ΣΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ, 30 & 31 ΜΑΙΟΥ 2013, ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Διαβάστε την απόφαση με τις θέσεις της ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας, για τα θεσμικά και οικονομικά ζητήματα της ΤΑ, που έλαβε το ΔΣ κατά τη συνεδρίαση της 24ης Μαΐου 2013, ενόψει του ετήσιου τακτικού συνεδρίου της ΚΕΔΕ:
1. Στη μελέτη για τον υπολογισμό του νέου συστήματος κατανομής των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων να ληφθούν υπόψη τα παρακάτω:
i. Το κράτος να εγγυάται και να υποχρεούται να καλύπτει το ελάχιστο κόστος λειτουργίας των Δήμων (δαπάνες μισθοδοσίας, αμοιβές αιρετών και τρίτων, αποδόσεις σε Νομικά Πρόσωπα, δαπάνες μεταφερόμενων αρμοδιοτήτων, δαπάνες εξυπηρέτησης δημόσιας πίστης κ.λ.π.).
ii. Να ενσωματωθεί ο δείκτης των κλιματικών ζωνών κατά ΚΕΝΑΚ ώστε να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες θέρμανσης, αποχιονισμού κλπ με δίκαιο τρόπο ανά περιοχή. Για παράδειγμα, πρόσφατες μετρήσεις έχουν δείξει ότι στη Δυτική Μακεδονία το κόστος κάλυψης των αναγκών θέρμανσης ενός ίδιου κτιρίου με παρόμοιες συνθήκες χρήσης και σε παρόμοιες συνθήκες δομημένου περιβάλλοντος είναι 2,5 φορές υψηλότερο σε σύγκριση με την Αττική ή την Στερεά Ελλάδα.
iii. Να συνυπολογίζεται ως κριτηρίου κατανομής, όχι μόνο ο Μόνιμος πληθυσμός κάθε Δήμου αλλά και ο Νόμιμος πληθυσμός σύμφωνα με τα μεγέθη που αποτυπώνονται στους σχετικούς απογραφικούς πληθυσμιακούς πίνακες.
iv. Λόγω της μεγάλης έκτασης αρκετών Δήμων και της ορεινότητάς τους (μεγάλο οδικό δίκτυο, αγροτικής οδοποιίας και αποχιονισμού) να γίνει διεύρυνση των διαβαθμίσεων της ανώτερης κλίμακας (δηλαδή 1.000.000 στρ. – 1.500.000 στρ. – 1.800.000 στρ.), ώστε το συγκεκριμένο κριτήριο να καλύπτει με δικαιότερο τρόπο τις περιπτώσεις αυτές.
v. Ο αριθμός των Τοπικών Κοινοτήτων κάθε Δήμου με το σύστημα της κλιμακωτής διάρθρωσης να περιλαμβάνει τις κατηγορίες: από 10 έως 20 ΤΚ, από 20 έως 30, από 30 έως 40, από 50 και άνω.
vi. Να λαμβάνεται υπόψη στην κατανομή το ενδεχόμενο παροχής υπηρεσιών Διοικητικής και Τεχνικής Υποστήριξης που προσφέρουν ορισμένοι Δήμοι σε κάποιους άλλους.
2. Στο «Πολυνομοσχέδιο» του Υπ. Οικονομικών – Ν.4152/ΦΕΚ 107/09-05-2013- και στην υποπαράγραφο ΣΤ12, αναφέρεται ότι η περίπτωση 3 της υποπαραγράφου Ζ2 της παραγράφου Ζ του άρθρου 1 του Ν. 4093/12-11-2012 αντικαθίσταται ως εξής: «Οι ρυθμίσεις των περιπτώσεων 1 και 2 εφαρμόζονται αναλόγως στους υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου του Δημοσίου, ανεξαρτήτων αρχών ΝΠΔΔ και ΟΤΑ Α και Β βαθμού, οι θέσεις των οποίων καταργούνται. Σε περίπτωση κατάργησης θέσεων σε ΝΠΙΔ, προβλέπεται καταγγελία της σύμβασης εργασίας των υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου». Να καταργηθεί άμεσα η υποπαράγραφος ΣΤ 12 η οποία πλήττει:
i. Τις δημοτικές επιχειρήσεις στο σύνολό τους οι οποίες ασκούν θεμελιώδεις αρμοδιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως η ύδρευση και η αποχέτευση, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες και πλήθος κοινωνικο-προνοιακών υπηρεσιών που ανακουφίζουν τα ευάλωτα στρώματα των τοπικών κοινωνιών.
ii. Τις εργασιακές σχέσεις με μονομερείς καταργήσεις θέσεων εργασίας οδηγώντας τους εργαζόμενους στον μονόδρομο των απολύσεων.
iii. Τις εργώδεις προσπάθειες που καταβάλλει η Αυτοδιοίκηση αυτήν την περίοδο ενόψει της νέας Προγραμματικής Περιόδου 2014-2020 να διευρύνει το χρηματοδοτικό πλαίσιο των κοινωνικο-προνοιακών προγραμμάτων έχοντας ως βασικό «όχημα» αυτού του σχεδιασμού τις δημοτικές επιχειρήσεις.
iv. Την αυτονομία της αυτοδιοίκησης η οποία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη στο άρθρο 102 και προστατεύεται από τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας.
