Το 1936 ο Hugh Morris, συγγραφέας έγραψε έναν οδηγό, υπό τον τίτλο ” Η τέχνη του φιλιού” (The Art of Kissing) στο οποίο παρουσιάζει με ιδιαίτερα γλαφυρό και απολαυστικό τρόπο, συγκεκριμένες τεχνικές φιλιού ακολουθώντας κατηγοριοποιήσεις του τύπου: “το ρουφηχτό φιλί”, “το φιλί του πόνου”, “το φιλί των βλεφαρίδων”, “το γαλλικό φιλί των ψυχών” κτλ.

Ουσιαστικά δίνει λεπτομερείς οδηγίες προς ναυτιλλομένους, οι οποίες έχουν ως στόχο την επίτευξη της μέγιστης απόλαυσης μέσω του φιλιού.

Όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο “διανθισμένο με στίχους γνωστών Λατίνων και Άγγλων ποιητών, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα άκρως χαριτωμένο ανάγνωσμα που υμνεί τις χαρές του έρωτα και του φιλιού, υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητά τους, ενώ ταυτόχρονα εμφορείται από ένα ρομαντισμό που συνιστά ζητούμενο στην εποχή μας”.

Παράλληλα, ο συγγραφέας δίνει οδηγίες για το πως να προετοιμαστεί κανείς για ένα φιλί και πως να προσεγγίσει ένα κορίτσι. Πρόκειται για ένα διαχρονικό βιβλίο στο οποίο υπάρχει και αρκετή δόση χιούμορ.

Σε ένα από τα πολλά κεφάλαια ασχολείται με το πως να φιλήσει κανείς γυναίκες με διαφορετικά μεγέθη στόματος, και συμβουλεύει:

“Αν το στόμα της γυναίκας είναι μικρό, σαν μπουμπούκι λουλουδιού, τότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το τι θα κάνεις. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά κορίτσια, των οποίων τα χείλη είναι μεγάλα και “γενναιόδωρα”. Τότε η τεχνική του φιλιού είναι διαφορετική. Πρέπει, γράφει ο συγγραφέας, να μην κρατήσεις τα χείλη σου στο κέντρο ώστε να βοηθήσεις στο μεγάλο άνοιγμα που δημιουργείται.

Έτσι, ο άνδρας αντί να μένει προσκολλημένος στο κέντρο των χειλιών της θα πρέπει να ανασηκώσει τα χείλη του, τα οποία θα πρέπει να αρχίσουν να κάνουν το γύρο των χειλιών της συντρόφου του, κάνοντας παύσεις για να δώσει ένα σταθερό φιλί. Όταν κάνει έναν πλήρη γύρο στα χείλη της, πρέπει να επιστρέψει αμέσως στο κέντρο.

“Τότε, απλά πιες γουλιά γουλιά από το μέλι”, γράφει ο συγγραφέας, όπως η μέλισσα κουρνιάζει στα πέταλα ενός λουλουδιού και πίνει αργά το νέκταρ. “Και είναι όντως νέκταρ γιατί δύο εραστές ενώνονται, είναι μια μείξη της θείας κοινωνίας των πνευμάτων δύο ψυχών”.

Παράλληλα, δεν είναι μόνο τα χείλη που πρέπει να ενώνονται στη διαδικασία του φιλιού. Κάθε εραστής είναι λαίμαργος. Επιθυμεί κάθε τι που συνιστά τον αγαπημένο του. Για αυτό και κατά τη διαδικασία του φιλιού πρέπει να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερες σωματικές επαφές. Ελάτε κοντά, πολύ κοντά, νιώστε τη ζεστασιά του κορμιού του άλλου. Ελάτε τόσο κοντά που η “άνοδος” και η “πτώση” του στήθους του ενός από τις αναπνοές θα γίνονται αισθητές στον άλλο.

Δύο είδη φιλιού που περιγράφονται στο βιβλίο

Το ρουφηχτό φιλί

Αρχικά ξεκινήστε ανοίγοντας ελάχιστα το στόμα σας, ενώ με την άκρη της γλώσσας σας “περάστε” πάνω από τα δόντια της συντρόφου σας, κάνοντάς της σαφές ότι θέλετε να κάνει το ίδιο και σε σας. Τη στιγμή που αρχίζει να ανταποκρίνεται, ρουφήξτε την σαν να προσπαθείτε να ρουφήξετε το εσωτερικό ενός πορτοκαλιού. Αν η σύντροφός σας γνωρίζει αυτή την παραλλαγή του φιλιού, τότε θα κάνει το ίδιο και θα ρουφήξει τον αέρα από το στόμα σας.

Με αυτόν τον τρόπο, μέσα σε λίγη ώρα, δεν θα έχετε και οι δύο αέρα στο στόμα σας. Τα χείλη σας θα κλείσουν τόσο σφιχτά που θα πονέσετε κιόλας λίγο, αλλά ο πόνος θα είναι ευχάριστος. Όσο παράξενο και αν ακούγεται όλο αυτό, ο πόνος από βασανιστικός, γίνεται ευχάριστος.

Το “χορευτικό” φιλί

Ένας πολύ ευχάριστος τρόπος φιλιού είναι το “χορευτικό φιλί”. Και σε αυτή τη περίπτωση είναι η σωματική επαφή μεταξύ των συμμετεχόντων που προσθέτει έξτρα απόλαυση.

Τι παραπάνω θα μπορούσε να ζητήσει ένα ζευγάρι από μια αμυδρά φωτισμένη πίστα και υπό τους ήχους ενός βαλς να αγκαλιαστεί και να φιληθούν ενώ τα μάγουλά τους συναντώνται;

Μάλιστα, ο συγγραφέας συνιστά στο παρτενέρ να μυρίσει το άρωμα στα μαλλιά της και να κάνει ένα σχόλιο για αυτό, ψιθυρίζοντας της.

Ωστόσο, η τέχνη του φιλιού έχει μια αέναη επισήμανση, τονίζει ο συγγραφέας: “Ένα φιλί δεν μπορεί ποτέ να οριστεί εξ’ ολοκλήρου, καθώς κάθε φιλί διαφέρει από αυτό που προηγήθηκε και από αυτό που ακολουθεί. Έτσι όπως δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που να είναι ίδιοι, έτσι και δύο φιλιά δεν μπορούν να είναι ίδια. Είναι οι άνθρωποι που κάνουν τα φιλιά να αξίζουν, ζωντανοί άνθρωποι που το αίμα τους βράζει και ξεχειλίζουν από αγάπη και ευτυχία”.

Και αυτό γιατί ακόμα και αν το εν λόγω βιβλίο γράφτηκε το 1936, οι άνθρωποι γνώριζαν ότι το βιβλίο του έρωτα το γράφει ο καθένας μόνος του.

news247,  brainpickings.org