασκευή και μια μεγάλου μεγέθους μεταφορά, ωστόσο αναφέρει ότι μέχρι σήμερα δεν υπήρξε σχετικό περιστατικό σε κάποια από τα έργα που επέβλεψε. Σε ό,τι αφορά αντίστοιχα έργα στο εξωτερικό τονίζει ότι μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είχαν δημιουργηθεί πολλές εταιρείες που αναλάμβαναν τη μετακίνηση μνημείων, μαυσωλείων και άλλων κτισμάτων με σκοπό τη διάσωσή τους κατά τη δημιουργία έργων υποδομών. “Εφόσον όλα τα σχετικά έργα ολοκληρώθηκαν οι εταιρείες αυτές έκλεισαν. Στην Ελλάδα είμαστε σχετικά πιο πίσω” τονίζει ο κ. Κορρές.
Αυτόν τον καιρό ο κ. Κορρές έχει αναλάβει το έργο της μετακίνησης μνημείων σε περιοχή της νοτιοανατολικής Τουρκίας, κοντά στα σύνορά της με τη Συρία και το Ιράκ, η οποία θα κατακλυστεί από νερό για να γίνει λίμνη…