3. Οι συχνές και επαναλαμβανόμενες μηνυτήριες αναφορές (ακόμη και σε βαθμό πλημμελήματος) εναντίον δημάρχων και αιρετών (πρώην και εν ενεργεία) μπορεί χωρίς καν να προηγείται στοιχειώδης έλεγχος για τη βασιμότητα ή όχι των αναφορών, να οδηγήσει τους ανθρώπους αυτούς σε καθεστώς δίωξης . Ιδιαίτερα μάλιστα οι αιρετοί που έχουν την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου μπορεί να οδηγηθούν εντελώς άδικα σε καθεστώς διαθεσιμότητας ή ακόμη και απόλυσης από τις εργασίες τους με την αυθαίρετη επίκληση του γενικόλογου επιχειρήματος περί «παράβασης καθήκοντος». Το καθεστώς αυτό είναι το λιγότερο απαράδεκτο καθώς αφήνει τους αιρετούς απροστάτευτους από κάθε είδους αυθαίρετες αιτιάσεις του οποιουδήποτε. Απαιτείται άμεσα τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου έτσι ώστε με τη νέα ρύθμιση να ορίζεται ότι μόνο σε περιπτώσεις αμετάκλητης καταδίκης να διώκονται οι αιρετοί.
4. Να δίνεται η δυνατότητα συμψηφισμού των οφειλών μεταξύ Δημοσίου και ΟΤΑ για λόγους αποφυγής άσκοπων καθυστερήσεων και γραφειοκρατίας. Για παράδειγμα υπάρχουν περιπτώσεις μεταβίβασης ακινήτων του δημοσίου προς τους ΟΤΑ, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν οφειλές του Δημοσίου στον αντίστοιχο Δήμο. Ο σχεδιασμός ενός απλού και λειτουργικού συμψηφιστικού μηχανισμού θα υπηρετούσε τον ορθολογισμό, την αποτελεσματικότητα και την απλή λογική
5. Να προβλεφθεί η ίδια ρύθμιση που πρόσφατα ψηφίστηκε από τη Βουλή και δίνει το δικαίωμα στους πολίτες να ρυθμίζουν τα χρέη τους έναντι του δημοσίου να ισχύσει και για τα χρέη των πολιτών έναντι των Δήμων. Να δίδεται δηλαδή η δυνατότητα στους Δήμους να προβαίνουν σε ειδικές ρυθμίσεις με τους οφειλέτες τους έτσι ώστε να αποδίδουν οι πολίτες τα χρέη τους στο Δήμο με δόσεις με παράλληλη δραστική μείωση των προσαυξήσεων.
6. Είναι γνωστό ότι, στην πλειοψηφία τους, οι Δήμοι της Χώρας έχουν ενταχθεί στη ρύθμιση του Υπουργείου Εσωτερικών, για εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους, μέχρι 31-12-2011, ενώ ταυτόχρονα το Υπουργείο παρακρατά από τους Δήμους αυτόματα τα οφειλόμενα ποσά του Ν. 3756/2009. Από μια πρόχειρη εκτίμηση προκύπτει ότι εάν οι Δήμοι εξοφλούσαν το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών μέσω δανείου 25ετούς διάρκειας από το Ταμείο και Παρακαταθηκών και Δανείων, η μηνιαία δόση θα ανέρχονταν περίπου στο 1/3 του ποσού που παρακρατείται μηνιαίως από τους δήμους μας. Ζητούμε να μη γίνει καμία παρακράτηση των οφειλομένων ποσών του Ν. 3756/2009, κατά το πρότυπο των νοσοκομείων, όπου οι ληξιπρόθεσμες οφειλές εξοφλούνται από το κράτος, χωρίς περικοπή των μηνιαίων επιχορηγήσεων. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε το ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών να εξοφληθεί το νωρίτερο σε οκτώ χρόνια με πολύ χαμηλό επιτόκιο και 3ετή περίοδο χάριτος (όπως αρχικά είχε λεχθεί). Και εάν και αυτό δεν γίνει αποδεκτό, τότε η μηνιαία υποχρέωση για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών να μην είναι μεγαλύτερη του ποσού της μηνιαίας υποχρέωσης ενός ισόποσου δανείου από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
