Στην ανάγκη να υπάρξει κοινή ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης και ακολούθως να τεθεί υπό ευρωπαϊκή ομπρέλα η αξιοποίηση των κοιτασμάτων που υπάρχουν στην χώρα μας αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς μιλώντας στο Ελσίνκι στο οικονομικό φόρουμ που διοργανώνει το Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με θέμα «Από τη μεταρρύθμιση στην Ανάπτυξη – Οδικός Χάρτης για την Ευρώπη».
Ο κ. Σαμαράς μίλησε για την Ελλάδα λέγοντας ότι τα τελευταία τρία χρόνια βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα της πολύπλευρης οικονομικής κρίσης. Τα καλά νέα είπε ο πρωθυπουργός είναι ότι επιτυγχάνουμε πρόοδο, σταθεροποιούμε την χώρα, αποφύγαμε την έξοδο που θα ήταν καταστροφή για την Ελλάδα και θα ήταν κακό και για την ΕΕ, πετύχαμε την μεγαλύτερη ρύθμιση χρέους που έχει γίνει, ενώ πετυχαίνουμε όλους τους στόχους που έχουν τεθεί για την Ελλάδα.
Ωστόσο, συνέχισε, υπάρχει μεγάλο κοινωνικό κόστος, καθώς η χώρα έχει μείωση του ΑΕΠ για έκτη χροιά, που αθροιστικά θα ξεπεράσει το 25%, η ανεργία είναι στο 27% και στους νέους πάνω από 60%.
Είπε ακόμη ότι η Ελλάδα πληρώνει το κόστος από τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα με αποτέλεσμα να έχουμε περί τους δύο εκατομμύρια λαθρομετανάστες στην χώρα.
Ο κ. Σαμαράς μίλησε για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ΕΕ, η οποία δεν έχει πιάσει τους στόχους, που είχε θέσει το 2000 παρότι ορισμένες χώρες του Βορρά έχουν ενισχύσει την θέση τους στον διεθνή ανταγωνισμό ενώ αντίθετα οι χώρες του Νότου έχουν υποχωρήσει.
Θέλοντας να διευρύνει την ατζέντα της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ, ο κ. Σαμαράς μίλησε για το ενεργειακό έλλειμμα και τη δυνατότητα που έχει η Ελλάδα να συμβάλλει στην ενεργειακή της επάρκεια. Η Ελλάδα έχει ευλογηθεί με τρεις τρόπους καθώς έχει μεγάλη ηλιοφάνεια και δυνατότητα αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας, βρίσκεται στον δρόμο των αγωγών για την Ευρώπη και τρίτον έχει ενεργειακά αποθέματα στην επικράτειά της.
Ο κ. Σαμαράς επισήμανε πάντως την σημασία να τεθεί στο πλαίσιο της ενεργειακής πολιτικής της Ευρώπης η αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων που βρίσκονται στα θαλάσσια οικόπεδα και να διευθετηθούν με βάση το δίκαιο της θάλασσας οι όποιες πολιτικές αμφισβητήσεις μπορεί να υπάρχουν.-
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ιδεολογική κρίση, υπάρχει κρίση ανεργίας
«Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ιδεολογική κρίση, αλλά κρίση ανεργίας», τόνισε στη συνέχεια. Και πρόσθεσε ότι έχουμε ένα νεοναζιστικό κόμμα που φθάνει δημοσκοπικά στο 12%, ωστόσο οι άνθρωποι που το ψήφισαν δεν το έκαναν από ιδεολογία, ψήφισαν ενάντια στην κρίση.
Ο εξτρεμισμός, είπε, θα αντιμετωπισθεί με την καταπολέμηση της ανεργίας και τον περιορισμό των λαθρομεταναστών.
Απαντώντας σε ερώτηση ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι το «success story της Ελλάδας είναι και success story της Ευρώπης».
Υπογράμμισε ότι η έννοια (concept) της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης δεν είναι στατικό, αλλά πρέπει να ειδωθεί μέσα από την διαδικασία ανάπτυξης της Ευρώπης, για να περάσουμε στην φάση της πολιτικής ένωσης. Αντιστικτικά δε έφερε το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου ορισμένες Πολιτείες πληρώνουν από τον προϋπολογισμό τους την κάλυψη του ελλείμματος άλλων Πολιτειών.
