Βρίσκεται σε δύο ορόφους νεόδμητης πολυκατοικίας, οι οποίοι αγοράστηκαν με δωρεά της κ. Ελισάβετ Φωτεινέλη-Κριτικού
Η ασθενής χτυπάει την πόρτα του γραφείου της κοινωνικής υπηρεσίας του νοσοκομείου. Εχει μόλις μιλήσει με τον γιατρό, ο οποίος της εξήγησε τη διαδικασία που θα ακολουθήσει για τη χημειοθεραπεία της. Σε δύο ημέρες θα γίνει η θεραπεία, η οποία δεν θα διαρκέσει πολύ. Η ασθενής κρατάει βαλίτσα. Εχει ταξιδέψει από νησί των Δωδεκανήσων. Νόμιζε ότι θα έκανε εισαγωγή στο νοσοκομείο, όμως αυτό δεν προβλέπεται. «Και τώρα πού θα μείνω;», ρωτάει.
Τo περιστατικό αυτό, που περιγράφει στην «Κ» η πρόεδρος της «Πνοής Αγάπης» – Σύλλογος Εθελοντών Κοινωνικής και Συναισθηματικής Στήριξης Ανθρώπων με Καρκίνο και των Οικογενειών τους και διευθύντρια της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Γενικού Αντικαρκινικού νοσοκομείου «Αγιος Σάββας», κ. Μαρία Παπακωνσταντίνου, είναι ενδεικτικό της ταλαιπωρίας που υφίστανται χιλιάδες ασθενείς με καρκίνο από την επαρχία, οι οποίοι αναγκάζονται να έρθουν στην Αθήνα για τη θεραπεία τους.
«Το 80% των εξωτερικών ασθενών του «Αγίου Σάββα» που έρχονται από την επαρχία δεν έχουν πού να μείνουν. Εάν έρθουν για ακτινοθεραπεία ενδέχεται να παραμείνουν στην Αθήνα για 50-55 ημέρες αφού ο μέσος όρος της θεραπείας είναι οι 45 συνεδρίες. Εάν πρέπει να υποβληθούν σε χημειοθεραπεία τότε η διαμονή τους στην Αθήνα θα είναι 1-2 ημέρες αν και υπάρχει το ενδεχόμενο να χρειαστεί να μείνουν και εβδομάδα», σημειώνει η κ. Παπακωνσταντίνου και συνεχίζει. «Σε πολλές περιπτώσεις αναγκαστικά θα ανατρέξουν σε φίλους ή συγγενείς που μένουν στην Αθήνα για φιλοξενία. Ομως κάποιοι θα αναγκαστούν να μείνουν σε ξενοδοχείο, γεγονός που σημαίνει οικονομική αιμορραγία. Και έχουμε υπολογίσει ότι ένα μέσο κόστος για ξενοδοχείο και διατροφή για έναν ασθενή που θα υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία και τον συνοδό του φτάνει τα 6.000 ευρώ».
Μία απάντηση είναι να απευθυνθούν στον Ξενώνα «Πνοή Αγάπης» – Ιωάννης Δ. Κριτικός, που λειτουργεί εδώ και τρεισήμισι μήνες στην οδό Μεγάλου Σπηλαίου, δίπλα στο νοσοκομείο Αγιος Σάββας -αν και δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε ασθενείς του συγκεκριμένου νοσοκομείου, και στον οποίο έχουν μείνει ήδη 35 ασθενείς με τους συνοδούς τους. Ο ξενώνας καταλαμβάνει τους δύο ορόφους νεόδμητης πολυκατοικίας, οι οποίοι αγοράστηκαν με δωρεά της κ. Ελισάβετ Φωτεινέλη-Κριτικού και διαθέτει 9 δίκλινα δωμάτια με αντίστοιχα μπάνια, δύο κοινόχρηστες κουζίνες και καθιστικό. Η διαμονή στον ξενώνα δεν είναι εντελώς δωρεάν, αφού σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας του ξενώνα, οι ασθενείς και οι συνοδοί τους καταβάλλουν 10 ευρώ ημερησίως.
Αρχικά η ιδέα ήταν να αξιοποιηθούν για τη δημιουργία ξενώνα κτίρια από τα «προσφυγικά» που είναι δημόσια περιουσία χαρακτηρισμένη μάλιστα για να διατίθεται σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Η έλλειψη συνεργασίας των πολλών φορέων που εμπλέκονται στην αξιοποίηση των προσφυγικών, είχαν ως αποτέλεσμα να μην ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια. Ωστόσο, η ιδέα για τη δημιουργία ξενώνα παρέμεινε ζωντανή και βρήκε ανταπόκριση στη δωρήτρια.
Σύμφωνα με την κ. Παπακωνσταντίνου, ο ξενώνας δεν προσφέρει μόνο διαμονή, αλλά επιδιώκεται και η υποστήριξη των ενοίκων. Επιπλέον, οι ένοικοι εφόσον το επιθυμούν συμμετέχουν σε ατομικές και ομαδικές συναντήσεις ψυχοκοινωνικής υποστήριξης στα γραφεία του Συλλόγου που είναι πλησίον του ξενώνα. «Στόχος μας είναι ο κάθε ένοικος να βρει ένα χαρούμενο σπίτι μέσα σε αυτήν την αγωνία του», σημειώνει.
«Είναι ψυχοθεραπευτικό. Οι ασθενείς μέσα στον ξενώνα κάνουν σχέσεις ζωής. Γνωρίζονται μεταξύ τους, συνομιλούν με ανθρώπους που έχουν το ίδιο πρόβλημα και όταν φεύγουν για τον τόπο κατοικίας τους διατηρούν επαφές με τους πρώην συγκατοίκους τους», προσθέτει η κοινωνική λειτουργός υπεύθυνη του Ξενώνα, κ. Πέννυ Λιακοπούλου. Οπως, άλλωστε, επισημαίνει η κ. Παπακωνσταντίνου, «γνωρίζουν ότι υποστηρίζονται. Και γι’ αυτό έχουν άλλον αέρα προσέγγισης της κατάστασης την οποία βιώνουν».
Για τη λειτουργία του ξενώνα ιδιαίτερα σημαντική είναι η προσφορά των εθελοντών, καθώς εκπαιδευμένα άτομα προσφέρουν δωρεάν τον ελεύθερο χρόνο τους για την εύρυθμη λειτουργία του ξενώνα. Προς το παρόν, οι ασθενείς ενημερώνονται για τη λειτουργία του ξενώνα από γιατρούς ή από άλλους ασθενείς-πρώην ενοίκους.
