Τα τελευταία χρόνια έχουν διεξαχθεί αρκετές μελέτες για αυτό το τρομερό φυσικό φαινόμενο που, σύμφωνα με τη Βίβλο, έπληξε τον πλανήτη μας πριν από μερικές χιλιάδες έτη. Κάποιες από τις μελέτες έχουν εντοπίσει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που πιστοποιούν την ύπαρξη μιας μεγάλης σε έκταση πλημμύρας η οποία χτύπησε κυρίως τις βορειοανατολικές περιοχές της Ευρώπης με επίκεντρο τη Μαύρη Θάλασσα.
Μάλιστα, οι κλιματικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών δημιουργούν βάσιμους φόβους ότι στο κοντινό μέλλον μάς περιμένουν μικρότερης αλλά ίσως και μεγαλύτερης έκτασης πλημμύρες και πιθανώς ένας νέος «κατακλυσμός» που θα εξαφανίσει από τον χάρτη πολλές παράκτιες περιοχές του πλανήτη.
Ο «βιβλικός» παγετώνας και η γεωργία
Την πιο εμπεριστατωμένη και ενδιαφέρουσα σχετική μελέτη διεξήγαγαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εξετερ στη Βρετανία. Όπως υποστηρίζουν, πριν από περίπου οκτώ χιλιάδες έτη υπήρξε μια τεραστίων διαστάσεων πλημμύρα η οποία δεν αποκλείουν να είναι ο βιβλικός κατακλυσμός. Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές, αυτός ο κατακλυσμός είναι η αιτία για την ανάπτυξη της γεωργίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Οι ερευνητές ανέλυσαν αρχαιολογικά ευρήματα και με τη βοήθεια της ραδιοχρονολόγησης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η φοβερή αυτή πλημμύρα υποχρέωσε τους κατοίκους των βορειοανατολικών περιοχών της Ευρώπης – οι οποίοι κατείχαν ήδη γνώσεις της γεωργίας – να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να διασκορπιστούν σε όλη την Ευρώπη, μεταφέροντας έτσι παντού τις γεωργικές πρακτικές.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο κατακλυσμός συνέβη όταν κατέρρευσε ένας μεγάλος παγετώνας της Βόρειας Αμερικής πριν από περίπου 8.300 χρόνια. Η κατάρρευση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να ανεβεί κατά 1,4 μέτρα η στάθμη της επιφάνειας των υδάτων σε παγκόσμιο επίπεδο, πλημμυρίζοντας εκτός των άλλων και τις περιοχές που περιβάλλουν τη Μαύρη Θάλασσα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι διάφορες έρευνες έχουν υποδείξει την ύπαρξη μιας μεγάλης πλημμύρας στη Μαύρη Θάλασσα και αρκετοί ειδικοί θεωρούν ότι κατά πάσα πιθανότητα η συγκεκριμένη πλημμύρα είναι εκείνη που αναφέρεται στη Βίβλο.
Οι ερευνητές του Εξετερ ανασυνέθεσαν την εικόνα των ακτών της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου πριν και μετά τον κατακλυσμό και υπολόγισαν ότι πλημμύρισαν εκτάσεις συνολικά 73.000 τετραγωνικών χλμ., με αποτέλεσμα οι πληθυσμοί που ζούσαν σε αυτές να αναγκαστούν να μεταναστεύσουν.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι υπήρχε έντονη γεωργική δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές πριν από τον κατακλυσμό και αμέσως μετά από αυτόν παρατηρήθηκε έκρηξη της γεωργικής δραστηριότητας σε όλη την Ευρώπη και σε περιοχές που ως εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε παρά ελάχιστη ή και καθόλου.
Η μετατόπιση του φλοιού
Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στους… κινηματογραφικούς κατακλυσμούς αξίζει να κάνουμε μια στάση στο καταστροφολογικό «2012» με τα εκπληκτικά εφέ. Στην ταινία, μια αλυσιδωτή γεωλογική «αντίδραση» ξεκινά από την πρόκληση γιγάντιων ρηγμάτων στην επιφάνεια του πλανήτη και καταλήγει με έναν κατακλυσμό που μετατρέπει σε υποθαλάσσια περιοχή ακόμη και τα Ιμαλάια! Και εδώ η ανθρωπότητα διασώζεται σε κιβωτούς – ολίγον πιο μοντέρνες βέβαια από εκείνη του Νώε.
Η ταινία αποτυπώνει με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο ένα πραγματικά εφιαλτικό για την τύχη του πλανήτη και του ανθρώπου φαινόμενο, αυτό της μετατόπισης του φλοιού της Γης. Πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη θεωρία που ανέπτυξε το 1958 ο καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών στο Κολέγιο Κeene των ΗΠΑ Τσαρλς Χάπγκουντ (Charles Η. Ηapgood). Η θεωρία του Χάπγκουντ συνάντησε την έντονη αντίδραση της γεωλογικής κοινότητας και δεν έγινε σε κανένα επίπεδο αποδεκτή.