Ακολουθεί, ολόκληρη η ομιλία του πρωθυπουργού:
Αγαπητοί φίλοι,
Τα τελευταία τρία χρόνια η χώρα μου, η Ελλάδα, βρέθηκε στο «μάτι της απόλυτης καταιγίδας»!
– Ήμασταν αντιμέτωποι με μεγάλα και χρόνια εσωτερικά προβλήματα και σοβαρές στρεβλώσεις που έπρεπε να ξεπεράσουμε οριστικά …
– Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε άλλη μία κρίση – ευρωπαϊκή – λόγω της μεγάλης ανισορροπίας που υπήρξε για μεγάλο χρονικό διάστημα: μια νομισματική ένωση χωρίς δημοσιονομικό συντονισμό!
– Και μια τρίτη κρίση – περιφερειακή αυτή τη φορά – ξέσπασε στη νότια γειτονιά μας, αφανίζοντας το ένα καθεστώς του αραβικού κόσμου μετά το άλλο, δημιουργώντας εκτεταμένη περιφερειακή αστάθεια, στέλνοντας εκατομμύρια προσφύγων πέρα από τα σύνορα και τη θάλασσα. Και καθώς αυτή η κρίση ξεδιπλώνεται τώρα, απειλεί να διαταράξει ακόμη περισσότερο τις ισορροπίες της Μέσης Ανατολής, που οι λαοί της βρίσκονται εγκλωβισμένοι ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά του ισλαμικού φονταμενταλισμού, της πολιτικής καταπίεσης, της αιματοχυσίας των εμφυλίων πολέμων. Και όλα αυτά πολύ κοντά στα χερσαία και θαλάσσια σύνορά μας!
Πρέπει να ξέρετε ότι όταν ξυπνάω το πρωί, το πρώτο που ζητώ να μάθω είναι τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ στη Συρία, επειδή αυτό επηρεάζει άμεσα τη χώρα μου. Και εδώ είναι που χρειαζόμαστε μια αποτελεσματική Ευρωπαϊκή Πολιτική που θα βοηθήσει τα ευρωπαϊκά κράτη που βρίσκονται στα σύνορα, όπως η Ελλάδα, να προστατεύσουν τον εαυτό τους και την Ευρώπη γενικότερα.
Ως χώρα, έπρεπε να διαχωρίσουμε αυτές τις τρεις διαφορετικές κρίσεις που όλες μαζί μας απειλούσαν ταυτόχρονα, ενώ είχαμε να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας θεμελιακά προβλήματα.
– Τα καλά νέα, κυρίες και κύριοι, είναι ότι φαίνεται πως σημειώνουμε σημαντική πρόοδο! Αποφύγαμε τα χειρότερα και σταθεροποιήσαμε τη χώρα μας τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά.
Πράγματι, αποφύγαμε την έξοδο από την ευρωζώνη, που θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα. Και ούτε για την ευρωζώνη θα ήταν «καλή είδηση» …
Έχουμε καταφέρει τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους που έχει γίνει ποτέ, με την αποφασιστική στήριξη των εταίρων μας. Και αυτό ήταν σίγουρα ένα σημάδι δύναμης της Ένωσής μας.
Καταφέραμε να ολοκληρώσουμε μέσα σε τρία χρόνια πάνω από τα δύο τρίτα της δημοσιονομικής μας προσαρμογής, μειώνοντας το έλλειμμα κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ! Στοχεύουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα για το τρέχον έτος – για πρώτη φορά πάνω από τους στόχους μας!
Μέσα σε τρία μόλις χρόνια εξαλείψαμε το χάσμα ανταγωνιστικότητας που είχε συσσωρευτεί τα τελευταία 10 χρόνια! Και επιτυγχάνουμε όλους τους στόχους μας για εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων.
– Τα άσχημα νέα, όμως, είναι ότι οι Έλληνες πληρώνουν ακόμα πολύ υψηλό τίμημα:
Πάνω απ ‘όλα μια παρατεταμένη ύφεση: Η Ελλάδα διανύει το έκτο συνεχόμενο έτος ύφεσης. Η συσσωρευμένη ζημία ήταν 25% του ΑΕΠ! Περισσότερο από 20% του ΑΕΠ χάθηκε τα τελευταία τρία χρόνια μόνο. Η ανεργία έχει φτάσει το 27% για το γενικό πληθυσμό – για τους νέους κάτω των 25 ετών είναι πάνω από 60% – ενώ υπάρχουν πάνω από 200 χιλιάδες οικογένειες χωρίς εργαζόμενο.
