Η Γαλλία κατά την εποχή της νεωτερικότητας καυχάται για την πρωτοπορία στον αγώνα για την καταπολέμηση του σκοταδισμού του Μεσαίωνα! Ο αγώνας αυτός είχε ως κύριο στόχο την αμφισβήτηση κάθε μορφής αυθεντίας, του κοσμικού άρχοντα και του δορυφόρου αυτού θρησκευτικού ηγέτη, αρχικά, του Θεού στη συνέχεια. Από την αμφισβήτηση, μέσω του λεγομένου διαφωτισμού, η διανόηση και μεγάλο τμήμα του λαού στη συνέχεια πέρασαν στην άρνηση της ύπαρξης του Θεού!
Παρά τις όποιες μεταβολές εκδηλώθηκαν κατά μεταγενέστερες εποχές στις χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου ακόμη και σήμερα η Γαλλία είναι η μόνη χώρα-λαϊκό κράτος, δηλαδή χώρα, στην οποία το κράτος είναι πλήρως διαχωρισμένο από τη θρησκευτική πίστη. Το μάθημα των θρησκευτικών διδάσκεται μόνο στην Αλσατία, η οποία προσαρτήθηκε στη χώρα μετά τον νικηφόρο για τα γαλλικά όπλα Α΄ μεγάλο πόλεμο του 20ού αιώνα (1918). Η κυβέρνηση υποχώρησε, καθώς δεν ήθελε να έχει στην ευαίσθητη αυτή περιοχή αντίπαλό της το Βατικανό. Στα πλαίσια του ιστορικού αυτού συμβιβασμού 13 μόλις έτη μετά την ανακήρυξη του λαϊκού κράτους, η γαλλική κυβέρνηση ικανοποίησε αίτημα του ποντίφηκα και διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην ελληνική τραγωδία της μικρασιατικής καταστροφής.
Γαλλία, η χώρα του φωτός, τονίζουν με περισσή καύχηση οι γραικύλοι μας! Η Γαλλία των αθέων φως! Η Γαλλία της εξαπάτησης του λαού της από τους άπληστους για κέρδη αστούς φως! Η Γαλλία που ανέδειξε δεκαετία μόλις μετά την επανάστασή της τον Ναπολέοντα ως μονάρχη, τον Ναπολέοντα που αιματοκύλισε την Ευρώπη και εγκατέλειψε δύο στρατιές, φως! Η Γαλλία της αποικιοκρατίας φως! Η Γαλλία, που καυχάται για τον μέγιστο των φιλοσόφων του 20ού αιώνα, τον Σάρτρ, που κατέγραψε την τραγική κραυγή του ανθρώπου του βυθισμένου στο υπαρξιακό κενό, «ο άλλος είναι η κόλασή μου», φως! Η Γαλλία, που καυχάται για την εξέγερση των φοιτητών τον Μάη του 1968 και δεν έχει ακόμη αποδεχθεί ότι αυτή ήταν οργανωμένη από ξένες μυστικές υπηρεσίες για την ανατροπή του Ντε Γκώλ, ενός από τους τελευταίους έντιμους και πατριώτες στη Ευρώπη ηγέτες, φως! Σπεύδω να τονίσω, ότι με την πολιτική του δεν ήμουν σύμφωνος σε αρκετά σημεία, όπως και με την επιβολή δικτατορίας στη χώρα μας. Όμως κάποτε πρέπει και μεις να δούμε ποιοι οργάνωσαν και γιατί την «εξέγερση» του Πολυτεχνείου.
Η Γαλλία δείχνει έντονα πλέον τα σημάδια της παρακμής της. Όλοι οι ηγέτες που διαδέχθηκαν τον στρατηγό ετοίμασαν το έδαφος για την υποταγή της Γαλλίας στη νέα τάξη πραγμάτων. Από τον γαλλογερμανικό άξονα των ισχυρών της ΕΕ περάσαμε σταδιακά σε μία άνευ όρων υποταγή της Γαλλίας στην οικονομική ισχύ της διαχρονικά αντίπαλης Γερμανίας. Και ενώ το γόητρο της Γαλλίας εξασθένιζε, οι ηγέτες της αναδεικνύονταν πρωταγωνιστές ερωτικών σκανδάλων, ακόμη και με εξώγαμα τέκνα. Ο σημερινός πρόεδρός της υπερακόντισε όλους τους προηγούμενους! Αφού εγκατέλειψε τη σύζυγό του, απάτησε την ερωμένη του (σύντροφός του χαρακτηρίζεται στη γλώσσα των «διαφωτισμένων»)! Η αντίδραση του ανδρεικέλου-ηγέτη ήταν όχι επί της ουσίας, αλλά επί της διαδικασίας (προσφιλής όρος των «δημοκρατών»): Είναι απαράδεκτο οι δημοσιογράφοι να παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή των πολιτικών. Αλλά οι πολιτικοί δεν είναι «ιδιωτικά» πρόσωπα, ώστε να έχουν ιδιωτική ζωή. Είναι πρόσωπα, στα οποία οι λαοί εμπιστεύονται τη διακυβέρνηση της χώρας. Βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι τα κοράκια της είδησης γνωστοποίησαν τον ερωτικό δεσμό του προέδρου με κατά πολύ νεότερή του και προκλητική σε δημόσιες αποκαλύψεις των κρυφίων μερών του σώματός της, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να ελκύσουν την προσοχή ενός λαού, που δοκιμάζεται από το υπαρξιακό κενό και τρέφεται επί δεκαετίες με σκάνδαλα ως υποκατάστατα της υγιούς πνευματικής τροφής! Ναι, οι λαοί τρέφονται πλέον με ξυλοκέρατα πνευματικά και ουδείς ενδιαφέρεται για την προκοπή τους και το μέλλον τους.
