Εκτιμήσεις του αναλυτή της εφημερίδας, Μαξ Φίσερ

Μέσα στο κλίμα ασάφειας που κυριαρχεί στην ταραγμένη πολιτική σκηνή της Αιγύπτου, δύο είναι οι λέξεις που σχηματίζονται στα χείλη των ανθρώπων ανά τον κόσμο και πυροδοτούν έντονες συζητήσεις: Πραξικόπημα ή επανάσταση;

Παραδόξως, η (σωστή) απάντηση μπορεί να περιλαμβάνει και τα δύο, εκτιμά ο Μαξ Φίσερ, αναλυτής της εφημερίδας Washington Post επί θεμάτων Μέσης Ανατολής.

«Η αναστολή του Συντάγματος από το στρατό δηλώνει μια ξεκάθαρη πραξικοπηματική πράξη. Όταν όμως εκείνος που ανατρέπεται είναι ένας καταφανώς ανεπιθύμητος στο λαό ηγέτης, γιατί η ανατροπή του δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ως επανάσταση;» αναρωτιέται ο Αμερικανός σχολιαστής.

Τη στιγμή που οι υποστηρικτές του ισλαμιστή προέδρου επιμένουν ότι πρόκειται για ένα αδιαμφισβήτητο πραξικόπημα που έθεσε τον Μοχάμεντ Μόρσι υπό περιορισμό, ακτιβιστές που κατακρίνουν τον τρόπο ηγεσίας του ως βαθιά αντιδημοκρατικό εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι ο λόγος για τον οποίο ο στρατός επενέβη ήταν για να προστατεύσει το λαό έως ότου διεξαχθούν νέες εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές.

Σύμφωνα με τον Φίσερ ο κόσμος στην Αίγυπτο βρίσκεται, καθώς περνούν τα χρόνια, σε ολοένα δυσκολότερη θέση να διαχωρίσει πότε συμβαίνει όντως μια επανάσταση και πότε ένα αντιδημοκρατικό γεγονός. Εν προκειμένω, η κατάσταση έχει διαμορφωθεί έτσι όπου και τα δύο εκφράζουν αντικειμενικά τη λαϊκή οργή.

Κανένα από τα δύο άκρα που υποστηρίζουν δύο διαφορετικές ερμηνείες του ίδιου γεγονότος, δεν προτίθεται να παραδεχτεί το δίκιο της άλλης πλευράς. Κι αυτό ανοίγει την πόρτα σε θεωρίες συνομωσίας.

Για παράδειγμα, πολλοί οπαδοί της αντιπολίτευσης, αδυνατώντας να δουν ότι ο Μόρσι διέθετε βάση νομιμοποίησης ως εκλεγμένος πρόεδρος, απέδιδαν την άνοδό του στην εξουσία σε «αμερικανικό δάκτυλο». Και είναι εντελώς ειρωνικό το γεγονός ότι από την άλλη πλευρά ο ίδιος ο Μόρσι είχε επανειλημμένα καταγγείλει ότι χρηματοδοτούμενες από τις ΗΠΑ Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις στήριζαν την αντιπολίτευση και απεργάζονταν την ανατροπή του.

Οι τελευταίες εξελίξεις θα αναγκάσουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα να αναρωτηθεί κατά πόσο μπορεί να σπατάλησε την προεδρία. Ταυτόχρονα οι ισλαμιστές πρέπει κατανοήσουν ότι από εδώ και στο εξής οφείλουν να δείξουν σημάδια πολιτικής ένταξης και νομιμοποίησης. Ισχύει  βεβαίως, ότι ο Μόρσι δεν ήρθε στην εξουσία κατά λάθος, αξιώθηκε πράγματι την λαΐκή ψήφο, όμως ισχύει επίσης ότι αυτός ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Αιγύπτου συχνά υπονόμευε τους δημοκρατικούς θεσμούς και απέκλειε τους μη ισλαμιστές από οποιαδήποτε διαδικασία.

Από την άλλη πλευρά, έχει φτάσει η στιγμή για τους πολέμιους του Μόρσι να αποδεχτούν ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι ένα από τα πλέον οργανωμένα και αποτελεσματικά πολιτικά κόμματα, το οποίο θα εξακολουθήσει και στο μέλλον να παίζει ρόλο στην αιγυπτιακή πολιτική αρένα.

«Ομως το να επιμείνει κανείς ότι αυτό που συνέβη δεν ήταν πραξικόπημα, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο οι στρατηγοί να ανατρέπουν όποιον ηγέτη κρίνουν αυθαίρετα ότι απώλεσε την επαρκή πολιτική νομιμοποίηση. Ακόμα κι αν πιστεύετε ότι οι Αιγύπτιοι στρατηγοί έπραξαν σωστά αυτή τη φορά, θα πιστέψετε το ίδιο και την επόμενη φορά που θα επέμβουν;» αναρωτιέται ο Φίσερ.