Τις τελευταίες ημέρες κάθε έτους οι εφορίες γεμίζουν ουρές, ταλαιπωρία και εκνευρισμό. Ο λόγος; Η περιβόητη κατάθεση πινακίδων κυκλοφορίας. Χιλιάδες φορολογούμενοι πηγαίνουν τις τελευταίες ημέρες του έτους στην εφορία για να δηλώσουν ότι ακινητοποιούν το όχημά τους. Έχουν πληρώσει τέλη κυκλοφορίας για όλο το έτος και έχουν κάθε δικαίωμα να κυκλοφορούν το όχημά τους έως και την τελευταία ημέρα του χρόνου. Το ότι θέλουν να ασκούν αυτό το δικαίωμά τους σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα πρέπει να ταλαιπωρούνται δημιουργώντας τριτοκοσμικές εικόνες στις εφορίες; Όχι κατ’ ανάγκη.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η λεγόμενη δήλωση ακινησίας ή κοινώς κατάθεση πινακίδων θεσπίστηκε με νόμο του 1953! Τον νόμο 2367/1953 με τίτλο «Περί τίτλων κυριότητος, ταξινομήσεως, αδειών κυκλοφορίας και φορολογίας αυτοκινήτων». Στο άρθρο 22 του συγκεκριμένου νόμου «περί ακινησίας» ορίζεται το δικαίωμα του κατόχου ενός οχήματος να υποβάλει δήλωση ακινησίας αφού όμως δηλώσει και το λόγο της ακινησίας. Είναι λοιπόν πρόβλεψη νόμου ηλικίας μισού αιώνα η υποχρέωση του φορολογούμενου να δηλώσει το λόγο της ακινησίας. Μια ρύθμιση που προκάλεσε πολύ θόρυβο τις τελευταίες ημέρες από αρχηγό κόμματος που δήλωσε στη συγκεκριμένη ερώτηση ως λόγο «την ηλιθιότητα του οικονομικού επιτελείου».
Η νομοθεσία στο συγκεκριμένο πεδίο συμπληρώθηκε το 2002 με άλλο νόμο ο οποίος προβλέπει ότι για να κατατεθούν πινακίδες ο φορολογούμενος θα πρέπει επιπλέον να υποβάλει μια υπεύθυνη δήλωση στην οποία θα δηλώσει ότι το ακινητοποιούμενο όχημα θα αποθηκευτεί σε ιδιώτικό χώρο. Μάλιστα ο χώρος αυτός θα πρέπει, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο νόμο του 2002, να δηλωθεί. Ο χώρος αυτός μπορεί να είναι και ένας περιφραγμένος ή ελεύθερος ιδιωτικός χώρος και όχι κατ’ ανάγκη χώρος στάθμευσης. Μαζί με αυτές τις δηλώσεις ο φορολογούμενος οφείλει να στηθεί στην ουρά της εφορίας και να παραδώσει τις πινακίδες και την άδεια κυκλοφορίας. Έτσι γλιτώνει τα τέλη κυκλοφορίας και τα τεκμήρια της επόμενης χρονιάς.
Είναι αυτή η διαδικασία η πιο αποτελεσματική και φιλική για τους πολίτες; Ας δούμε τι κάνουν και οι… κουτόφραγκοι. Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. στο Βέλγιο) ο φορολογούμενος που επιθυμεί να ακινητοποιήσει το όχημά του θα πρέπει να κάνει τα εξής απλά βήματα. Είτε να ταχυδρομήσει τις πινακίδες μαζί με την άδεια κυκλοφορίας στο αντίστοιχο φορολογικό γραφείο ή υπηρεσία Μεταφορών είτε να την τοποθετήσει σε ειδική θυρίδα που είναι ανοικτή 24 ώρες το 24ωρο και 7 ημέρες την εβδομάδα. Η δημόσια υπηρεσία ουσιαστικά τις ακυρώνει χωρίς ο φορολογούμενος να ταλαιπωρείται. Είναι απορίας άξιο γιατί δεν εφαρμόζεται μια τέτοια διαδικασία και στην Ελλάδα.
Ο φορολογούμενος να πετάει σε μια θυρίδα της εφορίας τις πινακίδες μαζί με την άδεια κυκλοφορίας ή να τις ταχυδρομεί χωρίς δηλώσεις, χαρτιά και πρωτόκολλα. Αφού ούτως ή άλλως όταν παραδίδει τις πινακίδες δεν μπορεί να κυκλοφορήσει το όχημά του. Οι πινακίδες θα παραλαμβάνονται από την εφορία η οποία θα αποστέλλει στη συνέχεια μέσω taxis στον φορολογούμενο μια βεβαίωση ακινησίας για κάθε χρήση. Και είναι απορίας άξιο. Όταν λέμε «βελτίωση της δημόσιας διοίκησης» τι ακριβώς εννοούμε μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίου; Τις ουρές των τελευταίων ημερών στις εφορίες;
