Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, είναι το «πιο ευτυχές κράτος του κόσμου», αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο ειδυλλιακά όσο φαίνονται
Καλό εισόδημα, ικανοποιητική δουλειά, έντονη κοινωνική ζωή, επαρκής εκπαίδευση, ωραίο φυσικό περιβάλλον, πρόσβαση στη δημόσια υγεία και ασφάλεια: αυτοί είναι μόνο κάποιοι από τους λόγους που καθιστούν τους Αυστραλούς «τον πιο ευτυχισμένο λαό του κόσμου», σύμφωνα με τα κριτήρια του ΟΟΣΑ. Είναι όμως έτσι; Πίσω από το υψηλό επίπεδο ζωής κρύβεται μια σκοτεινή πλευρά, με διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, πανάκριβη διαβίωση, ψυχικές νόσους, ρατσισμό για τους αυτόχθονες Αβορίγινες και ξενοφοβία.
«Προσωπικά δεν πιστεύω πως ζω στην πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου» τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Sydney Morning Herald» Ρέιτσελ Μπράουν. Και εξηγεί: «Παρ’ όλα αυτά, έχω παρατηρήσει πως στην Αυστραλία οι άνθρωποι είναι πολύ πιο χαρούμενοι κι εύθυμοι σε σχέση με άλλα κράτη του εξωτερικού που έχω επισκεφθεί. Ναι, η Αυστραλία είναι ένας ωραίος τόπος να ζεις επειδή διαθέτει υψηλό βιοτικό επίπεδο, οι μισθοί είναι πολύ υψηλοί, οι πολίτες της έχουν άριστη πρόσβαση στη δημόσια υγεία και στην εκπαίδευση, ενώ και το κλίμα βοηθάει θετικά στην καθημερινότητά μας. Ωστόσο, η χώρα μου έχει και κάποια μελανά σημεία. Λόγου χάρη, τα υψηλά ποσοστά ψυχολογικών διαταραχών του πληθυσμού της, όπως κατάθλιψη και άγχος. Επίσης, το κόστος ζωής σε κάποια σημεία είναι υψηλό (όπως στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου), ενώ υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, χάσμα το οποίο συνεχώς μεγαλώνει, αν αναλογιστούμε πως το ένα στα έξι παιδιά στη χώρα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Και φυσικά υπάρχει μεγάλη ανισότητα στις υπηρεσίες και στα αγαθά στα οποία έχουν πρόσβαση οι Αβορίγινες».
Η Αυστραλία τοποθετήθηκε στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 36 χώρες ως «το πιο ευτυχές κράτος» του κόσμου για τρίτη συνεχή χρονιά από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟOΣΑ). Η σχετική λίστα των ανεπτυγμένων και αναδυομένων χωρών συντάσσεται σύμφωνα με τον Δείκτη Καλύτερης Ζωής, ο οποίος συγκρίνει τις χώρες βάσει 11 κριτηρίων: στέγαση, εισόδημα, εργασία, κοινότητα, εκπαίδευση, περιβάλλον, στράτευση των πολιτών, υγεία, ικανοποίηση από τη ζωή, ασφάλεια και ισορροπία εργασιακής και προσωπικής ζωής.
Στα καλά νέα για τους Αυστραλούς είναι το ότι βλέπουν το μέσο καθαρό εισόδημά τους να αυξάνεται σε σχέση με πέρυσι και να ανέρχεται πλέον στα 22.240 ευρώ, δηλαδή 25% υψηλότερο από το μέσο εισόδημα του ΟΟΣΑ που κυμαίνεται στα 17.746 ευρώ (στην Ελλάδα αντίστοιχα το μέσο καθαρό εισόδημα δεν ξεπερνάει τα 15.738 ευρώ). Επίσης, το 73% των ανθρώπων ηλικίας από 15 ως 64 ετών (δηλαδή, σχεδόν οι τρεις στους τέσσερις) στην Αυστραλία έχουν μια δουλειά για την οποία πληρώνονται (στην πλειονότητά τους ικανοποιητικά ως αδρά), σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μέσο όρο του ΟΟΣΑ που είναι 66%. Επίσης, το προσδόκιμο ζωής στην Αυστραλία φθάνει τα 82 χρόνια, ενώ η οικονομική ανάπτυξη συνεχίζεται απρόσκοπτα τα τελευταία 20 χρόνια – κάτι λογικό, αν αναλογιστούμε ότι η Αυστραλία ήταν από τα ελάχιστα ανεπτυγμένα κράτη στον κόσμο που απέφυγε την παγκόσμια κρίση του 2008-2009.
Υπάρχει και η αθέατη πλευρά. Λόγου χάρη, η ακρίβεια στα αγαθά «χτυπάει κόκκινο»: ένα πακέτο τσιγάρα κοστίζει περίπου 14 ευρώ, ένα κιλό ντομάτες κάνει 4 ευρώ, ένα απλό εισιτήριο λεωφορείου (χωρίς επιστροφή) 3 ευρώ, ένα μικρό μπουκάλι νερό κοστίζει 2 ευρώ, το ατομικό εισιτήριο για το σινεμά είναι 13 ευρώ, ενώ το μηνιαίο νοίκι για ένα τριάρι στο κέντρο μιας μεγαλούπολης κυμαίνεται στα 2.200-2.500 ευρώ. Πριν από 10 χρόνια, ούτε μία πόλη στην Αυστραλία δεν ήταν στον κατάλογο με τις 50 πιο ακριβές στον κόσμο. Πλέον, τρεις (Σίδνεϊ, Μελβούρνη και Περθ) είναι ανάμεσα στις 15 ακριβότερες.
Οσο για τον ρατσισμό, σχετική έρευνα του Πανεπιστημίου του Δυτικού Σίδνεϊ από το 2011 («Challenging Racism: The Anti-Racism Research Project») καταδεικνύει ότι ένας στους δέκα Αυστραλούς είναι μισαλλόδοξος και ξενοφοβικός. Πρόσφατα, στη διάρκεια ενός αγώνα αυστραλιανού ποδοσφαίρου, ένα 13χρονο (!) κορίτσι αποκάλεσε «πίθηκο» τον έγχρωμο Ανταμ Γκουντς, παίκτη της ομάδας Σίντνεϊ Σουόνς. «Δεν είναι η πρώτη φορά που με αποκαλούν πίθηκο στο γήπεδο, αλλά ήταν απογοητευτικό επειδή ήταν ένα 13χρονο παιδί. Δεν είναι δικό της λάθος, δυστυχώς είναι αυτά που ακούει στο περιβάλλον όπου έχει μεγαλώσει» τόνισε ο Γκουντς. Επίσης, το 28% των ερωτηθέντων Αυστραλών ομολόγησαν ότι «θα είχαν πρόβλημα αν ένας συγγενής τους παντρευόταν έναν Αβορίγινα».
Για την ιστορία, τη λίστα των πέντε «ευτυχέστερων κρατών» συμπληρώνουν η Σουηδία, ο Καναδάς, η Νορβηγία και η Ελβετία, ενώ η Ελλάδα κατατάσσεται στην 30ή θέση.
