Οι πολιτικοί που ηγήθηκαν Λαών και Κρατών σε δύσκολες περιόδους, είχαν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Είχαν όραμα, διορατικότητα , διεισδυτική ανάλυση των διεθνών και κοινωνικών δεδομένων και ανυπόκριτη έγνοια για τον απλό άνθρωπο. Κυρίως όμως, είχαν ανεπτυγμένη Εθνική Συνείδηση και ικανότητα και αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Όμως, οι πολιτικοί δεν κρίνονται από τις προθέσεις τους , αλλά από τα αποτέλεσμα της πολιτικής τους. Με την αναγκαία επισήμανση , ότι ο αφοριστικός, ο ισοπεδωτικός λόγος, δεν αποτελούν εποικοδομητική κριτική, θα προσεγγίσουμε ένα πολιτικό παράγωγο αποτέλεσμα , μέσα από πραγματικά περιστατικά.
O έλληνας Πρωθυπουργός Γ.Α.Παπανδρέου , τον Δεκέμβριο του 2009, δηλαδή λίγους μήνες πριν από την επιβολή του πρώτου Μνημονίου, δήλωσε κατηγορηματικά από τις Βρυξέλλες, ότι «στο Αιγαίο δεν υπάρχει πετρέλαιο»! Ο Υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας σε συνέντευξή του είχε «μπερδέψει» την υφαλοκρηπίδα με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Υποστήριξε μάλιστα, ότι σκόπιμα δημιουργούνται εντυπώσεις για ένα ανύπαρκτο θέμα, εννοώντας την πιθανότητα ύπαρξης υδρογονανθράκων εντός της ελληνικής ΑΟΖ !! Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος σε κάποια από τις πάμπολλες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, είχε υποστηρίξει ότι, «κάποιοι τύποι που ασχολούνται με παραψυχολογικά φαινόμενα, έχουν ανακαλύψει και πετρέλαιο στο Αιγαίο»!
Όμως, οι υποθαλάσσιες έρευνες, τους διέψευσαν, αφού επιβεβαιώνουν την εκτίμηση για ύπαρξη τεραστίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων εντός της Ελληνικής ΑΟΖ. Άραγε, πρόκειται μόνο για λανθασμένη εκτίμηση Κυβερνητικών στελεχών; Μήπως υπάρχει και η πιθανότητα πολιτικής ή άλλης , σκοπιμότητας;
Όπως και νάχει, η ουσία είναι ότι, η Κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου απεμπόλησε, ένα ισχυρό διαπραγματευτικό «όπλο», σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο , αυτό της αξιοποίησης των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ελληνική ΑΟΖ και συνακόλουθα, τη γεωγραφική- στρατηγική θέση της Ελλάδας, ως διαμετακομιστικού κόμβου μεταφοράς της ενέργειας στην κεντροδυτική Ευρώπη. Και μάλιστα, σε μια εποχή που ο Γ.Α. Παπανδρέου, η Κυβέρνησή του και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ δέχονταν , χωρίς καμιά αντίσταση , χωρίς μελέτη και χωρίς αιδώ τα Μνημόνια της ΤΡΟΙΚΑΣ. Είναι μια «λαμπρή» περίοδος, όπου ο Γ.Α. Παπανδρέου επιβάλει στη Βουλή την ψήφιση νόμων, που οδήγησαν έναν ολόκληρο Λαό στην φτώχεια, στην ανεργία και στην κατάθλιψη. Και αυτά είναι μετρίσιμα μεγέθη, μιας ανερμάτιστης πολιτικής επηρμένων αεριτζήδων…
