Αν και η δημιουργία του σήματος έχει θεσπιστεί από τον Απρίλιο του 2012, ο υπουργός Ανάπτυξης δεν έχει προχωρήσει στην έκδοση της αναγκαίας υπουργικής απόφασης για το σχεδιασμό του, με αποτέλεσμα οι παραγωγικοί φορείς της χώρας να μην μπορούν να αποδείξουν και επισήμως την «ελληνικότητα» των προϊόντων τους.

Το νομικό πλαίσιο για το σήμα

Το νομικό πλαίσιο για τη δημιουργία του σήματος είναι σαφές. Εντούτοις το υπουργείο Ανάπτυξης αγνοεί την υλοποίηση ενός νόμου που θα διασφάλιζε χιλιάδες επιχειρήσεις.

Συγκεκριμένα, όπως ορίζει το άρθρο 184 του νόμου 4072/2012, ο οποίος δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 11 Απριλίου του 2012, «Θεσπίζεται προαιρετικό σήμα διάκρισης της προέλευσης των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, το οποίο αποτελείται από λεκτικό και εικαστικό τμήμα.

Το σήμα είναι ενιαίο για τις κατηγορίες προϊόντων και υπηρεσιών και δεν μπορεί να παραπέμπει σε άλλα σήματα. Το ειδικότερο περιεχόμενο και η απεικόνιση αυτού, καθώς και η τυχόν διαγωνιστική διαδικασία για το σχηματισμό τέτοιου σήματος καθορίζονται με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας».

Υπουργική γραφειοκρατία

Παρά το γεγονός ότι έχουν παρέλθει 14 μήνες από τη θέσπιση του σήματος κι ακριβώς 12 από την ανάληψη του χαρτοφυλακίου του υπουργείου Ανάπτυξης από τον Κ. Χατζηδάκη, το «Σήμα Ελληνικών Προϊόντων και Υπηρεσιών» δεν υφίσταται, εξαιτίας μιας υπουργικής απόφασης, η οποία δεν εκδίδεται, προφανώς, όχι για λόγους σκοπιμότητας, αλλά υπουργικής γραφειοκρατίας ενός υπουργού, που ως βουλευτής, το 2011, είχε εγκαλέσει με ερώτησή του τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, Μιχ. Χρυσοχοΐδη, για την καθυστέρηση στη δημιουργία του «Ελληνικού Σήματος».

Ειδικότερα, τον Οκτώβριο του 2011, με την υπ’ αριθμ. πρωτ. 399/11-10-2011 ερώτησή του προς τους υπουργούς Ανάπτυξης και Πολιτισμού και Τουρισμού, με θέμα «Εθνικό ‘’brand name’’», ο κ. Χατζηδάκης σημείωνε: «Το Δεκέμβριο του 2010, ο υπουργός Ανάπτυξης παρουσίασε την Εθνική Στρατηγική για τις Εξαγωγές. Ενας από τους στόχους που έθετε τότε, ήταν «η δημιουργία ενός εθνικού brand, μια ελληνική ταυτότητα που θα πιστοποιεί την ποιότητα και την αυθεντικότητα» των ελληνικών προϊόντων, έτσι ώστε να βελτιωθεί η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό και να δοθεί ώθηση στις εξαγωγές, στις επενδύσεις και στην περαιτέρω ανάπτυξη του τουριστικού κλάδου.

Το εθνικό brand θα ετοιμαζόταν μέσα από το συντονισμό και τη συνεργασία των συναρμόδιων υπουργείων (ειδικότερα Ανάπτυξης, Πολιτισμού και Τουρισμού). Αναφερόταν, μάλιστα, ότι είχαν ήδη ξεκινήσει οι διαδικασίες για να δημιουργηθεί ένα κοινό λογότυπο και ένα ενιαίο σύστημα πιστοποίησης των εξαγόμενων ελληνικών προϊόντων.

Ωστόσο, όπως προκύπτει και από πρόσφατα δημοσιεύματα, ύστερα από 10 μήνες από τις σχετικές ανακοινώσεις, το σχέδιο αυτό παραμένει στα χαρτιά, καθώς τα συναρμόδια υπουργεία αδυνατούν να συνεργαστούν. Έτσι, δεν έχουν καταφέρει να προχωρήσουν ούτε στη θέσπιση ενός νέου λογότυπου ούτε κι ενός συστήματος πιστοποίησης, ενώ δεν είναι σαφές αν υπάρχει ακόμα η διάθεση για κάτι τέτοιο από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας».

Έξι μήνες μετά την παραπάνω ερώτηση, η δημιουργία του σήματος θεσπίστηκε, ωστόσο ο σχετικός νόμος δεν έχει εφαρμοστεί, διότι, όπως προαναφέρθηκε, δεν υπογράφεται η σχετική απόφαση από τον κ. Χατζηδάκη. Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι η δημιουργία του «Εθνικού “brand name”» αναγνωρίζεται ως μια ισχυρή παράμετρος για την ενίσχυση των εξαγωγών της χώρας μας.  Στη «δική» του Εθνική Στρατηγική της Ελλάδας για τις εξαγωγές που παρουσίασε ο κ. Χατζηδάκης την 1/11/2012, το «στρατηγικό όραμα», όπως χαρακτηριστικά, αναφέρθηκε στηρίζεται σε 3 άξονες:

Τη διεύρυνση της εξαγωγικής βάσης της Ελλάδας, δηλαδή του αριθμού των προϊόντων και των εταιρειών που εξάγουν.

Την προώθηση των εξαγωγών που περιλαμβάνει την αναδιάρθρωση των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, τη δημιουργία εθνικής εμπορικής ταυτότητας (brand) και τη συνολική υποστήριξη προς τις εταιρείες στην Ελλάδα.

Τη διευκόλυνση εξωτερικού εμπορίου (TF), με έμφαση στην απλοποίηση των προ – τελωνειακών και τελωνειακών διαδικασιών.

Παρά τις όποιες εξαγγελίες, το ζήτημα είναι ότι διαπιστώνονται ακατανόητες καθυστερήσεις για τη δημιουργία ενός σήματος, που όχι μόνο δεν στοιχίζει για το ελληνικό Δημόσιο, αλλά αντίθετα θα συμβάλει στην αναγνώριση των ελληνικών προϊόντων.

Ναυτεμπορική