Οι Ελληνες ασθενείς πεθαίνουν στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) των δημόσιων νοσοκομείων ακόμα και από ελαφριά τραύματα! Η αιτία θανάτου είναι το μπάχαλο που επικρατεί στο ΕΣΥ λόγω της κακής οργάνωσης, της ανύπαρκτης υποδοχής και διαλογής των τραυματιών και της αντιμετώπισης των ασθενών από εξαντλημένους γιατρούς.
Και όσο πιο βαριά είναι η κατάσταση ενός ασθενούς τόσο μεγαλύτερος είναι και ο χρόνος αναμονής. Ετσι εκατοντάδες συνάνθρωποί μας τον χρόνο «σβήνουν» είτε περιμένοντας στους διαδρόμους των επειγόντων στις εφημερίες είτε κάνοντας τη «βόλτα του θανάτου» από νοσοκομείο σε νοσοκομείο.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ένας ασθενής πιο γρήγορα πάει από τα ΤΕΠ σε άλλο νοσοκομείο (μέσα σε μιάμιση ώρα) απ’ ό,τι στο χειρουργείο, που θα χρειαστεί να περάσουν δύο ώρες, ή στη ΜΕΘ, που μπορεί να χρειαστούν από τρεις έως 24 ώρες, εάν βεβαίως είναι τυχερός και υπάρχει κρεβάτι!
Να τονιστεί ότι το 55,4% των ασθενών που «λιμνάζουν» στα Επείγοντα κάνει αναγκαστικά τη «βόλτα του θανάτου» από τριτοβάθμιο νοσοκομείο σε δευτεροβάθμιο νοσοκομείο εξαιτίας των σοβαρών ελλείψεων σε ειδικότητες (νευροχειρουργοί κ.λπ.) αλλά και σε μηχανήματα που ή δεν υπάρχουν ή έχουν βλάβη ή δεν υπάρχει προσωπικό να τα χειριστεί π.χ. τον αξονικό, μαγνητικό τομογράφο κ.λπ.!
Αποτέλεσμα; Από τους 100 ασθενείς που τελικά καταλήγουν οι 90 «φεύγουν» γιατί χάνουν τη «χρυσή ώρα» (διάρκειας από 10 λεπτά έως τρεις ώρες), που ουσιαστικά αποτελεί την ευκαιρία τους να ζήσουν!
Τα παραπάνω στοιχεία, που προκαλούν ανατριχίλα είναι τα αποτελέσματα της 1ης Πανελλαδικής Καταγραφής Τραύματος, μια έρευνα που πραγματοποίησε η Ελληνική Εταιρία Τραύματος σε 32 δημόσια θεραπευτήρια της χώρας το 2007-2008, δηλαδή προτού αρχίσουν τα λουκέτα σε κλινικές, τμήματα και σε ολόκληρα νοσοκομεία, λόγω οικονομικής κρίσης.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι με βάση τα στοιχεία που κατεγράφησαν πριν από τέσσερα χρόνια σε 8.862 τραυματίες οι 7.000 ήταν βαριά τραυματίες και το 70% ήταν από τροχαία, εργατικά ατυχήματα και πυροβολισμούς. Από αυτούς περισσότεροι από 300 ασθενείς πέθαναν στα ΤΕΠ! Οι τραυματίες ήταν από 20 έως 54 ετών, δηλαδή η πιο παραγωγική ηλικία του πληθυσμού.
Ενα ακόμα συγκλονιστικό στοιχείο είναι ότι όσο πιο βαριά είναι η κατάσταση του τραυματία τόσο μεγαλύτερος είναι ο χρόνος αναμονής στα ΤΕΠ, όπως είπε χθες ο καθηγητής χειρουργικής στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο Στυλιανός Κατσαραγάκης σε συνέντευξη Τύπου με αφορμή το 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο Τραύματος: «Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι γιατροί δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν αλλά επειδή δεν υπάρχει σωστή οργάνωση. Ετσι λοιπόν χάνεται πολύτιμος χρόνος, καθώς ο ασθενής εξετάζεται από κάθε ειδικότητα ξεχωριστά, ενώ καθυστερήσεις σημειώνονται και ώσπου να συγκεντρωθούν τα αποτελέσματα όλων των εξετάσεων. Γι’ αυτό στο ελαφρύ τραύμα, π.χ. ρήξη σπλήνας, είχαμε 103 νεκρούς. Ζωές που μπορούσαμε να είχαμε σώσει» τόνισε ο καθηγητής.
Συνολικά στη χώρα μας γίνονται 24.000 ατυχήματα τον χρόνο με περισσότερο από 2.000 νεκρούς και 32.000 τραυματίες.
