«Ο Ωνάσης για την Ελλάδα είναι ιστορία. Και είναι κρίμα να πετάμε στα σκουπίδια την ιστορία μας. Κάνω έκκληση, αφού δεν σώθηκε ο Σκορπιός, να διασωθούν οι θησαυροί της οικογένειας που υπάρχουν μέσα στα σπίτια.
Θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα μουσείο Ωνάση», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» η κ. Μαρίνα Δοδέρο, διπλά σοκαρισμένη από τη νέα εξέλιξη, που φέρει τους Ρώσους αγοραστές να πετούν ό,τι θυμίζει τον Αριστοτέλη και τις αλλοτινές δόξες του νησιού.
Η αδελφική φίλη της Χριστίνας Ωνάση και νονά της Αθηνάς, για μια ακόμη φορά, ξεσπά, καθώς ενημερώνεται στη μακρινή Αργεντινή για τα κοντέινερ που πηγαινοέρχονται στις χωματερές της Λευκάδας, αδειάζοντας… κομμάτι κομμάτι την ιστορία, αλλά και τη ζωή της, που συνδέθηκε στενά με τον Σκορπιό.
«Δεν πρέπει να πετάξουν τίποτε. Τα πράγματα να πάνε σε γηροκομεία ή σε στέγες άπορων και εγκαταλελειμμένων παιδιών. Τουλάχιστον κάποιοι θα κάνουν μια προσευχή για τη Χριστίνα», δηλώνει μιλώντας αποκλειστικά στην εφημερίδα μας η γυναίκα που στο Μπουένος Αϊρες όπου ζει, έχει να επιδείξει ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο και τη λατρεύουν για αυτό οι Αργεντινοί.
Μάλιστα στις 3 Μαΐου, η ίδια έγινε «νονά» στο μεγαλύτερο νοσοκομείο Παίδων της χώρας, που είναι δημόσιο και περιθάλπει φτωχά παιδιά, αναλαμβάνοντας την τύχη τους, μαζί με 100 άλλους ισχυρούς Αργεντινούς και 22 γιατρούς.
Ομως η κ Μαρίνα Δοδέρο είναι πρώτα Ελληνίδα, και για αυτό επιμένει να λέει ότι: «…εμένα το μέλλον του Σκορπιού πάντα θα με ενδιαφέρει». Η ίδια παρακολουθεί μέρα και νύχτα τις εξελίξεις και θεωρεί ότι θα έπρεπε είτε η πολιτεία είτε το Ιδρυμα «Ωνάση» να έρθει σε επαφή με τον αγοραστή, για να διασωθούν τα οικογενειακά κειμήλια και τα έπιπλα.
«Δεν είναι δυνατόν να έχει αυτή τη συνέχεια η ιστορία του νησιού. Είμαι πολύ στενοχωρημένη… για μια ακόμη φορά! Οταν έμαθα για την πώληση του Σκορπιού, για μένα τέλειωσε μια σημαντικότατη και απερίγραπτη πλευρά της ζωής μου. Εχασα τις αδελφές μου, τους γονείς μου και τη Χριστίνα… Τώρα έρχεται και αυτό. Το σπίτι έχει μέσα κειμήλια που μπορούν να φέρουν στο φως ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή της οικογένειας.
Τα έπιπλα είναι πάρα πολλά και εκπληκτικής ομορφιάς. Είναι συντηρημένα και σε πολύ καλή κατάσταση όλα. Για αυτό, αντί να πετιούνται στα σκουπίδια, θα μπορούσαν να πάνε σε ορφανοτροφεία και γηροκομεία. Να ζεστάνουν κόσμο. Να χαρούν άνθρωποι που περνάνε δύσκολα. Θα μπορούσαν να γεμίσουν σπίτια με αυτά. Δεν πετιούνται τα πράγματα που τα διάλεξε ένα προς ένα είτε ο Αριστοτέλης είτε η Χριστίνα… Δεν είναι δυνατόν να πάνε στα σκουπίδια. Λίγος σεβασμός δεν υπάρχει; Κανείς δεν νοιάζεται;
Η Χριστίνα και η οικογένειά της δεν έπρεπε να έχει τέτοια τύχη. Κι αν οι νέοι αγοραστές του Σκορπιού δεν νοιάζονται για την ιστορία, όλοι όσοι συνδέθηκαν με τον Ωνάση, πώς μπορούν να αδιαφορούν; Πώς αφήνουν τα κοντέινερ με όλα αυτά να καταλήγουν στις χωματερές;».
Ακριβώς δεκαπέντε χρόνια πριν, την άνοιξη του 1998, οι κάτοικοι της Λευκάδας είδαν για πρώτη και τελευταία φορά την έφηβη τότε Αθηνά Ωνάση να πατάει το πόδι της στον Σκορπιό. Πήγε στους τάφους του παππού, του θείου και της μητέρας της να αφήσει λουλούδια και να ανάψει ένα κερί στο παρεκκλήσι του νησιού. Ο επίγειος παράδεισος του Αριστοτέλη Ωνάση, έτσι όπως ο ίδιος χαρακτήριζε το νησί, από το 1963 που αγοράστηκε και ύστερα, έζησε μέρες και νύχτες χλιδής, γλεντιού, ευτυχίας αλλά και απερίγραπτης πίκρας και πόνου, κάθε φορά που η μοίρα χτυπούσε αλύπητα τις ζωές των Ωνάσηδων.
Από τους Κένεντι, τη Μαρία Κάλλας, τους Λιβανούς, μέχρι τη Λιζ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, καθώς και δεκάδες μεγιστάνες της εποχής, δούκες, βασιλείς… όλοι πέρασαν από εκεί. Οι ξέφρενες νύχτες τους άναβαν την περιέργεια των κατοίκων της Λευκάδας, που έπλαθαν μέρα με τη μέρα τον μύθο του Ωνάση. Στα σαλόνια του σπιτιού, βρίσκεται ακόμη και σήμερα ζωντανός ο θρύλος του Ελληνα μεγιστάνα.
www.newsbeast.gr