Σπεύδω να προλάβω κάποιαν ένσταση, καθώς φοβούμαι μήπως χαρακτηριστώ υποστηρικτής του αμερικανικού προτύπου, που θέλει τον πολιτικό ηθικά αδιάφθορο. Ερωτικά σκάνδαλα κατέστρεψαν όντως την πολιτική σταδιοδρομία αρκετών πολιτικών στις ΗΠΑ. Ασφαλώς η στάση έναντι του σεξουαλικού ενστίκτου δεν είναι το μόνο ούτε το κύριο κριτήριο ηθικής συγκρότησης του προσώπου (ατόμου κατά την κοσμική φρασεολογία). Η Εκκλησία έχει πλείστα όσα κριτήρια, βάσει των οποίων πολιτικοί του «αμερικανικού ονείρου» είναι δυνατόν να επικριθούν εντονότερα ως παραβάτες ευαγγελικών εντολών. Ο πουριτανισμός των Αγγλοσαξώνων δεν είναι ευαγγελικός.
Η Γαλλία προβλέπω πως θα είναι η πρώτη χώρα που θα υποστεί τις συνέπειες της ελευθεριότητας. Ήδη δείγματα είχε δώσει κατά τη διάρκεια του Β΄ μεγάλου πολέμου, όταν η αμυντική της γραμμή κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος, λόγω του πνεύματος του pourquoi (γιατί να πολεμήσω;). Ο άνθρωπος των ενστίκτων δεν έχει ιδανικά (δεν φταίγουν τα ιδανικά επειδή αρκετοί τα καπηλεύτηκαν). Ο άνθρωπος των ενστίκτων επιδιώκει την απόλαυση. Και στο κυνηγητό της απόλαυσης φθάνει να εκποιήσει ακόμη και τη χώρα του! Η εποχή της κλασικής αποικιοκρατίας παρήλθε. Σήμερα αποικοκτητικές δεν είναι χώρες ούτε κυβερνήσεις, αλλά πολυεθνικές εταιρείες. Οι κυβερνήσεις είναι εντολοδόχοι του μεγάλου κεφαλαίου. Εφαρμόζουν πολιτική υπαγορευόμενη από διεθνή κέντρα εξουσίας, τα οποία στοχεύουν στην επικράτηση της νέας τάξης. Ένας από τους κύρους στόχους είναι ο αφανισμός της ιδιοπροσωπείας των λαών.
Η Γαλλία είναι πρώτη στον πίνακα κινδύνου, καθώς η πίστη στον Θεό και η αγάπη στην πατρίδα έχουν από καιρό ξεθωριάσει. Και εκεί οι πρώην υπόδουλοι των αποικιών ετοιμάζονται να λάβουν θριαμβευτικά εκδίκηση. Εκδίκηση όχι πρωτίστως επί εθνικής, αλλά επί θρησκευτικής βάσεως. Το ισλάμ ανέρχεται ραγδαία και ως το τέλος του αιώνα θα καταστεί πρώτη δύναμη στη Γαλλία. Δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι τρίτης και πλέον γενιάς ούτε οι άλλοι που διαρκώς καταφθάνουν στη χώρα, λόγω παντελούς αδιαφορίας των διεφθαρμένων πολιτικών να χαράξουν ευρωπαϊκή πολιτική, καθώς αναλώνονται να στηρίζουν τα σχέδια ολέθρου των επιτελών του ΝΑΤΟ. Είναι οι γηγενείς που ασπάζονται το ισλάμ με εντεινόμενους ρυθμούς. Ο πρακτικός, καθώς ο ιδεολογικός παρήλθε, υλισμός καταβυθίζει ολοένα και περισσότερους οπαδούς του Βολταίρου και του Σάρτρ στο υπαρξιακό κενό. Η χριστιανική πίστη είναι ακόμη απαγορευμένη στο όνομα του ορθολογισμού. Απομένει ο ανατολικός μυστικισμός υπό ποικίλες εκφάνσεις. Ασφαλώς υπάρχουν και πρόσωπα που ανησυχούν και ζητούν αλλαγή πλεύσης. Την ανησυχία αυτή θέλουν να μετατρέψουν σε πολιτικά οφέλη οι υπέρμαχοι του ολοκληρωτισμού, η δύναμη των οποίων ανέρχεται διαρκώς στη φωτισμένη Γαλλία, καθώς δεν είναι και αυτή παρά τμήμα της μήτρας που γέννησε τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες!
Η ιστορία έδειξε ότι μία δύναμη μπορεί να αναχαιτίσει τις όποιες δυνάμεις του κακού: Η αληθινή πίστη στον Θεό, η πίστη που σήμερα διώκεται. Μήπως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε σε βάθος ότι έχουμε υποταχθεί, λόγω των πολιτικών που μας διέφθειραν με το λάγνο σύνθημα «ανήκομεν είς την Δύσιν» και ακολουθούμε παρόμοια με τους λαούς αυτής πορεία;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