Και ενώ έχουμε πάνω από 1,5 εκατομμύρια άνεργους, έχουμε και ένα ποτάμι παράνομων μεταναστών – περίπου 2 εκατομμύρια – που εισρέουν μέσω των συνόρων μας, κυρίως από τη Βόρεια Αφρική, καθώς και από τα ταραχώδη σημεία της Μέσης Ανατολής και τη Νοτιοανατολικής Ασίας.
Παρόλα αυτά κάναμε μια πρόοδο ρεκόρ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και πληρώσαμε και ένα τίμημα ρεκόρ ως κοινωνία. Αυτό ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για τον ελληνικό λαό. Αλλά οι Έλληνες στάθηκαν στο ύψος τους με Αξιοπρέπεια.
Τώρα ας στρέψουμε το βλέμμα μας προς τις ευρωπαϊκές προκλήσεις.
Το 2010, δεν είχαμε Μηχανισμό Σταθερότητας. Τώρα έχουμε και ήδη στηρίζει τέσσερα μέλη της Ευρωζώνης: την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο.
Τότε, είχαμε νομισματική ένωση, αλλά δεν είχαμε δημοσιονομικό συντονισμό. Τώρα, λαμβάνουμε συγκεκριμένα μέτρα για το σκοπό αυτό (Six Pack κλπ).
Δεν είχαμε ούτε Τραπεζική Ένωση τότε. Τώρα σημειώνουμε σημαντική πρόοδο και σε αυτό το μέτωπο.
Τώρα όλα αυτά τα ζητήματα βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ατζέντα και προχωράμε στη υλοποίησή τους.
Αλλά θα ήθελα να διευρύνω την ατζέντα των συζητήσεων μας.
Για πολλά χρόνια τώρα ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη. Το φάντασμα της ανταγωνιστικότητας! Το έτος 2000, σχεδιάζαμε να γίνουμε, ως Ευρώπη, η πιο ανταγωνιστική περιοχή του κόσμου δέκα χρόνια αργότερα, μέχρι το 2010. Αυτή ήταν η “ατζέντα της Λισαβόνας” …
Τώρα διανύουμε το 2013, και η ανταγωνιστικότητα παραμένει ένας άπιαστος στόχος. Όπως ο αντικατοπτρισμός στην έρημο! Όσο περισσότερο προσπαθούμε να το φτάσουμε, τόσο πιο μακρινός γίνεται …
Είναι αλήθεια βέβαια, ότι ορισμένα κράτη μέλη, κυρίως στη Βόρεια Ευρώπη, διατηρούν και βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Αλλά τα περισσότερα κράτη μέλη χάνουν έδαφος. Και το χειρότερο είναι πως, αυτή η ανισορροπία ανταγωνιστικότητας μεταξύ μας υπονομεύει την ίδια την Ένωσή μας!
Έτσι για να υπάρξει ξανά δυναμική σύγκλισης στην Ευρώπη, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην ανταγωνιστικότητα …
Αλλά, πριν από όλα, τι είναι η ανταγωνιστικότητα; Είναι η ικανότητα μιας οικονομίας – ή μιας εταιρείας – να πουλάει διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά στις παγκόσμιες αγορές. Στις καλύτερες τιμές για την ίδια ποιότητα, ή στην καλύτερη ποιότητα για την ίδια τιμή των αγαθών.
Το κόστος παραγωγής είναι πολύ σημαντικό. Δεν είναι μόνο το κόστος εργασίας, αλλά όλες οι δαπάνες των παραγωγικών συντελεστών, συμπεριλαμβανομένου του κόστος της ενέργειας, καθώς και η ενεργειακή απόδοση.