Ο Χάπγκουντ υποστήριξε ότι αν προκληθεί μια τρομερή ηλιακή καταιγίδα η οποία θα «βομβαρδίσει» τη Γη με άπειρο αριθμό φορτισμένων σωματιδίων και κυρίως νετρίνων, είναι πιθανό αυτά τα σωματίδια φθάνοντας ως τον πυρήνα να δράσουν μικροκυματικά και κυριολεκτικά να «διαλύσουν τα θεμέλια» του πλανήτη.
Τα Ιμαλάϊα βυθίζονται από την μετατόπιση του φλοιού της Γης
Ευρωπαϊκός κίνδυνος
Διεθνής ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής ειδικούς του Πανεπιστημίου UV του Αμστερνταμ πραγματοποίησαν πρόσφατα την πιο εκτεταμένη μελέτη που έχει γίνει ως σήμερα πάνω στο ζήτημα των πλημμυρών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο (ως σήμερα οι μελέτες επικεντρώνονταν κατά κύριο λόγο σε μεμονωμένες χώρες).
Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι στο μέλλον οι πλημμύρες δεν θα γνωρίζουν… σύνορα ολοένα και περισσότερο, καθώς όταν θα ξεχειλίζουν οι ποταμοί μιας χώρας, είναι πιθανό να έχουν ανάλογο αντίκτυπο και στις γειτονικές χώρες. Σύμφωνα με την έρευνα, το φαινόμενο θα λάβει ανησυχητικές διαστάσεις ως το 2050 και το κόστος από αυτές τις πλημμύρες θα τετραπλασιαστεί σε σχέση με το σημερινό.
Για τον λόγο αυτόν, οι επιστήμονες καλούν τα κράτη να προετοιμαστούν έγκαιρα, διαθέτοντας επαρκή κεφάλαια σε μηχανισμούς χρηματοδοτικής υποστήριξης και αλληλεγγύης σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Στην ερευνητική ομάδα συμμετείχαν ειδικοί διαφόρων τομέων όπως αυτοί της υδρολογίας, του κλίματος, των οικονομικών, των μαθηματικών κ.ά.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκτεταμένες και καταστροφικές πλημμύρες, όπως αυτές που έπληξαν διάφορες ευρωπαϊκές χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία κ.ά.) το 2013 και το 2014, είναι πολύ πιθανό να αυξηθούν σε συχνότητα από μία ανά 16 χρόνια (όπως συνέβαινε ως σήμερα) σε μία ανά δέκα χρόνια ως το 2050.
Εκτιμούν ότι κατά την περίοδο 2000-2012 στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι μέσες ετήσιες ζημιές λόγω πλημμυρών ανέρχονταν σε 4,9 δισεκατομμύρια ευρώ, όμως μπορεί να αυξηθούν δραματικά σε 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο ως το 2050.
Οι ερευνητές αποδίδουν την καταστροφικότητα των πλημμυρών κατά το ένα τρίτο στην κλιματική αλλαγή (που εντείνει τις βροχοπτώσεις) και κατά τα δύο τρίτα σε κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες – κυρίως στο ότι η ανάπτυξη μιας χώρας και η αύξηση του πληθυσμού της συνοδεύονται από την επέκταση των κατοικιών, των υποδομών και άλλων ανθρωπίνων δραστηριοτήτων σε ευάλωτες από πλημμύρες περιοχές.
Ο παγκόσμιος κατακλυσμός
Δεκάδες μελέτες τα τελευταία χρόνια κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα αφού όλες δείχνουν ότι το λιώσιμο των πάγων θα οδηγήσει τις επόμενες δεκαετίες σε μεγάλη αύξηση των επιπέδων των υδάτων, γεγονός που θα έχει ως αποτέλεσμα την καταβύθιση νησιών και παράκτιων περιοχών, πλημμύρες και εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους που θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Η πιο ανησυχητική εξ αυτών είναι μια μελέτη την οποία πραγματοποίησαν ειδικοί του προγράμματος AMAP (Arctic Monitoring and Assessment Programme) που παρακολουθούν τις κλιματικές μεταβολές στον Αρκτικό Κύκλο. Οπως εκτιμούν οι ερευνητές, στο τέλος του 21ου αιώνα τα επίπεδα των υδάτων στον πλανήτη είναι πιθανό να έχουν ανέβει 1-1,6 μέτρα.
Μητροπόλεις όπως η Νέα Υόρκη και το Τόκιο, μεγαλουπόλεις όπως το Μαϊάμι και το Σίδνεϊ μαζί με άλλες παράκτιες περιοχές αλλά και ανυπολόγιστο αριθμό νησιών σε όλο τον πλανήτη απειλούνται άμεσα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και υπάρχει ενδεχόμενο να… βουλιάξουν.
