Το προηγούμενο μοντέλο κατέρρευσε και αποκαλυπτόμενο κατέστη μη υπερασπίσιμο στη συνείδηση των πολιτών
Όταν το 2009 αποκαλύφθηκε η ελληνική οικονομική κρίση και διαπιστώθηκε το εύρος της υπερχρέωσης και της κατάρρευσης των δημοσίων οικονομικών, ουδείς, εδώ και στο εξωτερικό, πίστευε ότι μπορεί να «γυρίσει» η Ελλάδα.
Με ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα στα 35 δισ. ευρώ, έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών κοντά στα 15 δισ. ευρώ και τις αγορές κλειστές η χώρα ήταν καταδικασμένη,είχε χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα στα μάτια των περισσότερων και οι πιο πολλοί ανέμεναν το μοιραίο,μια κίνηση,κάτι αιφνίδιο μα τόσο αναμενόμενο που θα την οδηγούσε εκτός της ευρωζώνης.
Ορισμένοι μάλιστα υπερθεμάτιζαν και άλλοι επιδίωκαν και επιδιώκουν ακόμη αυτή την έξοδο, η οποία θα έφερνε – θα φέρει να επισυμβεί αν και περιορίζονται σημαντικά οι πιθανότητες – πολλαπλάσια δεινά από όσα η σχεδόν τετράχρονη βασανιστική προσπάθεια διάσωσης.
Ωστόσο, σήμερα μπορούμε να μιλάμε από άλλη θέση και να συζητάμε διαφορετικά την ελληνική περίπτωση.
Η Ελλάδα μείωσε τα ελλείμματά της κατά τρόπο εντυπωσιακό. Από τα 35 δισ. του 2009 τώρα μετράει μόλις 4 δισ. ευρώ και το 2014 φιλοδοξεί να έχει έλλειμμα κάτω του 2,5%! Επιπλέον η Ελλάδα έπειτα από πολλές δεκαετίες κατάφερε να επιτύχει πλεόνασμα 3,5 δισ. ευρώ στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών. Αν μάλιστα επιτύχει μια ευνοϊκότερη ρύθμιση των χρεών της θα μπορεί να στέκεται άνετα στον κόσμο και να διεκδικεί την επάνοδό της στις αγορές.
Με θυσίες, αστοχίες, καθυστερήσεις, ακόμη και αδικίες, η Ελλάδα στάθηκε όρθια και αξίζει σεβασμού εντός και εκτός.
Και ιδιαιτέρως αξίζουν σεβασμού οι προσπάθειες, οι κόποι και οι θυσίες του ελληνικού λαού.Αυτές κυρίως οφείλουν όλοι να υπερασπισθούν,μη αμφισβητώντας τα αποτελέσματα αυτής έστω της κατασταλτικής οικονομικής πολιτικής.
Η Ελλάδα τώρα δεν διεκδικεί τίποτε άλλο παρά την αναγνώριση των αποτελεσμάτων από τους εταίρους και τη διεθνή οικονομική κοινότητα. Εδώ που φθάσαμε τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω,πρέπει να υπερασπισθούμε τα αποτελέσματα και έναντι αυτών να διεκδικήσουμε μια νέα ρύθμιση των χρεών μας,ικανή να ελευθερώσει την άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής και να στηρίξει την διάθεση πόρων για την ενίσχυση της ανάπτυξης.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν έγιναν πολλά, οι πολιτικοί και κοινωνικοί κλονισμοί ήταν διαρκείς, οι επιπτώσεις βαρύτατες,τα συναισθήματα έντονα, η οργή περίσσεψε,οι ιδέες και οι αντιλήψεις δοκιμάσθηκαν.
Ωστόσο νέες συνειδήσεις και νέες πεποιθήσεις διαμορφώθηκαν. Η ίδια η ζωή των πολιτών άλλαξε, τα πιστεύω τους μετατοπίσθηκαν, αξίες κατέρρευσαν, άλλες αναδείχθηκαν, οι συνήθειες των περισσότερων άλλαξαν, ο λιτός βίος ανέκτησε τη θέση που πάντα είχε στην Ελλάδα.
Με τον καιρό ο θυμός ξεθύμανε,οι πολίτες αφοσιώθηκαν στην αντιμετώπιση των πολλών δυσκολιών και μέσα από τις νέες συνειδητοποιήσεις έκαναν και κάνουν επιλογές που δεν αντιλαμβάνεται η πολιτική και οι φωνασκούντες των τηλεπαραθύρων.
Κακά τα ψέματα το προηγούμενο μοντέλο κατέρρευσε και αποκαλυπτόμενο κατέστη μη υπερασπίσιμο στη συνείδηση των πολιτών. Το καινούργιο δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί, αλλά διαισθητικά οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα δεν αντέχει πια περιττές δαπάνες και σπατάλες, ούτε οι ίδιοι μπορούν να στηρίζονται εσαεί σε ένα κράτος που δεν έχει και δεν μπορεί.
Κακά τα ψέματα χώρα μέσα από το πόνο και τη μεγάλη δοκιμασία συνειδητοποιεί ότι μπορεί να γίνει καλύτερη. Και θα γίνει.