Η αποδοτικότητα γενικότερα είναι πολύ σημαντική. Η ποιότητα του προϊόντος είναι σημαντική. Οι φόροι είναι εξαιρετικά σημαντικοί. Η καινοτομία και οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία είναι πολύ σημαντικές. Ακόμη και η γεωπολιτική έχει μεγάλη σημασία …
Έτσι, η ανταγωνιστικότητα είναι μια πολυδιάστατη έννοια.
Για να δώσω ένα παράδειγμα: αν μειώσουμε το κόστος εργασίας, αλλά οι άλλες παράμετροι του κόστους αυξηθούν, τότε δεν βελτιώνουμε την ανταγωνιστικότητα.
Και αν καταφέρουμε να μειωθεί το συνολικό κόστος παραγωγής, αλλά στην πορεία αποθαρρύνουμε τις επενδύσεις λόγω υψηλής φορολογίας, τότε μπορεί να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα βραχυπρόθεσμα και να τη χάσουμε σε μακροχρόνια!
Συνεπώς, πρέπει να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητά μας σε όλους τους τομείς. Ορισμένες χώρες πρέπει να επικεντρωθούν στο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Άλλες πρέπει να βελτιώσουν τους φορολογικούς συντελεστές τους. Κάποιες χρειάζονται μεγαλύτερη πρόσβαση στις αγορές για τα προϊόντα τους.
Δεν υπάρχει μία μοναδική στρατηγική για όλα τα κράτη μέλη.
Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν ορισμένες πτυχές στις οποίες πρέπει να εργαστούμε από κοινού. Θα αναφέρω μόνο τις τρεις σημαντικότερες από αυτές: Το ενεργειακό κόστος, τις ροές κεφαλαίων και την καινοτομία. Σε αυτά, μπορούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί, μόνο αν το κάνουμε μαζί, αν αξιοποιήσουμε όλες τις πιθανές συνέργιες μεταξύ μας.
Οπότε ας επικεντρωθούμε στο κόστος ενέργειας και την ενεργειακή αποδοτικότητα!
Είναι ένα ζωτικό κομμάτι του συνολικού κόστους παραγωγής και της ανταγωνιστικότητάς μας. Υστερούμε επειδή είμαστε “ενέργεια διψασμένοι”. Πρέπει να εισάγουμε ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας που τροφοδοτεί την οικονομία μας. Και το πρόβλημα γίνεται όλο και χειρότερο, δεδομένου ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είναι πλέον δημοφιλής και η λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» έχει δημιουργήσει αβεβαιότητα για πολλούς από τους παραδοσιακούς προμηθευτές μας, κυρίως από τη Βόρεια Αφρική.
Πράγματι, έχουμε τέσσερα προβλήματα «σε συσκευασία ενός»:
– Πρώτον, χρειαζόμαστε ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα για τον έλεγχο και τελικά τη μείωση της τιμής της ενέργειας στην Ευρώπη.
– Δεύτερον, πρέπει να μειώσουμε την εξάρτησή μας από το εξωτερικό.
– Τρίτον, πρέπει να διαφοροποιήσουμε τις ενεργειακές πηγές μας, έτσι ώστε να μην εξαρτόμαστε πάρα πολύ από κάθε συγκεκριμένο προμηθευτή.
– Τέταρτον, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τους πόρους που έχουμε στη διάθεσή μας με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο …
Έτσι δεν είναι μόνο η διαφοροποίηση για την οποία θα πρέπει να ανησυχούμε. Είναι κυρίως η αυτάρκεια και αποτελεσματική δικτύωση που θα μας επιτρέψει να παράξουμε το «τέλειο μείγμα» ενέργειας στη «βέλτιστη» τιμή, και να την καταναλώνουμε αποδοτικά από το ένα άκρο της Ένωσής μας με το άλλο.
Τώρα υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα σε αυτή τη συζήτηση. Η Ελλάδα είναι «ευλογημένη» με τρεις τρόπους:
– Πρώτον, είναι ο «παράδεισος» σχεδόν όλων των “ανανεώσιμων πηγών ενέργειας”. Έχει μεγάλο ενεργειακό δυναμικό ηλιοφάνειας και πολύ ισχυρό αιολικό δυναμικό. Γι ‘αυτό μπορεί κάλλιστα να γίνει το κέντρο για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
– Δεύτερον, η Ελλάδα βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης, πάνω σε σημαντικούς δρόμους μεταφοράς από παγκόσμιους προμηθευτές ενέργειας προς την ηπειρωτική Ευρώπη.
