Είναι η πολλοστή φορά που η συνδικαλιστική ηγεσία των καθηγητών, επιλέγει να διεκδικήσει την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων της, με απειλές απεργιακών κινητοποιήσεων μέσα στις πανελλαδικές εξετράσεις. Την ώρα δηλαδή που δεκάδες χιλιάδες μαθητές και οι οικογένειες τους μαζί δίνουν μια σημαντική μάχη, οι δάσκαλοι τους, αυτοί που υποτίθεται ότι τους προετοιμάζουν, τους διαμορφώνουν σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον το χαρακτήρα τους, για να μπουν στον αγώνα της ζωής, να βρίσκονται απέναντι τους. Προφανώς δεν είναι και η καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος, να διδάσκεις από τη μια ότι «πάν μέτρον άριστον» και από την άλλη,όταν θεωρείς ότι θίγονται κάποια προσωπικά σου συμφέροντα, να αδιαφορείς για τις επιπτώσεις των πράξεων σου στο κοινωνικό σύνολο.

Την ώρα που δεν υπάρχει ίσως έλληνας πολίτης που να μην έχει υποστεί τις συνέπειες της κρίσης είναι μάλλον υπερβολή να ξεσηκώνονται οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των καθηγητών για την αύξηση κατά δύο ώρες των υποχρεώσεων τους. Γιατί όσο κι αν είναι αλήθεια ότι οι εκπαιδευτικοί δεν αμείβονται ικανοποιητικά, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι έχουν από τα πιο ελαστικά ωράρια εργασίας ατό δημόσιο.Δεν υπάρχει κανένας εργαζόμενος που να μην ήθελε και να αμείβεται καλύτερα και να έχει ακόμα καλύτερες συνθήκες εργασίας.Αρκεί να είναι σε θέση και το κοινωνικό σύνολο να μπορεί με τους φόρους και τις εισφορές που καταβάλλει να καλύπτει αυτές τις απαιτήσεις. Και δυστυχώς στην Ελλάδα της κρίσης, όσο κι αν το υποστήριζαν κάποιοι, λεφτά δεν υπάρχουν.

Οι εκπρόσωποι των καθηγητών, όπως και των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, οφείλουν επιτέλους να καταλάβουν ότι καμιά απεργιακή κινητοποίηση, όσο δίκαια αιτήματα κι αν έχει, δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν έχει και ευρύτερη κοινωνική νομιμοποίηση. Και η απεργία που απειλούν οι εκπαιδευτικοί δυστυχώς για αυτούς δεν την έχει. Και είναι προς τιμή της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ που το επεσήμανε, αρνούμενη να συνυπογράψει το αίτημα για απεργία μέσα στις εξετάσεις. Με ομήρους δεκάδες χιλιάδες μαθητές και τις οικογένειες τους, που έχουν μάλιστα ακριβοπληρώσει των προετοιμασία των παιδιών τους για τις εισαγωγικές, γιατί τα σχολεία δεν ανταποκρίνονται πλήρως στο ρόλο τους, η απεργία αυτή δεν έχει κανένα κοινωνικό έρεισμα. Ας το σκεφτούν λοιπόν καλύτερα οι συνδικαλιστές – που εξ όσων γνωρίζουμε δεν εξαντλούνται με τη διδασκαλία – κι ας αναζητήσουν άλλους τρόπους κι άλλες μεθόδους για να διεκδικήσουν το όποιο δίκιο τους.

ΤΟ ΒΗΜΑ