Αντί για το «successtory» του Σαμαρά, η χώρα βιώνει ανθρωπιστική τραγωδία, γράφει το περιοδικό
Τα φαινόμενα απατούν: Η ηρεμία που φαίνεται να επικρατεί γενικά, η έλλειψη μαζικών διαδηλώσεων στους δρόμους της Αθήνας, ο ισχυρισμός, ότι ο κίνδυνος εξόδου της χώρας από το ευρώ έχει απομακρυνθεί, τουλάχιστον βάσει των εκτιμήσεων της Τράπεζας της Ελλάδος, δεν πείθουν, αναφέρεται σε άρθρο που δημοσιεύει το Γερμανικό περιοδικό Focus. Ο αρθρογράφος εκφράζει τις επιφυλάξεις του αναφέροντας παραδείγματα από το χώρο των κατασκευαστικών έργων, των ιδιωτικοποιήσεων, της υγείας και της δημόσιας διοίκησης.
Ειδικότερα αναφέρεται στην Ολυμπία Οδό, την επανέναρξη των εργασιών της οποίας ανακοίνωσε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, αλλά αποσιωπήθηκε ότι οι εργάτες και τα μηχανήματα που έδειξαν τα τηλεοπτικά πλάνα είχαν τοποθετηθεί επί τούτου για την διακήρυξη του πρωθυπουργού και τώρα δεν εκτελείται καμία εργασία. «Η αλήθεια είναι ότι η κατασκευαστική εταιρεία έλαβε επιδότηση 60 εκ. ευρώ για την επανέναρξη των εργασιών. Παρά το γεγονός ότι δεν εκτελούνται εργασίες, οι εργολάβοι έχουν αυξήσει τα διόδια για τον μη υπάρχοντα αυτοκινητόδρομο. Το 2007 τα διόδια για τη διαδρομή των 210 χλμ. Αθηνών – Πατρών κόστιζαν 4 ευρώ, σύντομα θα είναι 12 ευρώ, σε δρόμο με μονή λωρίδα κυκλοφορίας και υψηλό κίνδυνο ατυχημάτων» σημειώνεται και δίνεται η εξήγηση ότι η αύξηση οφείλεται στη μείωση της κυκλοφορίας των οχημάτων λόγω της κρίσης. Επειδή τα μειωμένα έσοδα των διοδίων δεν επαρκούν για να καλύψουν τα ελάχιστα εγγυημένα έσοδα βάσει των συμβολαίων, η εταιρεία σταμάτησε τα έργα και το κράτος πρέπει να αποδώσει στις επιχειρήσεις τα υπεσχημένα κέρδη από τη φορολογία.
Ως προς το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων υπενθυμίζει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου υποσχέθηκε το 2011 να πωλήσει κρατική περιουσία που θα απέφερε 50 δισ. ευρώ, μόνο που η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη, σχολιάζει ο δημοσιογράφος και αναφέρεται στην πώληση του ΟΠΑΠ που απέφερε μόνο 670 εκατομμύρια ευρώ μέσω της πώλησης του 33% των μετοχών του, διότι υπήρχε ένας μόνο ενδιαφερόμενος και συνεχίζει: «Για τις εταιρείες φυσικού αερίου ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ υπάρχουν δύο ενδιαφερόμενοι, μόνο που τα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα». Κι αυτό, επειδή η ρωσική Gazprom επιθυμεί να απορροφήσει τη ΔΕΠΑ, φοβάται όμως ότι η ευρωπαϊκή αρχή ανταγωνισμού θα της χαλάσει τη δουλειά. Παράλληλα γίνεται αναφορά στο θέμα των εκκρεμών τιμολογίων της ΔΕΠΑ ύψους περίπου 500 εκατομμυρίων ευρώ.
Εν συνεχεία γίνεται αναφορά στις προειδοποιήσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλου, για το γεγονός ότι ακόμη και υγιείς επιχειρήσεις απειλούνται με χρεοκοπία, λόγω της ανυπαρξίας πιστώσεων από τις τράπεζες. Επίσης γίνεται αναφορά σε αιτιάσεις επιχειρηματιών ότι για την παροχή πιστώσεων από τα ευρωπαϊκά περιφερειακά ταμεία απαιτούνται μέχρι και υποθηκεύσεις προσωπικής ακίνητης περιουσίας. Σύμφωνα δε, με τον πρόεδρο του Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου της Αθήνας, Π. Ραβανή, αναμένεται το κλείσιμο περίπου 60.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Στο άρθρο τονίζεται, ότι την ευθύνη γι αυτό δεν φέρνει μόνο ο υπουργός οικονομικών, αν και ο ίδιος στραγγαλίζει τη ρευστότητα επιβάλλοντας εσωτερική παύση πληρωμών προκειμένου να επιτευχθεί πάση θυσία πρωτογενές πλεόνασμα, καθώς δεν γίνεται καμία διάκριση στην αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών: Τόσο οι εταιρείες που συναλλάσσονται με το κράτος όσο και οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί δεν πληρώνονται. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι με τον τρόπο αυτόν θα η εκπληρώσει όσα συμφωνήθηκαν το Δεκέμβριο του 2012 και ότι στη συνέχεια θα ακολουθήσει ένα ακόμη «κούρεμα».
Η κατάσταση, συνεχίζει το ρεπορτάζ, ενέχει κινδύνους και για το ασφαλιστικό σύστημα και το σύστημα υγείας στη χώρα. Ειδική αναφορά γίνεται στο ενημερωτικό φυλλάδιο των γιατρών του νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός, με το οποίο οι ασθενείς προειδοποιούνταν ότι λόγω των περικοπών υπάρχουν σημαντικοί περιορισμοί στις υπηρεσίες υγείας.
Τέλος το δημοσίευμα σχολιάζει τα προβλήματα που παρατηρήθηκαν με τα λάθη στα ποσά των καταβληθεισών συντάξεων, ή στα λάθη σε φορολογικές δηλώσεις που προκαλούν μεγάλη ταλαιπωρία στους πολίτες, ως ένδειξη του χάους που επικρατεί στη δημόσια διοίκηση και την αποτυχία εκσυγχρονισμού και αυτοματοποίησης των διαδικασιών.
ΤΟ ΒΗΜΑ