– Τρίτον, και πιο σημαντικό: τον τελευταίο καιρό έχουν υπάρξει κάποιες πολύ σημαντικές ανακαλύψεις νέων φυσικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων, στην Ανατολική Μεσόγειο. Στις ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου έχουν ήδη εντοπισθεί και αναπτύσσονται τη στιγμή που μιλάμε. Αλλά υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ακόμη μεγαλύτερων αποθέματων στην Ελληνική ΑΟΖ, προς τα Νότια και Ανατολικά της Κρήτης και δυτικά στο Ιόνιο Πέλαγος, ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Σικελία.
Έτσι, χρειαζόμαστε επειγόντως μια διττή ευρωπαϊκή πρωτοβουλία:
– Πρώτον, μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική η οποία, μεταξύ άλλων, θα ενθαρρύνει τις χώρες μέλη να οριοθετηθούν τις ΑΟΖ τους, ώστε να μπορούν να κάνουν έρευνες και να αναπτύξουν τα πιθανά τους αποθέματα. Πρέπει να συμμορφωθούμε πλήρως με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και να αποφευχθεί κάθε μη παραγωγική πολιτική συμπεριφορά μεταξύ γειτονικών κρατών στην περιοχή.
– Δεύτερον, θα πρέπει να σχεδιάσουμε και να δημιουργήσουμε τις αναγκαίες υποδομές που θα επιτρέψουν διαφοροποιημένες προμήθειες από το εξωτερικό και την αποτελεσματική κατανομή των πόρων και της ενέργειας σε όλη την Ευρώπη.
Θα σας δώσω ένα τελευταίο παράδειγμα: Διηπειρωτικοί αγωγοί σε δεσμεύουν με ένα συγκεκριμένο προμηθευτή. Ενώ το LNG – Το Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο – επιτρέπει την ανεξαρτησία από οποιοδήποτε συγκεκριμένο προμηθευτή εφ ‘όσον έχουμε τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου στις ακτές σας και εγχώριους αγωγούς για τη μεταφορά του από τις ακτές στην ενδοχώρα μας.
Τελειώνοντας, λοιπόν, θα κάνουμε ό, τι πρέπει να κάνουμε σε κάθε περίπτωση, όσον αφορά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, την τραπεζική ένωση, τον εξορθολογισμό και τον συντονισμό των δημοσιονομικών πολιτικών μας και ό, τι άλλο προβλέπεται στη σημερινή ευρωπαϊκή ατζέντα μας.
Αλλά θα πρέπει επίσης να διευρύνουμε την ατζέντα, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις πτυχές και όλες τις διαστάσεις της ανταγωνιστικότητας, μεταξύ των οποίων και μια κοινή ενεργειακή στρατηγική …
Να θυμάστε ότι “ενεργειακή δίψα» είναι μια αδυναμία που όλοι την έχουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και ο καλύτερος τρόπος για να ισχυροποιήσουμε την Ένωσή μας, είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να αντιμετωπίσουμε τις κοινές αδυναμίες μας.
Ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό είναι στη βάση της «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς», που αποτελεί το ιδεολογικό μας πλαίσιο! Επειδή μπορεί να συνδυάσει ιδανικά και να εξισορροπήσει απόλυτα την οικονομική ανάπτυξη με την κοινωνική δικαιοσύνη. Την οικονομική απόδοση με την κοινωνική αλληλεγγύη. Την παραγωγή με την κοινωνική συνοχή. Τον βραχυπρόθεσμο πραγματισμό, με τον μεσοπρόθεσμο ορθολογισμό και το μακροπρόθεσμο όραμα.
Αν θέλετε, η «κοινωνική οικονομία της αγοράς” είναι η σύγχρονη εκδοχή του πιο «εξισορροπημένου τρόπου»: ο σταθερός δρόμος για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα, την εσωτερική οικονομική αποδοτικότητα, μια ακμάζουσα δημοκρατία που παρέχει ευκαιρίες σε όλους, και μακροπρόθεσμη ευημερία για τους λαούς μας.
Αυτό ακριβώς είναι το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον, που όλοι ελπίζουμε και επιθυμούμε!
www.antinews.gr
