Στο ύψωμα Αννίτσας – Εὐχαριστήριο…
Η αδελφότητα της ΄΄Αγίας Βαρβάρας΄΄ διοργάνωσε την Παρασκευή 25-10-2013 εκδήλωση για την απονομή ελάχιστου φόρου τιμής για τους πεσόντες του έπους του 40. Στην ηθική αυτή υποχρέωση συμμετείχαν εκτός από μαθητές και στελέχη της ΄΄Αγίας Βαρβάρας΄΄, μαθητές και εκπαιδευτικοί του 1ου Γυμνασίου Γρεβενών και της ΣΤ΄ τάξης του 3ου Δημοτικού σχολείου Γρεβενών. Ο δήμος Γρεβενών βοήθησε στην πραγματοποίηση της διδακτικής αυτής επίσκεψης, καλύπτοντας τα έξοδα μετακίνησης με λεωφορείο.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε τα εξής: Αναχώρηση στις 12:30 μμ από το 1ο Γυμνάσιο με προορισμό το ύψωμα Αννίτσα στους Φιλιππαίους Γρεβενών και σύμμαχο τις ιδανικές καιρικές συνθήκες.
Στο ύψωμα αυτό είχε διεξαχθεί η πρώτη νικηφόρα μάχη του Ελληνικού στρατού απέναντι στην περίφημη ιταλική Μεραρχία Τζούλια που ήταν από τις πιο αξιόμαχες του ιταλικού στρατού. Για τον λόγο αυτό ο Σύνδεσμος Τραυματιών και Πολεμιστών Οπλιτών του Νομού Γρεβενών έστησε στο ύψωμα Αννίτσα το μνημείο των 120 Πεσόντων Γρεβενιωτών Αξιωματικών και οπλιτών που έδωσαν τη ζωή τους από την Πίνδο έως τη βόρειο Ήπειρο.
Μόλις η αποστολή έφτασε στην ιστορική αυτή κορυφή, μοιράστηκαν σημαίες καθώς και ένα σύντομο ιστορικό, προσφορά του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Γρεβενών. Μαθητές απάγγειλαν ποιήματα και στη συνέχεια ο παπά Νικόλας τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνου.
Τη σκυτάλη παρέλαβε ο συνταξιούχος δάσκαλος κ. Πέτρου Ιωάννης και όλοι οι παρευρισκόμενοι <<κρεμάστηκαν>> από τα χείλη του. Ο ίδιος συγκινημένος ταξίδεψε πίσω στον χρόνο και γύρισε στα παιδικά του χρόνια στην ηλικία των 11 ετών. Εξιστόρησε τα γεγονότα απλά, κατανοητά, όπως τα έζησε και όπως στη συνέχεια ως ενήλικας με πολλή προσοχή και σεβασμό αναζήτησε και μελέτησε.
Ήταν ένα εξαιρετικό μάθημα, μια εμπειρία ζωής, που περιλάμβανε από γεωγραφία μέχρι και ιστορία. Πραγματική ιστορία. Μια ιστορία που δυστυχώς, ελάχιστοι την γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι ξέρουν τη συμβολή της στην έκβαση εκείνου του πολέμου, στον οποίο οι πρόγονοι μας απέδειξαν για μια ακόμη φορά πως οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Δεν ήταν ένας αγώνας ανδρών με άνδρες. Ουσιαστικό και πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν και τα μικρά παιδία και οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι. Όλοι προσέφεραν πέρα από τις ανθρώπινες δυνάμεις, απόλυτα συντονισμένοι σαν μια καλά συγχρονισμένη μηχανή. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο.
Λίγο πριν την αναχώρηση για τα Γρεβενά ο Κωνσταντίνος, μαθητής του 1ου Γυμνασίου με δική του πρωτοβουλία, άρχισε να παίζει με την ποντιακή του λύρα πένθιμους σκοπούς. Ίσως και να ήταν η πρώτη φορά που στην συγκεκριμένη τοποθεσία ακούγονταν αυτού του είδους η μουσική. Ήταν μια κατάθεση ψυχής για τους προγόνους του ποντιακής καταγωγής, που θυσίασαν τη ζωή τους για τη δική μας λευτεριά.
Εδώ αξίζει να επισημάνουμε πως εμπνευστής αυτής της επίσκεψης καθώς και άλλων αυτού του είδους εκδηλώσεων, υπήρξε η κ. Αυγουστίνου Ευδοξία. Ανάλογη εκδήλωση υλοποίησε στις 27-10-2008, μετά τη λήξη της σχολικής εορτής και την κατάθεση στεφάνων εκ μέρους των μαθητών της πόλης μας.
Ευχή όλων μας είναι τέτοιες μέρες να γίνουν θεσμός παρόμοιες κινήσεις από ακόμη περισσότερους και να αποδώσουμε την αίγλη και τη σημασία που αρμόζει στη νικηφόρα μάχη της Αννίτσας, καθώς και τη συμβολή της στον πόλεμο κατά των Ιταλών.
Τσεπίδης Βασίλειος
Γιά τήν ἄμεση ἱκανοποίηση τῆς ἐπιθυμίας μας, μαθητές καί ἐκπαιδευτικοί τοῦ 1ου Γυμνασίου καί τοῦ 3ου Δημοτικοῦ Σχολείου Γρεβενῶν νά μεταβοῦμε στό ὕψωμα Ἀννίτσα Φιλιππαίων, γιά νά ἀποδώσουμε ἐλάχιστο φόρο τιμῆς στούς πεσόντες τοῦ Ἔπους τοῦ 1940, αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά ἐκφράσουμε τίς εὐχαριστίες μας πρός τόν Δῆμο Γρεβενῶν. Γιά τήν πραγματοποίηση τῆς διδακτικῆς ἐπίσκεψης κάλυψε τά ἔξοδα τῆς μετακίνησής μας μέ λεωφορεῖο· γι’ αὐτό καί τόν εὐχαριστοῦμε.
Παρά τή δυσχερή οἰκονομική κατάσταση, παρόμοιες προσπάθειες θά πρέπει νά στηρίζονται, καθώς σέ καιρούς ἀνιστόρητους συμβάλλουν στή βιωματική προσέγγιση τῆς τοπικῆς μας ἱστορίας καί στή διαμόρφωση ἱστορικῆς συνείδησης.
Γιά τήν ὀργανωτική Ἐπιτροπή
Αὐγουστίνου Εὐδοξία
